ตอนที่34
ฉันลืมตาขึ้นมาเพราะได้กลิ่นอะไรบางอย่างที่หอมมาก จากนั้นฉันก็ลุกขึ้นจากเตียงแล้วลองเดินไปดูที่ห้องครัวของฉัน ฉันพบกับพี่เบสที่กำลังทำอาหารอยู่ที่ห้องครัว พี่เขายังไม่กลับบ้านอีกหรอเนี่ย นึกว่าพี่เขากลับบ้านไปเสียแล้ว
“นี่นายทำอะไรอยู่ ??” ฉันหันไปถามพี่เบสก่อนที่พี่เขาจะหันหลังมาดูฉัน แล้วก็หันกลับไปทำอาหารต่อ
“อ่าวตื่นแล้วหรอฉันกำลังทำอาหารไง ทำข้าวต้มให้เธอกินอยู่ตอนนี้อะ แล้วทำไมเธอถึงไม่กลับไปนอนพักก่อนล่ะ เธอมายืนอยู่อะไรตรงนี้ไปๆกลับไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวพวกนี้ฉันจัดการเอง”
นี่ฉันเป็นเจ้าของห้องหรือเปล่าเนี่ย แต่ก็นะพี่เขาเป็นแบบนี้ตั้งแต่สมัยเรียนแล้วแหละ แต่แค่ไม่คิดว่าจะทำแบบนี้กับคนอื่นเหมือนกัน
“นายไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้ฉันไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ ฉันคิดว่านายไม่กลับบ้านหรือกลับไปทำงานบ้างหรือไง เดี๋ยวทางบ้านของนายก็ว่านายหรอก”
ที่ฉันพูดไปแบบนั้นก็เพราะว่าฉันรู้ว่าครอบครัวของเขาเป็นยังไง และฉันก็คิดว่าถ้าเกิดเขาพี่นิ้งเห็นสภาพแฟนของตัวเองมาอยู่กับฉันแล้วก็ ฉันก็คงจะต้อง. . คิดถึงเรื่องนั้นอีกแน่ๆเลย
“เอาเถอะเธอไม่ไหวหรอกนะฉันคิดว่าเธอควรไปนอนก่อนเถอะ”
นี่ฉันเป็นเจ้าของห้องจริงๆใช่ไหมเอาเถอะยังไงเราก็เคยรู้จักกันมาก่อนหน้านี่ ตั้งแต่ตอนที่เราเรียนอยู่แต่มันก็นานมากแล้วล่ะ
“งั้นฉันไปนอนก็ได้ โว๊ะๆเบื่อนายจริงๆเลย” ฉันพูดจบฉันก็เดินเข้าไปในห้องรับแขกแล้วก็กดเปิดหนังเพื่อหาอะไรดู ตอนนี้ฉันไม่ค่อยเป็นอะไรแล้วล่ะแล้วก็ค่อนข้างจะสบายดีด้วยเช่นกัน
“อะไรของเธอเนี่ยฉันบอกให้ไปนอนทำไมมานั่งดูหนังอยู่ตรงนี้ล่ะ ??”
อยู่ๆพี่เบสก็เดินมาที่ห้องรับแขกก่อนที่จะบ่นฉันเหมือนกับตอนนั้นเลย ตอนที่ฉันนั่งกินขนมในห้องนอนของตัวเอง ตอนที่พี่เบสว่าฉันว่าไม่ควรทำแบบนั้น
“ก็ฉันไม่ง่วงแล้วนี่นาฉันนอนมาทั้งคืนแล้ว” บ่นอะไรของเขานักหนากันเนี่ย มันทำให้ฉันคิดถึงตอนนั้นนะเข้าใจไหม ฉันไม่อยากจะคิดถึงมันอีกแล้วและไม่อยากจะคิดๆๆๆมากๆด้วย
“ยังไงเธอก็ต้องพักสายตาหน่อยนะไม่ใช่มาเล่นมาดูอะไรแบบนี้ เธอไม่ห่วงตัวเองบ้างเลยหรือยังไง ฉันล่ะเบื่อผู้หญิงแบบนี้จริงๆเลยสวยเสียเปล่าแต่ทำอะไรก็ไม่ค่อยเป็น”
ฉันรีบยืนขึ้นในทันทีที่พี่เขาว่าฉันด้วยเรื่องนี้ ฉันไม่อยากให้ใครมาดูถูกฉันว่าทำอะไรไม่เป็น มันเหมือนตอกย้ำฉันในวันเก่าๆที่ผ่านมา
“นายจะมาว่าฉันแบบนี้ไม่ได้นะฉันจะบอกอะไรนายให้ ฉันไม่ใช่คนที่จะยอมให้คนอื่นดูถูกหรอกนะว่าฉันเป็นคนที่ทำอะไรไม่เป็น แล้วนายล่ะวันๆนายทำอะไรบ้างดีกว่า นายดูตัวของนายก่อนที่จะมาว่าฉันดีกว่าไหม แถมนี่มันคือสิ่งที่เรียกว่าการคลายเครียดมันก็คือการพักผ่อนเหมือนกัน อย่าดูถูกคนอื่นทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเขาเคยเป็นยังไงและเป็นแบบไหนมาก่อนจำเอาไว้”
ฉันเดินออกมาจากตรงนั้นและไม่ได้กลับไปมองเขาอีก พี่เบสไม่ใช่พี่เบสของฉันอีกต่อไปแล้ว ฉันไม่ชอบที่พี่เขาเป็นคนแบบนี้ พี่เขาไม่เคยดูถูกใครมาก่อนเลยแต่มาวันนี้ มันทำให้ฉันรู้ว่าต่อจากนี้ไปฉันคงจะไม่กลับไปรู้สึกกับพี่เบสอีกแล้วและไม่ไม่มีวันแล้วด้วย แต่ก่อนที่ฉันจะเดินจากไปพี่เบสกลับจับมือของฉันเอาไว้มันทำให้ฉันทรงตัวไม่อยู่แล้วเซจะลงไปยังพื้น ฉันหลับตาลงเพราะคิดว่าหน้าของฉันต้องลงไปยังพื้นแน่นอน
“เฮ้ยๆๆๆ” พี่เบสพูดขึ้นก่อนที่พี่เขาจะวิ่งเข้ามารับฉัน ฉันกับพี่เบสต่างมองหน้ากันและกัน นี่อะไรเนี่ย