บทที่ 122 : ขุนเขาต้านติ่งอยู่ไม่สุขแล้ว!
ระดับบ่มเพาะจักสูงเทียมฟ้า อนิจจาหาใช่คู่มือห้วงแห่งกาล...แม้จะมีระดับบ่มเพาะสูงถึงเพียงไหน สุดท้ายก็ไม่มีใครสู้รบกับกาลเวลาได้ ต้องพ่ายแพ้อยู่ร่ำไป... ครึ่งเดือนต่อมา ... ตอนนี้ขุนเขาไร้นามแลดูคึกคักมีชีวิตชีวามากกว่ากาลก่อนนัก ตอนนี้ยอดเขาที่เคยเปลี่ยวร้าง แม้กลางวันยังไม่ต่างกับสุสา...
