ตอนที่ 59 อสูรของเคียสเซอร์

เคียสเซอร์โดดลงมาจากที่นั่งของเขาแล้วก็มายืนอยู่ตรงหน้าของพวกเราทั้งสามคน ศพที่เกลื่อนเต็มไปหมดนั้นก็เริ่มละลายกลายเป็นน้ำแล้วไหลกองไปรวมกัน

 

“ว๊ากกกกก” เสียงร้องที่ดังขึ้นมาจากศพที่กลายเป็นน้ำแล้วไหลไปรวมกันได้ดังขึ้น จากนั้นน้ำก็เริ่มทยอยต่อกันกลายเป็นรูปร่างคนขึ้นมา

 

“ยินดีต้อนรับสู่อสูรที่แท้จริงของฉัน เจอวาสรี่หน่อยก็แล้วกันนะ จัดการมันลูกรักของพ่อ”

 

อสูรวาสรี่วิ่งเข้ามาหาพวกเราทั้งสามคน กดาโล่ใช้ดาบฟันขไปที่มันแต่ไม่ทำให้มันเป็นอะไรเลย เนื่องจากมันเป็นน้ำจึงผ่านดาบไปได้อย่างง่ายดาย ก่อนที่มันจะสะบัดมือของมันไปที่ดาโล่แล้วดาโล่ก็กระเด็นออกไปไกลด้วยความแรงของมัน

 

“แกตายซะเถอะเจ้าอสูร” มาคาโอวิ่งเข้าไปใส่มันโดยการใช้ลูกพลังแสงของเขาปาไปที่ตัวของเจ้าอสูร แต่ดูเหมือนว่าเมื่อทะลุตัวของมันไปแสงไฟกลับดับลงอาจจะเป็นเพราะว่าน้ำดับไฟมันจึงทำให้ไฟไม่สามารถที่จะทำอะไรมันได้เลย มันมองไปที่ตัวของมันก่อนที่จะหันไปดูมาคาโออีกครั้ง แล้วใช้มือของมันพ่นน้ำเข้าไปใส่มาคาโอทำให้มาคาโอต้านน้ำของมันไม่อยู่ แล้วก็กระเด็นไปติดกับกำแพงในทันที

 

“ว๊ากกกกกกกกกกกกกก” มันร้องตะโกนออกมาเสียงดัง ก่อนจะใช้อีกมือหนึ่งพุ่งเข้ามาใส่เราสองคน ทำให้เรากระเด็นไปคนละฟาก ฉันกระเด็นกลิ้งหมุนเป็นรอบๆอยู่ต่รงพื้น ก่อนที่จะลุกขึ้นมาเพื่อที่จะต่อสู้กับอสูรต่อแต่ทว่าเคียสเซอร์ก็ตรงเข้ามาที่หลังของฉัน ก่อนจะเอาหน้าเข้ามาแนบที่ข้างแก้มของฉันเอาไว้

 

“แหมขนาดนี้ยังสวยเหมือนเดินเลยนะ” ฉันรีบดึงตัวเองออกจากตรงนั้นก่อนที่จะใช้มืดของฉันหันไปฟาดที่ข้างหลัง พอหันดูอีกทีก็ไม่พบว่ามันอยู่ข้างหลังของฉันแล้ว

 

“ทำไมถึงต้องทำร้ายฉันด้วยล่ะอย่าทำแบบนั้นเลย มากับฉันดีๆเถอะนะเรื่องมันจะได้จบๆไป ไปช่วยอะไรกับพวกปีศาจนี่กันพวกนี้มันก็แค่พวกต่ำต้อยไร้มารยาท ที่มาทำให้เราสองคนพลัดพลากจากกันแบบนี้ ทิ้งพวกมันให้ตายที่นี่แล้วไปกับฉันดีกว่า เชื่อฉันว่าเธอจะมีความสุขมากกว่านี้แน่นอน”

 

ฉันไม่ชอบพวกที่เหยียดคนอื่นโดยคิดว่าคนอื่นอ่อนแอกว่าตน คนแบบนี้ไม่น่าไว้ใจสุดๆเลยนะไอ้พวกที่หลงตัวเองเนี่ย

 

“ฉันไม่มีทางจะไปกับนายหรอกนะไม่ว่าอย่างไรก็ตามแต่ ฉันจะไม่ยอมไปกับนายเป็นอันขาดต่อให้นายจะใช้กำลังจากฉัน นายก็ไม่ได้ตัวของฉันไปแบบสมบูรณ์หรอกนะ”

 

เขาเงียบลงเขายิ้มให้กับฉันแล้วก็พยักหน้าเหมือนกับว่าเขาเข้าใจฉัน

 

“ถ้าอย่างนั้นฉันคงต้องใช้กำลังกับเธอจริงแล้วนะ อย่าหาว่าเตือนล่ะที่รักไว้เจอกันหลังงานสันสรรค์เสร็จละกันนะ”

 

เขาเดินเข้าไปในปราสาทของเขาก่อนที่จะปล่อยให้พวกเราจัดการกับเจ้าอสูรวาสรี่ตัวนี้ ฉันต้องคิดให้ถี่ถ้วนว่าฉันจะใช้วิธีไหนในการ่อสู้กับมัน จะใช้กำลังอย่างนั้นหรอมันไม่ได้ผลเลยแม้แต่น้อย พลังของแต่ละคนก็ทำอะไรมันไม่ได้เลย พวกมีดดาบของดาโล่ก็ฟันผ่านมันไปอย่างเดียว ส่วนเลย์พลังของเขาก็เป็นการเคลื่อนย้ายวัตถุแล้วก็แรงของเขาเท่านั้น ส่วนแสงมันก็เหมือนไฟที่ต้องให้น้ำดับเท่านั้น แล้วสิ่งไหนที่จะทำให้มันหยุดการกระทำของมันและหยุดการโจมตีของมัน ทำให้เราจัดการมันได้กันนะ

 

“แอ๋ง” เสียงของมัลเลย์ได้ดังขึ้นมาทำให้ฉันต้องหันไปดู และเห็นว่ามัลเลย์นั้นกำลังโดนเจ้าอสูรน้ำนั่นบีบตัวของมันเอาไว้อยู่

 

“ไม่นะมัลเลย์แกอย่าทำอะไรกับสัตว์เลี้ยงของฉันนะเจ้าอสูร!!”

 

ฉันพูดขึ้นมาก่อนจะใช้พลังของฉันโดยการยกมือของตัวเองขึ้นเพื่อควบคุมน้ำแข็งออกไปแล้วก็พุ่งเข้าไปหาตัวของอสูร ก่อนที่จะพุ่งไปหามันแล้วเกมก็เริ่มเปลี่ยน จากที่มันจะฆ่ามัลเลย์มันกลับนิ่งลงแล้วมองมาที่น้ำแข็งพวกนี้

 

“อ๊ากกกกก” มันร้องออกมาเสียงดังคราวนี้ไม่ใช่ร้องออกมาเพื่อขู่เรา แต่เหมือนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด หรือว่าน้ำแข็งใช่สิน้ำสามารถกลายเป็นน้ำแข็งได้นี่นา ถ้าเป็นแบบนี้ฉันก็ทำให้มันแข็งได้ แล้วใช้พลังของคนอื่นในการฆ่ามันได้นี่นา งั้นใช้วิธีของฉันนี่แหละในการจัดการมันก็แล้วกัน

 

“เอาล่ะทุกคนฉันว่าฉันหาวิธีชนะมันได้แล้วนะ ฟังฉันนะถ้าเกิดว่าตัวของมันเริ่มแข็งกกลายเป็นน้ำแข็ง ให้จัดการมันไปทีละส่วนตรงไหนแข็งฟันทิ้งเลยนะดาโล่ ส่วนเลย์ก็ช่วยดาโล่โดยการเคลื่อนย้ายน้ำแข็งที่แตกออก แล้วเอาไปให้มาคาโอเพื่อให้มาคาโอแผดเผาให้มันละลายจางหายจนไม่มีน้ำไปเลย”

 

ทุกคนพยักหน้าพร้อมกันก่อนที่ฉันจะใช้พลังของฉันในการแช่แข็งมัน ตัวของมันเริ่มแข็งไปเรื่อยๆมัลเลย์ใช้หางของมันฟาดไปที่มือของมันในตอนที่แข็งแล้วมือของมันก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ดาโล่ก็ใช้ดาบฟันไปที่ละส่วนให้เป็นชิ้นๆอย่างละเอียด เลย์ก็ช่วยเคลื่อนย้ายไปให้กับมาคาโอและมาคาโอก็ใช้พลังของเขาทำให้น้ำละเหยให้หมด มันร้องอย่างทุกทรมานได้สักพักก่อนที่มันจะหายไป ทุกอย่างจบลงพวกเรานั่งลงเพราะเจ้าอสูรตายแล้ว ภาพกลายเป็นสีขาวดำอีกครั้งก่อนที่จะกลายเป็นสีเหมือนเดิม ลานประลองหายไปตอนนี้เราพักก่อน ไว้เจอกันต่อเราจะไปฆ่านายให้ได้เคียสเซอร์