เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 97 ปีศาจจะพุ่งทะยานอย่างบ้าคลั่ง (อ่านฟรี)

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 97 ปีศาจจะพุ่งทะยานอย่างบ้าคลั่ง 

แปลโดย iPAT 

ห้องโถงภารกิจฝ่ายใน ห้องสอบสวน

แสงแดดในฤดูหนาวลอดผ่านช่องหน้าต่างเข้ามาในห้อง

ฟางหยวนนั่งอยู่บนเก้าอี้และกำลังเผชิญอยู่กับผู้อาวุโสสามคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

การสอบสวนดำเนินมาแล้วหนึ่งชั่วโมง

"ฟางหยวน เจ้าแน่ใจหรือไม่ว่าคำกล่าวของเจ้าไม่มีสิ่งใดผิดพลาด?" ผู้อาวุโสผู้หนึ่งเปิดปากถาม

"ข้าแน่ใจ" สายตาของฟางหยวนมองลงไปที่เท้าของเขา ใบหน้าที่ซีดขาวภายใต้แสงแดดทำให้เขาดูราวกับประติมากรรมหิน

เขาคาดการณ์เรื่องนี้ไว้แล้ว

กลุ่มของเจียนซานตายหมดยกเว้นเขา

ในความเป็นจริงผู้ใช้วิญญาณทุกคนจะถูกสอบสวนเพื่อเก็บข้อมูลเกี่ยวกับการต่อสู้ แต่ฟางหยวนถูกสอบสวนนานถึงชั่วโมง นี่หมายความว่าบางคนต้องการสร้างความยากลำบากให้กับเขา

นี่เป็นสิ่งที่เข้าใจได้

ตราบเท่าที่เป็นมนุษย์ พวกเขาก็ยังต้องมีความสัมพันธ์ทางสังคม มีกลุ่มคนที่เกี่ยวข้อง

"เล่าเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับเจ้ามาอีกครั้ง" ผู้อาวุโสอีกคนถามซ้ำ

"ได้ ข้าใช้เวลาหลายวันในการทะลวงเข้าสู่ระดับสอง เมื่อข้ากลับมาถึงหน้าประตูหมู่บ้าน ข้าบังเอิญพบกลุ่มของซื่อซาน ข้ารวมกลุ่มกับพวกเขาก่อนจะพบกลุ่มของข้า เวลานั้นพวกเขากำลังต่อสู้อยู่กับราชาหมูป่า..." ฟางหยวนเล่าอย่างสงบ

เขาไม่ปิดบังว่าตนเองบรรลุระดับสองแล้ว

ตอนนี้เจียวซานและคนอื่นๆตายแล้ว เขาสามารถสร้างเรื่องใดขึ้นมาก็ได้ เขาบอกเล่าเฉพาะเหตุการณ์หลักโดยละทิ้งบางส่วน แต่ทั้งหมดยังคงอยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริง

นี่เป็นครั้งที่ห้าที่ฟางหยวนเล่าซ้ำเรื่องเดิมต่อหน้าผู้อาวุโสเหล่านี้

โดยปกติหากคนผู้หนึ่งกล่าวซ้ำเรื่องเดิมหลายรอบ ช่องโหว่จะเผยออกมา แต่เรื่องเล่าของฟางหยวนไร้ที่ติและไร้ช่องโหว่

'มันเป็นเรื่องจริง' ผู้อาวุโสสามคนลอบส่งสายตาให้กันอย่างมีความหมาย

แต่ผู้อาวุโสหญิงหนึ่งในสามกลับไม่พอใจ

ผู้ใช้วิญญาณหญิงสายรักษาในกลุ่มของเจียวซานคือบุตรสาวของผู้อาวุโสหญิงผู้นี้ แต่นางตายเพราะถูกกัดกินโดยฝูงหมาป่าสายฟ้า เป็นธรรมดาที่มารดาของนางจะโกรธ

"ฟางหยวน เจ้าตัดตาข่ายเหล็กด้วยดาบแสงจันทร์ของเจ้า เจ้าทำเช่นนั้นเพราะเหตุใด?" ผู้อาวุโสหญิงกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เข้มงวด

"เพราะข้าต้องการมีส่วนร่วม แต่ผลลัพธ์กลับไม่ดีนัก" ฟางหยวนตอบ

"ให้ข้าถามเจ้า เจ้าจงใจใช้สมาชิกในกลุ่มเป็นโล่ป้องกันตัวเจ้าในกระเพาะอาหารของราชาหมูป่าใช่หรือไม่?" ผู้อาวุโสหญิงยังถามต่อด้วยน้ำเสียงอันเกรี้ยวกราด

"เวลานั้นข้ากลัวมาก ข้ารีบซ่อนตัวในท้องของราชาหมูป่า แต่นางกลับตามเข้ามา มันจึงเกิดการต่อสู้แย่งชิงตำแหน่งอยู่ภายใน สุดท้ายเป็นข้าที่ได้รับชัยชนะ ด้วยเหตุนี้นางจึงถูกหมาป่าสายฟ้ากัดกิน ข้ารู้สึกเสียใจกับเรื่องนี้เช่นกัน" ฟางหยวนตอบ

ผู้อาวุโสหญิงกัดฟันแน่น คำตอบของฟางหยวนทำให้ผู้อาวุโสหญิงไม่สามารถเอาผิดเขา หัวใจของนางจะเต็มไปด้วยความโกรธ แต่นางก็ไม่สามารถทำสิ่งใด

ในสถานการณ์นี้พวกเขาไม่สามารถลงโทษฟางหยวน

ผ่านมาสามวันแล้วหลังจากการปรากฏตัวของฝูงหมาป่า

ผู้ใช้วิญญาณได้รับบาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมาก

สัตว์อสูรจำนวนหนึ่งตกตายไปเช่นกัน แต่มันยังไม่ถือว่ามีนัยสำคัญ โดยปกติคลื่นหมาป่าสายฟ้าที่แท้จริงจะปรากฏขึ้นหลังจากคลื่นหมาป่าฝูงเล็กๆบุกโจมตีสามครั้งเป็นอย่างน้อย

สภาพแวดล้อมของโลกวิญญาณใบนี้ทำให้การดำรงชีวิตของมนุษย์จะเป็นเรื่องยาก

มนุษย์ต้องเติมเต็มกระเพาะอาหาร พวกเขาต่อสู้กันเองเพื่อแย่งชิงทรัพยากร นอกจากนั้นพวกเขายังต้องเผชิญหน้ากับภัยคุกคามจากสัตว์อสูรและสภาพภูมิอากาศที่โหดร้ายอีกด้วย

การต่อสู้เป็นเรื่องโหดร้ายเสมอ

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นยังเป็นเพียงการโหมโรงเท่านั้น ความน่ากลัวที่แท้จริงจะมาถึงในอีกหนึ่งปีข้างหน้า เวลานั้นฝูงหมาป่าสายฟ้านับหมื่นตัวจะบุกโจมตีหมู่บ้านพร้อมกับราชาของพวกมัน

ผู้อาวุโสหญิงยังถามอีกหลายคำถาม แต่สุดท้ายนางก็ต้องยอมแพ้ต่อคำตอบที่ไร้ช่องโหว่ของฟางหยวน

"ฟางหยวน เจ้าตั้งใจจะทำสิ่งใดต่อไปหลังจากนี้?" ผู้อาวุโสอีกคนถามอย่างมีความหมาย

"ข้าวางแผนที่จะขอรับมรดกของครอบครัว" ฟางหยวนตอบอย่างไม่ปิดบัง

กลุ่มของเจียวซานตายไปหมดแล้ว ตอนนี้เขาไม่ต้องใช้สิทธิ์ของผู้ใช้วิญญาณระดับสองเพื่อยกเลิกภารกิจและสามารถยื่นเรื่องขอทำภารกิจเพื่อรับสืบทอดมรดกได้โดยตรง

ผู้อาวุโสเจ้าของคำถามส่ายศีรษะ "เจ้ายังไม่เข้าใจความหมายของข้า ตอนนี้นอกจากเจ้า กลุ่มของเจ้าไม่เหลือผู้ใดอีก ให้ข้าแนะนำเจ้า เข้าร่วมกับกลุ่มอื่น ภารกิจของห้องโถงภารกิจฝ่ายในเป็นสิ่งที่ถูกออกแบบมาเพื่อมอบให้กลุ่มผู้ใช้วิญญาณ มันเป็นเรื่องยากที่จะทำภารกิจเหล่านั้นเพียงลำพังไม่ว่าจะเป็นภารกิจรับสืบทอดมรดกหรือภารกิจประจำเดือนก็ตาม"

ฟางหยวนเงียบ

"แน่นอนว่ามีทางเลือกอื่น ตอนนี้เจ้าเป็นผู้ใช้วิญญาณระดับสองแล้ว เจ้ามีคุณสมบัติเป็นหัวหน้ากลุ่ม เจ้าเพียงต้องผ่านการทดสอบก่อนที่จะสร้างกลุ่มของเจ้าขึ้นมา เจ้าคิดอย่างไร? ทางใดที่เจ้าต้องการ?"

ฟางหยวนกะพริบตาสองสามครั้งก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงใสซื่อ "ข้ายังไม่ทราบ ข้าขอเวลาคิดสักสองสามวัน"

"เอาล่ะ เช่นกันก็กลับไปและคิดให้เร็วที่สุด หากนานเกินไป มันจะยิ่งยากลำบากที่เจ้าจะเข้าร่วมกับกลุ่มอื่น" ผู้อาวุโสกล่าว

ฟางหยวนลอบหัวเราะอยู่ในใจ แน่นอนว่าเขาไม่เลือกสองทางนี้

เขามีความลับมากมาย การทำงานเพียงลำพังจะทำให้เขาปลอดภัยและสามารถทำสิ่งต่างๆได้สะดวกสบายมากกว่า เขาจะตกอยู่ในอันตรายหากเขานำผู้อื่นติดตามไปทุกหนทุกแห่ง

เมื่อออกจากห้องสอบสวน เขายังไม่รีบจากไป เขาเข้าไปยื่นคำร้องทำภารกิจเพื่อรับสืบทอดมรดกทันที อย่างไรก็ตามเขาได้รับแจ้งว่าเขาสามารถทำภารกิจในอีกสามวันหลังจากเรื่องยุ่งยากที่เกิดขึ้นจบลง

ฟางหยวนเดินออกจากห้องโถงภารกิจฝ่ายในและมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

มันเป็นช่วงบ่ายในฤดูหนาว

ลมหนาวพัดผ่าน ท้องฟ้าปกคลุมไปด้วยเมฆหมอกแห่งความโศกเศร้า

"วันนี้เป็นวันแห่งความทรงจำ กลุ่มของจินซูตายแล้ว เจ้ารู้หรือไม่ฟางหยวน?" โม่เป่ยกับเด็กหนุ่มสาวหลายคนเดินผ่านมา

นอกจากโม่เป่ย ยังมีซื่อเฉิน ฟางเจิ้ง และคนอื่นๆ

เดิมทีโม่เป่ยและซื่อเฉินเกลียดชังกันเป็นอย่างมาก แต่ดูเหมือนวันนี้พวกเขาจะวางความไม่พอใจเหล่านั้นลงและเดินมาพร้อมกัน

"พี่ใหญ่ จินซูเรียนร่วมชั้นกับพวกเราตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา" ฟางเจิ้งกล่าว

ผู้ใช้วิญญาณจินซู

ภาพของเด็กหญิงผู้หนึ่งปรากฎขึ้นในใจของฟางหยวน

ก่อนหน้านี้นางเป็นคู่แข่งคนหนึ่งของโม่เป่ย แม้นางจะถูกโม่เป่ยก้าวข้าม แต่นางก็เป็นเด็กหญิงที่ขยันขันแข็งผู้หนึ่ง

อย่างไรก็ตามความตายไม่เลือกความงามหรือน่าเกลียด ไม่เลือกขยันหรือเกียจคร้าน

คนส่วนใหญ่อาจรู้สึกสลดใจ แต่สำหรับฟางหยวน เขาไม่แยแส

"อา...นางตายแล้ว? แต่ไม่ว่าจะตายด้วยความแก่ชราหรือเจ็บป่วย มันก็เป็นเรื่องธรรมดา หลังจากเห็นมันบ่อยๆ พวกเจ้าก็จะคุ้นชิน พวกเจ้าไปเถอะ ข้าค่อนข้างยุ่ง" ฟางหยวนเดินผ่านกลุ่มเด็กหนุ่มสาวไปอย่างรวดเร็ว

"ชายผู้นี้!" บางคนโกรธ

"เลือดเย็น ใจร้ายที่สุด!"

"คนไร้หัวใจ!"

"ฮ่าฮ่าฮ่า มีข่าวลือเมื่อเร็วๆนี้ พวกเจ้าคงได้ยินมาแล้วใช่หรือไม่? ฟางหยวนรอดชีวิตมาได้ด้วยการซ่อนอยู่ตัวในกระเพาะอาหารของราชาหมูป่า เขายังใช้สมาชิกหญิงในกลุ่มเป็นโล่ป้องกันตนเองอีกด้วย"

"เขาเป็นความอัปยศของบุรุษอย่างแท้จริง" ซื่อเฉินหัวเราะเสียงเย็น

"พี่ใหญ่..." ฟางเจิ้งก้มหน้าลงและกัดฟันแน่น

ด้วยการเป็นน้องชายของฟางหยวน บนสนทนาเหล่านี้ทำให้เขารู้สึกอับอาย

ขณะที่ฟางหยวนทิ้งคนอื่นๆไว้ด้านหลังอย่างไม่แยแส

หัวใจของเขายังสงบนิ่ง

'เหตุใดต้องให้คำหมิ่นประมาทมีอิทธิพลต่อจิตใจของข้า?'

มีเพียงคนไร้เดียงสาที่จะโกรธเมื่อถูกสาปแช่งและมีความสุขเมื่อถูกยกย่องสรรเสริญ

มันเป็นเพียงมุมมองของผู้อื่น การมีชีวิตอยู่ในมุมมองของผู้อื่น มันไม่ใช่เรื่องน่าสงสารงั้นหรือ?

ในความเป็นจริงบางคนตั้งใจกระจายข่าวลือเพื่อลดคุณค่าของฟางหยวน

การใช้สมาชิกในกลุ่มเป็นโล่ป้องกันตัวจะไม่ถูกลงโทษ แต่เขาจะถูกวิพากษ์วิจารณ์จากผู้คน

อย่างไรก็ตามมันไม่มีความหายสำหรับฟางหยวน

เมื่อคนผู้หนึ่งเข้าสู่ระบบ พวกเขาจะถูกผูกมัดให้ปฏิบัติตามกฎระเบียบ สำหรับฟางหยวน มันถือเป็นปัญหาใหญ่ หากเขาต้องการทรัพยากร เขาต้องแยกตัว

เขาจะต้องอยู่อย่างสันโดษ

จะเกิดสิ่งใดขึ้นหากถูกปฏิเสธโดยผู้คน? ฮ่าฮ่าฮ่า มีเพียงผู้อ่อนแอเท่านั้นที่จะเกรงกลัวต่อการถูกปฏิเสธ!

หากสิ่งนี้เกิดขึ้นบนโลกมนุษย์ แม้จะไม่เหลือผู้ใด พวกเขาก็อาจยังมีชีวิตอยู่ได้ด้วยโซเชียลเน็ตเวิร์ค

แต่ในโลกใบนี้หากคนผู้หนึ่งถูกปฏิเสธ พวกเขาเพียงต้องกำจัดผู้คนเหล่านั้นออกไปจากเส้นทางของตน หากปราศจากทรัพยากร พวกเขาก็ต้องฉกชิงมันมา

โลกทุกใบมีกฎระเบียบที่แตกต่างกัน โครงสร้างของสังคมจะแตกต่างกันไปตามวิถีชีวิตของมนุษย์ในแต่ละที่

โลกของการต่อสู้ ผู้คนจะต่อสู้และแย่งชิงกันเป็นที่หนึ่ง

สำหรับโลกวิญญาณใบนี้?

แน่นอนว่า...ปีศาจจะพุ่งทะยานอย่างบ้าคลั่ง