เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 89 อสรพิษที่พัวพันอยู่รอบขา (อ่านฟรี)

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 89 อสรพิษที่พัวพันอยู่รอบขา 

แปลโดย iPAT 

ผู้ใช้วิญญาณห้าคนยืนอยู่บนถนน

เจียวซานหัวเราะ "น้องเล็กฟางหยวน เจ้าแสดงผลงานได้อย่างน่าประทับใจ ดูเหมือนข้าจะคิดถูกที่เชิญเจ้าเข้ากลุ่มของเรา อย่างไรก็ตามเจ้าพึ่งจบการศึกษา เจ้าอาจยังไม่เข้าใจบางสิ่ง ดังนั้นให้ข้าแนะนำเจ้า"

"ประการแรก ภารกิจของตระกูล ผู้ใช้วิญญาณแต่ละคนจะต้องรับภารกิจอย่างน้อยหนึ่งภารกิจต่อเดือน แต่ยิ่งเจ้าสามารถทำได้มากเท่าใด เจ้าก็จะได้รับการประเมินผลงานปลายปีที่ดีมากเท่านั้น"

"ประการที่สอง ภารกิจจะถูกแจกจ่ายโดยห้องโถงภารกิจฝ่ายในหรือห้องโถงภารกิจฝ่ายนอก แต่ผู้ใช้วิญญาณสามารถรับภารกิจได้ครั้งละหนึ่งภารกิจเท่านั้น"

"ประการที่สาม ภายใต้เงื่อนไขพิเศษ ผู้ใช้วิญญาณอาจเลือกยอมแพ้ต่อภารกิจ อย่างไรก็ตามเจ้าจะถูกตัดคะแนน นอกจากนั้นผู้ใช้วิญญาณระดับหนึ่งก็ไม่สามารถยอมแพ้ มีเพียงผู้ใช้วิญญาณระดับสองเท่านั้นที่ทำได้ แต่พวกเขาสามารถยอมแพ้ได้เพียงหนึ่งครั้งต่อปีเท่านั้น"

"ประการที่สี่ การประเมินผลงานของตระกูลเป็นสิ่งสำคัญ มันเกี่ยวกับอนาคตของเจ้า ยิ่งเจ้าได้รับการประเมินที่ดีเท่าใด อนาคตในตระกูลของเจ้าก็จะสดใสเท่านั้น"

ฟางหยวนพยักหน้าเบาๆ เขารู้อยู่แล้ว เจียวซานกล่าวถูกต้องและไม่ได้บอกข้อมูลเท็จ อย่างไรก็ตามเจียวซานกลับไม่ได้กล่าวถึงสิ่งสำคัญที่สุดบางอย่าง

"เอาล่ะ เมื่อภารกิจรวบรวมน้ำแข็งหมักสำเร็จลุล่วง ต่อไปข้าจะรับภารกิจล่ากวางป่า ระดับความอันตรายของมันค่อนข้างต่ำ มันเหมาะสมกับการฝึกฝนของเจ้า" เจียวซานกล่าวกับฟางหยวน

ฟางหยวนหัวเราะเสียงเย็นอยู่ภายในแต่กลับพูดเป็นอีกอย่าง "ขอบคุณสำหรับความห่วงใย ท่านหัวหน้า"

กงจินเร่งกล่าวต่อ "น้องเล็กฟางหยวน เจ้าสมควรขอบคุณหัวหน้าจริงๆ ภารกิจเช่นนี้ถือเป็นภารกิจทั่วไปที่ไม่ยากและได้รับรางวัลค่อนข้างน้อย แต่ถึงกระนั้นท่านหัวหน้าก็รับมันมา นี่แสดงให้เห็นว่าท่านหัวหน้าห่วงใยเจ้าเป็นอย่างมาก"

ผู้ใช่วิญญาณหญิงอีกสองคนสนับสนุน "ถูกต้อง เหตุใดน้องเล็กฟางหยวนไม่ขอบคุณท่านหัวหน้าด้วยการเลี้ยงอาหารสักมื้อ?"

"น้องเล็กฟางหยวน เจ้าพึ่งจบการศึกษา สังคมเป็นสิ่งที่ซับซ้อน ความสัมพันธ์ของผู้คนในสังคมเป็นสิ่งสำคัญ หากเจ้าไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร เจ้าเพียงเลี้ยงอาหารพวกเรา"

เจียวซานหัวเราะและโบกมือ "อย่ากดดันเขามากเกินไป เขาพึ่งจบการศึกษา เขามีหินวิญญาณจำกัด"

"จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร เขาได้อันดับหนึ่งในการสอบปลายปีและได้รับรางวัลเป็นหินวิญญาณมานับร้อยก้อน ถูกต้องหรือไม่?" ผู้ใช้วิญญาณหญิงจงใจกล่าว "ข้ารู้สึกอิจฉาเจ้าจริงๆ หินวิญญาณหนึ่งร้อยก้อนเป็นเงินก้อนใหญ่สำหรับพวกเรา"

"ท่านหัวหน้า ท่านคงเข้าใจน้องเล็กฟางหยวนผิดแล้ว น้องเล็กย่อมไม่ใช่คนตระหนี่เช่นนั้น ถูกต้องหรือไม่น้องเล็กฟางหยวน?" กงจินหัวเราะอย่างมีความสุข

หญิงที่ยืนอยู่ด้านข้างฟางหยวนทำตัวราวกับสนิทสนมกับเขาเป็นอย่างมาก "น้องเล็กฟางหยวน ข้าขอแนะนำ เจ้าสามารถละเลยพวกข้า แต่เจ้าไม่ควรละเลยท่านหัวหน้า เจ้ารู้หรือไม่ว่าผลการประเมินของพวกเราขึ้นอยู่กับท่านหัวหน้า หากเขากล่าวว่าเจ้าโดดเด่น เจ้าก็จะโดดเด่น หากเขาบอกว่าเจ้าแย่ เจ้าก็จะแย่"

"ถูกต้อง ถูกต้อง ผลการประเมินเป็นสิ่งสำคัญสำหรับผู้ใช้วิญญาณเช่นพวกเรา พวกเราจำเป็นต้องได้รับการประเมินที่โดดเด่นเพื่อดึงดูดความสนใจจากผู้อาวุโสของตระกูลและอนาคตที่สดใส" กงจินกล่าวเสริม

ตลอดกระบวนการเจียวซานเพียงเผยรอยยิ้มบางและเฝ้ามองเท่านั้น

สุดท้ายเขาโบกมือพลางหัวเราะ "ฮ่าฮ่า อย่าพูดเหลวไหล ข้าจะเขียนรายงานตามความจริง พวกเจ้าไม่สามารถติดสินบนข้า แต่อย่ากังวล ฟางหยวน เจ้าเป็นเด็กใหม่ เมื่อเจ้าเข้าร่วมกับพวกเรา ข้าย่อมรายงานสิ่งที่ดีเกี่ยวกับเจ้า"

หากเป็นเด็กหนุ่มสาวทั่วไป พวกเขาอาจถูกชักจูงโดยคนเหล่านี้ด้วยความโง่เขลาและไร้เดียงสา

แต่สำหรับฟางหยวน ดวงตาของเขายังคงสงบนิ่งราวกับผิวน้ำที่ราบเรียบ

หัวหน้ากลุ่มมีอำนาจในการประเมินสมาชิก นั่นเป็นเรื่องจริง นี่เป็นระบบของตระกูลที่มอบอำนาจให้กับหัวหน้ากลุ่มเพื่อใช้ในการควบคุมดูแลสมาชิกของพวกเขา

แต่มันไม่รุนแรงเท่ากับสิ่งที่คนเหล่านี้กล่าว

รายงานของหัวหน้ากลุ่มเป็นเพียงข้อมูลเล็กๆน้อยๆ สิ่งสำคัญที่สุดคือการประเมินจากห้องโถงภารกิจ

แต่กระทั่งรายงานของหัวหน้ากลุ่มจะเป็นสิ่งสำคัญที่สุด แล้วอย่างไร?

ฟางหยวนไม่แม้แต่จะสนใจผลการประเมิน

เขาตัดสินใจมานานแล้วว่าจะเร่งยกระดับการบ่มเพาะของตนเองให้ก้าวเข้าสู่ระดับสามอย่างรวดเร็วที่สุดและออกไปจากสถานที่แห่งนี้ เขาไม่มีความคิดที่จะอยู่ในตระกูลเล็กๆเช่นนี้ไปอีกนับร้อยปี

การประเมินผลงานเป็นสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับคนชั้นต่ำที่โง่เขลาเหล่านี้ แต่กับฟางหยวน มันมีค่าน้อยยิ่งกว่าอึสุนัข

การข่มขู่เหล่านี้ไร้ประโยชน์ต่อฟางหยวน

"ข้าเข้าใจสิ่งที่พวกท่านต้องการกล่าวทั้งหมด ข้ายังมีบางสิ่งที่ต้องทำ ตอนนี้ข้าขอตัวก่อน" ฟางหยวนกล่าวหลังจากนิ่งเงียบมาตลอด

ผู้ใช้วิญญาณทั้งสี่ตะลึง!

'นี่หมายความว่าอย่างไร? เจ้าได้ยินสิ่งที่พวกเรากล่าวก่อนหน้านี้หรือไม่?' ผู้ใช้วิญญาณหญิงผู้หนึ่งเบิกตากว้างและกรีดร้องอยู่ภายใน

'ความสามารถในการทำความเข้าใจของเจ้ายังดีอยู่หรือไม่?' กงจินรู้สึกอยากจะคว้าตัวฟางหยวนมาสอบถาม

มุมปากของเจียวซานกระตุกอย่างแรง

ความไม่แยแสของฟางหยวนทำให้เขาดูเหมือนตัวตลก มันทำให้แผนการของเขากลายเป็นเพียงเรื่องน่าขัน

เมื่อเห็นฟางหยวนกำลังจะจากไป หัวใจของเจียวซานเต็มไปด้วยความโกรธ

"น้องเล็กฟางหยวน อย่าพึ่งรีบจากไป ไม่จำเป็นต้องฟังคำไร้สาระของพวกเขา" เจียวซานพยายามสะกดข่มความโกรธและกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม เขากระทั่งวิ่งขึ้นไปปิดกั้นเส้นทางของฟางหยวน "เจ้ากำลังหาบ้านเช่าถูกต้องหรือไม่? ให้พวกเราไปกับเจ้า ข้ามีความสัมพันธ์ส่วนตัวและคุ้นเคยกับเจ้าของบ้านเช่าอยู่บ้าง"

"ข้าต้องเช่าบ้านจริงๆ ข้าไม่สามารถอาศัยอยู่ในหอพักของสถานศึกษาอีกต่อไป ท่านสามารถแนะนำข้างั้นหรือ?" ฟางหยวนหรี่ตามองและถามด้วยน้ำเสียงที่สงบราบเรียบ

"ข้ารู้จักบ้านเช่าราคาถูกบางแห่ง นอกจากนั้นมันยังอยู่ในทำเลที่ดีอีกด้วย" เจียวซานหัวเราะก่อนจะเดินนำทางทันที

"บ้านของข้า สิบห้าหินวิญญาณ ไม่มีการต่อรอง"

"ฮืม ต้องการเช่าบ้านของข้าด้วยหินวิญญาณแปดก้อน ฝันไปเถอะ!"

"เจ้าต้องวางมัดจำยี่สิบห้าส่วน นี่คือสัญญาพื้นฐาน"

"บ้านของข้ามีฮวงจุ้ยที่ดี ยามย่ำคืนก็ยังเงียบสงบ สิ่งสำคัญก็คือมันหันหน้าไปทางคฤหาสน์ของท่านผู้นำตระกูล เจ้าควรรู้ว่านี่เป็นทำเลทองและมันก็ถูกมาก เพียงยี่สิบห้าหินวิญญาณต่อเดือนเท่านั้น"

เวลาล่วงเลยไปจนมืดค่ำ แต่ฟางหยวนยังไม่สามารถหาบ้านเช่า

"น้องเล็กฟางหยวน เจ้าค่อนข้างตระหนี่เกินไป บ้านเช่าในหมู่บ้านล้วนราคานี้ทั้งสิ้น"

"ในความคิดเห็นของข้า เจ้าควรเลือกบ้านที่อยู่ใกล้กับคฤหาสน์ท่านผู้นำ ไม่จำเป็นต้องอดออมมากนัก เพียงยี่สิบห้าหินวิญญาณ เจ้ามีหินวิญญาณอยู่นับร้อย มันมากพอให้เจ้าเช่าบ้านได้ถึงสี่เดือน"

ผู้ใช้วิญญาณหญิงอีกคนกระตุ้นด้วยเจตนาร้าย

ฟางหยวนส่ายศีรษะ "ข้ามีหินวิญญาณมาก ข้าไม่สามารถใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือย"

"เช่นนั้นก็ควรเป็นห้องเช่าใต้ดินเพราะมันถูกกว่า" ดวงตาของกงจินส่องประกายก่อนกล่าว

ฟางหยวนลอบเย้ยหยัน กงจินผู้นี้มีความคิดชั่วร้ายอยู่ในใจอย่างชัดเจน

หมู่บ้านแห่งนี้มีปริมาณน้ำฝนที่ตกลงมาค่อนข้างมาก นอกจากนั้นในช่วงฤดูหนาว มันจะถูกปกคลุมด้วยชั้นหิมะที่หนาทึบ อากาศในห้องใต้ดินย่อมถ่ายเทไม่สะดวก แม้มันจะไม่ถึงกับมีโรคติดต่อ แต่มันจะส่งผลเสียในระยะยาวต่อผู้อยู่อาศัย

เมื่อเห็นฟางหยวนยังเงียบ เจียวซานจึงเปิดปากกล่าว "แท้จริงแล้วห้องพักรวมก็ไม่ได้เลวร้าย การอยู่ร่วมกับคนอื่นๆจะทำให้ค่าใช้จ่ายลดลง"

ฟางหยวนส่ายศีรษะ "ข้าต้องการอยู่เพียงลำพัง ข้าไม่ชอบอยู่ร่วมกับผู้อื่น"

กงจินเย้ยหยัน "เจ้าไม่ต้องการนี่ เจ้าไม่ต้องการนั้น ข้าไม่คิดจะตำหนิเจ้า แต่เจ้าก็ช่างเลือกมากเกินไป มาตรฐานสูงเกินไป"

ฟางหยวนหัวเราะเสียงเย็นอยู่ในใจ 'แม้มาตรฐานของข้าจะไม่สูงแต่ข้าก็ไม่ยอมรับบ้านที่เจ้าแนะนำ'

อย่างไรก็ตามเพียงเมื่อฟางหยวนกำลังจะจากไป แม่บ้านเฉินกลับปรากฎตัวขึ้น

"นายน้อยฟางหยวน ข้าหาท่านพบในที่สุด หอพักของสถานศึกษาไม่สามารถอยู่อาศัยได้อีกต่อไป ดังนั้นนายท่านกับนายหญิงจึงให้ข้ามาเชิญนายน้อยกลับบ้าน ท่านทั้งสองยังเตรียมงานเลี้ยงต้อนรับนายน้อยโดยเฉพาะ พักอยู่ที่บ้านย่อมดีกว่า ท่านไม่จำเป็นต้องหาบ้านเช่าเพื่ออยู่อาศัย" แม่บ้านเฉินกล่าว

ฟางหยวนหัวเราะเสียงเย็นในใจอีกครั้ง แม่บ้านเฉินมาได้จังหวะราวกับบางคนแจ้งข่าวให้นาง

มันเป็นไปตามการคาดเดาของเขาทั้งหมด

เจียวซานก็คือตัวหมากเบี้ยของลุงกับป้าที่สร้างขึ้นมาผูกมัดตัวเขา

ความเงียบของฟางหยวนดูราวกับเขากำลังลังเลใจ

"ฟางหยวน เหตุใดเจ้าไม่พักอยู่ที่บ้านของลุงกับป้าแทนการทำให้ชีวิตของตนเองยากลำบากโดยการเช่าบ้านและสูญเสียหินวิญญาณไปอย่างฟุ่มเฟือย" เจียวซานแนะนำด้วยความห่วงใยในช่วงเวลาที่เหมาะสม