บทที่ 7 ยุคแห่งความมืด
หลังจากที่ผ่านเครื่องสแกนเนอร์ควอนตัมของประตูเมืองมาได้ เป็นครั้งแรกในชีวิตของซางโฮ ที่ก้าวออกจากเมือง! ซึ่งแตกต่างจากเมืองที่มีชีวิตชีวาข้างนอกมันเป็นเพียงสถานที่รกร้างเต็มไปด้วยบรรยากาศที่เงียบสงบซึ่งทำให้เขารู้สึกหวั่นกลัว
ซางโฮได้มองไปที่สภาพแวดล้อมรอบๆเขาหยิบแผนที่ออกมาซึ่งชี้ไปยังปลายทางและเดินตามแผนที่ไป
สามไมล์ก็ไม่ไกลเลย
หลังจากที่ผ่านถนน ฮั่วหยาง เขาไปถึงเส้นทางภูเขาทางด้านขวามือ ไม่กี่โค้งต่อมา ซางโฮ ถึงปลายทาง หลังจากที่เขาสามารถหาที่ตั้งของภารกิจได้ ซางโฮ ก็เริ่มค้นหาหญ้าดาว ครึ่งชั่วโมงต่อมาที่มุมที่ค่อนข้างห่างไกลและมีหญ้าสูงถึงเอว หญ้าดาวถูกซ่อนไว้ข้างในนั้น
เขาเดินอย่างระมัดระวังและรอบคอบที่สุด แต่ทันใดนั้นเขาได้สังเกตเห็นเงาคล้ายมนุษย์วิ่งตรงมายังเขา
"ซางโฮหยุดกะทันหันละมองไปทางนั้น?"
ทันใดนั้นเงาดำก็ได้กระโดดจู่โจมมาที่เขา
“ชูวา!”
ซางโฮ เสียหลักหงายหลังลงไป สิ่งที่เห็นคือกรงเล็บแหลมคมจู่โจมมาที่เขาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว แต่เขาก็ยังสามารถหลบหลีกได้ ทำให้กรงเล็บของมันไปกระทบกับต้นไม้
ทำให้ต้นไม้หักงอทันที
ซางโฮหันกลับมามอง มนุษย์หมาป่าเหมือนสัตว์เดรัจฉานยืนอยู่ตรงหน้าเขาด้วยร่างที่เปื่อยเฉา มีดวงตาสีแดงและมีกรงเล็บคม ซางโฮมีความสามารถด้านทฤษฎีถึงระดับพลัง 180 จุดแต่กลับแปลกใจเขายังไม่รู้จักมอนสเตอร์ตัวนี้อยู่ตรงหน้าเขา
“Hou!”
สัตว์ร้ายนั้นมีความหิวกระหาย ทันใดนั้นมันก็พุ่งจู่โจมเขาด้วยกรงเล็บ
อันแหลมคม แต่ซางโฮก็สามารถหลบหลีกการโจมตีนี้ได้เป็นครั้งที่ 2
ถ้าเขาต้องการที่จะอยู่รอดและออกจากสถานที่แห่งนี้ มีทางเดียว คือ เขาต้องฆ่ามนุษย์หมาป่าเท่านั้น!
"Ge Dang!"
สัตว์ร้ายก็ได้โจมตีมาอีกครั้ง เป้ง! มือข้างซ้ายของซางโฮสามารถคว้าข้อมือของสัตว์ร้ายและหยุดการโจมตีได้ เขาหมุนร่างกายของเขาและเอาศอกขวาของเขา โจมตีเข้าไปที่หน้าอกของสัตว์ร้าย
เป้ง!
เสียงที่ออกมาจากการโจมตีของ ซางโฮ รู้สึกเหมือนกำลังตีแผ่นเหล็ก แต่อย่างไรก็ตามสัตว์ร้ายนั้นได้รับผลกระทบจากการโจมตีครั้งนี้ของเขาและทำให้สัตว์ร้ายกระเด็นถอยไป
ซางโฮ ไม่ยอมแพ้ ด้วยฝีเท้าที่รวดเร็วเขากระโดดลอยขึ้นขณะที่เขาหมุนไปเตะเข้าที่หัวของสัตว์ร้ายพอดี
“Hou!”
พลังการเตะของซางโฮทำให้มันรู้สึกมึนงง ซางโฮ ไม่ยอมถอยแล้วเดินหน้าโจมตีต่อไป
“Hou ...... !”
สัตว์ร้ายลุกขึ้นยืน และเปล่งเสียงคำราม ในตอนนี้ดวงตาของมนุษย์หมาป่ากลายเป็นสีแดงที่ลุกโชนด้วยไฟแห่งความโกรธของมัน
"ซางโฮ ครุ่นคิด"
"ถ้าข้าไม่สามารถหาจุดอ่อนของมันได้ ข้าก็จะไม่สามารถฆ่ามันได้"
เป้ง!
เป้ง!
สัตว์ร้ายรีบวิ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง ซางโฮ โต้ตอบกับด้วยการโจมตีแบบทันที เทคนิคการต่อสู้แบบพื้นฐานกำลังลื่นไหล การเคลื่อนที่อย่างต่อเนื่องคล่องแคล่ว เขาออกหมัดใส่ศตรู ทำให้สัตว์ร้ายถอยกลับ ทุกครั้งที่มันถูกโจมตีจนล้มลงบนพื้นดินแต่มันก็จะกลับมายืนขึ้น
"ร่างกายที่และแข็งแรง!"
เป็นที่ทราบกันดีว่าซางโฮเขาสามารถวิเคราะห์แบบจำลองได้
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ซางโฮก็จดจ่ออยู่กับสัตว์เดรัจฉาน
"การวิเคราะห์รูปแบบเริ่มต้น!"
ชูวา!
สภาพแวดล้อมเริ่มเป็นภาพลวงตา โลกดูเหมือนจะหยุดเคลื่อนไหวไปแล้ว เมื่อการสร้างโมเดลในสมองของเขาเสร็จสิ้นแล้วมันทำให้ซางโฮตกใจทันที นี้เป็นเพราะรูปแบบที่เขาเห็นในใจของเขามันไม่ได้เป็นสัตว์ แต่เป็นคน!
ชายวัยกลางคนที่มีรูปร่างผอมปานกลางปรากฏตัวขึ้น รอบตัวเขามีไพ่สองใบลอยอยู่รอบตัว
ซางโฮมองไปที่บัตร ต้นกำเนิดความสามารถในการบ่มเพาะและความแปลกใหม่เริ่มต้นขึ้น
"นี่คืออะไร? มันเป็นสัตว์เดรัจฉานจริงๆ แต่ทำไมข้าถึงเห็นเป็นคนได้? "
ในที่สุดเขาก็เข้าใจถึงสถานการณ์ปัจจุบัน
คนที่อยู่ข้างหน้าเขาไม่ใช่สัตว์ร้าย แต่เป็นมนุษย์ที่แปลงกลาย เขาใช้ความสามารถในการปลอมตัวเป็นสัตว์เดรัจฉาน ผู้ชายคนนี้มีความคิดที่เลวร้ายมาก!
หลังจากที่เข้าใจสถานการณ์ได้อย่างชัดเจนซางโฮสามารถสงบสติอารมณ์ได้อย่างสมบูรณ์ เนื่องจากเป็นมนุษย์จึงเป็นเรื่องง่ายสำหรับซางโฮที่จะจัดการกับมัน
ซางโฮเริ่มโจมตีอีกครั้ง เขาปล่อยหมัดหลายหมื่นครั้งไปที่หน้าอกของมัน แต่น่าเสียดายที่กำปั้นของ ซางโฮ เริ่มรู้สึกเจ็บปวดบางอย่าง อย่างไรก็ตามเขาไม่ลังเลที่จะหยุดโจมตี เขายังคงโจมตีไปที่หน้าอกของมันต่อไป
หนึ่งกำปั้น! สองกำปั้น!
หนึ่งกำปั้น! สองกำปั้น!
ยิ่งซางโฮปล่อยหมัดมากขึ้นและเร็วขึ้น แต่สัตว์ประหลาดก็ไม่ได้ดูเหมือนจะได้รับผลกระทบจากการโจมตีเลยแม้แต่น้อย
เป้ง!
เป้ง!
สัตว์ร้ายล้มลงอีกครั้ง ซางโฮก็ลอยตัวขึ้นไปบนฟ้าแล้วหล่นลงมาจากอากาศทันที
"พ่น ...... " อาจได้ยินจากสัตว์ร้าย จากนั้นมันก็เริ่มที่จะอาเจียนออกมาเป็นเลือดในขณะที่แสงสีแดงบนดวงตาของมันเริ่มหายไป
ผมของสัตว์ร้ายเริ่มจางหายไปซึ่งเปิดเผยว่าชายวัยกลางคนที่สวมกางเกงขาสั้นน่าสงสาร ด้วยสายตาของเขาไม่ได้แสดงคำใบ้ใด ๆ นี่เป็นสัญญาณที่ชัดเจนว่าเขาตายแล้ว
ผู้ชายคนนี้กล้าหาญมากที่จะปลอมตัวเป็นสัตว์เดรัจฉานเพื่อที่จะปล้นคน เขาสมควรตาย!
อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ทำให้เขาตื่นตัว ซางโฮได้ประเมินความมืดในยุคนี้ว่าจริงๆแล้ว ถ้าเจ้าต้องการที่จะอยู่รอดในโลกนี้เจ้าต้องไม่เพียง แต่ระวังสัตว์ แต่ยังต้องระวังมนุษย์อีกด้วย!
ซางโฮมองไปรอบ ๆ เนื่องจากชายคนนี้เก็บตัวอยู่ที่นี่ทุกครั้งชายคนนี้ต้องซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งในที่มืด
ในช่วงเวลาเพียงไม่กี่นาทีหลังจากสำรวจสภาพแวดล้อมห่างออกไปราวหนึ่งไมล์ซางโฮพบถ้ำเล็ก ๆ ในถ้ำมีสิ่งที่ถูกลักขโมยมามากมายและหญ้าดาวจำนวนมาก!
ซางโฮไม่ได้แตะต้องสิ่งอื่น เขาหยิบหญ้าดาวมาไว้กับเขาและทำลายทุกสิ่งทุกอย่างทิ้ง จากนั้นเขาก็เริ่มมุ่งหน้ากลับไปที่เมือง
ระหว่างทางกลับ ซางโฮ จำเป็นต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ
เมื่อเขามาถึงตัวเมืองซางโฮดูเหมือนจะโล่งใจ มองไปที่กลุ่มหญ้าดาวที่มือของเขาเขาแสดงรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา การเดินทางครั้งนี้แม้ว่ามันจะเป็นอันตราย แต่ก็คุ้มค่าจริงๆ
เมื่อเขามาถึง บริษัท ท้องฟ้ามืดแล้ว บริษัท ยังคงคึกคักอยู่กับผู้คน เมื่อซางโฮเข้ามาในกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งที่มุมหนึ่งเริ่มเงียบลง
"นี่ใช่เด็กที่เห็นตอนบ่ายวันนี้เหรอ? เขากลับมา เขายังมีชีวิตอยู่! "
"ในมือของเขา ... หญ้าดาว! เขามีมันจำนวนมาก! "
"เด็กคนนั้นสามารถหาที่ตั้งของหญ้าดาวได้ เขาเป็นคนที่โชคดีมาก "
"ใช่. ถ้าฉันรู้ฉันจะไปที่นั่นตอนบ่ายนี้ "
หลายคนใน บริษัท พูดคุยกับเสียงอิจฉา พวกเขาดูเหมือนจะเชื่อว่าถ้าพวกเขาได้ไปใช้งานนี้แทน กำไรทั้งหมดจะเป็นของพวกเขา ซางโฮไม่สนใจพวกเขาและเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์เพื่อรายงานความสำเร็จของงานของเขา
นายทะเบียนที่เห็นว่าซางโฮยังมีชีวิตกลับมา ก็ประหลาดใจเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตามเขายังช่วย ซางโฮ ในการลงทะเบียนงานเสร็จ จากนั้นเขาก็ส่งยาที่มีสีฟ้าให้กับซางโฮ
"ความสามารถในการฟื้นฟูยาต้นกำเนิดพลัง ... " ซางโฮ กำลังรู้สึกตื่นเต้น เขาถามนายทะเบียนว่า "ช่วยอะไรข้าหน่อยได้ไหม ข้าอยากได้ข้อมูลของคนที่ให้ภารกิจนี้? ข้าเชื่อว่าเจ้าสามารถมองเห็นได้ด้วยสายตาของเจ้าเอง ข้ามีดาวหญ้ามากมายที่นี่ "
นายทะเบียนส่ายหัว "ข้อมูลลูกค้าของเราถูกเก็บไว้เป็นความลับอย่างแน่นอน เจ้าขอความช่วยเหลือจากข้า ข้าจะช่วยถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ในครั้งต่อไปถ้าเขามาถึง "
"ขอบคุณมาก."
ซางโฮ ยิ้มและมุ่งหน้าไปนอก บริษัท
เมื่อเขามุ่งหน้าออกจาก บริษัท ก็ได้เจอกับชายคนหนึ่งเขามีรูปร่างใหญ่โตอย่างไม่คาดคิด
ชายคนนั้นยิ้ม "เจ้ามีหญ้าดาวมาก แม้ว่าเจ้าจะเก็บไว้เจ้าก็ไม่รู้ประโยชน์ของมัน ทำไมเจ้าไม่ขายให้ข้า ข้าให้ราคา 100 เหรียญดาว ข้าต้องการหญ้าดาวทั้งหมด. "
"100เหรียญดาว" ซางโฮ ยิ้ม มองไปที่ชายคนนี้มีความมั่นใจกับความสามารถในการกำเนิดพลังระดับ 6 จุด, ซางโฮเดินหนี้เขาทันทีอย่างไม่ลังเลใดๆ
โจมตีอย่างกระทันหัน!
ร่างของซางโฮอยู่ๆก็ไปปรากฏตัวใกล้กับชายคนนั้นและโจมตีตรงหน้าอกของเขา เมื่อเจาะหมัดสองครั้ง! ด้วยการโจมตีอย่างรวดเร็วหน้าอกของชายคนนั้นรู้สึกตึงตัวและหายใจลำบาก
ชายคนนั้นโกรธและออกกำปั้นไปที่ซางโฮ ซางโฮ เยาะเย้ยและคว้ากำปั้นเข้ามาอย่างรวดเร็ว
เตะบิน!
“เพ้ง”
ร่างใหญ่ของมนุษย์ตกลงมาบนพื้น ซางโฮ ตบมือและรีบหนีไปอย่างรวดเร็ว
ถึงแม้ว่าความสามารถในการกำเนิดพลังของเด็กคนนี้จะมีเพียงแค่ 5 จุด แต่เขาก็สามารถใช้เทคนิคการต่อสู้ขั้นสูงได้แล้ว ด้วยความรวดเร็วเป็นพิเศษซึ่งพวกเขาไม่สามารถทำตามได้
*******
