TXV – 18 พี่สะใภ้สุดสวย !
TXV – 18 พี่สะใภ้สุดสวย !
หลังจากนั้นไม่นานตำรวจก็สามารถจับกุมคนร้ายได้ทั้ง 2 คนในคืนนั้นจากหลักฐานของเจียงหยู่ยี่และเธอก็ส่งภาพคนที่ร้ายที่โดนจับให้เซี่ยเหล่ยดูปรากฎว่าคนร้ายคือคนที่เคยให้เขาเชื่อมกุญแจให้
คดีนี้ถูกคลี่คลายโดยความสามารถของเซี่ยเหล่ยและเจียงหยู่ยี่และเธอได้รับตำแหน่งเป็นหัวหน้าตำรวจอย่างเป็นทางการ แต่ในตอนนี้เซี่ยเหล่ยไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้เลยตอนนี้เขาต้องการใช้ความสามารถจากตาซ้ายในการเรียนรู้สิ่งต่างๆ
เซี่ยเหล่ยไปที่ร้านหนังสือเพื่อซื้อหนังสือมูลค่าหลายพันหยวนและเขาก็กลับมาที่ร้านของตัวเอง (‘อาชาสายฟ้าเวิกค์ช็อป’) ในตอนบ่ายเขาอ่านหนังสือภาษาอังกฤษเยอรมัน ญี่ปุ่น ฝรั่งเศสและหนังสือเกี่ยวกับภาษาอื่นๆอีก รวมทั้งเรียนรู้เกี่ยวกับการทำงานของเครื่องกลด้วยหลายสิบเล่ม คนธรรมดาทั่วไปที่ต้องใช้เวลาอ่านหนังสือทั้งหมดนี้อย่างน้อย 10 ปี แต่เซี่ยเหล่ยทำได้ในเวลาอันสั้น
เซี่ยเหล่ยสามารถอ่านหนังสือได้รวดเร็วมากตั้งแต่เขาช่วยเจียงหยู่ยี่ในการสืบสวนคดีสำเร็จ เขาอ่านพจนานุกรมจากภาษาอังกฤษ-จีน เสร็จแล้ววิธีการอ่านของเขาก็เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเขาไม่ได้สนใจว่าตัวเขาเองจะจำความหมายของคำได้ทั้งหมด เขากวาดสายตามองแต่ละหน้าและก็เปิดหน้าต่อไปอย่างรวดเร็ว
เซี่ยหล่ยปิดหนังสือและปิดตาของเขาพร้อมกัน ภาพที่เขาอ่านหนังสือเมื่อไม่นานมานี้ มันโผล่ขึ้นมาในความจำของเขาทุกตัวอักษร ทุกวรรค ทุกตอนแม้แต่เครื่องหมายเล็กๆทั้งหมดมันถูกบันทึกไว้ในหัวของเขา !
สิ่งที่ยากที่สุดในการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศก็คือการท่องจำคำศัพท์แต่เซี่ยเหล่ยสามารถจำพจนานุกรมจากอังกฤษ-จีนภายใน 1 ชั่วโมงด้วยความจำเป็นเลิศเช่นนี้เขาไม่จำเป็นต้องใช้เวลาหลายปีในการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ
“พี่เหล่ยทำไมพี่ยังไม่ปิดไฟนอนอีก พี่กำลังทำอะไรอยู่ดึกดื่นป่านนี้แล้ว ?” เสียงของเซี่ยเสวียดังมาจากนอกประตูห้อง “พี่อ่านหนังสืออยู่” เซี่ยเหล่ยตอบกลับไป
“พี่เหล่ยนอนได้แล้ว พรุ่งนี้พี่ต้องไปที่ร้านในตอนเช้า อย่าหักโหมเลย” เซี่ยเสวียกล่าว
“อือ...พี่กำลังจะนอนแล้ว น้องควรนอนได้แล้วเหมือนกัน” เซี่ยเหล่ยปิดไฟ
“พี่เหล่ย น้องจะไปช่วยพี่ขนของที่ร้านในวันพรุ่งนี้” เซี่ยเสวียกล่าว
“ไม่เป็นไร ไม่มีอะไรที่ต้องทำแล้วในร้าน หม่าเสี่ยวอันกับพี่ 2 คนก็เพียงพอแล้ว” เซี่ยเหล่ยกล่าว
“โอเคพรุ่งนี้ น้องจะไปโรงเรียนเพื่อเรียนพิเศษ” เสียงฝีเท้าของเซี่ยเสวียค่อยๆก้าวออกไปจากประตูจากนั้นเซี่ยเสวียก็กลับไปที่ห้องของเธอ
เซี่ยเหล่ยนอนบนเตียงและขณะที่เขาปิดตาเขายังนึกภาพเนื้อหาในพจนานุกรมจากภาษาอังกฤษ-จีนตลอดเวลา เขารู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากในขณะที่กำลังนอนหลับ
ในเช้าวันรุ่งขึ้นเซี่ยเหล่ยนำหนังสือหลายเล่มไปที่อาชาสายฟ้าเวิกค์ช็อปและพบว่าหม่าเสี่ยวอันงานยุ่งมากในร้าน
“ทำไมเสี่ยวอันถึงมาเร็วนักล่ะ ?” เซี่ยเหล่ยรู้สึกประหลาดใจ
หม่าเสี่ยวอันยิ้มในขณะที่พูด “ผมนอนไม่หลับ พวกเราสามารเปิดร้านได้เร็วขึ้นหากรีบทำอะไรต่างๆให้เร็ว ฮี่ฮี่ ผมอดใจรอที่จะถึงวันนั้นไม่ไหวแล้ว !”
เซี่ยเหล่ยหัวเราะ “เหล่ยก็คิดอย่างนั้น เราจะกลายเป็นพี่น้องใจเดียวกัน ร้านอาชาสายฟ้าเวิกค์ช็อปจะต้องประสบความสำเร็จแน่นอน”
สายตาของหม่าเสี่ยวอันจ้องมองไปที่กองหนังสือในมือของเซี่ยเหล่ยและถามว่า “เหล่ยเอาหนังสือพวกนี้มาทำอะไร ?”
“หนังสือพวกนี้ไว้เป็นคู่มือ ‘การเชื่อมโลหะของวิศวกร’ และ ‘กระบวนการทำงานของเครื่องจักร’ และอื่นๆอีก เหล่ยมีแผนว่าจะอ่านหนังสือเหล่านี้เพื่อที่จะทำความเข้าใจกับงานให้มากขึ้น”
“เหล่ยสามารถอ่านให้จบทั้งหมดนี้ได้เลยหรอ ? เหล่ยนำมาหลายเล่มมาก” ดวงตาของหม่าเสี่ยวอันเต็มไปด้วยความสงสัย คนทั่วไปส่วนมากพกหนังสือเพียงแค่เล่มเดียวจะมีใครพกหนังสือหลายเล่มมาพร้อมกันเช่นเดียวเซี่ยเหล่ยบ้าง
เซี่ยเหล่ยยิ้มกลับไปและไม่พูดอะไรแต่ในใจเขาคิดว่า เราจะสามารถจำพจนานุกรมภาษาอังกฤษ-จีนทั้งเล่มและหลักไวยากรณ์ของภาษาอังกฤษทั้งหมดได้คืนนี้ไหม ?”
ทั้งสองคนต่างก็ช่วยกันทำงานในร้านอย่างเต็มความสามารถเพื่อที่จะให้ร้านนี้เปิดบริการอย่างรวดเร็วที่สุด
เซี่ยเหล่ยวางแผนไว้ว่าเขาจะทาสีกำแพงใหม่และเปลี่ยนพื้นกระเบื้องเป็นยิปซั่มเพื่อร้านจะได้ดูสะอาดและสวยงาม เครื่องมือและอุปกรณ์ในร้านทั้งหมดจะถูกเพิ่มประสิทธิภาพให้ดีขึ้นและจัดวางให้เข้าที่เข้าทาง เป้าหมายทั้งหมดนี้คือร้านค้าของเขาจะต้องดูดี มันจะไม่ใช่แค่ร้านค้าริมถนนอีกต่อไปมันจะเป็นร้านค้าที่ยิ่งใหญ่และน่าเชื่อถือ ผู้คนจะต้องหลั่งไหลมาใช้บริการของร้านอาชาสายฟ้าเวิกค์ช็อป !
ความตั้งใจของเซี่ยเหล่ยที่เปิดร้านนี้ไม่ได้เพียงแค่อยากจะซ่อมอุปกรณ์ชิ้นเล็กๆหรือซ่อมแซมอุปกรณ์ง่ายๆ เขาต้องการที่จะทำงานที่ยิ่งใหญ่และท้าทายสำหรับเขาเช่นการเชื่อมโลหะที่ไม่มีใครสามารถทำได้หรือการประกอบเครื่องจักรที่ซับซ้อน สิ่ง
นี้ก็คือความตั้งใจของเขา เขาจึงเปิดร้านอาชาสายฟ้าเวิกค์ช็อปขึ้นมา
เซี่ยเหล่ยเลื่อนเก้าอี้ออกไปหน้าประตูทางเข้าและเขาก็เริ่มอ่านหนังสือที่เขานำมา เมื่องานพวกเขาเสร็จแล้วหม่าเสี่ยวอันก็นั่งว่างไม่ได้ทำอะไรต่อเขาจึงเดินไปรอบๆร้านเพื่อตรวจสอบว่าร้านค้านี้ยังขาดอะไรอยู่
ในช่วงบ่ายเซี่ยเหล่ยอ่านหนังสือความเชี่ยวชาญทางเครื่องกลจบไป 2 เล่ม
ในขณะที่เซี่ยเหล่ยและหม่าเสี่ยวอันกำลังจะชวนช่างตกแต่งในร้านมาร่วมรับประทานอาหารเย็นกับพวกเขาทันใดนั้นก็มีรถโฟล์คสวาเก้น โปโลสีแดงมาจอดหน้าร้านเขา
เจียงหยู่ยี่ลงจากรถเธอสวมเสื้อแขนสั้นสีขาว กระโปรงสีดำ ถุงน่องสีขาวและรองเท้าส้นสูงสีดำในตอนนี้เธอดูเหมือนหญิงสาวผู้เร่าร้อนในฤดูใบไม้ผลิ
แต่สิ่งที่เซี่ยเหล่ยเห็นมีมากกว่านี้คือเขาเห็นเธอสวมชุดชั้นในลายลูกไม้สีดำและยกทรงสีม่วงในสายตาของเขา เขามองเจียงหยู่ยี่เหมือนชนเผ่าโบราณที่สวมแค่ยกทรงกับกางเกงในเท่านั้น
ความเร่าร้อนเริ่มย้อนกลับมาหาเซี่ยเหล่ยอีกครั้ง เขามองไปที่เจียงหยู่ยี่และจากนั้นเสื้อผ้าของเธอก็ค่อยๆหายไปทีละชิ้นทีละชิ้น ในที่สุดเขาก็เห็นเธอเปลือยกายต่อหน้าเขาอีกครั้ง ในครั้งนี้เธอมีร่างกายที่เซ็กซี่มากกว่าทุกๆครั้งที่ผ่านมา
“ทำไมเราไม่สามารถควบคุมตาซ้ายของเราในขณะที่มองเธอโดยห้ามใจไม่ให้ใช้สายตามองทะลุกับเธอ ?” เซี่ยเหล่ยคิดในใจแต่เขาก็ยังหาเหตุผลไม่ได้
หม่าเสี่ยวอันมองมาที่เซี่ยเหล่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแล้วพูดกับเซี่ยเหล่ยว่า “พี่สะใภ้มาแล้วเธอมีรูปร่างที่ดีมากดูเหมือนว่า เหล่ยคงไม่ได้กินข้าวกับพวกเราแล้ว ไปเถอะ ! เหล่ยควรไปหาเจ้าสาวของเหล่ยในอนาคต ผมจะอยู่กินข้าวกับช่างตกแต่งที่ร้านเอง”
“พี่สะใภ้อะไรล่ะ ! กี่ครั้งแล้วที่เหล่ยบอกเสี่ยวอันว่าไม่ได้คิดอะไรกับเธอจริงๆ ไม่อะไรทั้งสิ้นระหว่างเรา เสี่ยวอันก็ไม่เชื่อเหล่ย ?” เซี่ยเหล่ยจึงไม่อะไรจะพูดไปมากกว่านี้
หม่าเสี่ยวอันหัวเราะ “ถึงนายจะพูดอีกหมื่นรอบผมก็ไม่เชื่อนายหรอก ฮ่าฮ่า”
เซี่ยเหล่ยถึงกับหมดคำพูดที่จะพูดต่อ
“เหล่ย !” เจียงหยู่ยี่เดินมาในขณะที่เธอส่งยิ้มหวานให้เซี่ยเหล่ย “นี่คือร้านของคุณหรอ ไม่เลวเลย !”
“อือ ขอบคุณนะ” เซี่ยเหล่ยมองไปที่เธอ “วันนี้คุณไม่ไปทำงานหรอ ? แล้วทำไมถึงแต่งตัวแบบนี้ล่ะ ?”
“ฉันได้รับการเลื่อนตำแหน่งหลังจากที่สอบสวนคดีนั้นเสร็จและตอนนี้ฉันก็กำลังทำหน้าที่อยู่ ทำไม ? ฉันใส่ชุดนี้แล้วฉันดูแย่หรอ ?” เจียงหยู่ยี่กล่าว
เซี่ยเหล่ยยิ้มและบอกว่า “เธอดูดีแต่...ดูไม่เหมือนหัวน้าตำรวจเลย”
เจียงหยู่ยี่หันหน้าที่ไปที่เซี่ยเหล่ย “ใครจะสวมชุดทำงานตลอดเวลาล่ะ ? ตอนนี้ฉันเลิกงานแล้ว ฉันเป็นหญิงสาวที่สวยงามคนหนึ่งดังนั้น ฉันจะสวมชุดอะไรก็ได้เพราะว่าฉันมีร่างกายที่เซ็กซี่ หรือว่ามันไม่จริง ?”
“จริงก็บ้าหน่ะสิ ! เธอกำลังเยินยอตัวเอง !” เซี่ยเหล่ยกล่าว
หม่าเสี่ยวอันยิ้มออกมา “พี่สะ…. อ่อ พี่ใหญ่เจียง สวัสดี”
เจียงหยู่ยี่ยิ้มกลับมา “หม่าเสี่ยวอันนายมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันคิดว่าเหล่ยกินข้าวอยู่คนเดียว ? แล้วทำไมนายถึงอยู่ที่นี่ล่ะ ?”
หม่าเสี่ยวอันไม่ได้พูดอะไร
หลังจากนั้นไม่กี่นาทีหม่าเสี่ยวอันและช่างตกแต่งก็เดินออกไปจากสายตาของเซี่ยเหล่ยและเจียงหยู่ยี่
เซี่ยเหล่ยจึงถามขึ้นมาว่า “ทำไมถึงไล่หม่าเสี่ยวอันไปล่ะ ?”
เจียงหยู่ยี่หัวเราะออกมา “ฉันจะชวนเหล่ยไปทานอาหารตะวันตก แล้วจะไปได้อย่างไรล่ะ ? ถ้าฉันไม่ให้ไล่เขาออกไป ฉันต้องใช้เงินมากแน่ๆหากพาทุกคนไปที่นั่น !”
เซี่ยเหล่ยยืนนิ่ง “มันก็แค่การพูดคุยอย่างไม่เป็นทางการ เธอบอกว่าจะเลี้ยงอาหารตะวันตกเพื่อเป็นการตอบแทนเหล่ย ?”
“แน่นอน ! เหล่ยคิดว่าฉันพูดเล่นงั้นหรอ ?” เจียงหยู่ยี่ยื่นมือมาจับเซี่ยเหล่ย “ไปกันเถอะฉันจองโต๊ะไว้แล้ว”
เซี่ยเหล่ยหันกลับมา “คุณแต่งตัวดีแต่เหล่ยอยู่ในชุดทำงานมันคงไม่เหมาะที่จะไปกินอาหารในชุดนี้”
“ไม่ต้องกังวลไปหรอกน่า ฉันนำเสื้อผ้าของเหล่ยมาด้วย พวกมันอยู่ในรถของฉันเหล่ยสามารถเปลี่ยนชุดได้ตามใจชอบเลย” เจียงหยู่ยี่กล่าว
“หือ ?”เซี่ยเหล่ยรู้สึกประหลาดใจ “เสื้อผ้าของผมไปอยู่กับเธอได้ยังไง ?”
“ฉันเอามันมาจากบ้านของเหล่ย แน่นอนว่าคนที่เตรียมไว้ให้คือเซี่ยเสวีย ฉันรู้ว่าเหล่ยจะมาทำงานที่ร้านนี้และเลิกงานเวลานี้” เจียงหยู่ยี่ดึงมือเซี่ยเหล่ยไปข้างหน้า
เซี่ยเหล่ยเห็นชุดที่อยู่ในรถยนต์ ซึ่งเป็นชุดสูทและรองเท้าหนังของเขา เจียงหยู่ยี่เป็นคนที่เก็บรายละเอียดของเซี่ยเหล่ยดีมาก
“รีบขึ้นไปเปลี่ยนสิ รออะไรอีกล่ะ ?” เจียงหยู่ยี่พูดอย่างเร่งรีบ
“จะให้ผมเปลี่ยนชุดในขณะที่เธอกำลังมองเหล่ยเนี่ยน๊ะ ?” เซี่ยเหล่ยถามอย่างเป็นกังวล
“ฉันเคยเห็นคุณแก้ผ้ามาแล้วจะกลัวอะไรอีกล่ะ ?”
“นั่นมันนานมาแล้วไม่ใช่เรอะ ! ตอนนั้นพวกเรายังเด็ก !” ใบหน้าของเซี่ยเหล่ยเริ่มกลายเป็นสีแดง
“แล้วร่างกายของเหล่ยตอนนี้มันเหมือนตอกเด็กรึปล่าวล่ะ ?” เจียงหยู่ยี่หันไปมองเซี่ยเหล่ย
เซี่ยเหล่ยจ้องมองไปที่เธอด้วยความเงียบ !
“โอเคๆ ถ้าเหล่ยลำบากใจ ฉันจะไม่มองตอนคุณเปลี่ยนชุด โอเค ? เร็วๆรีบเปลี่ยนชุด” เจียงหยู่ยี่หันหน้าไปทางอื่น
เซี่ยเหล่ยถอนหายใจออกมาแล้วเขาก็ถอดเสื้อของเขาออกเจียงหยู่ยี่ก็ทำตามสิ่งที่เธอพูดคือเธอไม่ได้หันมามอง หลังจากนั้นเขาเริ่มถอดกางเกงทำงานออกและเหลือไว้แต่กางเกงใน ทันใดนั้นเธอก็หันกลับมามองที่เขา !
“ฮ่าฮ่า !” เจียงหยู่ยี่หัวเราะออกมา เธอมีความสุขกับแผนการชั่วร้ายของเธอที่ทำสำเร็จสายตาของเธอมองลงไปจุดสำคัญของเซี่ยเหล่ยในขณะที่เธอยืนดูอยู่อย่างภูมิใจและเห็นว่าจุดสำคัญของเซี่ยเหล่ยมันไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปจากตอนเด็กเลยและใบหน้าของเธอก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงจากนั้นเธอตะโกนว่า “เหล่ยไม่ได้โตขึ้นเลยหนิ ฮ่าฮ่า !”
เซี่ยเหล่ยถึงกับพูดไม่ออก
ถึงแม้ว่าเจียงหยู่ยี่จะทำแผนการชั่วร้ายกับเซี่ยเหล่ยแต่เธอก็เป็นคนจิตใจดีที่เธอทำแบบนี้เพื่อแกล้งเขา
เซี่ยเหล่ยโกรธมากเขาเรียบดึงกางเกงขาสั้นของเขาขึ้นมาใส่ทันทีและพูดว่า “เธอน่าจะเอากางเกงในมาให้ด้วยนะ ? ถ้าเธออยากจะเห็นเหล่ยแก้ผ้าขนาดนี้”
“บ้าเรอะ ไม่มีทาง ! สงสารตาฉัน !” เจียงหยู่ยี่รู้สึกอายและหันศีรษะไปทางอื่น
เซี่ยเหล่ยหัวเราะและคิดว่า “ถ้าเจียงหยู่ยี่มองส่วนลับของเราก็ใช้สายตามองทะลุมองร่างกายของเธอแล้วเห็นเธอเปลือยกายก็คงไม่ผิดแล้วมั้งถือว่าหายกัน แล้วเราจะใช้สายตามองทะลุเพื่อดูเธอเปลือยกายอีกดีไหม ?”
ขอบคุณครับ แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้า ติดตามข่าวสารและเรื่องราว https://www.facebook.com/Tranxending-Vision-1843606792370694/ ขอเพียงแค่กดไลค์กดติดตาม ก็เป็นกำลังใจให้ผมแปลต่อได้แล้วคร้าบบบ ฝากด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
###################################################################
