ตอนที่ 8 เล่าเรื่องนี้ให้คุณฟัง
ผมเดินไปหาเธออีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่เธอจะเดินออกไปเพราะว่าผมอยากจะรู้เกี่ยวกับเรื่องราวพวกนั้นว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไรกัน
“เอ่อเดี๋ยวก่อนสิครับ คือว่าผมมีอะไรอยากจะถามคุณแมสหน่อยพอมีเวลาว่างจะคุยกับผมไหมครับ”
ผมเดินไปหาเธอซึ่งเธอก็หันมาหาผมเช่นกัน ในตอนนี้ผมเงียบลงเพราะเวลาที่เธอหันมาสบตากับผมมันทำให้ผมนั้นรู้สึกเขินเธอยังไงก็ไม่รู้สิ
“มีอะไรไม่ทราบคะ ??” เธอพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงโทนเดียวเหมือนชาๆยังไงก็ไม่รู้
“อะ..เอ่อคือว่าผมอยากจะทราบเกี่ยวกับเรื่องของคุณหน่อยน่ะครับ คือว่าสิ่งที่ผมเห็นกับสิ่งที่ได้ยินมามันไม่เหมือนกันเลยแม้แต่น้อย”
เธอเงียบลงผมก็เงียบลงแล้วเธอก็พยักหน้าให้กับผมเบาๆ
“งั้นถ้าจะเล่าก็ขอให้เข้าไปในบ้านร้างก่อนก็แล้วกันนะคะจะได้ไม่อันตรายต่อคุณ”
เมื่อเธอพูดจบผมก็พยักหน้าให้กับเธอ แล้วผมก็เดินเข้าไปในบ้านร้างพร้อมๆกกับเธอ เรานั่งกันอยู่ในกลางบ้านร้าง
“เรื่องที่ผมจะเล่ามันอาจจะกระทบจิตใจของคุณเสียนิดหนึ่ง แต่ว่าผมไปฟังมาจากลูกเรือของผมเอง ก่อนที่ผมจะเข้ามาที่เกาะแห่งนี้นั้นผมเป็นหัวหน้าโจรสลัดมาก่อน เรื่องเล่าที่ผมฟังมาจากคุณบิลลี่ลูกเรือของผมนั้น ผมจะเล่าแล้วนะครับ”
จากนั้นผมก็ใช้เวลาที่เหลือของผมในการเล่าเรื่องของผมที่มันเกิดขึ้นให้กับเธอฟัง ซึ่งเธอก็รับฟังมันเป็นอย่างดีเลย เมื่อผมเล่าจบเธอก็หลับตาพยักหน้าด้วยความเข้าใจที่มีอยู่
“อืมมันเป็นอย่างนั้นหรอคะถ้าเกิดมันเป็นแบบนั้นจริงๆฉันก็ไม่มีอะไรจะเถียงหรอกนะคะ เพราเกาะแห่งนี้มันโดนต้องสาปจริงๆนั่นแหละค่ะ แต่ที่จะเถียงก็คงจะเป็นเรื่องของฉันเสียมากกว่า มนุษย์พวกนั้นไปเอาเรื่องราวผิดๆมาจากไหนกันนะ ??”
เธอดูสงสัยกับเรื่องราวที่ผมเล่าให้เธอฟังมาก เกี่ยวกับตัวเธอนะแต่ผมไม่รู้ว่าเธอจะโกหกผมหรือเปล่า
“แล้วเรื่องของคุณจริงๆมันเป็นอย่างไรหรอครับ ??”
เธอเขยิบมานั่งข้างๆกับผมแล้วก็เริ่มเล่าเรื่องราวต่างๆที่เกี่ยวกับตัวเธอจริงๆ (มั้ง) มาให้ผมฟัง
“เรื่องของฉันจริงๆแล้วมันไม่ได้เป็นแบบที่ลูกเรือของคุณว่าเลยเสียนิดหนึ่งนะคะ เรื่องของฉันมันเกิดจากที่ฉันอยู่ในน้ำมาก่อน ฉันเกิดในน้ำและทุกอย่างก็อยู่ในน้ำมาโดยตลอด แต่เกาะแห่งนี้จริงๆแล้วมันไม่ใช่เกาะต้องสาปหรอกนะคะ มันเป็นเกาะที่แสนงดงามมากมาก่อน มีสัตว์ทะเลและปีศาจที่แสนสวยงามผุดขึ้นมาจากเกาะแห่งนี้เยอะแยะ แต่แล้วมันก็เกิดเหตุอะไรบางอย่างที่ทำให้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไป มีผู้หญิงคนหนึ่งได้เข้ามาในเกาะแห่งนี้แล้วทำบางอย่างใส่เกาะแห่งนี้นี่แหละ มันจึงเกิดกลายเป็นเกาะที่มีแต่สัตว์ประหลาดอันตราย จนทำให้สัตว์น้อยน่ารักหลายตัวต้องหนีหายออกไปจากเกาะทีละตัว จนหมดเกาะ หมอกควันได้ปกคุลมเกาะแห่งนี้ไปทั้งหมด กลายเป็นเกาะต้องสาปที่มนุษย์ทุกคนต่างเรื่องลือในด้านความน่ากลัวในทันที อาจจะเป็นเพราะว่ามนุษย์บางคนได้เห็นฉันเลยเอาไปพูดต่อกันไปเรื่อยๆจนเรื่องเล่ามันผิดเพี้ยนแปลกไปล่ะมั้งคะ”
เรื่องราวเป็นแบบนี้นี่เองแล้วผู้หญิงคนนั้นคือใครกันนะ แล้วใครที่เห็นเธอคนแรกกันแล้วเอามาเล่าต่อๆกันแบบนี้จนกลายเป็นเรื่องเล่าที่ผิดเพี้ยนไป เรื่องราวเริ่มเข้ากันและเข้มข้นขึ้นแล้วสิ ผมอยากรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับเกาะแห่งนี้และตัวของเธอด้วย
“ถ้าแบบนั้นคุณก็รับเคราะห์กรรมแทนผู้หญิงคนนั้นสินะครับ”
เธอพยักหน้าให้กับผมอย่างใจเย็น ถ้าเป็นผมๆคงจะโกรธมากเลยนะที่มีคนตีตราให้ผมเป็นผู้หญิงต้องสาปที่สาปเกาะแห่งนี้ให้เป็นแบบนี้ ทั้งๆที่ผมไม่ใช่คนที่ทำมันเลยแถมเป็นคนที่ช่วยให้เกาะแห่งนี้กลับมาเป็นเหมือนเดิมด้วยซ้ำ
“แล้วคุณไม่โกรธบ้างหรอครับที่มันเป็นเช่นนี้ ไม่โกรธที่มนุษย์มาว่าคุณว่าแบบนี้แบบนั้นหรอครับ”
ผมถามเธอไปสิ่งที่เธอตอบมามันดูมีเหตุผลสำหรับเธอล่ะนะ
“ฉันไม่โกรธไม่แค้นไม่เคืองหรอกค่ะถ้ามันยังไม่ทำให้ฉันเป็นอะไรไปหรือเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าเกิดมันทำให้ฉันเป็นอันตรายฉันคงจะโกรธล่ะนะคะ”
เธอยิ้มให้กับผมด้วยลอยยิ้มอันแสนหวานของเธอมันทำให้ผมเคลิ้มจนพูดไม่ออก หน้าตาของเธอมันอ่อนโยนเกินกว่าที่จะอยู่ที่นี่ได้จริงๆนะ
“งั้นหรอครับคุณดูเป็นคนใจเย็นแล้วก็เป็นคนดีจริงๆเลยนะครับ ดูเป็นคนที่ไม่เหมือนกับคนอื่นๆผมก็รู้สึกแปลกใจอยู่เหมือนกัน”
เธอลุกขึ้นก่อนที่จะเดินไปที่ซากหน้าต่างแล้วก็มองออกไปข้างนอก ผมเดินไปข้างๆกับเธอแล้วก็มองออกไปข้างนอกหน้าต่างเช่นกัน ในตอนนี้มันก็เริ่มจะมืดแล้วสัตว์ประหลาดหลายๆตัวเริ่มออกมาจากเกาะอีกฟากหนึ่งแล้ววนเวียนไปทั่วๆเกาะ ผมยอมรับนะว่าผมกลัวมากแต่เวลาที่มองพวกมันผมกลับรู้สึกสงสารมากกว่าจะกลัวพวกมันเสียงั้น เอาเป็นว่าเรื่องราวของเธอและของเกาะนี้ผมพอจะรู้มาบ้างแล้ว วันนี้ก็ขอนอนพักให้หายเหนื่อยเสียก่อนแล้วค่อยค้นหาอย่างอื่นที่น่ารู้กันต่อดีกว่านะ. .
