ตอนที่ 23 : โศกนาฏกรรมแห่งโฉมงาม

ชั่วระยะเวลาแค่เพียงครู่ ตลอดทั่วสรรพางค์กายของเกอซีพลันถูกห่อหุ้มไปด้วยของเหลวสีดำที่ดูสกปรกเปรอะเปื้อน

ร่างของนางปลดปล่อยกลิ่นเหม็นคาวสาบคลุ้งน่าขยะแขยง

ทว่า ความรู้สึกเจ็บปวดอ่อนล้าที่แอบแฝงไปทั่วทั้งอวัยวะภายในก่อนหน้านี้พลันกลับตาลปัตรกลายเป็นความรู้สึกเบาอย่างผ่อนคลาย

เกอซีเปลื้องอาภรณ์ออก นางใช้น้ำพุทิพย์ธาราชำระล้างเรือนกายและทำความสะอาดอาภรณ์ที่ติดเปื้อน ความรู้สึกสะอาดสดชื่นพลันบังเกิดขึ้นพร้อม ๆ กับทั่วร่างสามารถสัมผัสรู้ได้ถึงขุมพลังและความแข็งแกร่งที่ทวีขึ้นประดุจดั่งได้ถือกำเนิดร่างใหม่ขึ้นอีกครา

หรือมิใช่แค่เพียงมิติเวทเท่านั้นที่เลื่อนภูมิ กระทั่งน้ำพุทิพย์ธารายังมีคุณสมบัติที่สูงขึ้นอีกด้วย ?

เฉกเช่นเรื่องราวเล่าขานในตำนานที่กล่าวไว้ว่า ทิพย์ธารานั้นไม่เพียงสามารถรักษาอาการเจ็บป่วยทั้งหลายได้ หากแต่มันยังมีคุณสมบัติขับของเสียภายในร่างกายออกไปได้อีกด้วย เกอซีปลื้มปิติยินดีในผลที่เกิดขึ้นยิ่งนัก

หลังจากสวมอาภรณ์ที่เปียกชื้นเล็กน้อยกลับคืนแล้ว หญิงสาวกลับต้องตื่นตะลึงเมื่อได้เห็นภาพสะท้อนร่างของตนในบ่อน้ำพุโดยมิได้ตั้งใจ

ร่างดั้งเดิมก่อนจะมาสู่ดินแดนนี้ เกอซีคือผู้หนึ่งที่ได้รับการยกย่องในฐานะสตรีผู้มีความงดงามยิ่งนัก หากแต่เมื่อถูกนำมาเทียบกับสาวน้อยที่เห็นในบ่อน้ำพุนี้กลับแตกต่างกันราวกับดอกหญ้าถูกนำมาเปรียบกับมวลบุปผา

แรงกระเพื่อมไหวในบ่อน้ำพุทิพย์ธาราสะท้อนผิวพรรณที่ขาวนวลละเอียดอ่อนประดุจหิมะ ดวงตาเรียวประดุจตาหงส์คู่นั้นค่อย ๆ เปิดออกจากกันทีละน้อยพวกมันทั้งคู่หาได้พราวเสน่ห์ดูดกลืนความถวิลหาประดุจต้องมนต์ หากแต่มันกลับดูเหมือนรัตติกาลอันมืดมิดที่ระยิบระยับพร่างพรายประดับไปด้วยหมู่ดวงดารา เป็นความสุกสกาวสว่างไสวที่ให้ความรู้สึกถึงความยิ่งใหญ่งดงามตระการตา

ริมฝีปากแดงระเรื่อที่แตกระแหงถูกแทนที่ด้วยความอ่อนนุ่มชุ่มชื้นประดุจกลีบดอกท้อ สะท้อนแสงตะวันเป็นมันวาวละเอียดอ่อน ริมฝีปากบนหยักยกขึ้นเล็กน้อยประดุจคำเชื้อเชิญที่ไร้สรรพเสียง

เกอซียกมือขึ้นสัมผัสใบหน้าของตนด้วยความรู้สึกที่ตื่นตระหนก ทิพย์ธาราในบ่อน้ำพุก็สะท้อนภาพสาวน้อยผู้นั้นกำลังสัมผัสต้องใบหน้าของตนอยู่ เรียวคิ้วโค้งละเอียดงามทั้งคู่กดเข้าหากันด้วยความรู้สึกฉงน ประดุจมวลบุปผาแรกแย้มบานที่ดึงดูดความใคร่ปรารถนาใฝ่ปอง

ถ้อยพรรณนาในยุคโบราณบรรยายความงดงามของโฉมงามไว้ว่า  'สองแขนเรียวงามอ่อนละมุนประดุจใบหลิวที่พริ้วไหว พรรณผ่องนวลใสประดุจหยาดน้ำนม ลำคองามระหงส์ทรงสง่า ไรฟันขาวสะอาดกระจ่างตา เพียงแรกยลก็บดขยี้เมืองทั้งผองให้ถึงความล่มสลาย หากเพ่งแลมองอีกคราอาณาจักรทั้งนครจะถึงกาลพินาศสิ้น......'  ทุกถ้อยวาจา ทุกคำทุกประโยคประดุจจะพรรณนาความงดงามในร่างใหม่ของนางยามนี้

สวรรค์ ! นี่คือใบหน้าที่แท้จริงของน่าหลานเกอซีกระนั้นหรือ ?

นัยน์ตาของเกอซีเบิ่งโพลง นางรู้สึกราวกับในหัววุ่นวายไปด้วยความสับสนเกินรับได้จนแทบจะระเบิดออก

นี่......สตรีอัปลักษ์เมื่อครู่ไปไหนเสีย เห็นจะมีก็แต่เพียงสตรีผู้ครอบครองความงดงามที่สามารถจะล่มเมืองหรือแม้กระทั่งอาณาจักรทั้งหลายให้พินาศสิ้นได้ !

ตระกูลน่าหลานช่างต่ำทรามอันใดเยี่ยงนี้ พวกเขาทรมานสตรีผู้งดงามผู้นี้กระทั่งนางต้องอยู่ในสภาพของคนป่วยอิดโรยขาดสารอาหาร ลดทอนความงดงามที่พร่างพรายให้กลายเป็นเพียงรูปโฉมที่แสนธรรมดาสามัญไร้ค่าชวนมอง

เกอซีสูดลมหายใจอย่างแรงขณะที่สายตายังคงจับจ้องอยู่กับภาพสะท้อนของสตรีผู้งดงามน่าตื่นตะลึงบนผิวน้ำอย่างอดไม่ได้ที่จะย่นคิ้วเข้าหากัน บางทีนางอาจถูกนำมายังดินแดนแห่งนี้เพื่อตอบแทนเหล่าผู้คนทั้งหลายที่ทำให้น่าหลานเกอซีคนเดิมต้องกล้ำกลืนความเจ็บปวดทรมาน หาไม่แล้ว ความทรงจำทั้งหมดของน่าหลานเกอซีคนเดิมคงจะไม่แทรกซึมและถูกส่งผ่านเข้ามาในห้วงความคำนึงของนางทันทีที่นางได้ครอบครองร่างนี้

ในส่วนแห่งความทรงจำนั้น บุตรหลานทุกคนในสกุลน่าหลานรุ่นนี้ บุรุษล้วนหล่อเหลาสตรีล้วนโฉมสะคราญ หากแต่มีเพียงผู้ไม่อาจครอบครองความงดงามดุจกันนั้นได้ที่ต้องเผชิญต่อโศกนาฏกรรมอันโหดร้าย

หากน่าหลานเกอซีออกไปสู่โลกภายนอกด้วยรูปโฉมที่งดงามถึงเพียงนี้ คงไม่แค่จะสร้างความโกหลาหลให้เกิดขึ้น หากมันจะสามารถนำพาหายนะมาสู่ตนอีกด้วย ผู้คนในสกุลน่าหลานล้วนคิดว่านางคือบุตรสาวนอกสมรสจึงไม่เคยหยิบยื่นความช่วยเหลือใดส่งผ่านมาให้ พวกเขาเหล่านั้นปล่อยนางให้ต้องเผชิญความทุกข์ยากลำบากราวกับสุกรในกรงขัง ด้วยใบหน้าเดิมของนาง คนพวกนั้นต่างต่อสู้ฟาดฟันเพื่อช่วงชิงนางเป็นเครื่องอุ่นเตียง แต่หากนางออกไปเผชิญหน้าต่อผู้คนมากมายด้วยรูปโฉมยามนี้ย่อมทำให้เกิดการต่อสู้ช่วงชิงอย่างหนักหน่วง

เมื่อความคิดอ่านเป็นไปเช่นนี้ เกอซีจึงตัดสินใจหยิบเอาเครื่องมือแปลงโฉมที่นางวางไว้ข้างน้ำพุทิพย์ธาราขึ้นมาสวมประกบเข้ากับดวงหน้า

คงมิจำเป็นต้องกล่าวว่าใบหน้าของเกอซีมีความสามารถในการดึงดูดหายนะได้มากมายเพียงไร ยามนี้นางยังไม่แข็งแกร่งเพียงพอที่จะปกป้องตนเอง นางยังไม่ปรารถนาจะถูกเผยใบหน้าต่อผู้ใด อีกทั้งยังไม่ต้องการเป็นศูนย์รวมแห่งความวิบัติทั้งปวง

ด้วยระยะเวลาแค่เพียงสั้น ๆ กับการลงแรงเพียงเล็กน้อย เกอซีก็แปลงโฉมตนเองเสร็จสิ้น หญิงสาวก้มกายลงส่องเงาสะท้อนบนผิวน้ำ ยามนี้ใบหน้าที่ซีดเซียวรูปโฉมแสนธรรมดาของน่าหลานเกอซีคนเดิมปรากฏขึ้นอีกครา

“เยี่ยม !” เกอซีดีดนิ้ว ความรู้สึกยามนี้ช่างดียิ่งนัก ในฐานะของสตรี นางย่อมพึงพอใจกับรูปโฉมที่งดงาม ผู้ใดไหนเล่าจะปรารถนาครองความเป็นหญิงอัปลักษณ์

นอกเหนือไปจากการที่มิติเวทของนางเลื่อนภูมิ รูปโฉมของนางแปรเปลี่ยนไป เกอซียังพบว่าภายหลังจากได้ดื่มทิพย์ธาราแล้วพละกำลังภายในสามารถฟื้นคืนขึ้นได้อย่างเต็มที่อีกด้วย

***จบตอน  โศกนาฏกรรมแห่งโฉมงาม***