ตอนที่ 58 โกง

“ฉันเบื่อที่ฉันจะดูแกฆ่าด่านต่อไปๆๆแล้วนะเลย์ งั้นก็จะจัดการลวดเดียวเลยก็แล้วกัน การต่อสู้ครั้งนี้ทั้งหมดที่ลานประลองจะจัดการปีศาจอย่างแกเองอ จัดการมันซะทุกคนนี่คือคำสั่งของฉัน”

 

ห๊ะอย่าบอกนะว่า . . ทุกคนที่นั่งชมการต่อสู้ในสนามรบครั้งนี้ได้พากันลุกออกจากที่นั่งแล้ววิ่งเข้าใส่เลย์ในทันที

 

“ครั้งนี้พวกเราจะอยู่เฉยๆไม่ได้แล้วนะ พวกเราต้องเข้าไปช่วยเลย์เดี๋ยวนี้เลย”

 

ฉันต้องไปช่วยเลย์แล้วเขาคงไม่ไหวหรอกเพราะมันมีกันเยอะมาก ฉันกระโดดลงจากที่นั่งแล้วก็วิ่งเข้าไปช่วยเลย์ มัลเลย์ประคองฉันเอาไว้ไม่ให้เจ็บตัวตอนโดดลงไป ส่วนอีกสองคนก็กระโดดเข้าไปใส่ไอ้พวกเทวดานางฟ้าแล้ว  ฉันใช้น้ำแข็งของฉันในการกวาดพวกเทวดาและนางฟ้าทุกคนให้กระจายออกเป็นจุดๆ แล้วใช้พลังหนามน้ำแข็งของฉันในการทิ่มแทงไปที่พวกมันทุกคน //ฟิ้ง ฉึก// เสียงการต่อสู้ที่ดังไปทั่วทั้งบริเวณ มันทำให้เคียสเซอร์หัวเราะออกมาด้วยความสะใจของเขา มันเป็นคนที่ทำให้เกิดสงครามนี้ขึ้นมาครั้งนี้พวกเราทุกคนจะเป็นคนที่จบสงครามครั้งนี้แทน การต่อสู้ยังคงเป็นไปตามกาลเวลาเรื่อยๆ ฉันช่วยเลย์เลยช่วยฉันเราทุกคนช่วยกันเพื่อจะผ่านสงครามของพวกเราครั้งนี้ไปให้ได้

 

“ผมว่ามันก็สนุกดีเหมือนนะ หึ๊ย (ถีบ) กับการได้ปลดปล่อยพลังของพวกเราแบบนี้”

 

ดาโล่พูดขึ้นเหมือนกับว่าเขาไม่ได้คิดมากกับการฆ่าพวกนี้ทั้งหมด เขากลับสนุกกับมันเสียมากกว่าที่ได้ปล่อยพลังของตัวเอง ไม่ได้คิดว่าการฆ่าครั้งนี้มันคือการล้างแค้น แต่มันเป็นเพราะว่าเขาสนุกกับมันเสียมากกว่า แล้วทำไมเราถึงไม่คิดเช่นนั้นแบบนี้เขาคิดบ้างนะ

 

“ใช่ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละนะสำหรับฉันไม่ชอบการฆ่าคนเป็นที่สุด แต่ว่าการที่ได้ปลดปล่อยพลังออกไปสู่พวกสวรรค์มันทำให้ฉันได้รู้ว่า ตัวของฉันต้องการสิ่งนี้มากกว่า”

 

มาคาโอพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆออกมา กลายเป็นว่าพวกเขาสนุกกับการฆ่าคนสินะ ฉันก็คงจะต้องทำใจให้สนุกไปกับพวกเขาด้วยแล้วล่ะ

 

“งั้นเรามาสนุกกันเถอะนะมัลเลย์ / กี้ กี้” ฉันหันไปบอกมัลเลย์ก่อนที่มัลเลย์จะตอบกกับฉันด้วยความดีใจ พวกเราสนุกไปกับการรฆ่าพวกมันเหมือนกับว่าพวกเราแค่เล่นเกมกันอะไรแบบนั้น รู้สึกสนุกจริงๆเลยถ้าเกิดไม่คิดอะไรมากกับเรื่องพวกนี้ ฉันชอบที่มันเป็นแบบนี้เพิ่มพลังอีก เพิ่มเข้าไปอีกเอาให้มันเยอะๆ รู้สึกมีความสุขเหมือนที่ไม่เคยมีมาก่อนเลยนะ ฮ่า ฮ่า //กอก แกก// อยู่ๆหิมะก็เริ่มตกลงมาเป็นเกล็ดน้ำแข็ง ละอองหิมะที่สวยงามนี้ หรือว่าฉันจะใช้มันโดยไม่รู้ตัวนะแต่ทำไมฉันไม่รู้สึกหนาวเลยล่ะ

 

“นี่เป็นพลังของเธอหรอ หรือว่าเธอใช้พลังขึ้นสูงสุด ??”

 

พลังขึ้นสูงสุดที่ว่ามันเป็นยังไงกัน ?? พลังขั้นสูงสุด . . //ตู้มมมมมมม// อยู่ๆเสียงระเบิดก็ดังขึ้นมาเมื่อเกล็ดหิมะหล่นลงไปกระทบกับเทวดาและนางฟ้าต่างๆ พวกมันร่างกายแหลกกระจายภายในพริบตาเมื่อโดนเกล็ดน้ำแข็ง

 

“หึ๊ย (ดาบ) ทำไมมันถึงแข็งแกร่งเช่นนี้ พลังของท่านหญิงทำเอาผมตกใจมากเลยที่ได้เห็นมัน ไม่คิดเลยว่าพลังสูงสุดของท่านหญิงจะทำให้พวกมันระเบิดออกเป็นชิ้นๆแบบนั้น”

 

//ตู้ม ตู้ม// เสียงระเบิดเริ่มดังขึ้นมาเรื่อยๆ ฉันจากที่ต่อสู้เริ่มหยุดมองพลังของตัวเองอย่างมึนงง ฉันไม่รู้เลยว่าไปใช้พลังของฉันตอนไหนในเมื่อฉันยังไม่ได้เรียกใช้มันเลยด้วยซ้ำ

 

“เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะใช้มันสินะดูหน้าเธอที่เหว๋อๆแบบนั้นฉันรู้เลย”  เลย์เดินมาหาฉันแล้วก็พูดขึ้นมา

 

“อือใช่ฉันยังไม่รู้เลยว่ามันใช้อย่างไรแบบไหนยังไง แล้วก็ไม่คิดว่ามีพลังนี้อยู่ด้วยนะ แต่มันเกิดขึ้นมาได้อย่างไรกัน ??”

ฉันยังมึนๆอยู่ที่เห็นว่าการต่อสู้ครั้งนี้มันเกิดขึ้นเร็วมาก เนื่องจากพลังของฉันทำให้เจ้าพวกสวรรค์ตายหมดเลยโดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ

 

“อาจจะเป็นเพราะว่าเธอมีความสุขกับการใช้พลังของเธอล่ะมั้ง มันเลยเกิดขึ้นมาโดยที่เธอไม่ได้ตั้งใจจะทำให้มันเกิด แต่มันก็ดีนะเพราะว่าเธอทำให้สงครามครั้งนี้จบลงได้อย่างง่ายดาย ไม่น่าเชื่อว่าพลังของเธอจะแข็งแกร่งอะไรแบบนี้”

 

คำชมของเลย์ทำให้ฉันเขินอย่างบอกไม่ถูก จากนั้นเวลาไม่นานมากนักพวกสวรรค์ก็ตายเสียทั้งหมด แต่ว่ามันก็ยังคงไม่จบเสียหมดพลังของฉันหมดลงทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม

 

“แหมฉลาดมากและเก่งมากเลยนะที่รักที่ใช้พลังที่น่าทึ่งขนาดนั้น ช่างน่าสนใจจริงๆเลยคนอย่างเธอเนี่ย แต่ว่าเสียดายที่มันไม่สามารถทะลุมาถึงฉันได้ ไม่อย่างนั้นฉันคงจะเป็นแบบพวกข้างล่างเป็นแน่เลย เอาเถอะนะในเมื่อทุกอย่างมันจบลงแล้วการประลองครั้งนี้ก็เหลือแต่ฉันใช่ไหม ?? งั้นเราจะมาลองเจอกันหน่อยก็แล้วกันนะไม่ใช่เพื่อชัยชนะ แต่เพื่อจะได้ตัวเธอมาเบอร์ริน”

 

ตัวฉันนี่มันเป็นศึกแย่งฉันอย่างนั้นหรอ  ???

 

“ได้ครั้งนี้ฉันจะไม่ปล่อยเบอร์รินไปให้แกหรอกนะ ไอ้ขี้แพ้