TXV –  20 เข็มทิศลึกลับ !

TXV –  20 เข็มทิศลึกลับ !

 

          พนักงานเสริฟทำการเช็ดโต๊ะให้สะอาดและเปลี่ยนผ้าปูโต๊ะผืนใหม่

 

          เซี่ยเหล่ยไม่ได้อยากกินกุ้งล็อบสเตอร์และไวน์ชั้นเลิศแม้แต่น้อย หลงบิงทำให้เขารู้สึกกระวนกระวายใจจากสายตาของเธอจ้องมองมาที่เขาราวกับว่าเธอสามารถเข้าไปในจิตใจของเขาและสามารถล้วงความลับทั้งหมดที่เขามี

 

         “คุณอยู่ที่เมืองชิงตู่ ? แล้วคุณมาที่เมืองห่ายจูทำไม ?” เซี่ยเหล่ยถามอย่างงงงวย

 

         “ฉันกลับมาหาคุณ” หลงบิงกล่าว

 

         “ห๊ะ ! มีธุระอะไรกับผมหรอ ?” เซี่ยเหล่ยต้องตกตะลึงจากคำพูดของเธอเพราะว่าเธอพูดอย่างตรงไปตรงมา

 

         หลงบิงเปิดกระเป๋าถือของเธอและนำกุญแจโบราณอันหนึ่งออกมา

 

         เซี่ยเหล่ยแข็งทื่อด้วยความประหลาดใจกุญแจที่เธอถืออยู่ มันเหมือนกับกุญแจของราชวงศ์หมิงที่เขาเคยเชื่อมเมื่อไม่นานมานี้ !

 

         “คุณเคยเชื่อมสิ่งนี่ใช่มั้ย ?” หลงบิงจ้องมองไปที่เซี่ยเหล่ย

 

         เซี่ยเหล่ยพยักหน้า “ใช่ผมเคยเชื่อม แล้ว...ทำไมกุญแจอันนี้ถึงไปอยู่ที่คุณละ ?”

 

         “ฉันเฝ้ามองคุณอยู่ตลอดเวลา ฉันรู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณเคยทำ” หลงบิงกล่าว

 

         เซี่ยเหล่ยขมวดคิ้ว “ตอนนี้ผมอยู่ภายใต้การสังเกตการของคุณ ?”

 

         หลงบิงไม่ได้พูดถึงเรื่องที่เซี่ยเหลยถามเธอรีบเปลี่ยนหัวข้อไปทันที “ตำรวจของเมืองห่ายจูจับฆาตกรทั้งสองคนที่ฆ่าศาสตราจารย์ชางปัวชิงและได้ของกลางกลับมาก็คือกุญแจโบราณอันนี้ เมื่อช่างเชื่อมโลหะมืออาชีพดูที่กุญแจอันนี้เขาพูดเลยว่ามหัศจรรย์มากเพราะว่าการเชื่อมที่ละเอียดอ่อนแบบนี้แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญทางด้านเชื่อมโลหะที่มีประสบการณ์มากกว่า 10 ปีก็ไม่สามารถทำได้ แล้วคุณเชื่อมมันได้อย่างไร ?”

 

         “นี่มันอาจจะดูเหมือนเป็นคำถามไร้สาระแต่ฉันอยากรู้จริงๆ ฉันอยากรู้ความสามารถของคุณมากขึ้นไปอีก” สายตาของหลงบิงจ้องมองไปที่เซี่ยเหล่ยอย่างน่าสงสัย

 

          เซี่ยเหล่ยเงียบไปสักครู่หนึ่งแล้วหัวเราะออกมา “ดี ! ผมก็อยากรู้เรื่องของคุณมากขึ้นเหมือนกันถ้าคุณบอกถึงตัวตนที่แท้จริงของคุณ ผมก็จะบอกว่าผมเชื่อมมันได้ยังไงคุณคงไม่ใช่คนเดียวที่สามารถถามคำถามผมได้ใช่ไหม ?”

 

          “มันยังไม่ถึงเวลาที่จะบอกให้คุณรู้ อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีก ฉันจะบอกคุณเองเมื่อถึงเวลา” หลงบิงกล่าว

 

          “ไม่จริงใจเอาซะเลย !” เซี่ยเหล่ยพูดว่า “ยังไงก็ตามผมขอตอบคำถามของคุณแม้ว่าคุณจะไม่ได้ถามคำถามผมก็ตาม ผมแค่ใช้เครื่องมือเชื่อมธรรมดาในการเชื่อมกุญแจโบราณนี้ให้กลับมาสมบูรณ์แค่นั้นเอง”

 

          หลงบิงยิ้มออกมาแบบเก้ๆกัง “คุณคิดว่าฉันเป็นไก่อ่อน ?”

 

          เซี่ยเหล่ยคิดในใจว่าเธอดูดีและสง่างามมากเวลาเธอยิ้มแต่เขาก็ไม่กล้าพูดสิ่งที่เขาคิดออกมา

 

          ทั้ง 2 คนเริ่มดื่มไวน์

 

          หลงบิงวางแก้วไวน์ลง “ฉันมาอยู่ที่นี่วันนี้เพราะมีเรื่องขอให้คุณช่วย”

 

          “คุณจะให้ผมทำอะไร ?”

 

          “มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับกรณีของศาสตราจารย์ชางปัวชิง” หลงบิงกล่าวต่อว่า “มีนักโบราณคดีได้ค้นพบเรืออับปางและเจอกล่องสมบัติ พวกเขาพยายามเปิดมันด้วยกุญแจโบราณนี้แต่เมื่อเปิดออกมาพวกเขาก็ไม่เจอทรัพย์สมบัติหรือของมีค่าอะไรเลยสิ่งที่พวกเขาเจอคือเข็มทิศอันหนึ่ง”

 

          “เข็มทิศ ?”

 

          “ใช่ เข็มทิศ มันเป็นเข็มทิศที่แปลกประหลาดมาก” หลงบิงอธิบายต่อ “มันเป็นเครื่องมือที่มีความซับซ้อนมากๆและมันมีหน้าตาคล้ายนาฬิกายังมีลูกศรที่ชี้ไปยังตัวเลขต่างๆแต่บางส่วนของเข็มทิศได้รับความเสียหายและมันไม่สามารถทำงานได้ ฉันจึงมาขอความช่วยเหลือจากคุณให้ช่วยซ่อมเข็มทิศอันนี้ให้กลับมาทำงานได้อีกครั้ง”

 

          เซี่ยเหล่ยยิ้ม “ผมไม่ใช่ช่างซ่อมนาฬิกา ชิ้นส่วนที่เสียหายในเข็มทิศมันมีขนาดเล็กมาก ถ้าผมทำการเชื่อมโลหะเข้าไปมันจะทำให้เข็มทิศมีน้ำหนักเพิ่มขึ้น ซึ่งมันมีผลกระทบต่อความแม่นยำของเข็มทิศอย่างแน่นอน อะไหล่สมัยใหม่มันจะไปรวมกับชิ้นส่วนของเข็มทิศอายุหลายร้อยปีได้ยังไง ? นอกจากนี้ทำไมคุณถึงเชื่อมั่นในตัวว่าผมจะสามารถซ่อมเข็มทิศชิ้นสำคัญอันนี้ได้ ?”

 

          “ฉันไม่ต้องการคำอธิบายฉันต้องการคำตอบ ตกลงคุณจะช่วยฉันได้หรือไม่ ?” หลงบิงกล่าว

 

          หลังจากนั้นไม่นานเซี่ยเหล่ยก็พูดอย่างมั่นใจ “ได้ ! ถ้าคุณไว้วางใจในตัวผมมากขนาดนี้มันคงจะไม่ดีแน่ถ้าผมปฏิเสธคุณ ไหนล่ะ ? เข็มทิศผมขอดูมันหน่อย ?”

 

          หลงบิงยืนขึ้น “งั้น ไปกันเถอะ !”

 

          เซี่ยเหล่ยไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไหร่ในขณะที่ลุกขึ้นไปจากโต๊ะเขาคิดในใจว่า “นั่นมันกุ้งล็อบสเตอร์เลยนะ ! เราจะออกไปโดยไม่ได้กินสักคำ รู้งี้เราจะไม่สั่งพวกมันมาให้เสียดายหรอก !”

 

          เซี่ยเหล่ยรู้สึกหงุดหงิดกับกุ้งล็อบสเตอร์ตัวนี้ของเขาเป็นอย่างมากแต่เขาคงวิ่งไปดูบิลที่ต้องจ่ายมันราคามากกว่าพันหยวน !  หัวใจของเขาตอนนี้รู้สึกแย่เข้าไปใหญ่ เมื่อเห็นราคาที่ต้องจ่าย จากนั้นเขามองไปที่เจียงหยู่ยี่ที่อยู่อีกโต๊ะหนึ่งแล้วสังเกตได้ว่าเธอก็หันมาทางเขาเหมือนกัน

 

          เซี่ยเหล่ยตอบสนองเจียงหยู่ยี่โดยการโบกมือลา อย่างไรก็ตามในตอนนี้ตาซ้ายของเขาเริ่มทำงาน ทำให้เสื้อผ้าของเจียงหยู่ยี่หายไป หน้าอก สะโพกและขาที่เรียวยาวของเธอถูกแสดงออกมาทั้งหมดในขณะที่เธอกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้มันเหมือนวุ้นขนาดใหญ่ที่มีคุณสมบัติอ่อนนุ่มเด้งดึ๋งและมันได้กระตุ้นอารมณ์ของเขาอีกครั้ง

 

          “หือ ?” หลงบิงมองที่เซี่ยเหล่ยอย่างแปลกใจ “คุณจะไปบอกลาเธอก่อนก็ได้ ฉันรอได้”

 

          เซี่ยเหล่ยรีบดึงสติของเขากลับมาและหันไปตอบหลงบิง “ไม่เป็นไร....ไปกันเถอะ”

 

          ในที่สุดพวกเขาก็ออกจากร้านอาหารและเข้าไปในรถของหลงบิง จากนั้นพวกเขาเดินทางไปยังสำนักโบราณคดีของเมืองห่ายจู มันเป็นอาคารที่เก่าแก่และดูน่าพิศวง

 

          ขณะที่พวกเขากำลังเดินไปยังห้องทำงาน เซี่ยเหล่ยเริ่มมีความอยากรู้อยากเห็นและเขาก็ถามว่า “คุณหลงกรณีของศาสตราจารย์ชางปัวชิงถูกคลี่คลายคดีไปแล้ว เรื่องวัตถุโบราณชิ้นนี้ มันเกี่ยวข้องอะไรกับคุณล่ะ ? ทำไมคุณต้องมาทำงานกับเรื่องนี้ ?”

 

          หลงบิงทำให้เขารู้สึกเหมือนกับว่าอยู่ภายใต้แรงกดดันที่รุนแรงและเขาคาดการณ์ว่าเธอเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูง ทำไมพวกเขาถึงเลือกเธอให้หาคนซ่อมแซมเข็มทิศ ? ถึงแม้ว่าพวกเขาต้องการให้เราช่วยจริงๆ เราก็ไม่ควรที่จะพูดถึงสิ่งนี้มากเกินความจำเป็น

 

          “คดีนี้มันซับซ้อนมากกว่าที่คุณคิดและอีกอย่างคุณก็ไม่ใช่ตำรวจ คุณก็ไม่ใช่คนของเรา ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถบอกคุณได้มากกว่านี้ อย่าถามอะไรอีกเลยเกี่ยวกับคดีนี้ช่วยฉันซ่อมเข็มทิศให้สมบูรณ์เถอะ” หลงบิงกล่าว

 

          เซี่ยเหล่ยยิ้มและยักไหล่ “แน่นอน นำทางผมไปสิ !”

 

          หลงบิงนำเซี่ยเหล่ยไปที่ห้องทำงาน

 

          มีชายชราและหญิงสาวอยู่ในห้อง ชายชรามีอายุประมาณ 60 ปีเขาสวมแว่นตาแบบใสและเขาดูมีความรู้เกี่ยวกับโบราณคดี ส่วนหญิงสาวคนนั้นเธอมีอายุ 20 ปีมีรูปร่างเพรียวบาง สูงและสวมแว่นตาแบบใสเธอดูมีการศึกษาที่ดีและดูสง่างาม ในเวลาเดียวกัน

 

          ชายชราและหญิงสาวคนนั้นกำลังพูดถึงบางสิ่งบาง ถัดไปจากพวกเขาก็มีโต๊ะตัวหนึ่งซึ่งมีเข็มทิศถูกวางอยู่บนโต๊ะและชิ้นส่วนที่เสียหายของเข็มทิศกระจัดกระจายอยู่ทั่วโต๊ะ

 

          สายตาของเซี่ยเหล่ยจ้องมองไปที่เข็มทิศ เขาก็ยืนนิ่งไปครู่หนึ่งแล้วสังเกตว่าเข็มทิศบนโต๊ะมันดูคล้ายกับนาฬิกาที่มีขนาดใหญ่และมันดูมีความซับซ้อนเป็นอย่างมาก มันมีสิ่งที่น่าค้นหาและยังมีสิ่งที่ลึกลับที่เข็มทิศนี้กำลังจะบอกคงจะเป็นตำแหน่งของทรัพย์สมบัติของราชวงศ์หมิง จึงคำถามหนึ่งผุดขึ้นมาในใจของเขา เข็มทิศอันนี้กำลังจะบอกอะไรเรา…. ?

 

          หลงบิงเดินผ่านไป “ศาสตราจารย์ฮัว  ด็อกเตอร์หนิง สวัสดียามบ่าย ฉันนำผู้เชี่ยวชาญทางด้านการซ่อมแซมเข็มทิศมาให้แล้ว”

 

          ชายชราและหญิงสาวคนนั้นได้จ้องมองไปยังหลงบิงและเซี่ยเหล่ย พวกเขาก็แสดงท่าทีแปลกๆออกมาเมื่อเห็นเซี่ยเหล่ยและมีคำว่าผู้เชี่ยวชาญทางด้านซ่อมแซมเข็มทิศนำหน้าชื่อเขา ถึงแม้ว่าเขายังมีอายุน้อยอยู่

 

          “ฉันขอแนะนำตัวพวกเขาเลยนะ เขาชื่อฮัวเว่ยกั่ว เป็นศาสตราจารย์ที่มีชื่อเสียงในด้านโบราณคดีแห่งชาติ และนี่หนิงจิง เธอเป็นลูกศิษย์ที่น่าภาคภูมิใจของศาสตราจารย์ชางปัวชิง” หลงบิงชี้ไปที่เซี่ยเหล่ยและกล่าวต่อว่า “คนนี้คือคนที่สามารถเชื่อมกุญแจโบราณอันนั้นได้ เขาชื่อเซี่ยเหล่ย เจ้าของร้านอาชาสายฟ้าเวิกค์ช็อป”

 

          จากคำแนะนำตัวที่หลงบิงพูดทำให้เซี่ยเหล่ยรู้สึกอายเล็กน้อย เขาไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญอะไรเลย เขามีแค่ใบอนุญาตการเชื่อมเหล็กชิ้นเล็กๆเท่านั้น ขณะที่ทำงานที่ร้านอาชาสายฟ้าเวิกค์ช็อปก็เป็นเพียงร้านค้าเล็กๆริมถนน ที่ไม่มีชื่อเสียอะไรเลยวิธีการแนะนำตัวของหลงบิงทำให้เขาเขาดูยิ่งใหญ่และเป็นการยกระดับฐานะของเขา

 

          เซี่ยเหล่ยเก็บความตื่นเต้นไว้และพูดอย่างสุภาพว่า “สวัสดีครับศาสตราจารย์ฮัวและด็อกเตอร์หนิง”

 

          ศาสตราจารย์ฮัวเว่ยกั่วจับมือเซี่ยเหล่ยและยิ้มในและที่พูดว่า “ผู้เชี่ยวชาญเซี่ย ฉันอยากเจอคุณมานานแล้วหลังจากที่ฉันได้เห็นกุญแจที่คุณเชื่อมฉันคิดว่าคุณมีอายุ 40 หรือ 50 ปีไม่นึกเลยว่าคุณจะมีอายุน้อยขนาดนี้ !”

 

          เซี่ยเหล่ยยิ้ม “ศาสตราจารย์ฮัวเป็นคนใจดีจังเลยครับ”

 

          หนิงจิงผู้ที่อยู่ข้างๆศาสตราจารย์ฮัวยิ้มและพูดว่า “ฉันว่า...เรามาเริ่มงานกันเลยดีกว่า”

 

          หนิงจิงดูเรียบร้อยและมีน้ำเสียงที่นุ่มนวล เธอมีอารมณ์ที่อ่อนโยนเหมือนเด็กสาวที่ได้รับการศึกษาที่ดี

 

          เซี่ยเหล่ยความรู้สึกดีๆกับทั้งสองคนนี้เป็นอย่างมากและเขาเดินตรงไปที่โต๊ะตัวนั้นเพื่อดูเข็มทิศ

 

          หนิงจิงหันไปหาหลงบิงและพูดว่า “คุณหลงเขายังอายุน้อยอยู่เลย เขาเป็นคนที่เชื่อมกุญแจอันนั้นจริงๆหรอ ?”

 

          “ด็อกเตอร์หนิงคุณก็อายุไล่เลี่ยกับเขาแล้วทำไมคุณถึงไม่ได้เป็นบุคคลที่สำคัญในแวดวงโบราณคดีล่ะ ?” หลงบิงกล่าว

 

          หนิงจิงลดเสียงของเธอลงแล้วพูดว่า “สถานการณ์ของฉันแตกต่างจากเขา คนในสายงานโบราณคดีจะต้องมีประสบการณ์การทำงานมาแล้วหลายปี”

 

          หลงบิงไม่ได้พูดอะไรกลับไป

 

          เซี่ยเหล่ยได้ยินเรื่องที่พวกเขาพูดทั้งหมดแต่เขาไม่ได้สนใจสิ่งที่พวกเขาเหล่านั้นพูดเลย ตอนนี้สมาธิของเขาอยู่บนเข็มทิศทั้งหมด !

 

          เข็มทิศอันนี้มีขนาดเท่ากับเข็มทิศสมัยใหม่มันถูกสร้างจากผู้เชี่ยวชาญทางด้านเข็มทิศจริงๆในตัวเข็มทิศแบ่งออกเป็น 3 ชั้นชั้นบน ชั้นกลางและชั้นล่าง แต่ละชั้นเป็นแซนวิชประกบติดกันโดยแต่ละชั้นมีผิวสีทองที่เรียบเงางามและยังมีพื้นผิวแปลกๆในแต่ละชั้นอีก เข็มทิศอันนี้มีมาตราส่วนที่สมบูรณ์เป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่สามารถบอกได้จริงๆว่าเข็มทิศอันนี้ซ่อนความลับอะไรไว้อีก !

 

          ตาของเซี่ยเหล่ยสามารถมองเห็นออกเป็นชั้นๆและในตอนนี้เขากำลังมองชั้นตรงกลางของเข็มทิศ ในชั้นนี้มีเฟืองนับร้อยอันแต่ละอันก็มีขนาดแตกต่างกันออกไป และเฟืองบางชิ้นก็ไม่มีสามารถมองเห็นได้ จากนั้นเขามองไปยังชั้นล่างสุดของเข็มทิศมีตัวอักษรจีนอยู่ 4 ตัวอักษร --- 永 樂 大 帝 ....

 

         ขอบคุณครับ แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้า ติดตามข่าวสารและเรื่องราว https://www.facebook.com/Tranxending-Vision-1843606792370694/ ขอเพียงแค่กดไลค์กดติดตาม ก็เป็นกำลังใจให้ผมแปลต่อได้แล้วคร้าบบบ ฝากด้วยนะครับ ขอบคุณครับ

 

###################################################################