เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 95 สมาชิกขยะ (อ่านฟรี)
เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 95 สมาชิกขยะ
แปลโดย iPAT
ร่างของผู้ใช้วิญญาณหญิงหักครึ่งกลางลำตัวนอนอยู่บนพื้นในมุมที่แปลกประหลาด
ไกลออกไป ฟางหยวนพุ่งชนต้นไม้ก่อนจะล้มลงบนพื้นหิมะ
เขาค่อยๆลุกขึ้นด้วยการแสดงออกที่โง่งม แต่เขาใช้วิญญาณกายาหยกเขียวป้องกันตัวตั้งแต่แรก ดังนั้นนอกจากอาการปวดหลังเล็กๆน้อยๆ เขาก็ไม่ได้รับบาดเจ็บอื่นใดอีก
สนามรบเปลี่ยนเป็นเงียบงันไปชั่วขณะก่อนที่เจียวซานจะเริ่มตะโกนออกมาด้วยความโกรธ "ฟางหยวน เจ้าบอกว่าสามารถหยุดมันได้อีกสักพักมิใช่หรือ?"
ฟางหยวนหัวเราะเสียงเย็นอยู่ในมุมมืด แต่ร่างของเขากลับล้มลงอีกครั้งก่อนจะอาศัยต้นไม้ด้านข้างพยุงร่างลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบาก
เขาดูราวกับไม่สามารถเดินได้ แต่สายตาของเขายังกวาดมองไปรอบๆ
ในการต่อสู้กับสัตว์อสูร ผู้ใช้วิญญาณต้องทุ่มเทความสนใจไปที่ศัตรู ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีเวลาสังเกตฟางหยวน อย่างไรก็ตามเขายังต้องระวังบางคนที่อาจเฝ้ามองอยู่ในความมืด
เสียงการต่อสู้ดังขึ้นอีกครั้ง
ราชาหมูป่าหลบหนีออกมาจากตาข่ายใยแมงมุมและต่อสู้กับอสรพิษลาวาแดงอย่างดุเดือด
ฟางหยวนก้าวไปข้างหน้าด้วยใบหน้าวิตกกังวลและเกือบจะล้มลงสองหรือสามครั้ง สิ่งสกปรก เศษดิน เศษหญ้าเปรอะเปื้อนอยู่บนร่างกายของเขา
เขากลับไปถึงขอบสนามรบในที่สุด
ตอนนี้ผู้ใช้วิญญาณสามคนกำลังต่อสู้กับราชาหมูป่า
อสรพิษลาวาแดงรัดพันอยู่บนร่างกายและสองขาหลังของราชาหมูป่า
ราชันหมูป่าทำได้เพียงเคลื่อนที่ไปรอบๆ บางครั้งมันก็ล้มลงและกลิ้งไปมาอยู่บนพื้น
บาดแผลของมันเพิ่มมากขึ้น ร่างกายของมันกลายเป็นสีแดง
เมื่อเห็นฟางหยวนกลับมา กงจินที่อยู่รอบนอกสุดตะโกน "ฟางหยวน คนเลว! เจ้าทำให้ฮัวซินตาย!"
"ข้า...ข้าไม่ได้ต้องการให้เป็นเช่นนั้น แต่ข้าไม่สามารถรับมือมัน" ฟางหยวนตอบ
"สารเลว! ก่อนหน้านี้เหตุใดเจ้าถึงกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ หากเจ้าไม่สามารถทำได้ มันจะเป็นการฆ่าพวกเราทั้งหมด" กงจินกรีดร้องด้วยความโกรธ หากเขาไม่ติดอยู่ในการต่อสู้ เขาคงเข้าไปตบกะโหลกศีรษะฟางหยวนเรียบร้อยแล้ว
"ข้าขอโทษ ข้าจะไม่ทำอีก" ฟางหยวนเร่งกล่าวด้วยท่าทางสำนึกผิด
"ฟางหยวน เราจะพูดเรื่องนี้ในภายหลัง" เจียวซานตะโกนเสียงดังเมื่อรู้สึกถึงแรงกดดันที่เพิ่มมากขึ้น ตอนนี้อสรพิษลาวาแดงได้รับบาดเจ็บสาหัสอีกครั้ง
"กงจินอย่าพึ่งวุ่นวายกับฟางหยวน เร็วเข้า! นำตาข่ายเหล็กออกมา!" เจียวซานเห็นร่างหินของอสรพิษลาวาแดงกำลังจะแตกสลาย เขาจึงเร่งออกคำสั่งด้วยความตื่นตระหนก
"ได้" กงจินรีบส่งพลังวิญญาณให้กับกบพุงพลุ้ยก่อนที่มันจะสำรอกตาข่ายเหล็กออกมา
"ฟางหยวนจับปลายอีกด้านและวิ่งเข้าไปจับตัวราชาหมูป่าพร้อมกับข้า" กงจินกล่าว
"แต่ขาของข้าได้รับบาดเจ็บ ข้าไม่สามารถเดินได้" ฟางหยวนกล่าวด้วยความกระวนกระวายใจ
"ไร้ประโยชน์!" กงจินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำมันด้วยตัวเอง
ราชาหมูป่าถูกจับกุมด้วยตาข่ายเหล็กที่แหลมคมทำให้เลือดของมันไหลออกมามากขึ้น
เมื่อมันตระหนักว่าความตายใกล้เข้ามา มันจึงยิ่งบ้าคลั่งและทำให้การต่อสู้รุนแรงยิ่งขึ้น
สำหรับอสรพิษลาวาแดง เนื่องจากร่างกายของมันเป็นหิน มันจึงไม่ได้รับผลกระทบจากตาข่ายเหล็กมากนัก
"อีกไม่นานแล้ว" เจียวซานกล่าว
"ตัดสินในที่สุด" กงจินถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
แต่ในจังหวะนี้ฟางหยวนกลับตะโกนเสียงดัง "ให้ข้าช่วย"
“ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว”
ดาบแสงจันทร์หลายเล่มบินออกไปตัดตาข่ายเหล็กออกเป็นชิ้นๆ นั่นทำให้ราชาหมูป่าสามารถหลบหนี
กงจินเบิกตากว้างอย่างโง่งม
"เจ้า...เจ้ากำลังทำสิ่งใด!?" ผู้ใช้วิญญาณหญิงอีกคนตะโกนเสียงดังออกมาด้วยความหงุดหงิด
"ข้า...ดูเหมือนข้าจะตื่นเต้นมากเกินไป ข้าเพียงต้องการช่วย" ฟางหยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสา
เจียวซานกระโดดหลบการจู่โจมของราชาหมูป่าก่อนจะตะโกนดุด่า "ฟางหยวน เจ้าตูดหมึก ดูสิ่งที่เจ้าทำ เจ้าสมาชิกขยะ!"
"ท่านหัวหน้า ท่านต้องเชื่อข้า ข้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ" ฟางหยวนปกป้องตนเอง
"หุบปากเน่าๆของเจ้า! จากนี้เจ้าไม่ต้องทำสิ่งใด ไปรออยู่ห่างๆ" กงจินตะโกนเสียงดังอีกครั้งก่อนจะหลบการโจมตีของราชาหมูป่าออกไปด้านข้าง
ฟางหยวนลอบหัวเราะขบขันแต่ยังถอยหลังกลับไปอย่างเชื่อฟัง
"ทุกคนถอยออกไป!" เจียวซานต้องใช้ไพ่ตายของเขาออกมาในที่สุด
ควันพิษสีเหลืองพุ่งออกมาจากรูจมูกของเขา
ควันพิษกักขังเจียวซานและราชาหมูป่าเอาไว้ภายใน
สำหรับคนอื่นๆ พวกเขาเฝ้ามองอยู่รอบนอก
ฟางหยวนกล่าวกับผู้ใช้วิญญาณหญิง "ช่วยรักษาขาของข้าด้วย มันได้รับบาดเจ็บ"
ผู้ใช้วิญญาณหญิงเย้ยหยัย "พี่สาวของข้าตาย แต่ขาของเจ้าเพียงได้รับบาดเจ็บเล็กๆน้อยๆ ฮืม เหตุใดเจ้าไม่ตายไปซะ!"
ฟางหยวนกล่าวด้วยความโศกเศร้า "ข้าไม่ต้องการให้เรื่องนี้เกิดขึ้นจริงๆ"
แต่ดวงตาของเขายังส่องประกายเย็นเยียบ
'ข้าควรกำจัดคนเหล่านี้หรือไม่? นี่เป็นโอกาสที่ดี ในความคิดของพวกเขา พวกเขาย่อมไม่คาดหวังว่าข้าจะมีเจตนาสังหาร หากกลุ่มเจ้างูป่วยหายไป อุปสรรคของข้าจะลดลง'
'แต่...หากมีผู้ใช้วิญญาณบางคนเห็นเหตุการณ์ ข้าอาจร่วงหล่นลงสู่ขุมนรก การฆาตกรรมสมาชิกตระกูลเป็นสิ่งที่ไม่สามารถให้อภัยบนโลกใบนี้ ไม่เพียงข้าจะถูกประหารชีวิต แต่ข้ายังต้องเผชิญหน้ากับการทรมานตลอดเจ็ดวันเจ็ดคืนก่อนจะสามารถตาย'
'ความตายไม่น่ากลัว แต่การสังหารกลุ่มคนที่ไร้ค่าเหล่านี้ มันไม่คุ้มที่จะเสี่ยง'
เมื่อเวลาผ่านไป อสรพิษลาวาแดงถึงขีดจำกัดและต้องออกจากสนามรบ
ห้านาทีต่อมาราชาหมูป่าล้มลงในที่สุด
กลุ่มควันพิษสีเหลืองค่อยๆจางหายไป ใบหน้าของเจียวซานเผยให้เห็นถึงความอ่อนล้า เขาใช้ไพ่ตายออกมาทำให้พลังวิญญาณของเขาเหลืออยู่ไม่มาก
"ทุกคนมาช่วยกันชำแหละศพของมันเร็วเข้า พวกเราจะล่าถอยทันทีหลังจากนั้น" เจียวซานตะโกน
ฟางหยวนเร่งเข้าไปช่วยชำแหละศพราชาหมูป่า
เลือดของราชาหมูป่ายังสดใหม่ กลิ่นสาบเลือดลอยคละคลุ้งออกไปท่ามกลางความมืด ขณะที่เสียงคำรามของสัตว์ป่าดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
อย่างไรก็ตามไม่มีสัตว์อสูรตัวอื่นอยู่ในบริเวณนี้
นี่คืออาณาเขตของราชาหมูป่า
นี่คือกฎของป่า
กลิ่นอายของราชาหมูป่าจะขับไล่สัตว์ป่าน้อยใหญ่ออกไป แน่นอนว่าหากเป็นฝูงสัตว์ที่แข็งแกร่งหรือสัตว์อสูรที่น่ากลัวอีกตัว พวกมันจะไม่เกรงกลัวต่อกลิ่นอายของราชาหมูป่า
ทันใดนั้นดวงตาสีฟ้าจำนวนมากพลันส่องประกายขึ้นในความมืด
จากสถานที่ไกลออกไป เสียงกรีดร้องของผู้ใช้วิญญาณดังขึ้นเป็นระยะ
"หมาป่า ฝูงหมาป่า"
"ฝูงหมาป่าสายฟ้ามาที่นี่"
"เหตุใดพวกมันถึงมาที่นี่? มันเร็วเกินไปที่พวกมันจะมาถึง?"
"ถอย! ลืมราชาหมูป่าไปซะ! พวกเราต้องหนี!" เจียวซานตัดสินใจขณะที่ใบหน้าของพวกเขากลายเป็นซีดเผือด
หมาป่าเพียงตัวเดียวไม่น่ากลัว แต่ฝูงหมาป่าแตกต่างออกไป กระทั่งราชาหมูป่ายังต้องหลบหนีหากพบพวกมัน
"ท่านหัวหน้า รอข้าด้วย" กงจินตะโกนเสียงดังด้วยความตื่นตระหนก
'ข้าไม่มีวิญญาณที่ช่วยเพิ่มความเร็วในการเคลื่อนที่ ข้าไม่สามารถหลบหนี เจียวซานกับคนอื่นๆแทบไม่เหลือพลังวิญญาณ แม้พวกเขาจะมีวิญญาณที่ช่วยเพิ่มความเร็ว แต่พวกเขายังไม่สามารถหลบหนีจากฝูงหมาป่าสายฟ้า' ในสถานการณ์อันตราย ฟางหยวนยังสามารถคิดอย่างเยือกเย็น
เขารีบใช้มือสับลำคอของผู้ใช้วิญญาณหญิงและทำให้เธอหมดสติทันที
จากนั้นเขาก็มุดเข้าไปในท้องของราชาหมูป่าที่ถูกกรีดเปิดออกและดึงร่างของผู้ใช้วิญญาณหญิงเข้ามาปิดบังและป้องกันเขาไว้อีกชั้นหนึ่ง
ฝูงหมาป่าไล่ล่าเจียวซานและกงจินขณะที่บางส่วนเข้ามารุมล้อมรอบซากร่างของราชาหมูป่า
ฟางหยวนที่อยู่ในท้องราชาหมูป่ารับรู้ได้ถึงแรงสั่นสะเทือน ชัดเจนว่าฝูงหมาป่ากำลังกัดกินซากศพราชาหมูป่าตัวนี้
'ฝูงหมาป่าสายฟ้าปรากฎตัวขึ้นโดยไม่คาดคิด อย่างไรก็ตามตระกูลจะส่งกำลังเสริมมาเร็วๆนี้ นอกจากนั้นร่างกายของราชาหมูป่ายังใหญ่โตมาก หากพวกมันต้องการกินทั้งหมดยังต้องใช้เวลาอีกพักใหญ่ ตราบเท่าที่ข้าสามารถหลบอยู่ในนี้ ข้าจะรอดชีวิตในที่สุด'
ฟางหยวนมีลางสังหารอยู่ลึกๆ
อีกไม่นานเจียวซานและกงจินจะต้องตาย พวกเขาเหลือพลังวิญญาณไม่มาก หากไม่สามารถใช้วิญญาณเพิ่มความเร็ว พวกเขาจะถูกฆ่าโดยฝูงหมาป่าสายฟ้า
ภายใต้ความตื่นตระหนก ผู้คนมักตัดสินใจผิดพลาด ท่ามกลางแรงกดดันจากความตาย มีไม่กี่คนที่สามารถรักษาความเยือกเย็นและตัดสินใจได้อย่างเหมาะสมเช่นฟางหยวน
แม้เนื้อของราชาหมูป่าจะถูกกัดกินจนหมดและเผยให้เห็นฟางหยวนที่ซ่อนอยู่ แต่จำนวนหมาป่าที่ฟางหยวนต้องเผชิญหน้ายังน้อยกว่าคนอื่นๆ นี่ทำให้เขามีโอกาสรอดชีวิตมากที่สุด
หมาป่าสายฟ้ายังกัดกินและส่งเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ
หากเป็นคนทั่วไปที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกัน พวกเขาจะรู้สึกว่าทุกวินาทียาวนานราวกับชั่วนิรันดร์ แต่สำหรับฟางหยวน เขาปิดเปลือกตาลงและดูดซับพลังงานจากหินวิญญาณเพื่อกู้คืนทะเลวิญญาณอยู่อย่างสงบ