บทที่ 152 : ใบหน้าบวมเหมือนหมูอีกครั้ง!
"จุ๊ๆๆ ... แม่นางถงลี่ แล้วนี่เจ้าจะทำอันใดต่อเล่า จะหยิบแส้ขึ้นมาฟาดเฆี่ยนซูหลี่ต่อเลยหรือไม่?" ต้วนหลิงตาหรี่ตาลงเล็กน้อยขณะมองถงลี่ ก่อนที่จะยิ้มออกมาราวกับจะล้อเลียน เสียงที่ดังเข้าหูนางตอนนี้ ไม่ต่างอะไรกับระฆังปลุกนางให้ตื่นจากฝัน และเมื่อนางหันศีรษะไปมองผู้ที่กล่าววาจา นางก็จดจำ...
