ตอนที่ 50 หนิงอวี่ม่อ ตำรวจสาวผู้ก๋ากั่น
ตอนที่ 50 หนิงอวี่ม่อ ตำรวจสาวผู้ก๋ากั่น
ผู้แปล : ThreeSwords
ปรับสำนวน : ThreeSwords
ฉินฟางวิ่งเข้าไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ระหว่างฉินฟางกับที่เกิดเหตุก็ค่อนข้างห่างไปบ้าง เพราะรถที่ผ่านไปนั้นวิ่งด้วยความเร็วที่สูงกว่าปกติ
ก่อนที่ฉินฟางจะไปถึงจุดเกิดเหตุ เขาก็สังเกตเห็นว่ารถทั้งสองคันอัดอยู่รวมกัน และรู้สึกว่ามันดูแปลกๆ เพราะมีคนสองคนรีบออกมาจากรถที่โดนชน และวิ่งหนีไปโดยไม่ได้เข้าไปตรวจดูคนที่อยู่ในรถคันที่สองเลย
“เอ๋ ไม่เห็นจำเป็นต้องหนีเลย ถูกมั้ย? พวกคุณเป็นคนที่โดนชนนะ ไม่ใช่เป็นคนที่ชนใส่ซะหน่อย ทำไมถึงได้วิ่งหนีล่ะ...”
ภาพที่แปลกประหลาดนี้ทำให้ฉินฟางนึกฉงนในใจ
รถสองคันวิ่งมาค่อนข้างเร็ว ทำให้กว่าที่ฉินฟางจะไปถึงจุดที่รถชนกัน เขาก็วิ่งไปสองร้อยเมตรแล้ว
“ว้าว! รถนี่มัน! ปอร์เช่ ซานตาน่า...”
ในที่สุดฉินฟางก็เห็นสภาพที่เกิดเหตุได้อย่างชัดเจนเมื่อเข้าไปใกล้ และพบว่าคันหน้าคือรถโฟล์ค พาสสาทที่พบได้ทั่วไป ดูเหมือนว่ามันจะค่อนข้างเก่าด้วย
แต่รถที่ชนโฟล์ค พาสสารทคือรถสปอร์ตปอร์เช่ ซึ่งดูเหมือนว่าเพิ่งจะซื้อมาเร็วๆ นี้ ฉินฟางไม่ค่อยแน่ใจเรื่องราคาของรถสปอร์ตต่างๆ แต่เขารู้ว่ารถที่ดูหรูหรานี่ต้องมีมูลค่าสองสามล้านหยวนแน่ๆ
การที่รถชนกันย่อมเป็นเหตุการณ์ร้ายแรง สภาพของรถพาสสาทยังค่อนข้างดี ความเสียหายอยู่ที่เพียงส่วนหลังซึ่งตอนนี้เสียรูปอย่างหนัก ส่วนคนที่อยู่ในรถนั้นเห็นได้ชัดว่าไม่เป็นอะไร เพราะพวกเขาสามารถวิ่งหนีจากไปได้
สภาพของรถปอร์เช่นั้นเหลือแต่ซาก เครื่องยนต์โผล่ออกมาจากรถและมีควันลอยขึ้นมา ส่วนคนที่อยู่ข้างใน...
“รถนี่สมกับที่มีราคาสองสามล้านหยวน! แม้จะชนอย่างหนัก แต่เพราะถุงลมนิรภัย เธอเลยไม่ได้รับอันตราย...”
ตอนที่ฉินฟางวิ่งเข้าไป เขาพบว่าถุงลมทั้งหมดถูกเปิดใช้งานแล้ว และเห็นร่างของใครบางคนถูกถุงลมนิรภัยพวกนั้นห่อหุ้มไว้ เธอคนนั้นสวมชุดราตรีที่สวยงามและเซ็กซี่ ถึงแม้จะชนอย่างหนักเช่นนี้ ฉินฟางก็ไม่เห็นบาดแผลใดๆ บนตัวหญิงสาวเลย
“คุณยังสามารถขยับตัวได้ไหมครับ?”
ฉินฟางโยนจักรยานไปไว้ข้างๆ เป็นการชั่วคราว และเปิดประตูรถปอร์เช่ จากนั้นก็ตีแขนของหญิงสาวคนนั้นเบาๆ เพื่อสอบถามว่าเธอยังสบายดีอยู่ไหม
“เธอยังไม่ตายจริงๆ ด้วย...”
หลังจากโดนฉินฟางเขย่า หญิงสาวดูเหมือนจะรู้สึกตัวและขยับแขนของเธอเล็กน้อย แต่เพราะอยู่ภายใต้การห่อหุ้มของถุงลมนิรภัย เธอเลยแทบไม่อาจขยับตัวได้เลย
“โชคดีที่เธอยังไม่ตาย! หญิงสาวที่ร่ำรวยจนสามารถขับรถปอร์เช่... เธอคงไม่คิดว่าผมจะมาแอบรูดทรัพย์เธอหรอกใช่มั้ย?”
ฉินฟางคิดทบทวนสถานการณ์ และตัดสินใจที่จะกระชากถุงลมนิรภัยออกเพื่อดึงตัวหญิงสาวลงมาจากรถ
หลังจากเลเวลของฉินฟางเพิ่มขึ้น พลังของค่าความแข็งแรง +5 ก็แสดงผลลัพธ์ของมันออกมา หญิงสาวคนนั้นที่ติดอยู่ในถุงลมนิรภัยไม่ว่าด้วยเหตุผลใด ก็ถูกช่วยเหลือไว้โดยฉินฟางที่กำลังดึงถุงลมออกทีละใบด้วยการออกแรงอย่างเต็มที่
“อึบ อึบ...”
เมื่อหญิงสาวคนนั้นถูกฉินฟางดึงตัวออกมา เธอก็หอบหายใจอย่างหนักในทันที ใบหน้าที่ขาวซีดเริ่มมีสีเลือดขึ้นมาบ้าง จากนั้นฉินฟางก็ตระหนักได้ว่าหญิงสาวคนนี้อายุราว 23-24 ปี และสวยไม่แพ้ถังเฟยเฟยกับเซียวมู่เสวี่ย แต่มีเสน่ห์ของความเป็นผู้ใหญ่เพิ่มขึ้นมาเนื่องจากอายุของเธอ
“คนพวกนั้นไปไหนแล้ว?”
เมื่อหญิงสาวได้สติ เธอก็จัดเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อย และเดินตรงไปยังรถพาสสาท เมื่อพบว่าข้างในรถว่างเปล่า เธอก็เดินกลับมาหาฉินฟางและถามแกมบังคับ
“เอ่อ... พวกนั้นวิ่งหนีไปแล้ว”
ฉินฟางขมวดคิ้วเล็กน้อย ความประทับในตัวหญิงสาวดิ่งลงในทันที ในสายตาของเขาตอนนี้เธอคือหญิงสาวที่สวยแต่เป็นลูกคนรวยที่หยิ่งยโส
“หืมม? เธอดูคุ้นมาก...”
อย่างไรก็ตามเมื่อหญิงสาวที่สวมชุดราตรีเห็นปฏิกิริยาของฉินฟาง เธอก็ย่นคิ้วทันที และกระพริบตาปริบๆ อยู่สองสามครั้ง จากนั้นก็มองหน้าฉินฟางเพราะเธอรู้สึกว่าเคยเห็นหน้าเขามาก่อน
“เสียใจด้วย แต่ผมไม่รู้จักคุณ...”
น่าเสียดายที่แม้ว่าหญิงสาวคนนี้จะสวย แต่ด้วยนิสัยของเธอฉินฟางเลยหมดความสนใจไปแล้ว พอเห็นว่าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บ เขาก็ไม่อยากจะข้องแวะกับเธออีกต่อไป และรีบยกรถจักรยานของตัวเองขึ้นมา เพื่อเตรียมขึ้นคร่อมพร้อมกับปั่นจากไป
“ใช่แล้ว! ฉันจำได้แล้ว! นายชื่อว่า... ฉินฟาง! ใช่ ฉินฟาง! และนายเป็นเพื่อนร่วมชั้นกับถังเฟยเฟย...”
ตอนที่ฉินฟางขึ้นนั่งบนรถจักรยาน เขาเกือบตกจากเบาะหลังจากได้ยินเรื่องที่หญิงสาวคนนี้เอ่ย
“คุณเป็นใคร?”
สามารถเรียกชื่อของเขาได้ และกระทั่งรู้จักถังเฟยเฟย เห็นได้ชัดว่าเธอรู้จักฉินฟาง อย่างไรก็ตามหลังจากที่ฉินฟางมองเธออีกครั้ง เขาก็ไม่พบความทรงจำของการได้เจอกับเธอเลย
“ชื่อของฉันคือหนิงอวี่ม่อ ปกติเฟยเฟยจะเรียกฉันว่าเสี่ยวหนิงเจีย ฉันเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตของนายไง!”
หญิงสาวพูดด้วยรอยยิ้มที่เหมือนกับดอกไม้กำลังเบ่งบาน ซึ่งนั่นทำให้ฉินฟางตกตะลึงเล็กน้อย เพียงแค่เล็กน้อยจริงๆ นะ!
“ผู้มีพระคุณช่วยชีวิต? ถ้างั้นคุณก็คือคนที่ถังเฟยเฟยเรียกว่าเสี่ยวหนิงเจีย? ตำรวจสาวคนนั้น?”
พอได้ยินคำพูดพวกนั้น ฉินฟางก็ครุ่นคิดอย่างหนัก และนึกเรื่องที่ถังเฟยเฟยเคยบอกไว้ตอนนั้นได้ในทันที ตอนที่เขาหมดสติจากการโดนทำร้าย มีตำรวจหญิงที่กำลังออกลาดตระเวนมาช่วยเขาไว้ และตามถังเฟยเฟยให้มาคอยดูแลฉินฟาง
“หึ! อย่างน้อยนายก็ไม่ใช่คนที่ลืมบุญคุณ เห็นแก่ที่นายยังจำฉันได้อยู่นะ ใช่แล้ว สองคนในรถนั่นหนีไปแล้วใช่ไหม?”
หนิงอวี่ม่อผงกหัว ย้อนกลับไปตอนนั้น มันเป็นเพียงเหตุบังเอิญที่เธอช่วยชีวิตฉินฟางไว้ ในฐานะที่เป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจนั่นเป็นหน้าที่ต้องกระทำ ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องสิ่งตอบแทนใดๆ จากฉินฟางเลย กลับกัน เธอถามฉินฟางเรื่องของสองคนที่หนีไปเมื่อครู่นี้ทันที
“หลังจากที่รถชนกัน พวกเขาก็ลงมารถและหนีไปทันที โดยวิ่งไปตามทางถนนเส้นนี้ครับ”
ถนนจากทะเลสาปหยกขาวไปยังเมืองหนิงไห่เส้นนี้ไม่ได้กว้างมากนัก รถที่สัญจรไปมาจึงไม่มากด้วยเช่นกัน คนส่วนใหญ่จะวิ่งอ้อมเล็กน้อยเพื่อไปใช้ทางด่วนกลับเข้าสู่เมือง ส่วนฉินฟางที่ปั่นจักรยานมา เขาย่อมจะไม่ไปทางด่วนและเดินทางในถนนที่คนใช้กันน้อยเส้นนี้
บนเส้นสายนี้ ด้านหนึ่งเป็นไร่นาและอีกด้านหนึ่งเป็นเนินเขาต่างๆ ทอดยาวไปไกลสุดลูกหูลูกตา
“หนีไปแล้ว อืม?... เอาจักรยานนั่นมาให้ฉันยืมหน่อย”
หนิงอวี่ม่อสวมใส่ชุดราตรีซึ่งแลดูเซ็กซี่ และเธอเองก็มีรูปร่างที่น่าภาคภูมิใจ ถ้าให้เปรียบเทียบหน้าอกของเธอกับถังเฟยเฟยแล้ว ของหนิงอวี่ม่อจะมีขนาดเท่ากับซาลาเปาไส้เนื้อลูกใหญ่ ในขณะที่ของถังเฟยเฟยจะเล็กกว่านิดหน่อย
ชุดของเธอออกแบบคล้ายกับชุดกี่เพ้าและมีผ่าข้าง ความยาวของชุดนั้นถึงเพียงแค่หัวเข่าเท่านั้น ตอนนี้เมื่อเธอขึ้นคร่อมจักรยานของฉินฟางอย่างรวดเร็วและเตรียมที่จะปั่นออกไปนั้น ดูเหมือนเธอจะไม่ทันสังเกตว่าขาอันเรียวงามทั้งสองข้างที่ถูกฝึกฝนมาอย่างดีกับชุดชั้นในของเธอนั้นถูกเผยออกมาให้เห็น โดยรวมแล้ว เธอมีพฤติกรรมที่ก๋ากั่นมาก
พอฉินฟางเห็นภาพเหตุการณ์นี้ เห็นได้ชัดว่าหนุ่มบริสุทธิ์แบบเขาแสดงปฏิกิริยาตอบสนองบางอย่างที่ผู้ชายสุขภาพดีควรมี
“ดอกไม้งามของกรมตำรวจคนนี้ช่างก๋ากั่นจริงๆ เธอกล้าที่จะปั่นจักรยานด้วยชุดแบบนั้น!”
ฉินฟางอดไม่ได้ที่จะยกนิ้วให้กับตำรวจสาวที่อาจหาญคนนี้ในใจ เพราะถ้าเธอเริ่มปั่นจักรยาน ก็ย่อมเปิดเผยเนื้อหนังบางส่วนออกมาอย่างแน่นอน และใครจะรู้บ้างว่ามีคนลามกมากขนาดไหนที่จะร่วมฉลองเมื่อได้เห็นภาพนี้
……………………………..