ตอนที่ 15 ความสามารถผิดธรรมดา
เด็กสาวกรีดร้องออกมาอย่างอับอาย ใบหน้าของนางกลายเป็นสีแดงก่ำด้วยความขุ่นเคืองที่ถูกดูหมิ่น นางยกธนูมาขึ้นศรและยิงไปที่เฟิ่งจิ่วในทันที
'ฟุ่บบ!'
ลูกศรไร้ปราณีห่อหุ้มไว้ด้วยพลังปราณพุ่งตรงเข้าใส่หัวใจของเฟิ่งจิ่วอย่างรวดเร็วจนมองไม่ทัน เต็มไปด้วยเจตนาจะสังหารในนัดเดียวอย่างเหี้ยมโหด
ชายที่ยืนข้างๆเด็กสาวไม่ขยับตัวแม้แต่น้อย หัวหน้ากลุ่มดูจะจงใจปล่อยให้เด็กสาวทำตามใจ อย่างไรซะในสายตาพวกเขา เฟิ่งจิ่วก็เป็นแค่ขอทานธรรมดาไร้ซึ่งพลังฝึกปรือ ที่อาจแค่โชคดีอย่างยิ่งจนสามารถเข้ามาถึงที่นี่ เพียงกระดิกนิ้วพวกเขาก็สามารถก็กำจัดคนพรรค์นี้ได้อย่างง่ายดาย
ห่างไปไม่กี่ก้าว ครานี้หลิงโม่หานไม่ได้พยายามทำสิ่งใดที่จะหยุดการโจมตี เขาอยากเห็นว่าเด็กสาวขอทานตัวน้อยนี่จะมีความสามารถถึงเพียงไหน เท่าที่เขาเห็นขอทานสาวน้อยคนนี้ไม่ได้ไร้สมอง กลับกันนางแสดงให้เห็นถึงความหลักแหลมและชาญฉลาดอย่างยิ่ง และจะไม่ทำสิ่งใดที่นางไม่มั่นใจในผลลัพธ์
เพียงแต่ว่า ชัดเจนว่านางไม่มีแม้แต่เสี้ยวของพลังภายใน แล้วนางเอาความมั่นใจมาจากที่ใดจึงได้พูดจายุแหย่อีกฝ่ายอย่างเต็มปากเต็มคำถึงเพียงนั้น
ขณะคิด สายตาเขาก็จ้องมองอย่างตั้งอกตั้งใจ
เขาเห็นเฟิ่งจิ่วตีลังกาอย่างรวดเร็วยิ่งเพื่อหลบหลีกธนู มันพุ่งผ่านใต้ร่างนางไปโดยไม่ทำให้บาดเจ็บแม้แต่น้อย
เมื่อเห็นภาพนั้น ไม่เพียงแค่หลิงโม่หาน ทว่าชายวัยกลางคนและชายหนุ่มที่อีกฟากก็ปรากฏแววตาประหลาดใจเช่นกัน ด้วยความที่เจ้าขอทานไร้วี่แววของพลังภายในและด้วยความเร็วธนูที่พุ่งไปอย่างเร็วยิ่ง พวกเขามั่นใจว่าเจ้าขอทานไม่มีทางที่จะหลบมันได้
ทว่าขอทานน้อยก็ทำได้ นั่นหมายความว่าขอทานน้อยนี่มิได้ธรรมดาดังที่แสดงออกมาเป็นแน่
“บัดซบ!”
เด็กสาวกระทืบเท้าอย่างอับอาย และยื่นมือไปหยิบลูกศรมาพาดสายเพื่อยิงอีกครั้ง
ทว่าแม้เล็งอย่างดีแต่ก็ไม่มีลูกศรใดสามารถสัมผัสเฟิ่งจิ่วได้ เด็กสาวพยายามอีกหลายต่อหลายครั้งทว่านางยิงไม่โดนสิ่งใดนอกเสียจากอากาศ นางจ้องไปยังเจ้าขอทานที่เอามือเท้าคางอมยิ้มมองนางอย่างเฉยเมยราวกับจะเยาะเย้ยว่า [เจ้ามีปัญญาทำได้แค่นี้สินะ?]
เด็กสาวโกรธจัดจนเก็บธนูเวท นางดึงมีดที่สะโพกออกมาพุ่งตัวเข้าใส่เจ้าขอทาน
“เจ้าแน่ใจรึว่าจะทำแบบนี้? ถ้ายังเข้ามาอีกข้าจะไม่ยั้งมือแล้วนะ”
รอยยิ้มบนใบหน้าเฟิ่งจิ่วพลันดูลึกลับขณะที่นางกวาดตามองหน้าอกอันอุดมสมบูรณ์ของเด็กสาว เฟิ่งจิ่วก้าวเท้าพุ่งไปเข้าไปหามีดแทนที่จะหลบมัน
“เจ้าขอทานบัดซบ! จงตายซะ!”
ดวงตาของหลิงโม่หานจ้องเขม็งไปที่เฟิ่งจิ่วขณะที่นางเริ่มขยับ เขาเห็นเพียงว่าเฟิ่งจิ่วปลดมีดจากมือเด็กสาวในชั่วพริบตา ความเร็วของนางนั้นไวเกินกว่าที่เขาจะทันเห็นว่านางทำมันได้อย่างไร
วูบถัดมา มีดพลันอยู่ในมือของเฟิ่งจิ่วและด้วยฝีเท้าอันว่องไว นางปรากฏตัวขึ้นที่เบื้องหลังของเด็กสาวไร้ยางอายและเลื่อนมือไปลูบไล้เนินอกขาวนุ่มที่ไร้การปกปิดของเด็กสาว ซึ่งทำให้หลิงโม่หานพูดไม่ออกในฉับพลัน
[ใต้ชุดขาดๆนั่นเป็นผู้หญิงจริงรึ? นี่ไม่ใช่ว่านั่นคือกุ๊ยหน้าด้านไร้ยางอายจริงๆเรอะ?]
“อื้อหือ นุ่มเป็นบ้าเลย”
เฟิ่งจิ่วอุทานอย่างชื่นชม ตาของนางหรี่ลงอย่างหื่นกระหาย มือหนึ่งรัดรอบเอวบางของเด็กสาว อีกมือหนึ่งถือมีดจ่อไปที่คอขาวเนียน ราวกับจะเย้าแหย่เด็กสาว นางยื่นหน้าไปใกล้คอของเด็กสาวที่ถูกจับไว้พลางสูดดมและทำสีหน้าเคลิบเคลิ้ม
“กลิ่นหอมเหมือนได้ขึ้นสวรรค์เลยเชียว!”
คราวนี้สีหน้าชายวัยกลางคนที่เป็นหัวหน้ากลุ่มพลันมืดมดขึ้นหลายระดับ
ชายหนุ่มข้างๆเต็มไปด้วยความเดือดดาล ดวงตาแทบลุกเป็นไฟด้วยความโกรธ มือของเขากำหมัดแน่น หากไม่ใช่ว่าเด็กสาวยังติดอยู่ในกำมืออีกฝ่าย เขาคงไม่สามารถควบคุมตัวเองได้และพุ่งเข้าใส่เจ้าขอทานเป็นแน่
หลิงโม่หานยังคงจนด้วยคำพูดและกลอกตาไปทางอื่น ไม่อาจทนมองได้อีกต่อไป
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
5555555555 เฟิ่งจิ่ววววววว อีหนูเอ้ยยยย
มาเข้ากลุ่มธรรมดามาคุยกันได้นะคะ เข้าฟรีน้า
ตอนใหม่จะลงที่กลุ่มธรรมดาก่อนลงเว็บนะคะ
VV ลิงค์กลุ่มธรรมดา VV เข้ามากันได้เลยนะคะ
ห้องนั่งเล่นภูติหมอไร้เงา MGD ~
-