ตอนที่ 40 ดีกว่าแชมป์ทำบาร์บีคิว
ตอนที่ 40 ดีกว่าแชมป์ทำบาร์บีคิว
ผู้แปล : ThreeSwords
ปรับสำนวน : ThreeSwords
“รสชาติเป็นยังไงบ้าง?”
ฉินฟางไม่ได้สบถใส่หลี่เฟิง และถามถังเฟยเฟยอย่างประหม่าเล็กน้อย
กระบวนการทั้งหมดที่ผ่านมา อาจจะกล่าวได้ว่าฉินฟางพิถีพิถันเป็นอย่างมาก และปฏิบัติตามขั้นตอนที่ถูกต้องอย่างเคร่งครัด เขาไม่กล้าที่จะผิดพลาดแม้แต่น้อย แต่ท้ายที่สุดแล้วมันก็ยังคงเป็นบาร์บีคิวจานแรกที่เขาทำ แม้ว่าตาหน้าจะดูไม่ดี แต่กลิ่นก็หอมน่ากิน ส่วนรสชาตินั้น... ฉินฟางคงต้องรอดูจากปฏิกิริยาตอบสนองของถังเฟยเฟยแล้ว
“มันอร่อยมาก...”
สายตาของทุกคนจับจ้องถังเฟยเฟยเป็นตาเดียว และพวกเขาล้วนรอคอยการประเมินผลของเธอ โดยเฉพาะหลี่เฟิง ซึ่งเตรียมคำพูดเหยียบย่ำเกียรติของฉินฟางเอาไว้แล้ว อย่างไรก็ตามถังเฟยเฟยกลับพูดชื่นชมแทน
“ห๊า...”
สีหน้าของทุกคนแข็งทื่อ หญิงสาวกับแฟนหนุ่มของพวกเธอที่อยู่รอบๆ ล้วนทำท่าตกใจ ส่วนหลี่เฟิงดูราวกับว่าเขาสำลักบางอย่าง จนกระทั่งการหายใจก็เป็นเรื่องยากสำหรับเขา
“เฟยเฟย อย่าพูดเกินจริงมากไป...”
ลี่เหยารู้สึกได้ว่าบรรยากาศไม่ดี เลยพูดเตือนถังเฟยเฟยที่มีพฤติกรรมค่อนข้างไม่อยู่กับร่องกับรอยเบาๆ
“ลี่เหยา ฉันไม่ได้พูดเกินจริงนะ! มันอร่อยมากจริงๆ ...”
ถังเฟยเฟยพูดแก้ต่างให้กับฉินฟางในทันที แต่เธอก็เลียริมฝีปากเพื่อยืนยันรสชาติที่ได้ทานในคราวแรก อีกครั้งที่เธอได้ลิ้มรสเนื้อไก่ซึ่งรสชาติของมันยังคงเหลืออยู่บนลิ้น และแน่นอนว่ารสดีกว่าไก่ของเอฟเฟนดี้เล็กน้อย
“เรื่องนี้...”
เห็นได้ชัดว่าลี่เหยาไม่เชื่อถังเฟยเฟย เธอเพิ่งจะทานบาร์บีคิวของเอฟเฟนดี้ไป รสชาติและหน้าตาล้วนไม่มีที่ติ จากนั้นก็มองไปยังบาร์บีคิวของฉินฟาง ซึ่งหน้าตาของอาหารห่างกันหลายขุมและกลิ่นก็ไม่ได้ดีเท่ากับของเอฟเฟนดี้
“ฉันพูดเรื่องจริงนะ! ฉินฟาง นายให้ลี่เหยาลองทานหนึ่งไม้ ดูสิว่าเธอจะว่าฉันโกหกอีกไหม”
พอเห็นว่าเพื่อนสนิทไม่เชื่อคำพูดของเธอ ถังเฟยเฟยก็รู้สึกโมโหเล็กน้อย ถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ข้างเดียวกับฉินฟาง แต่มันก็เป็นเรื่องจริงที่ปีกไก่ของฉินฟางรสชาติดีกว่าของเอฟเฟนดี้
“ไม่ล่ะ ขอบใจนะ...”
ลี่เหยายังคงกังขา ถังเฟยเฟยเป็นแฟนของฉินฟาง จึงสามารถกินไก่ ‘ไม่สุก’ ได้เพราะเห็นแก่ฉินฟาง แต่ความสัมพันธ์ของลี่เหยากับฉินฟางนั้นเป็นแค่เพื่อนธรรมดา เธอจึงไม่ต้องการที่จะกินของดิบเพื่อไว้หน้าเขา
“ให้ผมลอง...”
ขณะที่ลี่เหยากำลังลังเลอยู่นั้น ซุนซูที่นั่งข้างเธอจู่ๆ ก็เสนอตัวที่จะลองทานให้ จากนั้นเขาก็หยิบปีกไก่มาจากฉินฟางและเริ่มกินมันลงไป
ครั้งนี้สายตาของทุกคนจับจ้องไปยังซุนซู กระทั่งหลี่เฟิงก็ไม่เว้น ถึงแม้เขาจะไม่ชอบหน้าซุนซู แต่ถ้าให้เลือกระหว่างซุนซูกับถังเฟยเฟย เขาจะเลือกเชื่อซุนซู
เมื่อปีกไก่ย่างไม้นั้นเข้าไปในปาก สีหน้าของซุนซูก็แข็งค้างไปเล็กน้อย ดูคล้ายกับของถังเฟยเฟยเมื่อครู่นี้
“เป็นยังไงบ้างซุนซู?”
ลี่เหยาถามด้วยความห่วงใย เธอไม่อยากให้ซุนซูต้องมารับเคราะห์แทน
ไม่เพียงซุนซูจะไม่ตอบกลับ และก็ไม่ปล่อยให้คนอื่นได้มีโอกาสถามเช่นกัน เขากินปีกไก่นั่นจนหมดในสองสามคำ เหลือทิ้งไว้เพียงกระดูกของมัน ซุนซูกระทั่งเลียริมฝีปากราวกับว่าต้องการเพิ่มอีก
“ไม่เลวเลย!”
หลังจากคิดทบทวนถึงรสชาติอยู่สักพัก ซุนซูก็ให้คะแนนประเมินของปีกไก่นั่น
“ซุนซู นายยังไม่ได้มีตัวเปรียบเทียบเลยนะ เพราะถ้าลองเทียบกับของเอฟเฟนดี้แล้ว นายจะรู้ว่ามันอร่อยกว่ามาก”
ก่อนหน้านี้หลี่เฟิงไว้ใจซุนซู แต่หลังจากสิ่งที่ซุนซูทำเมื่อครู่นี้ หลี่เฟิงรู้สึกว่าซุนซุอาจจะหาทางช่วยฉินฟาง ดังนั้นเขาจึงเบ้ปากและชี้ไปยังจานบาร์บีคิวที่ปิ้งเสร็จใหม่ของเอฟเฟนดี้ที่กำลังยกเข้ามา ในขณะเดียวกันเขาก็ไม่ลืมที่จะทำท่าข่มฉินฟาง
ฉินฟางดูสงบนิ่งมาก ถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีข้อสงสัยในทักษะของตัวเอง แต่เนื่องจากเขายังไม่ได้ลองชิมปีกไก่ของเอฟเฟนดี้หรือแม้กระทั่งของตัวเอง ดังนั้นจึงไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดขัด
“โอเค ผมจะลองทานของเชฟ...”
จากนั้นซุนซูก็ลองชิมอาหารที่เอฟเฟนดี้ยกมา เขาเลือกปีกไก่มาลองทานด้วยเช่นกัน ซึ่งไม่ว่าจะเป็นรูปลักษณ์หรือกลิ่นก็ไม่มีข้อบกพร่อง
เขาหยิบปีกไก่นั่นใส่ลงไปในปาก แต่เมื่อทำการกัดเพื่อลิ้มลองรสชาติ สีหน้าของเขาก็แปลกไป และคิ้วก็ขมวดด้วยเช่นกัน จากนั้นก็หยุดทาน
“ไม่จำเป็นต้องลองอีกแล้ว ปีกไก่ที่เชฟปรุงนั้นค่อนข้างดีไม่ว่าจะเป็นหน้าตา กลิ่นหรือรสชาติ ถ้าผมคาดไม่ผิดเชฟคนนี้ต้องมีสูตรลับ แต่เทียบกับของฉินฟางแล้วยังคงด้อยกว่าเล็กน้อย”
ซุนซูวางปีกไก่ที่อยู่ในมือลง และพูดอย่างใจเย็น
“เป็นไปไม่ได้!”
หลี่เฟิงที่หน้าดำคร่ำเครียดนั้นยังไม่ได้เอ่ยอะไร แต่เป็นเอฟเฟนดี้ที่พูดออกมาด้วยความโกรธในทันที
“กระผมเริ่มปิ้งบาร์บีคิวตั้งแต่อายุสิบสอง และรู้เรียนจากเชฟบาร์บีคิวชั้นนำ 12 คน จนสุดท้ายกระผมก็แซงหน้าพวกเขาได้ กระผมไม่กล้าอวดอ้างว่าไม่มีใครทำบาร์บีคิวเก่งกว่า แต่กับพวกมือสมัครเล่น...”
ในฐานะแชมป์ทำบาร์บีคิวสามสมัยและเป็นเชฟหลักของลานบาร์บีคิวแห่งนี้ คำพูดของซุนซูนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นการลบหลู่ เป็นความอัปยศอย่างที่สุด
“เขาพูดถูกแล้ว ฉินฟางเพิ่งจะเรียนวิธีทำบาร์บีคิวสักพักนี้เอง แต่นายกลับบอกว่าบาร์บีคิวของเขาดีกว่าของเอฟเฟนดี้งั้นเหรอ? เรื่องตลกอะไรกันเนี่ย! เพราะถ้าเป็นอย่างนี้จริงๆ ที่นี่ก็ไม่จำเป็นต้องมีเอฟเฟนดี้อีกต่อไป”
เห็นได้ชัดว่าหลี่เฟิงจะไม่ยอมลดราวาศอก เพราะสิ่งที่ซุนซูทำเมื่อครู่นี้ กินปีกไก่ของฉินฟางจนหมดแต่กลับหยุดกินของเอฟเฟนดี้หลังจากกัดไปหนึ่งคำ แสดงว่าเขาทำเพื่อช่วยเหลือฉินฟางแน่ๆ ในสายตาของหลี่เฟิงรู้สึกว่าการช่วยเหลือนี้โจ่งแจ้งและจงใจมากเกินไป
“ใช่แล้ว ใช่แล้ว คุณคิดว่าทางเราจ่ายเงินในราคาสูงจ้างเชฟบาร์บีคิวที่ไม่สามารถชนะกระทั่งมือสมัครเล่นได้งั้นเหรอ? หญิงสาวที่น่ารักของพวกคุณก็ได้ชิมอาหารของเอฟเฟนดี้ด้วยเช่นกัน และรู้แจ้งแก่ใจในรสชาติ แต่สำหรับบางคน... เฮอะ!”
เป็นธรรมดาที่คนอ้วนหลี่จะเข้าข้างหลี่เฟิงและช่วยเขาพูดจา
“ความจริงจะมีชัยในที่สุด”
ซุนซูหยักไหล่และพูดออกมาประโยคหนึ่งอย่างใจเย็น จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนมาเผชิญหน้ากับฉินฟาง
“น้องฉินฟาง พวกเราไปกันเถอะ นายทำให้ผมหิวจนน้ำลายไหลแล้ว และถ้านายไม่เต็มกระเพาะผมให้เต็ม ผมก็จะไม่ปล่อยนายไป!”
“ไม่ได้!”
“ไม่ได้!”
ในเวลาเดียวกันนั้นเสียงของผู้หญิงสองคนก็ดังขึ้น โดยไม่คาดคิด มันเป็นเสียงของถังเฟยเฟยกับลี่เหยา
“เหยาเหยา พาซุนซูแฟนของเธอไปเลย ฉินฟางเป็นแฟนของฉัน ถ้าฉันยังกินไม่อิ่ม เขาเป็นใครถึงจะมาแย่งฉัน...”
ใบหน้าของถังเฟยเฟยแดงเล็กน้อย และสะกิดหลี่เหยาที่แสดงท่าทางไม่เห็นด้วยกับแฟนหนุ่มของเธอเบาๆ
“เอ่อ... มันอร่อยจริงๆ น่ะเหรอ?”
ตอนนี้ลี่เหยาอยู่ในสถานการณ์ที่ค่อนข้างอึดอัด ความคิดของเธอเหมือนกับของหลี่เฟิง และนึกว่าซุนซูไม่ชอบหลี่เฟิงจึงเป็นสาเหตุที่ไม่ไว้หน้าเขา พร้อมทั้งสนับสนุนฉินฟางอย่างกระตือรือล้น แต่จากที่เห็นมันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอจินตนาการ
“อือ มันอร่อยจริงๆ นะ! ดีกว่าของแชมป์บาร์บีคิวมาก!”
ใบหน้าขาวของถังเฟยเฟยตอนนี้เป็นสีแดง พอพูดถึงปีกไก่ของฉินฟาง เธออดไม่ได้ที่จะแลบลิ้นเลียริมฝีปากของตัวเอง ราวกับว่ารสชาติที่ดึงดูดใจนั้นยังคงหลงเหลืออยู่
……………………………..