ตอนที่แล้วเทพปีศาจหวนคืน บทที่ 94 ความแข็งแกร่งที่สูญหาย (อ่านฟรี)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปเทพปีศาจหวนคืน บทที่ 96 เพื่อผู้ล่วงลับ (อ่านฟรี)

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 95 สมาชิกขยะ (อ่านฟรี)


เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 95 สมาชิกขยะ 

แปลโดย iPAT 

ร่างของผู้ใช้วิญญาณหญิงหักครึ่งกลางลำตัวนอนอยู่บนพื้นในมุมที่แปลกประหลาด

ไกลออกไป ฟางหยวนพุ่งชนต้นไม้ก่อนจะล้มลงบนพื้นหิมะ

เขาค่อยๆลุกขึ้นด้วยการแสดงออกที่โง่งม แต่เขาใช้วิญญาณกายาหยกเขียวป้องกันตัวตั้งแต่แรก ดังนั้นนอกจากอาการปวดหลังเล็กๆน้อยๆ เขาก็ไม่ได้รับบาดเจ็บอื่นใดอีก

สนามรบเปลี่ยนเป็นเงียบงันไปชั่วขณะก่อนที่เจียวซานจะเริ่มตะโกนออกมาด้วยความโกรธ "ฟางหยวน เจ้าบอกว่าสามารถหยุดมันได้อีกสักพักมิใช่หรือ?"

ฟางหยวนหัวเราะเสียงเย็นอยู่ในมุมมืด แต่ร่างของเขากลับล้มลงอีกครั้งก่อนจะอาศัยต้นไม้ด้านข้างพยุงร่างลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบาก

เขาดูราวกับไม่สามารถเดินได้ แต่สายตาของเขายังกวาดมองไปรอบๆ

ในการต่อสู้กับสัตว์อสูร ผู้ใช้วิญญาณต้องทุ่มเทความสนใจไปที่ศัตรู ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีเวลาสังเกตฟางหยวน อย่างไรก็ตามเขายังต้องระวังบางคนที่อาจเฝ้ามองอยู่ในความมืด

เสียงการต่อสู้ดังขึ้นอีกครั้ง

ราชาหมูป่าหลบหนีออกมาจากตาข่ายใยแมงมุมและต่อสู้กับอสรพิษลาวาแดงอย่างดุเดือด

ฟางหยวนก้าวไปข้างหน้าด้วยใบหน้าวิตกกังวลและเกือบจะล้มลงสองหรือสามครั้ง สิ่งสกปรก เศษดิน เศษหญ้าเปรอะเปื้อนอยู่บนร่างกายของเขา

เขากลับไปถึงขอบสนามรบในที่สุด

ตอนนี้ผู้ใช้วิญญาณสามคนกำลังต่อสู้กับราชาหมูป่า

อสรพิษลาวาแดงรัดพันอยู่บนร่างกายและสองขาหลังของราชาหมูป่า

ราชันหมูป่าทำได้เพียงเคลื่อนที่ไปรอบๆ บางครั้งมันก็ล้มลงและกลิ้งไปมาอยู่บนพื้น

บาดแผลของมันเพิ่มมากขึ้น ร่างกายของมันกลายเป็นสีแดง

เมื่อเห็นฟางหยวนกลับมา กงจินที่อยู่รอบนอกสุดตะโกน "ฟางหยวน คนเลว! เจ้าทำให้ฮัวซินตาย!"

"ข้า...ข้าไม่ได้ต้องการให้เป็นเช่นนั้น แต่ข้าไม่สามารถรับมือมัน" ฟางหยวนตอบ

"สารเลว! ก่อนหน้านี้เหตุใดเจ้าถึงกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ หากเจ้าไม่สามารถทำได้ มันจะเป็นการฆ่าพวกเราทั้งหมด" กงจินกรีดร้องด้วยความโกรธ หากเขาไม่ติดอยู่ในการต่อสู้ เขาคงเข้าไปตบกะโหลกศีรษะฟางหยวนเรียบร้อยแล้ว

"ข้าขอโทษ ข้าจะไม่ทำอีก" ฟางหยวนเร่งกล่าวด้วยท่าทางสำนึกผิด

"ฟางหยวน เราจะพูดเรื่องนี้ในภายหลัง" เจียวซานตะโกนเสียงดังเมื่อรู้สึกถึงแรงกดดันที่เพิ่มมากขึ้น ตอนนี้อสรพิษลาวาแดงได้รับบาดเจ็บสาหัสอีกครั้ง

"กงจินอย่าพึ่งวุ่นวายกับฟางหยวน เร็วเข้า! นำตาข่ายเหล็กออกมา!" เจียวซานเห็นร่างหินของอสรพิษลาวาแดงกำลังจะแตกสลาย เขาจึงเร่งออกคำสั่งด้วยความตื่นตระหนก

"ได้" กงจินรีบส่งพลังวิญญาณให้กับกบพุงพลุ้ยก่อนที่มันจะสำรอกตาข่ายเหล็กออกมา

"ฟางหยวนจับปลายอีกด้านและวิ่งเข้าไปจับตัวราชาหมูป่าพร้อมกับข้า" กงจินกล่าว

"แต่ขาของข้าได้รับบาดเจ็บ ข้าไม่สามารถเดินได้" ฟางหยวนกล่าวด้วยความกระวนกระวายใจ

"ไร้ประโยชน์!" กงจินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำมันด้วยตัวเอง

ราชาหมูป่าถูกจับกุมด้วยตาข่ายเหล็กที่แหลมคมทำให้เลือดของมันไหลออกมามากขึ้น

เมื่อมันตระหนักว่าความตายใกล้เข้ามา มันจึงยิ่งบ้าคลั่งและทำให้การต่อสู้รุนแรงยิ่งขึ้น

สำหรับอสรพิษลาวาแดง เนื่องจากร่างกายของมันเป็นหิน มันจึงไม่ได้รับผลกระทบจากตาข่ายเหล็กมากนัก

"อีกไม่นานแล้ว" เจียวซานกล่าว

"ตัดสินในที่สุด" กงจินถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

แต่ในจังหวะนี้ฟางหยวนกลับตะโกนเสียงดัง "ให้ข้าช่วย"

“ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว”

ดาบแสงจันทร์หลายเล่มบินออกไปตัดตาข่ายเหล็กออกเป็นชิ้นๆ นั่นทำให้ราชาหมูป่าสามารถหลบหนี

กงจินเบิกตากว้างอย่างโง่งม

"เจ้า...เจ้ากำลังทำสิ่งใด!?" ผู้ใช้วิญญาณหญิงอีกคนตะโกนเสียงดังออกมาด้วยความหงุดหงิด

"ข้า...ดูเหมือนข้าจะตื่นเต้นมากเกินไป ข้าเพียงต้องการช่วย" ฟางหยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสา

เจียวซานกระโดดหลบการจู่โจมของราชาหมูป่าก่อนจะตะโกนดุด่า "ฟางหยวน เจ้าตูดหมึก ดูสิ่งที่เจ้าทำ เจ้าสมาชิกขยะ!"

"ท่านหัวหน้า ท่านต้องเชื่อข้า ข้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ" ฟางหยวนปกป้องตนเอง

"หุบปากเน่าๆของเจ้า! จากนี้เจ้าไม่ต้องทำสิ่งใด ไปรออยู่ห่างๆ" กงจินตะโกนเสียงดังอีกครั้งก่อนจะหลบการโจมตีของราชาหมูป่าออกไปด้านข้าง

ฟางหยวนลอบหัวเราะขบขันแต่ยังถอยหลังกลับไปอย่างเชื่อฟัง

"ทุกคนถอยออกไป!" เจียวซานต้องใช้ไพ่ตายของเขาออกมาในที่สุด

ควันพิษสีเหลืองพุ่งออกมาจากรูจมูกของเขา

ควันพิษกักขังเจียวซานและราชาหมูป่าเอาไว้ภายใน

สำหรับคนอื่นๆ พวกเขาเฝ้ามองอยู่รอบนอก

ฟางหยวนกล่าวกับผู้ใช้วิญญาณหญิง "ช่วยรักษาขาของข้าด้วย มันได้รับบาดเจ็บ"

ผู้ใช้วิญญาณหญิงเย้ยหยัย "พี่สาวของข้าตาย แต่ขาของเจ้าเพียงได้รับบาดเจ็บเล็กๆน้อยๆ ฮืม เหตุใดเจ้าไม่ตายไปซะ!"

ฟางหยวนกล่าวด้วยความโศกเศร้า "ข้าไม่ต้องการให้เรื่องนี้เกิดขึ้นจริงๆ"

แต่ดวงตาของเขายังส่องประกายเย็นเยียบ

'ข้าควรกำจัดคนเหล่านี้หรือไม่? นี่เป็นโอกาสที่ดี ในความคิดของพวกเขา พวกเขาย่อมไม่คาดหวังว่าข้าจะมีเจตนาสังหาร หากกลุ่มเจ้างูป่วยหายไป อุปสรรคของข้าจะลดลง'

'แต่...หากมีผู้ใช้วิญญาณบางคนเห็นเหตุการณ์ ข้าอาจร่วงหล่นลงสู่ขุมนรก การฆาตกรรมสมาชิกตระกูลเป็นสิ่งที่ไม่สามารถให้อภัยบนโลกใบนี้ ไม่เพียงข้าจะถูกประหารชีวิต แต่ข้ายังต้องเผชิญหน้ากับการทรมานตลอดเจ็ดวันเจ็ดคืนก่อนจะสามารถตาย'

'ความตายไม่น่ากลัว แต่การสังหารกลุ่มคนที่ไร้ค่าเหล่านี้ มันไม่คุ้มที่จะเสี่ยง'

เมื่อเวลาผ่านไป อสรพิษลาวาแดงถึงขีดจำกัดและต้องออกจากสนามรบ

ห้านาทีต่อมาราชาหมูป่าล้มลงในที่สุด

กลุ่มควันพิษสีเหลืองค่อยๆจางหายไป ใบหน้าของเจียวซานเผยให้เห็นถึงความอ่อนล้า เขาใช้ไพ่ตายออกมาทำให้พลังวิญญาณของเขาเหลืออยู่ไม่มาก

"ทุกคนมาช่วยกันชำแหละศพของมันเร็วเข้า พวกเราจะล่าถอยทันทีหลังจากนั้น" เจียวซานตะโกน

ฟางหยวนเร่งเข้าไปช่วยชำแหละศพราชาหมูป่า

เลือดของราชาหมูป่ายังสดใหม่ กลิ่นสาบเลือดลอยคละคลุ้งออกไปท่ามกลางความมืด ขณะที่เสียงคำรามของสัตว์ป่าดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

อย่างไรก็ตามไม่มีสัตว์อสูรตัวอื่นอยู่ในบริเวณนี้

นี่คืออาณาเขตของราชาหมูป่า

นี่คือกฎของป่า

กลิ่นอายของราชาหมูป่าจะขับไล่สัตว์ป่าน้อยใหญ่ออกไป แน่นอนว่าหากเป็นฝูงสัตว์ที่แข็งแกร่งหรือสัตว์อสูรที่น่ากลัวอีกตัว พวกมันจะไม่เกรงกลัวต่อกลิ่นอายของราชาหมูป่า

ทันใดนั้นดวงตาสีฟ้าจำนวนมากพลันส่องประกายขึ้นในความมืด

จากสถานที่ไกลออกไป เสียงกรีดร้องของผู้ใช้วิญญาณดังขึ้นเป็นระยะ

"หมาป่า ฝูงหมาป่า"

"ฝูงหมาป่าสายฟ้ามาที่นี่"

"เหตุใดพวกมันถึงมาที่นี่? มันเร็วเกินไปที่พวกมันจะมาถึง?"

"ถอย! ลืมราชาหมูป่าไปซะ! พวกเราต้องหนี!" เจียวซานตัดสินใจขณะที่ใบหน้าของพวกเขากลายเป็นซีดเผือด

หมาป่าเพียงตัวเดียวไม่น่ากลัว แต่ฝูงหมาป่าแตกต่างออกไป กระทั่งราชาหมูป่ายังต้องหลบหนีหากพบพวกมัน

"ท่านหัวหน้า รอข้าด้วย" กงจินตะโกนเสียงดังด้วยความตื่นตระหนก

'ข้าไม่มีวิญญาณที่ช่วยเพิ่มความเร็วในการเคลื่อนที่ ข้าไม่สามารถหลบหนี เจียวซานกับคนอื่นๆแทบไม่เหลือพลังวิญญาณ แม้พวกเขาจะมีวิญญาณที่ช่วยเพิ่มความเร็ว แต่พวกเขายังไม่สามารถหลบหนีจากฝูงหมาป่าสายฟ้า' ในสถานการณ์อันตราย ฟางหยวนยังสามารถคิดอย่างเยือกเย็น

เขารีบใช้มือสับลำคอของผู้ใช้วิญญาณหญิงและทำให้เธอหมดสติทันที

จากนั้นเขาก็มุดเข้าไปในท้องของราชาหมูป่าที่ถูกกรีดเปิดออกและดึงร่างของผู้ใช้วิญญาณหญิงเข้ามาปิดบังและป้องกันเขาไว้อีกชั้นหนึ่ง

ฝูงหมาป่าไล่ล่าเจียวซานและกงจินขณะที่บางส่วนเข้ามารุมล้อมรอบซากร่างของราชาหมูป่า

ฟางหยวนที่อยู่ในท้องราชาหมูป่ารับรู้ได้ถึงแรงสั่นสะเทือน ชัดเจนว่าฝูงหมาป่ากำลังกัดกินซากศพราชาหมูป่าตัวนี้

'ฝูงหมาป่าสายฟ้าปรากฎตัวขึ้นโดยไม่คาดคิด อย่างไรก็ตามตระกูลจะส่งกำลังเสริมมาเร็วๆนี้ นอกจากนั้นร่างกายของราชาหมูป่ายังใหญ่โตมาก หากพวกมันต้องการกินทั้งหมดยังต้องใช้เวลาอีกพักใหญ่ ตราบเท่าที่ข้าสามารถหลบอยู่ในนี้ ข้าจะรอดชีวิตในที่สุด'

ฟางหยวนมีลางสังหารอยู่ลึกๆ

อีกไม่นานเจียวซานและกงจินจะต้องตาย พวกเขาเหลือพลังวิญญาณไม่มาก หากไม่สามารถใช้วิญญาณเพิ่มความเร็ว พวกเขาจะถูกฆ่าโดยฝูงหมาป่าสายฟ้า

ภายใต้ความตื่นตระหนก ผู้คนมักตัดสินใจผิดพลาด ท่ามกลางแรงกดดันจากความตาย มีไม่กี่คนที่สามารถรักษาความเยือกเย็นและตัดสินใจได้อย่างเหมาะสมเช่นฟางหยวน

แม้เนื้อของราชาหมูป่าจะถูกกัดกินจนหมดและเผยให้เห็นฟางหยวนที่ซ่อนอยู่ แต่จำนวนหมาป่าที่ฟางหยวนต้องเผชิญหน้ายังน้อยกว่าคนอื่นๆ นี่ทำให้เขามีโอกาสรอดชีวิตมากที่สุด

หมาป่าสายฟ้ายังกัดกินและส่งเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ

หากเป็นคนทั่วไปที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกัน พวกเขาจะรู้สึกว่าทุกวินาทียาวนานราวกับชั่วนิรันดร์ แต่สำหรับฟางหยวน เขาปิดเปลือกตาลงและดูดซับพลังงานจากหินวิญญาณเพื่อกู้คืนทะเลวิญญาณอยู่อย่างสงบ