ตอนที่19

ฉันกำลังจะกลับจากการเรียน วันนี้เจออะไรมาเยอะมากเลยตอนอยู่ที่โรงเรียน เสียงซุบซิบที่คุยกันเรื่องฉันกับพี่เบสแล้วก็พี่นิ้งมันดังมากจริงๆ ดังจนไม่เกรงอกเกรงใจฉันเลยแม้แต่น้อย แต่สิ่งที่ฉันเอะใจมากที่สุดก็คือสิ่งที่คนพวกนั้นคุยกันในเรื่องของพี่เบสกับพี่นิ้ง เรื่องที่ว่าก็คือได้ยินแว่วๆนะว่าพี่นิ้งกับพี่เบสมักไปด้วยกันบ่อยๆตลอด ฉันไม่รู้ว่าฉันจะเชื่อพวกเขาดีหรือเปล่าแต่ว่ามันก็อาจจะไม่แน่ก็ได้ วันนี้ฉันเลยไม่กลับไปที่บ้านและรอเฝ้าดูพี่เบสกับพี่นิ้งอย่างเงียบๆ ตอนนี้ฉันก็เฝ้ารอที่พวกพี่เขาจะเลิกเรียนเสร็จแล้วเดินลงมาข้างล่าง เขาจะกลับด้วยกันจริงๆหรือเปล่าหรือมันเป็นแค่สิ่งที่พวกนั้นเขาคิดเองเออเองหรือว่าเป็นแค่เรื่องข่าวลือกันแน่ นั่นไงพวกเขากำลังลงมากันแล้วพวกเขาเดินคู่กันมาเลยเดินมาพร้อมกับคุยอะไรกันบางอย่างด้วย หน้าตาของพี่นิ้งดูมีความสุขเอาเสียมากๆเลย ส่วนหน้าตาของพี่เบสก็จะดูเฉยๆธรรมดา แต่ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าพวกกำลังคุยเรื่องอะไรกัน เฮ้ยพวกเขามาทางนี้แล้วฉันควรจะหาที่หลบก่อนนั่นไงตรงเสาร์นั่นก็ได้ ฉันวิ่งไปหลบตรงเสาร์แล้วรอให้พวกเขาเดินผ่านฉันไปก่อน เมื่อพวกเขาเดินผ่านฉันไปแล้วฉันก็เริ่มเดินตามแต่จะไม่ใกล้มากนักถ้าใกล้มากไปอาจจะทำให้พวกเขารู้ได้ว่าฉันตามพวกเขาไปด้วย เมื่อพวกพี่เขาเดินไปจนถึงรถของพวกพี่เขา พี่นิ้งได้หยุดลงตรงทางฝั่งคนขับแล้วหันไปหาพี่เบสที่อยู่ข้างหลัง ก่อนจะเดินเข้าไปหาแล้วยื่นหน้าเข้าไปจูบพี่เบสในทันที . . .ทำให้ฉันรู้สึกตกใจและค้างกับสิ่งที่ฉันเห็นข้างหน้าของฉัน

 

“ชอบไหมปากที่นุ่มแบบนี้กลิ่นที่หอมแล้วก็มีรสหวาน เบสชอบมันหรือเปล่า ??”

 

พี่นิ้งคำถามของพี่นิ้งกำลังทำให้หนูเจ็บที่หน้าอกข้างซ้ายของหนูมากเลยนะ. . .

 

“หยุดทำแบบนี้ได้ไหมแกก็รู้ว่าฉันมีแฟนอยู่แล้ว แกพอสักทีเถอะฉันมีแฟนอยู่แล้วนะ”

 

พี่เบสพูดขึ้นมาทำให้พี่นิ้งต้องมองหน้าพี่เบส แต่เหมือนกับว่าพี่นิ้งก็ไม่ได้หยุดคิดที่จะทำเรื่องที่ไม่ดีแบบนั้นกับพี่เบส พี่นิ้งเข้าไปกอดคอของพี่เบสก่อนที่จะพยายามจะจูบพี่เบสอีกครั้งหนึ่ง แต่ว่าพี่เบสก็จับมือพี่นิ้งที่กอดคอของพี่เบสเอาไว้ แล้วก็หยิบมันออกไปจากคอของพี่เขาแล้วเดินขึ้นรถในทันที ส่วนพี่นิ้งก็ถอยหายใจก่อนที่จะเดินไปขึ้นอีกฝั่งหนึ่งแล้วพวกเขาก็ออกรถกันไป ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริงอย่างที่พวกเขาบอกนะในตอนแรก แต่ตอนนี้มันเป็นจริงๆแล้วฉันก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันเป็นเรื่องจริงแบบนี้ ฉันว่าพี่นิ้งเขาทำเกินกว่าที่พี่เขาจะทำแล้วนะมันไม่ไหวหรอกถ้าพี่นิ้งจะทำเช่นนี้ มันเกินขีดจำกัดของกรอบที่ฉันคิดว่าควรอยู่แล้ว ฉันเดินกลับบ้านพร้อมกับความคิดที่ว่าทำไมพี่เขาถึงทำแบบนี้กับฉันได้

 

//ตึ๋ง// ในระหว่างที่ฉันกลับบ้านอยู่เสียงของแชทก็ได้เด้งขึ้นในโทรศัพท์ของฉัน ฉันจึงหยิบมันขึ้นมาดูว่าใครทักฉันมาหรือเปล่า ฉันพบว่าน้องเหมียวได้ทักฉันมาพร้อมกับรูปอะไรบางอย่างที่ทำให้ฉันต้องตกใจ รู้ที่พี่เบสกับพี่นิ้งจูบกันในตอนที่ฉันเห็น. .

 

[แชท เหมียว]

 

เหมียว : ส่งรูปภาพ

 

เหมียว : พี่เห็นอะไรไหมพี่ปอยทำไมมันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะคะ

 

พี่รู้แล้วพี่เห็นแล้วแต่มันไม่ใช่ความผิดของพี่เบสหรอก พี่เชื่อว่าพี่เขาจะไม่เปลี่ยนไปจากพี่แน่ พี่ขอรอดูก่อนนะว่ามันจะเป็นแบบไหน:

 

เหมียว : โอเคค่ะพี่ไม่เป็นอะไรแน่นะถ้ามีอะไรบอกหนูได้นะ

 

ไม่เป็นอะไรหรอกจ๊ะ พี่ไม่เป็นอะไรจริงๆงั้นพี่ขอกลับบ้านก่อนนะ ไว้ค่อยคุยกันเดี๋ยวพี่ทักไป:

 

เหมียว : โอเคค่ะไว้เจอกันนะคะ

 

ข่าวต้องหลุดไปเป็นข่าวแน่ๆเลย แล้วพี่เบสจะทำอย่างไรต่อถ้าเกิดข่าวมันออกขึ้นมา เขาจะหาเหตุผลอะไรมาพูดกับฉัน เขาจะอธิบายอย่างไรมาให้ฉันเข้าใจพี่เขา แล้วคำถามของฉันนี่ก็มีเต็มหัวเต็มไปหมด ฉันเดินกลับบ้านไปคุณแม่ของฉันรีบวิ่งมาหาฉันพร้อมกับโทรศัพท์ที่ถืออยู่ในมือแล้วแม่ก็จับมือฉันพาฉันขึ้นไปข้างบนห้องก่อนจะปิดประตูลง

 

“นี่มันคืออะไรกันปอยลูกลองดูสิ” แม่ยื่นโทรศัพท์มาให้กับฉันดูก่อนจะเห็นรูปพี่เบสกับพี่นิ้งเหมือนตอนที่น้องส่งมาให้ฉันดูเลย

 

“หนูเห็นแล้วค่ะแม่จริงๆพี่เบสไม่ได้อะไรกับพี่นิ้งหรอกค่ะ หนูคิดว่าพี่นิ้งนั่นแหละที่พยายามจะทำให้พี่เบสดูเป็นคนแบบนั้น”

 

แม่ฉันมองมาที่ฉันด้วยความเป็นห่วงเห็นแบบนั้นฉันก็ไม่อยากที่จะให้แม่เป็นกังวลกับฉันแบบนี้เลย

 

“ถ้าไม่ไหวหนูก็ถอยมาเข้าใจไหม แม่ไม่อยากให้หนูคบกับคนไม่ดีหรอกถ้าเกิดเขาเป็นแบบในรูปแม่จะขอออกคำสั่งในทันทีเข้าใจนะ”

 

ฉันยิ้มให้กับคุณแม่ก่อนที่เราสองคนจะกอดกัน พรุ่งนี้ฉันอยากจะรู้จริงๆว่าถ้าข่าวออกเขาจะเป็นอย่างไรบ้าง