ตอนที่ 4 สร้อยที่หล่นอยู่

ผมนั่งกินมะพร้าวอันแสนหอมหวานจนมันดับความกระหายของผมได้ ผมจึงวางมะพร้าวที่เหลือแต่เปือกลงตรงทราย ในตอนที่ผมลุกขึ้นผมเห็นอะไรสะท้อนแสงบางอย่างจากทางข้างหน้าของผมไกลๆ นั่นมันคืออะไรกันน่ะผมอยากจะเดินเข้าไปดูมากเลย แต่ผมก็กลัวว่ามันจะพาหลงทางถ้าเกิดหลงทางขึ้นมาคงจะยากที่จะเอาชีวิตรอด แต่ว่าถ้าเกิดไม่ออกไปไหนมัวแต่ยืนอยู่ที่นี่ก็อาจจะตายเหมือนกัน ผมว่าผมคงต้องเสี่ยงดูหน่อยแล้วล่ะ ผมจะไปหาแสงระยิบระยับที่มันกำลังส่องใส่ตาของผมตรงนั้น ผมเดินไปเรื่อยๆตามทางทั้งมองดูพื้นเผื่อว่าจะเหยียบโดนอะไรแล้วมีบาดแผลขึ้นมามันอาจจะยากผมอีก ฉะนั้นไม่มีแผลเลยจะดีกว่าแบบนั้นคงจะดีที่สุด

“จิ๊บ จิ๊บ” แถวนี้มีเสียงของนกด้วยอย่างนั้นหรอ ตั้งแต่อยู่ที่นี่มาเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว ผมก็พึ่งจะได้ยินเสียงของนกก็ตอนนี้แหละ เอ๋พอผมเดินอ้อมๆเกาะมาก็เริ่มรู้สึกว่าแถวนี้เริ่มไม่มีหมอกแล้วนะ ถึงมันจะมีหมอกอยู่แต่มันก็ยังจางๆพอเริ่มจะเห็นทางแล้วล่ะ แสงระยิบระยับนั่นก็เริ่มจะใกล้เข้ามาหาผมเรื่อยๆ มันไม่ได้ใกล้เข้ามาหาผมหรอกแต่ผมต่างหากที่เข้าไปใกล้มันเรื่อยๆ //ตึก ตึก// (เสียงเดิน) ผมเริ่มเดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆแล้ว ณ จังหวะนี้ไอ้ที่มันระยิบระยับอยู่ใกล้หน้าของผมเลย ผมเริ่มมองเห็นมันแล้วมันเหมือนกับอะไรบางอย่างที่ค่อนข้างเล็กแต่ไม่เล็กมากสักเท่าไหร่. . .

“นี่มันสร้อยคออย่างนั้นหรอ ??” สิ่งที่ระยิบระยับนั่นมันก็คือสร้อยคอสีทองที่ระยิบระยับมาจากแสงที่ส่องมาถึงมันแค่ที่เดียว ซึ่งมันเป็นไปได้ยากมากเลยนะที่จะส่องแค่ที่เดียวแบบนี้ แต่เดี๋ยวก่อนสีเหลืองแบบนี้เหมือนกับทองเลย สร้อยคอเส้นนี้เป็นทองแท้ผมคิดว่ามันเป็นเช่นนั้น ผมเดินไปหยิบสร้อยคอเส้นนั้นมาแล้วมองดูมันรอบๆทั้งเส้นเลย สร้อยคอหลอมสลักเป็นรูปของนางเงือก ใช่มันคือรูปนางเงือกนั่นเอง ผมไม่รู้ว่ามันจะสื่ออะไรกับผมหรือเปล่าแต่ว่าผมอยากจะเก็บสร้อยเส้นนี้เอาไว้ก่อน เผื่อมันช่วยอะไรผมได้บ้าง

“ฉันจะเอาแกเก็บไว้ที่ไหนดีนะ. . .งั้นก็ใส่มันเลยก็แล้วกัน”

ผมพูดกับเจ้าสร้อยเส้นนี้อาจจะดูบ้าๆแต่ก็นะคนมันอยู่คนเดียวให้ทำอย่างไรได้ล่ะ ผมหยิบสร้อยขึ้นมาก่อนที่จะใส่มันไว้กับคอของผม แล้วทุกอย่างก็ดูเหมือนจะเปลี่ยนไปเมื่อผมใส่สร้อยเส้นนี้ หมอกพวกนั้นเริ่มจางหายไปในทันทีเหมือนกับว่าสร้อยเส้นนี้สามารถทำให้ผมมองเห็นทางได้ ผมลองขยี้ตาของตัวเองอีกครั้งหนึ่งเผื่อว่าผมจะคิดไปเองหรือว่าผมอาจจะเหนื่อยกับการหาวิธีกินมะพร้าวก็ได้มันเลยเป็นแบบนี้ แต่มันยังคงเหมือนเดิมผมมองเห็นทุกอย่างรอบๆตัวของผม เกาะแห่งนี้ดูสะอาดตามากเหมือนกับว่าไม่เคยมีใครเข้ามาที่นี่มาก่อนเลย มันก็น่าจะใช่เพราะมีแต่คนกลัวที่จะเข้ามาในเกาะแห่งนี้นี่นา ผมไม่สนใจหรอกคิดมากก็เครียดเสียเปล่าผมหาทางออกไปจากที่นี่จะดีกว่า ผมเดินไปเรื่อยๆแล้วลองเดินเข้าไปในเกาะดูเผื่อว่าจะมีอะไรบางอย่างที่สามารจะทำให้ผมออกไปจากเกาะแห่งนี้ได้ แล้วไปเกาะอื่นได้เสียทีหรือสามารถจะกลับที่เมืองของผมได้ ก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปในเกาะผมดันรู้สึกประหลาดใจกับอะไรบางอย่าง ซึ่งเป็นเหมือนถ้ำข้างหน้าทางเข้าไปในเกาะมันไม่ใช่ถ้ำหรอก แต่มันเป็นเหมือนอุโมงค์วงกลมเสียมากกว่า ผมจึงเดินไปดูแล้วลองเดินลอดไปอีกฝั่งหนึ่ง ผมรู้สึกขนลุกขึ้นมาทันทีเมื่อผมเดินลอดเข้าไปใน

“นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย อยู่ๆอากาศก็เปลี่ยนไปเฉยเลยจะเป็นหวัดไหมนะ”

ผมบ่นออกมาเบาๆก่อนที่จะเดินผ่านไปยังอีกฝั่งหนึ่ง

“ฮี่ ฮี่” เสียงอะไรบางอย่างได้ดังขึ้นมาจากน้ำหน้าชายหาด มันทำให้ผมต้องหันไปดูแต่มันก็ไม่พบอะไรนอกจากน้ำทะเล แต่เมื่อตะกี้เหมือนผมได้ยินอะไรบางอย่าง มันเป็นเสียงผู้หญิงหัวเราะหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ ผมอาจจะคิดไปเองก็ได้ช่างมันเถอะตอนนี้ผมรีบเดินข้ามไปดูดีกว่าเผื่อฝั่งตรงข้ามจะมีอะไรที่ดีกว่าฝั่งนี้ก็ได้ แต่เมื่อผมจะก้าวข้ามไปอีกฝั่งอีกครั้งหนึ่ง

“เข้าไปเลย” ใช่เสียงมันดังมาจากฝั่งทางชายหาดแน่ๆ ผมรีบหันไปดูอีกครั้งแต่ว่าคราวนี้น้ำทะเลมันกระเพื่อมขึ้นมาเหมือนมีอะไรบางอย่างพึ่งดำลงไปในน้ำ เสียงนั่นมันทำให้ผมหลอนมากเลยนะผมไม่รู้ว่าจะเข้าไปดีหรือเปล่า. . .

“นี่ฉันเป็นอะไรของฉันรู้สึกแปลกๆมาตั้งแต่เมื่อตะกี้นี้แล้ว”

แต่ผมไม่รู้สึกหิวไม่รู้สึกกระหายน้ำแล้วนะทำไมผมถึงรู้สึกแบบนี้ได้ล่ะ หรือว่าผมจะเหงา เพราะว่าผมอยู่ตัวคนเดียวมาหลายชั่วโมงแล้วผมเลยมีความรู้สึกแบบนี้กันนะ

“เข้าไปสิ. . เชื่อฉัน” นั่นไงเสียงมันมาอีกครั้งหนึ่งแล้ว

“เธอเป็นใครเธออยู่ไหนกันทำไมถึงไม่แสดงตัวออกมาล่ะ” ผมพูดขึ้นมาเพราะว่าคราวนี้ผมว่าผมไม่ได้คิดไปเองแล้ว เสียงของผู้หญิงมันดังขึ้นมาจากตรงไหนสักแห่งจริงๆ

“อยากจะรู้ก็เดินข้ามไปอีกฝั่งสิ” ผมนิ่งลงผมไม่รู้ว่าจะเชื่อเธอคนนั้นดีไหม. . แต่ว่าถ้าผมไม่ข้ามฝั่งตามที่เธอบอกไปผมจะโดนอะไรบ้างหรือเปล่า

“ฉันจะเชื่อเธอก็แล้วกัน” ผมคิดถูกแล้วใช่ไหมที่จะเดินเข้าไปอีกฝั่งหนึ่ง แต่ผมว่ามันน่าจะเป็นทางที่ดีที่สุดแล้วล่ะ เข้าก็เข้า!!!