ตอนที่ 47 เเผนล่อยักษ์ซินโทร

แผนของเขาจะได้ผลหรือเปล่าฉันก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆมันอันตรายมากๆเลยนะแผนนี้เนี่ย แถมเจ้าพวกนั้นมันไม่ใช่เล่นๆเลยนะ แต่ละตัวมันเหมือนกับว่าจะกลืนกินเราได้ทั้งตัว ตัวมันค่อนข้างใหญ่ด้วยถ้าเกิดว่าแผนมันไม่ได้ผล เราอาจจะช่วยตัวเองไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

“เอาล่ะแผนของฉันอาจจะไม่ได้ช่วยให้ทุกคนรอดไปจากที่นี่ แต่ว่าฉันจะพยายามเพื่อจะช่วยเหลือทุกคนให้ถึงที่สุด”

เลย์พูดขึ้นก่อนที่ฉันจะพยักหน้าให้กับเขาด้วยความมุ่งมั่น ฉัยจะยอมแพ้ไม่ได้ฉันจะสู้ให้ถึงที่สุดไม่ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

“พวกเราจะจัดการมันตามแผนที่เลย์ได้กล่าวเอาไว้ข้างต้น จะสำเร็จไม่สำเร็จมันอยู่ที่พวกเราทุกคน ฉะนั้นฉันเชื่อใจพวกนายทั้งสองคนฉันเชื่อว่าพวกนายจะสามารถทำได้ เอาล่ะเรามาเริ่มเกมวิ่งไล่จับกันเถอะ พวกเราลุย!”

จากที่พวกเราหลบอยู่ตรงที่กำบังพวกเราวิ่งแยกออกไปเป็นหลายๆฝั่ง เพื่อทำแผนของเลย์ให้ได้ฉันก็ต้องจัดการในส่วนของฉันเช่นกัน ฉันจะไม่อยู่เฉยๆอีกต่อไปแล้วจะรอให้คนช่วยเหมือนแต่ก่อนมันก็คงจะไม่ได้ ฉันวิ่งออกมาจากที่หลบซ่อนก่อนจะวิ่งเข้าไปหามันในทันที มันหันมามองที่ฉันอย่างช้าๆก่อนที่มันจะเห็นฉัน

“มองมาที่ฉันสิไอ้เจ้ายักษ์หน้าตาหน้าเกียจเอ๊ย” ฉันตะโกนออกไปเพื่อที่จะให้มันสนใจฉันให้มากที่สุด และแล้วเสียงทุกอย่างทุกทิศทางก็เริ่มดังขึ้นมา

“แกมองมาที่ฉันดีกว่าฉันอร่อยกว่าเยอะจะกินก็ต้องกินฉันนี่แหละ”

เสียงของมาคาโอก็ดังขึ้นมาอีกทางหนึ่งเช่นกัน //โป้งเป้ง// เสียงเหมือนใครกำลังตีอะไรบางอย่างดังจากทั้งสองทางพร้อมกัน ดาโล่ให้ดาบทั้งสองเล่มของเขาตีเพื่อให้มันเกิดเสียง ส่วนเลย์ก็ใช้พลังของเขาในการทำให้หินทั้งหลายอันเกิดเสียงด้วยเช่นกัน ยักษ์ทั้งสองตัวต่างมองไปรอบๆด้วยความมึนงงของมัน มันคงจะเลือกไม่ถูกว่ามันจะจัดการคนไหนก่อนกันแน่ แผนนี้อาจจะได้ผลก็ได้นะฉันเชื่อว่ามันเป็นแบบนั้น

“ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” เสียงของมันได้ดังขึ้นมาอาจจะเป็นเพราะมันไม่รู้จะทำอย่างไรมันเลยใช้เสียงของมันในการขู่ให้พวกเรากลัว แต่มันไม่ได้ผลหรอกนะฉันจะบอกให้ พวกเราทั้งสี่คนใช้โอกาสที่มันกำลังมึนงงกับสิ่งที่พวกเราทำเดินเข้าไปหามันเรื่อยๆ แผนของเลย์ก็คือการดึงความสนใจทั้งหมดจากมันเพื่อให้มาสนใจพวกเราทั้งสี่คนโดยทำอย่างไรก็ได้ และให้มันมึนงงกับสิ่งที่พวกเรากำลังทำอยู่ ก่อนที่จะเดินเข้าไปหามันเรื่อยๆ มันจะกลัวกับการที่เราทำเช่นนี้ (แผนของเลย์เสี่ยงตายไหมละ ) ถ้ามันไม่กลัวแล้ววิ่งเข้าใส่เราคือเราตาย แต่ถ้ามันกลัวแล้วถอยหนีเรามีสิทธิ์ที่จะต่อสู้กับมันได้อยู่ มันถอยออกจากเราทีละก้าวๆเฮ้ยแผนของเรารู้สึกว่าจะได้ผลนะ ฉันเริ่มยิ้มออกมาแล้วมีความหวังที่จะรอดมากในตอนนี้ ยิ่งเห็นเช่นนี้ฉันยิ่งทำใส่มันให้ดังขึ้นและแรงขึ้นมันจะได้สนใจพวกเราเรื่อยๆ ตอนนี้สีหน้าของเจ้ายักษ์เริ่มดูไม่ดีแล้ว จากที่มันจะเข้ามาใกล้เรากลายเป็นว่ามันถอยห่างจากเราจนเรารู้สึกได้เลยว่าเราเป็นผู้ชนะ

“ในตอนนี้แหละจัดการมันเลยเลย์” ฉันพูดขึ้นมาก่อนที่เลย์จะใช้หินทั้งหมดที่เขายกมันขึ้นมาด้วยพลังของเขา ปาไปที่เจ้ายักษ์ตัวแรก //ตู้ม ๆ//

“เอื้ออออ” เสียงของเจ้ายักษ์ที่โดนหินชนจนล้มลงไป พร้อมกับโดนหินกลบไปอีกทำให้มันไม่สามารถลุกขึ้นมาได้อีก ตอนนี้เหลืออีกตัวแล้วสินะเจ้าตัวนี้ต้องให้มาคาโอกับดาโล่จัดการแล้วล่ะ

“ดาโล่มาคาโอจัดการมันเลย!” มาคาโอกับดาโล่พยักหน้าพร้อมๆกันให้กับฉัน ก่อนที่พวกเขาจะวิ่งเข้าไปใส่มัน มาคาโอวิ่งเข้าไปชาร์จพลังที่มีอยู่ทั้งหมดใช้พลังไฟของเขาปาใส่ไปที่หน้าของเจ้ายักษ์ตัวที่สอง แล้วดาโล่ก็ใช้ดาบทั้งสองเล่มของเขาฟันเข้าไปที่คอของเจ้ายักษ์ตัวนั้น (จุดอ่อนของเจ้ายักษ์ก็คือคอของมัน) มันจึงทำให้เจ้ายักษ์มีแสงโผล่ออกมาจากลอยแตกของผิวหนังมันแล้วตัวของมันก็กระจายออกเป็นเสี่ยงๆ พวกเราหยุดเสียงทุกอย่างแล้วเดินมารวมตัวกันที่ตรงกลางสมรภูมิ

“เอาล่ะต่อไปนี้ก็จะเป็นเรื่องที่สบายแล้วล่ะเราจะเข้าไปถึงตัวเมสซีเรียแล้ว ขอให้โชคดีเราจะต้องคว้าชัยชนะมาให้ได้”

พวกเรามองหน้ากันสักพักก่อนจะวิ่งกูลกันเข้าไปแน่นอนว่าพวกมันทุกคนจะต้องตายเสียให้หมด ฉันจะไม่ปล่อยให้มันอยู่รอดได้แม้แต่คนเดียว ฉันไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปไม่มีทางอีกแล้วที่ฉันจะเป็นแบบนั้น พวกทหารสวรรค์ก็เริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ ฉันไม่เคยคิดที่จะเหนื่อยจะสู้ให้ถึงที่สุดไม่ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามแต่ ฉันจะต้องฆ่าเธอให้ได้เลยเมสซีเรียเธอจะไม่มีวันรอดไปได้เด็ดขาด!