TXV – 26 แท้จริงแล้ว... ?
TXV – 26 แท้จริงแล้ว... ?
ในคืนนั้นเซี่ยเสวียได้เข้านอนแล้วแต่เซี่ยเหล่ยยังคงนั่งดูรายการโทรทัศน์ช่องภาษาอังกฤษอยู่อย่างขมักเขม้น
ความสามารถในการเรียนรู้ของเซี่ยเหล่ยพัฒนาได้เร็วมาก เมื่อเขาดูรายการทีวีเขาสังเกตคนที่พูดอยู่ในโทรทัศน์ด้วยตาซ้ายของเขา จากนั้นคำศัพท์และไวยากรณ์ที่ผู้คนพูดออกมา เขาสามารถแยกออกเป็น 2 ส่วนส่วนหนึ่งเป็นคำศัพท์และอีกส่วนหนึ่งคือการแปล เขายังสามารถบันทึกริมฝีปากขณะพูดของผู้คนในโทรทัศน์และการออกเสียงของคนที่พูดในโทรทัศน์ได้ทั้งหมด สมองและตาซ้ายของเขาทำงานร่วมกันอย่างสมบูรณ์ทำให้เขาสามารถฟังทุกคำพูดและแปลศัพท์ทุกคำออกได้ง่ายดาย ถ้าสมองเขาเปรียบเสมือนคอมพิวเตอร์ตาซ้ายของก็เปรืยบเสมือนไมโครชิปโปรเซสเซอร์
มันง่ายมาก ! การเรียนรู้ภาษาต่างประเทศสำหรับเซี่ยเหล่ยไม่ใช่เรื่องยากเลย เขาสามารถพูดคำศัพท์ภาษาอังกฤษกับเจ้าของภาษาได้อย่างสบายๆ บางทีเขาอาจจะพูดได้ดีกว่าเจ้าของภาษาซะอีก ! ในตอนนี้เกือบเที่ยงคืนแล้วแต่เซี่ยเหล่ยยังไม่อยากนอนเลยเพราะเขากำลังพัฒนาความสามารถในการเรียนรู้ภาษาอังกฤษอย่างต่อเนื่องซึ่งมันทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นมาก
ทันใดนั้นก็มีเสียงเบรคของรถอย่างแรงที่ดังมาจากชั้นล่างและมีแสงไฟสีขาวส่องผ่านหน้าต่าง……
“รถของหยู่ยี่ ? เธออาจจะมาถามเราเกี่ยวกับความลับของเข็มทิศ” เซี่ยเหล่ยลุกออกจากโซฟาและเดินไปที่ระเบียงหน้าบ้าน
คนนั้นคือเจียงหยู่ยี่ แต่เธอไม่ได้มาเพียงคนเดียว ซู่หลางอยู่ข้างๆเธอรถคันนี้ไม่ใช่รถโฟล์คสวาเก้น โปโลของเจียงหยู่ยี่แต่มันเป็นออดิ คิวไฟท์ซึ่งมันมีราคาแพงกว่าหลายเท่าตัว
“ฉันไม่ได้เมาาาา…. ไม่เมา…..” เจียงหยู่ยี่เดินโซเซออกจากรถ
ซู่หลางช่วยประคองเจียงหยู่ยี่และหัวเราะออกมาในขณะที่เขากล่าวว่า “ใช่ ใช่คุณไม่ได้เมาผมขอไปส่งคุณที่บ้าน ได้มั้ย ?” เขาจับเอวของเจียงหยู่ยี่และใกล้ชิดกับเธอมากเสมือนว่าเป็นคู่รักคู่หนึ่ง
เจียงหยู่ยี่ผลักซู่หลางออกและหัวเราะคิกคัก “อย...อย่าแม้แต่จะคิด ฉันมไม่ได้โง่นะ...ฉัน..ไม..ไม่ยอมตกเป็นของคุณหรอก”
“คุณพูดอะไรออกมา หยู่ยี่ ? หยุดความคิดแย่ๆนั้นเลย ผมแค่จะมาส่งคุณที่บ้าน” ซู่หลางจับที่เอวของเจียงหยู่ยี่แน่นขึ้นและกำลังเดินเข้าบ้าน
พวกเขาเริ่มเดินขึ้นบันไดจากชั้นล่างเซี่ยเหล่ยเริ่มขมวดคิ้วจากภาพที่เห็น “ซู่หลางจงใจที่จะเข้าไปส่งเจียงหยู่ยี่ที่บ้าน เห็นได้ชัดเขามีเจตนาไม่ดีอย่างแน่นอนเขาจงใจทำให้เธอเมา เพื่อพาเธอมาที่บ้าน เราไม่สามารถทนเห็นมันทำแบบนี้กับหยู่ยี่ได้”
ถ้าซู่หลางเป็นคนรักของเจียงหยู่ยี่ เซี่ยเหล่ยจะไม่เข้าไปยุ่งกับเรื่องนี้อย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามในสถานการณ์ตอนนี้มันไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบนั้น เด็กผู้หญิงที่เคยเล่นกับเขามาตั้งแต่เด็กกำลังตกอยู่ในอันตรายจะให้เรายืนเฉยได้อย่างไร ?
เซี่ยเหล่ยรีบวิ่งออกจากบ้านและมุ่งหน้าไปที่บ้านของเจียงหยู่ยี่
บ้านของเจียงหยู่ยี่อยู่ถัดไปจากบ้านของเขาเพียงไม่กี่ก้าวทันทีที่เซี่ยเหล่ยไปถึงประตูมันก็ถูกเปิดไว้ เขาได้ยินเสียงที่บ่นพึมพำของเจียงหยู่ยี่และเสียงของซู่หลางเมื่อเขาเดินเข้าไปในบ้าน
“ไม่…… ฉันอยู่คนเดียวได้ …… ฉันดูแลตัวเองได้…. ฉันไม่ได้เมา….”
“หยู่ยี่กลิ่นเหล้าเต็มตัวเลยทำไมคุณไม่ถอดเสื้อผ้าออกล่ะ ? ผมจะช่วยคุณถอดเสื้อผ้าออกและจะอาบน้ำให้คุณจะได้นอนหลับสบายทั้งคืน”
เซี่ยเหล่ยกำลังสาปเช่งชายไร้ยางอายคนนี้ ตาซ้ายของเขาเริ่มมีปฏิกิริยาและเขามองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากตาซ้ายของเขา
เจียงหยู่ยี่นั่งอยู่บนโซฟาร่างกายของเธอเหมือนก้อนวุ้นที่น่าหลงใหล ซู่หลางนั่งอยู่ใต้โซฟาและเขากำลังถอดรองเท้าของเธอ เขาค่อยๆลูบไล้ไปที่ขาของเธออย่างหื่นกามในขณะที่เจียงหยู่ยี่อยู่ในสภาวะมึนเมา
“ออกไป...ออกไปให้พ้น…..” เจียงหยู่ยี่เตะไปที่ซู่หลางแต่ร่างกายของเธอในตอนนี้อ่อนแอมากและท่าทีของเธอไม่มีผลกระทบอะไรกับเขาเลย
ซู่หลางยังคงลูบไล้ตัวเธอต่อไป เขาค่อยๆนำมือไปถอดเสื้อผ้าของเจียงหยู่ยี่...
ปัง ปัง ปัง ! ปัง ปัง ปัง !
เสียงเคาะประตูที่รุนแรงดังขึ้นมาขัดจังหวะของซู่หลาง…..
ซู่หลางมองไปที่ประตูแต่เขาทำเป็นไม่ได้ยินเสียงเคาะประตู
ปัง ปัง ปัง ! ปัง ปัง ปัง !
ซู่หลางเริ่มขมวคิ้ว คนที่อยู่นอกประตูดูเหมือนว่าเขาต้องการให้เปิดประตูเดี๋ยวนี้ อย่างไรก็ตามเขาก็ยังอดทนและทำเป็นเมินต่อเสียงเคาะประตูนั่น
“ใคร…..” เสียงงัวเงียของเจียงหยู่ยี่ดังออกมา
ซู่หลางยื่นมือไปปิดปากของเจียงหยู่ยี่ทันทีเธอพยายามขัดขืน แต่สภาพร่างกายของเธอในตอนนี้ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะขัดขืนซู่หลางได้เลย
ดวงตาของเซี่ยเหล่ยเห็นทุกสิ่งทุกอย่างในห้องนั้นและเขาก็รู้ดีว่าไอ้ซู่หลางมันพยายามจะถอดเสื้อผ้าของเจียงหยู่ยี่และกำลังสร้างเหตุการณ์ราวกับว่าไม่มีใครอยู่ในบ้าน
ซู่หลางรอจนเสียงเคาะประตูหายไปจากนั้นเขานำมือไปวางที่หน้าอกของเจียงหยู่ยี่.....
ปัง ปัง ปัง ! ปัง ปัง ปัง !
เสียงเคาะประตูดังขึ้นมาอีกครั้ง !
“แม่งเอ้ย ! ใครวะ !” ซู่หลางไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เขาตั้งใจจะออกไปไล่คนที่เคาะประตู
ซู่หลางถึงกับตกตะลึงเมื่อเปิดประตูและบุคคลที่ยืนอยู่หน้าประตูคือคนที่เขาไม่อยากพบเจอมากที่สุด นั้นก็คือ เซี่ยเหล่ย
เซี่ยเหล่ยจ้องมองไปที่ซู่หลางโดยไม่มีคำพูด
ซู่หลางรีบสงบสติอารมณ์ทันทีและยิ้มอย่างสดใส “โอ้ คุณเซี่ยนี่เอง มีอะไรรึปล่าว ?”
“ไม่มีอะไร” เซี่ยเหล่ยกล่าว
“ไม่มีอะไร ?” ซู่หลางเริ่มแสดงความไม่พอใจออกมาจากริมฝีปากของเขาแต่เขาก็รีบสงบสติทันทีและมีรอยยิ้มเกิดขึ้นบนใบหน้าแทนจากนั้นเขาพูดว่า “ถ้าไม่มีอะไรคุณควรกลับบ้านไปได้แล้วหยู่ยี่กับผมมีเรื่องเรื่องสำคัญที่ต้องคุยกัน พวกเราจึงไม่สามารถให้คุณมาร่วมฟังกับพวกเราได้”
ทันใดนั้นเซี่ยเหล่ยเริ่มหัวเราะ
“คุณหัวเราะอะไร คุณเซี่ย ?” ซู่หลางกำลังเก็บความไม่พอใจของเขาไว้และเขากำลังสาปเช่งเซี่ยเหล่ยในใจ
เซี่ยเหล่ยหัวเราะและพูดว่า “คุณซู่ ผมเห็นคนหน้าด้านมาเยอะแล้วแต่ไม่เคยเจอใครหน้าด้านได้เท่าคุณเลย !”
ใบหน้าของซู่หลางได้แสดงความโกรธจัดออกมา “มึง ! ไอ้เซี่ย มึงพูดอะไร ? มึงลองพูดอีกครั้งถ้ามึงกล้าพอ ?”
“ที่กูพูดมึงไม่ได้ยินหรอ ? กูให้มืงพูดอีกครั้ง ด่าสิว่ากูเป็นคนหน้าด้าน !”
ซู่หลางกำหมัดด้วยความโกรธ
เซี่ยเหล่ยไม่ได้ตอบโต้อะไร “คุณซู่ ลองคิดถึงผลที่ตามมาหลังจากที่คุณได้ลงมือทำร้ายผมนะ ถ้าคุณทำร้ายผมหรือผมทำร้ายคุณ อย่าคิดนะว่าเรื่องนี้จะไม่มีใครรู้ ตำรวจทำร้ายประชาชนได้หรอ ?”
ซู่หลางลดกำปั้นของเขาลง เขารู้ตัวว่าเขามอมเหล้าเจียงหยู่ยี่เพื่อที่เขาจะได้มีอะไรกับเธอ ถ้ามีใครรู้เรื่องนี้คนที่ต้องได้รับโทษก็คือเขาไม่ใช่เซี่ยเหล่ย....
“ไสหัวไปซะถ้าไม่อยากมีเรื่อง อย่าให้ผมเจอคุณอีก” เซี่ยเหล่ยกล่าว
ซู่หลางชี้หน้าเซี่ยเหล่ยด้วยความโกรธ “ดี….ดี….มึงกล้าดีนี่…. แล้วมึงกับกูจะได้เห็นดีกัน”
ถุ้ย !! เซี่ยเหล่ยถ่มน้ำลายลงที่พื้นเพื่อเป็นการตอบสนองเขา
ซู่หลางเดินออกไปพร้อมขึ้นรถและเหยียบคันเร่งออกไปอย่างรวดเร็ว…
เซี่ยเหล่ยปิดประตูแล้วก็เดินไปที่โซฟาที่เจียงหยู่ยี่ที่นอนอยู่จากนั้นเขากล่าวด้วยความโกรธว่า “คุณโง่รึไง ? ปล่อยให้มันมามอมเหล้าคุณ ดีนะที่มันพาคุณมาที่บ้าน ถ้ามันพาคุณไปที่โรงแรมผมคงช่วยอะไรไม่ได้ !”
นับเป็นความโชคดีที่ซู่หลางไม่กล้าพาเธอไปโรงแรม ถือว่าครั้งนี้เธอรอดพ้นจากคนชั่วได้เพราะความปอดแหกของมัน
เจียงหยู่ยี่ลืมตาขึ้นมาในขณะที่เธอกำลังมึนเมาและมองไปที่เซี่ยเหล่ย “ฮี่ ฮี่…. ฉันเห็นอะไรบางอย่าง ? นี่มันเหล่ยน้อย ?”
เซี่ยเหล่ยถึงกับพูดไม่ออก
“เหล่ยน้อย ?”
“ผมจะเตะคุณ….” เซี่ยเหล่ยพูดด้วยความรู้สึกขยะแขยง
“คุณ…..คุณรู้ความหมายอยู่หน่า….” เจียงหยู่ยี่หัวเราะเบาๆ “แต่ฉันไม่ถือสาคุณหรอก ฉันให้อภัยคุณ…. ฮี่ ฮี่….”
เซี่ยเหล่ยถอนหายใจ “ผมไม่สามารถพูดกับคุณได้ในสภาพเช่นนี้ ไปนอนที่เตียงได้แล้วผมจะกลับบ้านไปนอนเหมือนกัน”
“ฉันอยาก…..”เจียงหยู่ยี่พยายามลุกขึ้นจากโซฟาแต่เธออยู่ในสภาพมึนเมาร่างกายของเธอจึงขาดความสมดุลเธอล้มลงไปนอนตรงที่พื้น จากนั้นขาของเธอชี้ขึ้นไปฟ้า กระโปรงแสนสั้นของเธอเปิดออกทำให้เห็นกางเกงในลายลูกไม้สีขาวอ่อน ในขณะนี้เซี่ยเหล่ยต้องห้ามใจที่จะไม่มองไปตรงนั้น ซึ่งมันเป็นเรื่องยากมาก…..
เซี่ยเหล่ยกำลังคิดในใจว่าจะให้เธอนอนอยู่ในสภาพแบบนี้แต่เขาก็ไม่สามารถทนเห็นเธอนอนอยู่บนพื้นได้เขาจึงอุ้มเธอเข้าไปในอ้อมแขนจากนั้นนำเธอไปที่ห้องรับแขกเพื่อให้เธอดื่มน้ำสักแก้ว
เจียงหยู่ยี่ดูเหมือนจะไม่สร่างเมาเลยหลังจากดื่มน้ำเย็นๆไปเธอเหลือบมองมาที่เซี่ยเหล่ยในขณะที่เธอกำลังเมา “ทำ...ทำไมฉันไม่อยู่ที่นี่…. ?”
มันเป็นคำถามง่ายๆแต่เซี่ยเหล่ยไม่รู้จะตอบเธอว่าอย่างไรดี
“ฮี่ ฮี่… เหล่ยคุณอยากได้อะไรจากในตัวของฉันไหม ?”
“ตัวของคุณ บ้าไปแล้ว !!! ผมไม่ได้คิดอะไรกับคุณแม่แต้น้อย !!” เซี่ยเหล่ยหันหน้าออกไป “คุณไปพักผ่อนเถอะคุณจะได้หยุดความคิดอันป่าเถื่อนของคุณ”
“ฉันจะอาบน้ำ อาบน้ำ !!!”
“อาบเองสิ” เซี่ยเหล่ยรีบลุกออกจากเก้าอี้และรีบออกไปจากบ้านของเจียงหยู่ยี่
ทันใดนั้น เจียงหยู่ยี่กลิ้งตัวลงไปที่พื้นอีกครั้ง ครั้งนี้กระโปรงของเธอเปิดออกอย่างชัดเจนอยู่กลางพื้นบ้าน กางเกงในลายลูกไม้สีขาวในครั้งนี้มองเห็นชัดเจนกว่ารอบที่แล้วมันเป็นภาพที่ไม่ควรมองแต่เขาพยายามหักห้ามใจเพื่อไม่มองไปที่เธอ...
“ฉันจะอาบน้ำ…..ไม่...ฉันจะอาบน้ำ !!!” เจียงหยู่ยี่งอตัวอยู่บนพื้นราวกับคนไร้กระดูก
“คุณนี่…. ดี ! คุณติดหนี้ผมกี่ครั้งแล้วเนี๊ยยย” เซี่ยเหล่ยหัวเราะแบบไม่พอใจในขณะที่เขากำลังพาเธอไปห้องน้ำ
เมื่อตอนที่ซู่หลางอยู่กับเธอเธอพยายามจะปฏิเสธเขาและดิ้นรนขอความช่วยเหลือแต่ตอนนี้เมื่ออยู่กับเซี่ยเหล่ยเธอยอมให้เขาพาไปห้องน้ำแต่โดยดี สถานการณ์แบบนี้มันคืออะไรกันแน่ ? เซี่ยเหล่ยไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน ! ขณะที่เขาพาตัวเธอไปห้องน้ำ
เจียงหยู่ยี่เกาะที่คอของเซี่ยเหล่ย กลิ่นของเซี่ยเหล่ยและกลิ่นแอลกอฮอล์ตีเข้าไปในจมูกของเธอจากนั้นเธอพูดว่า “เหล่ยน้อย.. อาบน้ำให้ฉันสิ ดูแลพี่ใหญ่ของเหล่ยหน่อยแล้วพี่ใหญ่คนนี้จะให้…… คุณ…...”
“อะไร ?”
“กระดูก” เมื่อเธอพูดจบร่างกายเธอก็ไหลมาที่พื้น
เซี่ยเหล่ยไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีแต่เขารู้สึกแย่เล็กน้อยเขาวางตัวเธอลงในอ่างอาบน้ำทันทีและตีก้นของเธอแล้วพูดว่า “ผมช่วยคุณไว้ คุณต้องตอบแทนผมด้วย โทรหาหมาตัวหนึ่งที่เคยช่วยเธอไว้ด้วยล่ะ ?”
เสียงแผ่วเบาที่ค่อยออกๆมาจากลำคอของเธอ
เจียงหยู่ยี่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดหลังจากที่ถูกตีไปที่จุดอ่อนไหวของเธอ เธอคว้าตัวของเซี่ยเหล่ยแล้วลากเข้าไปในอ่างอาบน้ำและกำลังพูดว่า “คุณ หึ..หึ...ตีฉันใช่มั้ย ! ฉันจะตีคุณกลับ !”
เซี่ยเหล่ยพยายามเอาตัวออกจากอ้อมแขนของเธอ !
เซี่ยเหล่ยไม่รีรออีกต่อไป เขาผลักเธอลงไปในอ่างอาบน้ำจากนั้นรีบเปิดฝักบัวไปที่หน้าของเธอแล้วเขารีบวิ่งหนีออกไปจากห้องน้ำ
เสียงโกรธเกรี้ยวของเจียงหยู่ยี่ดังมาจากข้างหลัง “เหล่ย ไอ้ตูดหมึก ! ฉันจะฆ่าคุณ ฉันจะบีบคอคุณให้ตาย !”
เซี่ยเหล่ยยืนนิ่งหลังจากที่วิ่งหนีออกมาจากห้องน้ำ เธอสร่างแล้ว ? เธอเมาจริงๆหรือว่าเธอแกล้งเมากันแน่ ?
ขอบคุณครับ แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้า ติดตามข่าวสารและเรื่องราว https://www.facebook.com/Tranxending-Vision-1843606792370694/ ขอเพียงแค่กดไลค์กดติดตาม ก็เป็นกำลังใจให้ผมแปลต่อได้แล้วคร้าบบบ ฝากด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
###################################################################
