TXV – 21 หน้าท้องของหนิงจิง..
TXV – 21 หน้าท้องของหนิงจิง..
永樂大帝 (กษัตริย์หยงเล่อ)เป็นบุคคลทางประวัติศาสตร์ที่มีชื่อเสียงมากตลอดระยะเวลาที่เขาได้ปกครองราชวงศ์หมิงเขาเป็นผู้ที่มีอำนาจและโด่งดังมากที่สุด จนถูกกล่าวขานกันว่า “ยุคทองของหยงเล่อ”
อย่างไรก็ตามมันเป็นสิ่งที่ถูกเขียนในตำราประวัติศาสตร์ เซี่ยเหล่ยไม่สามารถคาดเดาความสัมพันธ์ระหว่างกษัตริย์หยงเล่อกับเข็มทิศที่ลึกลับอันนี้ได้เลย
“เซี่ยเหล่ย คุณสามารถซ่อมเข็มทิศอันนี้ได้หรือไม่ ?” เสียงของฮัวเว่ยกั่วดังออกมาขณะที่เขากำลังคิดถึงเรื่องกษัตริย์หยงเล่อกับเข็มทิศอยู่..
“มันค่อนข้างซับซ้อนแต่ผมจะลองพยายามทำดู” เซี่ยเหล่ยกล่าว
“เข็มทิศอันนี้มีความสำคัญมากและคุณค่าของมันไม่สามารถประเมินได้ ผมอยากได้ความมั่นใจจากคุณเมื่อคุณเริ่มซ่อมเข็มทิศอันนี้ เซี่ยเหล่ยคุณมั่นใจใช่มั้ย ?”
เซี่ยเหล่ยไม่เคยเจอแรงกดดันขนาดนี้มาก่อนแต่คำพูดของฮัวเว่ยกั่วทำให้เขารู้สึกราวกับว่าเขาแบกภูเขาขนาดมหึมาไว้บนบ่า ในตอนนี้เขาคิดว่า“เราก็รู้ว่าเข็มทิศอันนี้มันสำคัญมาก มันอาจจะมีแค่ชิ้นเดียวในโลกนี้ก็ได้แต่ถ้ามันพังเพราะฝีมือเราควรจะทำยังไง ? เราควรที่จะปฎิเสธงานนี้ ? หรือยอมรับมันดี ?”
หนิงจิพูดขึ้นมาว่า “คุณเซี่ยคุณต้องคิดเรื่องนี้อย่างรอบคอบ ฉันแนะนำว่าคุณอย่าทำเลย ถ้าคุณไม่มั่นใจ เราต้องการผลลัพธ์ที่แน่นอน 100% แม้แต่ 99% ก็ไม่สามารถยอมรับได้”
เซี่ยเหล่ยเข้าใจแล้วว่าเขามายืนอยู่ที่นี่ได้ก็เพราะว่าหลงบิง หลงบิงคงจะพูดกับพวกเขาว่าเธอรู้จักคนหนึ่งที่สามารถเชื่อมกุญแจโบราณอันนั้นได้โดยไร้ที่ติจากนั้น ฮัวเว่ยกั่ว และหนิงจิงพวกเขาคงมีข้อเสนออะไรบางอย่างให้หลงบิงหากพาเขามาได้ แต่ถ้าเขาทำอะไรผิดพลาด หลิงบิงคงจะต้องรับผิดชอบกับเรื่องนี้ !
เซี่ยเหล่ยเริ่มคิดว่าเขาคงไม่สามารถช่วยหลงบิงได้ในงานที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้และเขาก็สงสัยว่าทำไมเธอถึงเลือกเขาให้มาซ่อมเข็มทิศอันนี้ ?
ตอนนี้ใบหน้าของหลงบิงยังคงไร้ความรู้สึกเช่ยเคย…
“เอาล่ะ คุณเซี่ย เราจะให้เวลาคุณคิดครึ่งวันสำหรับการตัดสินใจว่าคุณสามารถทำมันได้จริงๆให้คำตอบกับเราเมื่อคุณพร้อมแล้ว” หนิงจิงกล่าว เธอดูเหมือนจะปฏิเสธการกระทำของเซี่ยเหล่ยตลอดเวลาเพราะเธอเชื่อว่าคนที่อายุน้อยแบบเซี่ยเหล่ยคงไม่มีทางที่จะซ่อมเข็มทิศที่ลึกลับอันนี้ได้
ด็อกเตอร์สาวคนนี้ดูเหมือนจะไม่ค่อยเป็นมิตรซะเท่าไหร่ !
สายตาของเซี่ยเหล่ยจ้องมองไปทางหนิงจิงในขณะที่เขาคิดว่าเธอไม่ค่อยเป็นมิตรกับเขา ดวงตาของเขาเริ่มมีปฏิกิริยาเสื้อผ้าของหนิงจิงค่อยๆจางหายไป ร่างกายเธอดูเรียบเนียนและผอมบาง ร่างกายของเธอมีแรงดึงดูดโดยเฉพาะหน้าอกและก้นของเธอทำให้รู้สึกถึงเนื้อที่ชุ่มฉ่ำที่ชวนยั่วน้ำลายเป็นอย่างมาก ก้นของมีปานลายใบเมเปิ้ลสีแดงทำให้รู้สึกทึ่งเป็นอย่างมาก !
ปานลายใบเมเปิ้ลที่ก้นของเธอไม่มีใครรู้นอกจากตัวเธอคนเดียว แต่เขาสามารถมองเห็นได้ทุกอย่าง รอยยิ้มเล็กๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเซี่ยเหล่ยเขาใช้สายตามองทะลุกับเธอ เขาจงใจที่จะลงโทษที่เธอไม่ให้เกียรติเขา โดยการมองเรือนร่างของหนิงจิง เมื่อเขาดูร่างกายของเธอจนพอใจเขาก็รู้สึกดีขึ้นมากที่ได้แก้แค้น !
“คุณยิ้มอะไร ?” หนิงจิงถามอย่างสงสัย
เซี่ยเหล่ยดึงสติกลับมา “ไม่มีอะไร ผมรู้สึกว่าพวกคุณไม่เชื่อมั่นในตัวผมเลย ผมเข้าใจถึงความกังวลของพวกคุณที่กลัวว่าผมจะไม่สามารถซ่อมเข็มทิศอันล้ำค่าอันนี้ได้ ทำไมคุณไม่ลองหาชิ้นส่วนที่คล้ายกับเข็มทิศอันนี้มาให้ผมลองทำก่อนล่ะ ? อีกอย่างทำไมคุณไม่หาคนอื่นที่จะมาซ่อมเข็มทิศอันนี้แทนผมในเมื่อพวกคุณคิดว่าผมไม่สามารถทำได้ ?”
ฮัวเว่ยกั่วและหนิงจิงพวกเขาสบสายตากันราวกับว่ากำลังสื่อสารอะไรบางอย่างผ่านสายตา...
เซี่ยเหล่ยมั่นใจในตัวเองและรักษามาดตัวเองเอาไว้ ตอนนี้เขาได้เข้าใจสถานการณ์ทั้งหมดแล้ว เขาคาดเดาว่าก่อนที่หลงบิงจะแนะนำเราเข้ามา ทั้งฮัวเว่ยกั่วและหนิงจิงได้ไปหาช่างเชื่อมเหล็กที่เก่งที่สุดและพวกเขาก็โดนปฏิเสธ จากนั้นพวกเขามาหาหลงบิงเพื่อขอความช่วยเหลือ จากนั้นเธอเสนอชื่อของเราและบอกว่าเราเคยเชื่อมกุญแจโบราณที่ซับซ้อนได้อย่างสมบูรณ์ ทำให้หลงบิงคิดว่าเราคงซ่อมเข็มทิศที่ซับซ้อนนี้ได้เช่นกัน ฮัวเว่ยกั่วและหนิงจิงพวกเขายังคงสงสัยในความสามารถของเราเนื่องจากอายุของเรายังน้อยและเขาคงคิดว่าเราคงไม่สามารถปฏิเสธงานที่เข้ามาได้เพราะงานสมัยนี้มันหายากแถมอายุยังน้อยคงจะเป็นคนไม่เลือกงาน
เซี่ยเหล่ยเขาคิดแผนไว้แบบนี้….งานนี้มันอาจดูยากสำหรับเขาแต่มันก็เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้ลองซ่อมเข็มทิศอันนี้ เมื่อเขาสามารถทำมันได้จะทำให้ชื่อเสียงของเขาเพิ่มขึ้นจากนั้นจะมีลูกค้ามาที่ร้านเขาโดยไม่ต้องเปลืองแรงโฆษณา ถ้าเขาปฏิเสธงานนี้จะสูญเสียโอกาสและทำให้หลงบิงรู้สึกผิดหวังกับตัวเขา นี่คือเหตุผลทั้งหมดที่เขาตัดสินใจทำงานนี้
ฮัวเว่ยกั่วและหนิงจิงดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีความคิดอะไรบางอย่างแล้ว ฮัวเว่ยกั่วกล่าวว่า “คุณเซี่ยพวกเราจะทำตามคำขอของคุณ ผมจะหาสิ่งของที่มีส่วนคล้ายกับเข็มทิศอันนี้ให้คุณลองซ่มดูและก็เราจะตัดสินใจในภายหลังว่าจะให้คุณซ่อมเข็มทิศอันล้ำค่านี้ต่อไหม ?”
เซี่ยเหล่ยพยักหน้า “ได้เลย ! ไม่มีปัญหา”
ฮัวเว่ยกั่วเดินออกจากห้องไปและหลงบิงก็เดินมาข้างๆเซี่ยเหล่ย “จะดีหรอ ?”
“ไม่มีปัญหา อย่ากังวลไปเลย” เซี่ยเหล่ยกล่าว
หลงบิงพยักหน้า “ดี งั้นรอที่นี่ ฉันขอออกไปโทรศัพท์หน่อย”
“ได้สิ” เซี่ยเหล่ยพูดขณะมองไปดวงตาของเธอ หลังของเธอสวยและสง่างามมากเขามองเธอด้วยความเคารพและให้เกียรติ เขาไม่เคยคิดที่จะใช้ความสามารถจากตาซ้ายมองร่างกายของเธอเลย
หนิงจิงเดินไปข้างเซี่ยเหล่ยและยิ้มเล็กน้อยขณะที่เธอถามว่า “คุณอายุเท่าไหร่ ?”
เซี่ยเหล่ยมองไปที่เธอ “เกือบ 24 แล้วคุณล่ะ ?” การพูดแบบนี้เป็นการบอกใบ้ว่าเขามีอายุเพียงแค่ 23 ปี ในตอนนี้เขาจึงมีอายุน้อยกว่าหนิงจิง
“อ๋อ งั้นเธอมีอายุ 24 สินะ ฉันมีอายุมากกว่าคุณ 2 ปี !” หนิงจิงยิ้ม
ด็อกเตอร์สาวสาขาโบราณคดีหนิงจิงเธอมีอายุ 26 ปีเธอเป็นผู้หญิงที่น่าค้นหามากๆ แต่เป็นที่น่าเสียดายเธอใช้เวลาทั้งหมดในชีวิตไปกับการเรียนหนังสือและการทำงาน เธอดูไร้เดียงสามากทั้งๆที่ผู้หญิงส่วนใหญ่จะบอกอายุตัวเองให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ !
เซี่ยเหล่ยไม่สนใจเรื่องที่เธอชวนคุยใดๆทั้งสิ้นเขามุ่งเน้นไปที่เรื่องเข็มทิศจากนั้นเขาถามว่า “ด็อกเตอร์หนิงเข็มทิศนี้ไว้ใช้ทำอะไร ?”
“ฉันจะบอกคุณอย่างตรงไปตรงมาเลยละกัน เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันทำอะไรได้เราเพิ่งค้นพบมันเมื่อวานนี้เอง การค้นพบสิ่งนี้มันเกินกว่าสิ่งที่ความรู้ของเราที่เกี่ยวกับสิ่งประดิษฐ์แห่งราชวงศ์หมิง เราต้องรอคุณซ่อมเข็มทิศให้ได้ก่อนถึงจะหาคำตอบได้ !”
ตอนนี้หนิงจิงจ้องตาไปที่เซี่ยเหล่ย “บอกความจริงมานะ คุณสามารถซ่อมมันได้หรือไม่ ?”
เซี่ยเหล่ยยิ้ม “คุณยังไม่เชื่อว่าผมสามารถซ่อมเข็มทิศอันนี้ได้ ? ถ้าเกิดศาสตราจารย์ฮัวเว่ยกั่วได้ยินสิ่งที่คุณพูดกับฉันจะเป็นยังไง ?”
“คุณเซี่ย ฉันขอโทษ ...ฉันไม่ได้ตั้งใจ...ลืมมันไปได้ไหม ถ้าคุณสามารถซ่อมเข็มทิศอันนี้ได้ ฉันจะให้รูปภาพที่ฉันวาดเองให้คุณ !”
เธอเป็นหนอนหนังสือที่ไม่มีประสบการณ์ในการใช้ชีวิตจริงเลย ผู้คนส่วนใหญ่มักจะยื่นข้อเสนอสำหรับของตอบแทนเช่นการรับประทานอาหารหรือให้ของขวัญที่มีค่า แต่สำหรับเธอคนนี้คิดว่ารูปภาพของเธอมีคุณค่า ซึ่งมันแตกต่างจากความคิดของผู้หญิงคนอื่นๆจริงๆ แล้วเซี่ยเหล่ยจินตนาการถึงรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าและมีลายใบเมเปิ้ลที่อยู่บนแก้มก้นของเธอบนนั้น แต่เขาสงสัยว่านี่คือสิ่งที่ดีที่สุดแล้วของเธอ ?
“ฉันจริงจังนะ !” หนิงจิงกล่าวซ้ำหลังจากไม่เห็นปฏิกิริยาตอบสนองของเซี่ยเหล่ย
“ขอบคุณนะ ผมจะรับรูปภาพอันนั้นไว้และนำมันไปติดที่ฝาผนังร้านของผม ทุกคนที่เข้ามาในร้านจะได้เห็นทันที”
หลิงจิงดูเหมือนว่าเธอกำลังจะจินตนาการถึงรูปภาพที่เธอแสนจะภูมิใจติดอยู่บนผนังและมีรอยยิ้มเล็กๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ
“โอ๊....ด๊อกเตอร์หนิง” เซี่ยเหล่ยถามอย่างสงสัย “คุณรู้รึปล่าวว่าหลงบิงเป็นใคร ?”
“ฉันไม่รู้ ฉันกำลังจะถามคุณอยู่เหมือนกัน” หนิงจิงกล่าว
เซี่ยเหล่ยถอนหายใจออกมาและรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมากบุคลิกของหลงบิงเป็นสิ่งที่ลึกลับสำหรับเขา เขาไม่เห็นหนทางออกที่จะหาคำตอบนี้ได้เลย
ทันใดนั้น หนิงจิงขมวดคิ้วและทรุดตัวลงไปที่พื้น ขณะนั้นเธอจับที่หน้าท้องของเธอ
เซี่ยเหล่ยเอื้อมมือไปคว้าแขนเธอก่อนที่เธอจะล้มถึงพื้นและถามอย่างเป็นกังวลว่า “ด็อกเตอร์หนิงคุณเป็นอะไร ?”
“ท้อง….ท้อง..ของฉัน...มันเจ็บ…..เฮือกก…...” หนิงจิงร้องด้วยความเจ็บปวด สีหน้าของเธอแสดงความเจ็บปวดนี้ออกมาได้ชัดเจน !
“ด็อกเตอร์หนิงคุณไม่สบายหรอ ? ผมจะโทรเรียกรถพยาบาลมาเดี๋ยวนี้” เซี่ยเหล่ยกำลังตื่นตระหนกจากสภาพของหนิงจิง เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาพร้อมที่จะโทรเรียกรถพยาบาล
หนิงจิงคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ “ไม่….มันแค่ปวดเป็นครั้งคราว ฉันสบายดี !”
“สบายดี ? สภาพที่คุณเป็นตอนนี้ดูแย่มาก ผมจะเรียกรถพยาบาล อย่างไรก็ตามไปโรงพยาบาลก่อนดีที่สุด” เซี่ยเหล่ยกล่าว
“ไม่เป็นไรจริงๆ….. ศาสตราจารย์ฮัวเว่ยกั่วจะกลับมาแล้วฉันอยากดูฝีมือของคุณ” ถึงแม้ว่าเธอจะยืนยันว่าเธอสบายดีแต่สีหน้าและคำพูดของเธอพยายามปกปิดความเจ็บปวดที่เธอกำลังได้รับอยู่
“งานสำคัญกว่าสุขภาพของคุณหรอ ?” เซี่ยเหล่ยพยายามพูดโน้มน้าวให้เธอไปโรงพยาบาลอีกครั้ง
“สำ..สำคัญทั้ง 2 อย่าง” หนิงจิงจับแขนของเซี่ยเหล่ยขณะที่เธอพยายามดึงตัวเองขึ้นมาอย่างช้าๆใบหน้าของเธอชุ่มไปด้วยเหงื่อจากนั้นหนิงจิงก็ยิ้มแบบอ่อนแรงและพูดว่า “ขอมือหน่อยสิ พาฉันไปที่โซฟาฉันได้นอนพัก”
เซี่ยเหล่ยนำแขนข้างหนึ่งไปโอบตัวเธอและนำอีกข้างหนึ่งยกที่เข่าของเธอจากนั้นเขาเดินไปยังโซฟาที่มุมห้อง ภายนอกของหนิงจิงดูผอมเพรียวแต่เมื่อเขายกตัวเธอทำให้รู้เลยว่าเธอมีน้ำหนักราวราว 45-50 กิโลกรัม ผู้หญิงคนนี้แม้จะมีรูปร่างบอบบางแต่ทำไมมีน้ำหนักที่ค่อนข้างเยอะ คงจะมีอะไรซ่อนอยู่ในเสื้อผ้าเธอแน่นอน !
หนิงจิงไม่คิดว่าเซี่ยเหล่ยจะยกตัวเธอแบบนี้จากนั้นเธอก็ได้มาซบลงตรงที่หน้าอกของเซี่ยเหล่ยกล้ามเนื้อที่แน่นบริเวณหน้าอกสัมผัสกับผิวที่เนียนนุ่มของเธอกลิ่นจากผู้ชายทำให้เธอมีใบหน้าเป็นสีแดงเพราะเกิดจากความอาย
เซี่ยเหล่ยวางหนิงจิงที่โซฟาและถามว่า “คุณรู้สึกดีขึ้นมั้ย ?”
หนิงจิงหลีกเลี่ยงการสบตาของเซี่ยเหล่ย “ฉัน….ฉันรู้สึกดีขึ้นแล้วมันก็แค่อาการเจ็บป่วยของฉัน ฉันสบายดี ฉันต้องนอนพักผ่อนสักหน่อยเดี๋ยวฉันก็อาการดีขึ้นเองแหละ”
“เจ็บป่วยอะไร ?” คุณได้ไปหาหมอที่โรงพยาบาลบ้างมั้ย ?
“เป็นปัญหาของผู้หญิงน่ะ คุณไม่เข้าใจหรอก” หนิงจิงเขินอายขณะพูด
เซี่ยเหล่ยก็ไม่ได้เซ้าซี้ที่จะถามเธอต่อเมื่อเธอบอกว่ามันเป็นปัญหาของผู้หญิงแต่เขาพูดว่า “ผมคิดว่าคุณควรจะไปตรวจสุขภาพตัวเองที่โรงพยาบาลบ้างนะ สภาพของคุณตอนนี้ดูไม่ค่อยแข็งแรงและอาการที่เจ็บป่วยที่คุณเป็นอาจจะเป็นเรื่องร้ายแรงถ้าคุณรีบไม่รักษาตั้งแต่ตอนต้น อาจจะเป็นอันตรายถึงชีวิตเลยนะ”
ริมฝีปากของหนิงจิงส่งรอยยิ้มออกมาในขณะที่เธอพูดว่า “คุณเป็นห่วงฉันหรอ ? คุณทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนหรือเปล่า ?”
เซี่ยเหล่ยหัวเราะออกมาอย่างเก้ๆกังๆ “ผมมีน้องสาวและผมก็ดูแลเธอแบบนี้ ว่าแต่...ทำไมหรอ ?”
“ฉันไม่ใช่น้องสาวของคุณนะ...โอ๊ย...” ทันใดนั้นท้องของหนิงจิงก็เริ่มเจ็บปวดขึ้นมาอีกครั้งตัวเธอขดอยู่บนโซฟาในขณะความเจ็บปวดของเธอทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ “ถ้า…..ถ้าแม่ของฉันอยู่ที่นี่ความเจ็บปวดของฉันจะค่อยๆหายไปโดยการนำมือมาลูบที่หน้าท้องของฉันอย่างช้าๆ”
เซี่ยเหล่ยลังเลใจ ก่อนที่จะกล่าวอย่างรวดเร็วว่า !!......
ขอบคุณครับ แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้า ติดตามข่าวสารและเรื่องราว https://www.facebook.com/Tranxending-Vision-1843606792370694/ ขอเพียงแค่กดไลค์กดติดตาม ก็เป็นกำลังใจให้ผมแปลต่อได้แล้วคร้าบบบ ฝากด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
###################################################################