ตอนที่ 11 นั่นตัวอะไร

ผมล้างเนื้อล้างตัวของผมให้สะอาด สายน้ำก็ไหลออกไปตามกระแสน้ำของมันอย่างอ่อนโยน สายน้ำนี้มันช้ามากไหลตามทางไปอย่างนุ่มนวลมันจึงไม่ได้พัดพาผมไปที่อื่น ในตอนที่ผมแช่น้ำอยู่นั้นผมก็รู้สึกเหมือนกับว่ามีอะไรตะงิดๆอยู่ในน้ำ มันรู้สึกเหมือนอุ่นๆที่ขาของผมเป็นครั้งๆคราวๆ

 

“อะไรเนี่ยหลายครั้งแล้วนะมีอะไรอยู่ในน้ำหรือเปล่าวะ”

 

ผมทนไม่ไหวแล้วผมก็เลยลองมุดลงเข้าไปดูในน้ำว่ามีตัวอะไรหรือเปล่า แล้วมันก็มีจริงๆด้วยตัวอะไรบางอย่างที่ลอยข้ามขาของผมไปมา แต่ผมเห็นมันไม่ค่อยชัดเจนเนื่องจากมันอยู่ในน้ำมันจะลางๆเบลอๆ ผมเห็นเช่นนั้นผมจึงรีบวิ่งขึ้นจากน้ำทันทีแล้ววิ่งไปหาคุณแมส ผมวิ่งไปด้วยความเร็วที่สูงสุดพร้อมกับความตกใจของผม เมื่อวิ่งไปถึงผมก็เรียกเธอในทันที

 

“คุณแมสครับคือว่าผมเห็นตัวอะไรในน้ำก็ไม่รู้ !! มันว่ายน้ำข้ามขาของผมไปมาผมรู้สึกได้ แล้วตอนที่ผมมุดลงไปดูก็เห็นเหมือนมีตัวอะไรบางอย่างว่ายอยู่จริงๆด้วยครับ แต่ผมไม่รู้ว่ามันเป็นตัวอะไรผมไม่แน่ใจเหมือนกัน”

 

ผมชี้ไปตรงจุดที่ผมได้ลงไปแช่เมื่อคุณแมสหันมาสีหน้าของเธอก็ตกใจเมื่อได้มองมาที่ผม แต่ผมก็รู้สึกได้เลยว่าผมกำลังทำอะไรบางอย่างที่ผิดพลาดไปอยู่เช่นกัน ผมจำได้ว่าตอนขึ้นจากน้ำผมวิ่งมาเลยโดยที่ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ก็ว่าอยู่ทำไมมันรู้สึกเย็นๆเหมือนไม่ได้ใส่อะไรมา พอผมรู้สึกตัวมันก็สายไปเสียแล้วสายตาของเธอมองมาที่ตรงจุดนั้นของผม ผมรีบเอามือมาบังในทันทีแล้วก็รีบวิ่งไปแอบที่โขดหินอีกอันหนึ่ง

 

“ขอโทษครับผมไม่ได้ตั้งใจคือว่า. . มันตกใจก็เลยมาทั้งแบบนี้เลย”

 

หน้าของผมในตอนนี้แดงไปหมดทำไมผมถึงชุ่ยขนาดนี้เนี่ย แทนที่จะใส่กางเกงมาก่อนก็ยังดีแต่เล่นมาเปลือยต่อหน้าผู้หญิงเช่นนี้ โคตรน่าเอยเลยอะ

 

“อะ..เอ่อเดี๋ยวฉันจะไปดูให้นะคะคุณก็ค่อยตามฉันมาทีหลังก็แล้วกันค่ะคุณอดัม”

 

เธอรีบเดินออกไปจากตรงนี้ในทันทีหน้าของเธอแดงไหมหมดผมรู้เลยว่าเธอก็ไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน นี่ผมกำลังทำอะไรที่หน้าเกลียดต่อหน้าผู้หญิงที่น่ารักคนหนึ่งเลยนะ เมื่อเธอออกไปจากบริเวณแถวนี้แล้วผมก็ค่อยๆเดินตามเธอไปแล้วก็หาที่หลบเอาไว้บ้าง เผื่อเธอหันกลับมาแล้วจะมาพบกับสภาพของผมที่เป็นเช่นนี้อีก เมื่อผมเดินไปถึงจุดที่ผมวาเสื้อผ้าเอาไว้ ผมก็ต้องตกใจอีกครั้งหนึ่งเมื่อพบกับตัวอะไรบางอย่างที่กำลังเอากางเกงของผมไปใส่หัวของผมอยู่ ตัวประหลาดตัวนั้นจะตัวเล็กๆหน้าตาไม่น่าเกลียดแต่ออกจะน่ารักมากเลยล่ะ ตากลมใหญ่ใสๆแบบนั้นจะคาวาอี้ไปถึงไหน ถึงอย่างไรก็ตามถ้าเกิดว่าเข้าไปใกล้มันมันอาจจะอันตรายก็ได้ ฉะนั้นผมว่าผมต้องอยู่ไกลๆมันเอาไว้ก่อนๆ ตอนนี้ผมอยากที่จะเดินไปหาคุณแมสมากแต่ดูผมตอนนี้สิ ถ้าเดินไปมีหวังเจอคุณแมสบอกว่าผมโรคจิตจริงๆแน่ แล้วผมควรจะทำอย่างไรดีล่ะ. . .

 

“กี้ กี้” เฮ้ยมันร้องได้ด้วยหรอมันเข้ามาหาผมแล้วตอนนี้ ผมรีบเดินถอยหลังออกจากมันในทันที แต่ทำไมมันน่ารักขนาดนี้ล่ะ !! เฮ้ยไม่ได้สิอย่าทำแบบนั้นต้องวิ่งหนีแล้วมันจะเดินมาหาผมตลอดเลย ผมกำลังจะวิ่งหนีออกมาแต่ผมรู้สึกได้เลยว่ามันมาถึงผมแล้ว

 

“อ๊ากกก” ผมตะโกนออกมาเบาๆเพราะกลัวไอ้ยักษ์มันจะตื่น มันกินขาของผมไปแล้วใช่ไหมผมรู้สึกได้ ผมหลับตาลงเพราะความกลัว ส่วนคุณแมสก็เดินมาหาผมแล้วก็จับไอ้ตัวนั้นออกไป

 

“คุณอดัมคะใส่เสื้อผ้าก่อนเถอะค่ะมันไม่มีอะไรแล้ว”

 

เธอพูดขึ้นมาก่อนที่ผมจะลืมตาแล้วพบว่าเธอยืนหันหลังอยู่ข้างหลังของผม ผมรีบวิ่งไปเอาเสื้อผ้ามาสวมใส่แล้วก็รีบปัดฝุ่นออกจากตัวของผม เอ๊ะแต่ในมือของเธอมีเจ้าตัวนั้นอยู่นี่ เธอจับมันโดยที่ไม่กลัวมันเลยอย่างนั้นหรอ

 

“นั่นมันเจ้าตัวที่มาเกาะขาของผมนี่นา !” ผมพูดขึ้นมาซึ่งเธอก็จับมันยกขึ้นมาแล้วก็มองมาที่ผมก่อนจะพยักหน้าให้กับผม

 

“แล้วมันไม่อันตรายหรอครับไม่กลัวมันทำร้ายคุณแมสหรอถึงจับมันได้อย่างสบายขนาดนั้น”

 

ผมแปลกใจมากเลยที่เธอถือมันโดยที่มันไม่ทำร้ายเธอเลยแม้แต่น้อย

 

“เจ้าตัวนี้มันหายากมากเลยนะคะแถมมันเป็นมิตรด้วย สงสัยว่ามันจะโดนอะไรบางอย่างไล่มาแน่เลยมันก็เลยมาอยู่แถวบริเวณนี้ หรือว่าไอ้ตัวที่อยู่ในน้ำน่าจะเป็นตัวนี้นี่แหละค่ะ มันไม่อันตรายค่ะลองจับมันได้นะ”

 

คุณแมสยื่นเจ้าตัวน้อยมาให้กับผมก่อนที่ผมจะลองจับมันดู ขนของมันนุ่มมากเอ๊ะแต่เป็นไปได้อย่างไรที่มันลงน้ำแล้วขนมันไม่เปียกเลยแม้แต่น้อย ผมจับมันมาอุ้มก่อนจะกอดมันเอาไว้แน่น น่ารักเหลือเกินน