Chapter 60 - ใครขวางกูมึงตาย (เปิดให้อ่านฟรีแล้ว)
Chapter 60 - ใครขวางกูมึงตาย
ลั่วเทียนไม่ได้นำหนุ่มทรานฟอร์เมอร์มากับเขา.
นับตั้งแต่ที่เขาออกมาจากเทือกเขาวิญญาณ ค่าประสบการณ์ของเขาก็ไม่เคยหยุดเพิ่มขึ้น.
แม้ว่าจะไม่ได้เพิ่มอย่างรวดเร็วเหมือนที่ผ่านมา แต่ความเร็วของค่าประการณ์ของเขาก็ยังดูดี.
โอเมก้าสุพรีม,บับเบิ้ลบีและเมกะทรอนยังคงฆ่าไม่หยุด ทุกที่ๆมันผ่านไปจะถูกเหลือไว้แต่ซากร่างกายของสัตว์ปีศาจ.
ในรอบนอกของภูเขา พวกมันเป็นเครื่องจักรแห่งความตาย.
พวกเขากำลังฆ่าอย่างไม่หยุดยั้งดังนั้นระบบภายในใจของลั่วเทียน ส่งเสียงแจ้งแบบไม่หยุด.
นี่คือการวางแผนของเขา!
เมื่อเขาเข้าสู่ระดับ ปราณเชี่ยวชาญขั้น 3 ลั่วเทียนก็คิดว่าพลังภายใต้เบอร์เซิร์กเลเวล 1 จะเพียงพอจัดการ สัตว์ปีศาจระดับ 4 กิ้งก่าลาวาได้.
สิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นนอกเหนือจากการคำนวนของเขา.
เขาถูกบังคับให้ต้องจ่ายค่าประการณ์เป็นแสนเพื่อเพิ่มเลเวลของเบอเซิร์ก ในสนามประลอง จนกระทั่งเขาดักผ่านไปยังปราณเชี่ยวชาญขั้น 4 ได้แล้วในตอนนี้!
แต่เขาไม่ได้เลเวลอัพเมื่อตอนอยู่ที่สนามประลองหลังจากฆ่ามัน!
ประสบการณ์ของเขาเพิ่มขึ้นช้ามากและลั่วเทียนก็กังวลอย่างหนัก.
เขารอที่จะเลเวลอัพ!
การบ่มเพาะของเขาแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงกับคนบนโลกใบนี้ เนื่องจากการบ่มเพาะของเขาคล้ายกับการเล่นเกมส์การเลเวลอัพคือการเพิ่ม HP,SP เต็ม เมื่อเลเวลอัพนั่นหมายความว่า พลังชีวิตและพลังปราณของเขาจะเพิ่มจนเต็ม.
ด้วยค่าพลังชีวิตและแถบพลังปราณ นั่นหมายความว่าการบาดเจ็บของเขาจะหายทันที
นี่คล้ายกับการฟื้นคืนชีพ.
พลังปราณของเขาหมดจนไม่สามารถใช้ทักษะใดๆได้ ถ้าเขายังมุ่งหน้าไปหาลั่วจินซานตอนนี้ เขาถูกทำร้ายอย่างน่าสมเภช.
ยิ่งไปกว่านั้น...
หากเขาตาย ฟางเล่ยและหลี่ซูเอ๋อร์ก็จะตายเช่นกัน พี่น้องทั้งหลายที่เชื่อในตัวเขาก็จะตายเช่นกัน.
หลังจากที่อาศัยอยู่บนโลกมากว่า 20 ปี เขาไม่มีแฟนและพี่น้อง เขาอาศัยอยู่กับตุ๊กตายางและมือขวาของเขา ด้วยชีวิตที่แห้งแล้งและไม่มีสีสันมันเป็นเรื่องยากที่จะทนได้.
ชี้วิตนี้ทำให้เลือดเขาเดือด.
เขามีพี่ชายและเด็กสาว! ลั่วเทียนกำลังจะต่อสู้ด้วยชีวิตในสิ่งที่เขารักเพื่อสิ่งนี้ต้องปกป้องพวกเขา.
ใครมาแตะพี่น้องกู ตาย!
ใครมาแตะผู้หญิงของกู มึงตายทั้งครอบครัว!
นี่คือความมุ่งมั่นของลั่วเทียน ซึ่งเขาจะทำให้ทุกคนชดใช้ด้วยสิ่งเหล่านั้น!
“ติ้ง!”
“ขอแสดงความยินดีด้วย ผู้เล่น ลั่วเทียน ได้สังหารหมาป่าหนังเพลิงโลหิต คุณจะได้รับ 200 ค่าประสบการณ์และ 20 พลังปราณ…”
“ติ้ง!”
ค่าประสบการณ์ของเขายังคงเพิ่มมากยิ่งขึ้น แถบค่าประสบการณ์เกือบจะเต็มแล้วขาดอีกแค่ 0.01% ก่อที่จะเลเวลอัพ ลั่วเทียนอยู่ในวงล้อมของผู้คน ฉีกยิ้มน้อยๆอย่างสงบ.
คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อยขณะที่เขาถามตัวเอง “เขากำลังรออะไร?”
ไม่รู้ทำไม แต่...
ลั่วจินซานที่จะรู้ร่องรอยของความรู้สึกกลัวของเขาที่มาจากหัวใจ ความรู้สึกนี้เริ่มที่จะทำให้เขาโกรธมากขึ้นจนกระทั่งเขาอยากจะหลบหนี จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “ลั่วเฉิน เจ้าไม่อยากสัมผัสเด็กสาวคนนี้? นางเป็นของเจ้าแล้ว เจ้าสามารถล้อเล่นกับนางได้ตามต้องการ เมื่อเจ้าเบื่อแล้วเจ้าสามารถให้พี่น้องของเจ้าเล่นต่อได้ เมื่อพี่น้องของเจ้าเบื่อแล้วเจ้าสามารถเอาเธอไปขายที่หอบานสะพรั่งเพื่อให้คนทั่งเมืองเล่นกับเธอได้ แต่เจ้าต้องจำไว้ว่าจะไม่เก็บเงินจากใครก็ตามที่จะมาเล่นกับนาง.”
ตาของลั่วเฉินสว่างวาบ จากนั้นก็กลืนน้ำลาย และเขาก็หังเราะอย่างร่าเริ่งและพูด “ขอบคุณผู้นำ ข้าจะทำตามที่ท่านพูด ข้าจะปล่อยให้คนทั้งเมืองเล่นกับนางเยี่ยงสุนัข…”
หลี่ซูเอ๋อร์น่าเสียขณะที่เธอสั่นน้อยๆ.“อ้าาาก…!”
“เจ้าอยากตายมาก!”
ฟางเล่ยก็กลายเป็นโกรธ ตัวของเขาดูคล้ายกับสัตว์ร้ายมากยิ่งขึ้นขณะที่เขาวิ่งออกไป.
ลั่วเทียนขบฟันแน่นจนะได้ยินเสียงแตกของฟัน สายตาของเขากลายเป็นสีแดงเลือดขณะที่เขาตะโกน “ลั่วเฉิน ถ้าเจ้ากล้าสัมผัสผมของนางสักเส้น!”
“ขวางเขาไว้!” ลั่วจินซานโบกมืออย่างเย็นชา.
หลังจากนั้นทันใด...
สาวกชั้นสูง 7 คนรีบวิ่งออกไปและดึงดาบของเขาพร้อมกับขวางทางของฟางเล่ย.
ฟางเล่ยไม่สนใจดงดาบที่ขวางเขาแม้แต่น้อย ร่างกายที่มั่นคงดั่งหินผา เปรียบกับภูเขาขนาดย่อมๆ
.
“เช้ง~ เช้ง~ เช้ง~...”เสียงที่แหลมคมของดาบพุ่งเข้ามา 5 สาย!
ตอนนี้ร่างกายของฟางเล่ยมีหลุมเลือดเพิ่มขึ้นอีก 5 หลุม ขณะที่ตอนนี้เขาได้คว้าหัวของสาวกไว้ในมือแต่ละข้างทั้งสองมือ เขาบีบด้วยกำลังและขยี้กระโหลกของพวกเขาได้ในพริบตา!
กลิ่นเลือดที่สดใหม่และมันสมองที่กระจายไปรอบๆ.
ฉากนี้ดูน่าสะพรึงมาก!
ทุกคนในพื้นที่รู้สึกสั่นไปถึงกระดูกสันหลัง
ในเวลานี้ลั่วเฉินมองไปที่ลั่วเทียนก่อนที่จะหัวเราะอย่างหยิ่งๆ เขาคว้าผมของหลี่ซูเอ๋อร์และนำขึ้นมาสูดดม จากนั้นเขาก็พูดอย่างสนุกสนาน: “กลิ่นมันเยี่ยมไปเลย!”
“แก ไอ้บัดดซบ…”
เขายังขากค่าประสบการณ์อีกเล็กน้อยที่จะเลเวลอัพ แต่ลั่วเทียนไม่สามารถอดทนมันได้อีกต่อไป.
เขาโยนป้ายมิติขึ้นไปในอากาศจากนั้นก็คำราม: “ออปติมัสไพร์ม ฆ่ามันให้หมด!”
ลั่วจินซานที่เตรียมพร้อมอยู่แล้วก็ยิ้มอย่างเย็นชา, “ในที่สุดก็ออกมา!”
ลั่วจินซานรู้อยู่แล้วว่ามีมอนเตอร์เหล็กอยู่ในการควบคุมของลั่วเทียน เขาคิดว่าลั่วเทียนจะใช้มันในสนามรบ แต่ไม่คิดว่าเขาจะไม่ใช้ เขายังระมัดระวังในการเตรียมความพร้อมสำหรับการเคลื่อนไหวนี้ของลั่วเทียน.
เมื่อป้ายมิติอยู่บนอากาศก็ เกิดพลังฝ่ามือบางอย่างพุ่งไปยังหลุมมิตินั่น.
“ปัง~!”
พื้นหินถูกบดเป็นผง เมื่อพิ้นหินถูกทำลายทุกสิ่งทุกอย่างของพื้นหินก็หายไปและไม่มีอะไรอกี.
ออปติมัสไพร์ม ยังไม่ลงมาที่พื้น!
ลั่วจินซานหัวเราะเย็นชา “ยังมีอีกสองตัวที่เจ้าควรจะปล่อยออกมา.”
ลั่วเฉินกลัวมากจนขาอ่อนและซ่อนตัวอยู่หลังของหลี่ซูเอ๋อร์อย่างระมัดระวัง จากนั้นเขาก็โผล่หัวออกมาและยิ้มอย่างน่ากลัว “ลั่วเทียน เจ้าต้องการให้บิดาคนนี้ตาย? เจ้าควรจะรอความตายของตัวเองดีกว่า 555…”
ตาของลั่วเทียนหดเกร็งขณะที่เขาพูดกับตัวเอง: “งั้นมันคงเป็นเรื่องจริง
!”
นี่เป็นไปตามคาด ลั่วจินซานรู้เรื่องการครอบครองหุ่นเชิดแล้ว.แต่ทำไมเขาถึงพูกว่ามีอีกสองตัว?
มันอาจจะเป็น...?
ลั่วเทียนเริ่มตรวจสอบค่าประสบการณ์อีกครั้งและหรี่ตาลง จากนั้นเขาก็พูดภายในใจ: “ตั้งแต่ตอนนั้น…”
มือขวาของเขาถือป้ายมิติออกมาและยิ้มเยาะ, “งั้นมาดูกันว่าเจ้าจะทำลายได้กี่ตัว.”
ป้ายมิติ 3 แผ่นถูกโยนไปในอากาศในทิศทางที่แตกต่างกัน.
ลั่วเทียนที่พลังปราณหมดซึ่งไม่อาจต่อสู้ได้ ในขณะเดียวกันเขาก็กังวลว่าลั่วจินซานจะใช้วิธีน่ารังเกียจในการรอบโจมตีอีกครั้ง ดัวเลือกเดียวที่เหลือไว้ตอนนี้คือการใช้หุ่นเชิดตัวสุดท้ายของเขา ออปติมัสไพร์ม.
ป้ายมิติ 2 แผ่นถูกโยนไปยังห้องโถงขณะที่อีกแผ่นอยู่เบื้องหลังลั่วเทียน
เขาต้องทำสำเร็จ!
“วูซซซซ~, วูซซซซ~, วูซซซซ~…”
“ปัง~, ปัง~!”
ลั่วจินซานสามารถทำลายป้ายมิติทั้งสองได้อย่างง่ายๆขณะที่เขายิ้มอย่างเย็นชา ที่เห็นหนึ่งแผ่นบินไปข้างหลังลั่วเทียนและพูดติดตลก: “ลั่วเทียนดูเหมือนว่าเจ้าจะมือไม้อ่อนและโยนไปไม่ถูกทิศถูกทางนะ?”
เสียงของเขาจางหายไป...
“บูม~!”
สีดำและเงางามของออฟติมัสไพร์มพร้อมกับร่างกายที่ร่วงลงมากับเลือดของสัตว์ปีศาจจากท้องฟ้าและมาอยู่เบื้องหลังสาวกชั้นสูง.
หมัดเหล็กคู่ทุบลงมา...
และสองคนก็ถูกขยี้ดั่งเนื้อสัตว์ ในตอนนี้ก็มีเสียงเตือนดังขึ้นในใจของเขา.
“ติ้ง!”
“ติ้ง!”
ลั่วเทียนก้าวไปข้างหน้าและยิ้มอย่างรังเกียจ
จากนั้นสักพัก...
ดวงตาของเขาก็ปิดเงียบๆมันเป็นช่วงเวลาที่เขารอคอยมานาน.
“ติ้ง!”
“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ลั่วเทียน ในการเพิ่มระดับ ตอนนี้คุณอยู่ขั้น 4 ของปราณเชี่ยวชาญ!”
สภาพของเขากลับมาสมบูรณ์อีกครั้งและภายในทะเลปราณและอาการบาดเจ็บตามร่างกายของเขาหายไป รวมทั้งพลังปราณก็กลับมาเต็ม ทุกอย่างอยู่ในระดับสูงสุดอีกครั้ง
!
“บูม~!”Level 2 Berserk!”
“ฮู่มมมมมม~...”
คุณสมบัติสี่เท่าระเบิดขึ้นมาอีกครั้ง ความกระหายและเจตนาฆ่าของลั่วเทียน กำลังได้รับการปล่อยออกมาอย่างไม่หยุดยั้ง
เขาไม่จำเป็นต้องประณีประนอมอีก.
ร่างกายของลั่วจินซานสั่นสะท้านขณะที่เขารับก้าวถอยหลัง จากนั้นเขาก็ตะโกน “พวกเจ้าทั้งหมดโจมตีพร้อมกัน! ใครก็ตามที่ฆ่าเขาได้ ข้าจะให้แกนปีศาจแก่คนคนนั้น!”
สายตาของสาวกชั้นสูงเปลี่ยนไป.
แกนปีศาจ!
สำหรับพวกเขาคือสมบัติล้ำค่าที่ช่วยให้พวกเขาขึ้นสวรรรค์ได้โดยตรง!
ในช่วงเวลาเดียวกันพวกเขาวิ่งเข้าไปหาลั่วเทียนอย่างพร้อมเพรียง.
ลั่วจินซานรีบคว้าหลี่ซูเอ๋อร์และผลักลั่วเฉินไปข้างหน้า “เจ้าโจมตีให้ดี!”
เจตนาฆ่าของลั่วเทียนเพิ่มขึ้นถึงสสวรรค์จากนั้นเขาก็ตะโกน “ใครขวางกู มึงตาย!!!”