ตอนที่ 45 กำเนิดสัตว์ร่างสอง

“นี่เธอพัฒนาขึ้นมากเลยนะรู้ไหมเบอร์ริน เธอดูแข็งแกร่งขึ้นจนฉันคิดว่าเธอเนี่ยเป็นปีศาจด้วยกันเสียอีก”

 

เลย์พูดแบบนี้มันก็ทำให้ฉันมีกำลังใจขึ้นมาเลยเพราะว่าสิ่งที่เขาพูดมานั้นมันเป็นคำพูดของคนที่ฉันรักมากและเชื่อใจมากที่สุด ไม่สิเขาไม่ใช่คนต้องเรียกว่าปีศาจที่ฉันสามารถเชื่อใจได้เสียมากกว่า ในระหว่างที่ฉันกำลังฝึกอยู่ อยู่ๆฉันก็รู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวใจขึ้นมาเหมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างกำลังบีบมันเอาไว้อยู่

 

“โอ๊ยมันเจ็บ...มากๆเลย” ฉันล้มลงไปกับพื้นด้วยท่าคุกเขาทั้งสองข้าง เลย์เห็นเช่นนั้นจึงรีบวิ่งมาดูฉันในทันที

 

“เบอร์รินเป็นอะไรทำไมถึงเป็นเช่นนี้ได้ล่ะ ??” ฉันจับหัวใจเอาไว้แน่นมากมันเจ็บเกินกว่าที่ฉันจะทนได้

 

“หรือว่า ?? มันกำลังเติบโต อดทนหน่อยนะเบอร์รินเธอต้องอดทน!”

 

เลย์พูดขึ้นสิ่งที่เลย์พูดทำให้ฉันไม่เข้าใจว่าเขาจะสื่อกับฉันว่าอย่างไร ฉันล้มลงไปกับพื้นจนทั้งตัวแทบไปที่พื้นแล้ว เลย์ยืนขึ้นแล้ววิ่งเข้าไปในปราสาท ส่วนมาคาโอก็เดินมาจับหัวของฉันขึ้นจากพื้นแล้วเอาวางไว้ที่มือของเขา เวลาผ่านไปสักพักเลย์ก็วิ่งเข้ามาพร้อมกับขวดอะไรบางอย่างที่มีน้ำสีขาวๆอยู่ข้างใน เขายื่นมาให้ฉันดื่มก่อนที่ฉันจะต้องอ้วกออกมา เพราะว่ามันขมเอาเสียมากๆเลย

 

“ทำไมมันขมแบบนั้นล่ะ” ฉันถามเลย์พร้อมความเจ็บปวดที่มีอยู่ แต่อาการมันก็เริ่มบรรเทาลงเมื่อได้ลงไอ้น้ำขาวๆนั่น

 

“ตอนนี้สัตว์ในตำนานของเธอกำลังตัวใหญ่ขึ้นเธอจะต้องกินน้ำยาแห่งเทพีให้หมดสิบขวดในวันนี้ มันถึงจะหายแต่มันจะต้องทนทรมานสักหน่อยนะเพราะว่าการที่จะให้สัตว์ในตำนานกลับมาเป็นเฉกเช่นเดิม จะต้องหดตัวลงโดยใช้เวลาหลายชั่วโมง อย่างไรก็ตามอดทนหน่อยเถอะนะ”

 

ฉันพยักหน้าให้กับเลย์พร้อมกำมือที่หน้าอกเอาไว้แน่นๆ เลย์และมาคาโอร่วมแรงร่วมใจกันกอกน้ำขาวๆนั่นใส่ปากของฉัน เพื่อจะให้มันบรรเทาอาหารปวดในทุกๆหนึ่งชั่วโมง แต่บางทีกินแล้วอ้วกออกมามันทรมานเสียเหลือเกิน

 

“อดทนอีกนิดกินเข้าไป ต้องกินไม่อย่างนั้นเธออาจจะตายเพราะหัวใจระเบิดออกมาก็ได้ ฉะนั้นเธอต้องกิน”

 

ฉันไม่อยากกินมันแล้ว ฉันไม่อยากที่จะกินมันอีกแล้วได้โปรดขอร้องเถอะอย่าเอามาให้ฉันกิน ฉันพยายามผลักขวดออกแต่ว่าก็ไม่สามารถที่จะต้านแรงของเลย์ได้เลย เลย์พยายามกอกมันใส่ปากของฉัน ส่วนฉันก็พยายามกลืนมันเข้าไปเช่นกัน ถึงจะไม่อยากกินแต่มันจำเป็นที่จะต้องกิน ถ้ายังอยากที่จะรอดอยู่เชื่อในสิ่งที่เลย์พูด

“ฉันไม่ไหวแล้วเลย์ ฉันไม่ไหวแล้ว. . อย่าเอามาให้ฉันกินเลยฉันไม่อยากได้มันเพิ่มเข้ามาในท้องของฉันแล้ว”

 

เขาไม่ฟังคำที่ฉันพูดกับเขาเลย เพราะว่าเขาอยากที่จะรักษาชีวิตของฉันเอาไว้ แม้ว่าฉันจะทรมานขนาดไหนถึงอย่างไรเขาก็จำเป็นต้องทำเพราะเขาไม่อยากให้ฉันตาย

 

“กินมันเข้าไปอีก อีกเพียงไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้นอดทนหน่อยเบอร์ริน”

 

กินไปเรื่อยๆ และเรื่อยๆ เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงจนกระทั่งเหลือขวดสุดท้าย จากที่หัวใจมันเหมือนถูกบีบจนจะระเบิดออกมากลายเป็นว่า มันจางหายไปจนไม่เหลือความรู้สึกอะไรอีกแล้วแทน

 

“ฉันหายเป็นปกติแล้วหรอ ??” ฉันลุกขึ้นมานั่งแล้วก็จับที่หน้าอกของตัวเองเผื่อมีอะไรหลุดหายไป มันอยู่ครบหรือเปล่าอะไรแบบนั้น ซึ่งมันก็ดูปกติดีฉันยิ้มออกมาแล้วก็ดีใจอยู่คนเดียว ส่วนคนอื่นๆก็พากันนอนหายใจดังๆอยู่ข้างๆกับฉัน

 

“เป็นอะไรกันทำไมถึงดูเหนื่อยขนาดนั้นล่ะ ??” ฉันถามเขาไปด้วยความสงสัย

 

“ที่เหนื่อยเพราะพากันแบกไอ้ขวดพวกนั้นมาให้เธอกินยังไงล่ะ ตอนแรกก็กะจะให้กินชั่วโมงละขวด แต่นี่มันสามสิบนาทีห้าขวดแบบว่ายกกันเพลินเลยนะเบอร์ริน มันไม่เหนื่อยก็บ้าแล้ว แฮกๆๆ”

 

ฉันล่ะตลกเลย์แต่พอฉันมองไปที่ขวดพวกนั้น ขวดพวกนั้นได้วางเอาไว้เต็มไปหมดกองเป็นภูเขาเหล่ากา นี่ฉันกินไปขนาดนี้เลยหรอฉันไม่คิดเลยนะเนี่ยว่ามันจะมากมายขนาดนี้

 

“ผมขอไปพักก่อนนะครับ แฮกๆ ผมไม่ไหวแล้วล่ะฮะผมเหนื่อยมากเลย”

 

มาคาโอพูดก่อนที่จะยืนขึ้นแล้วก็เดินเข้าไปในปราสาทเพื่อที่จะไปพักผ่อนจากการที่เอาแรงทั้งหมดมายกขวดพวกนี้ออกมา แต่ขวดแต่ละอันมันดูหนักมากเลยนะเพราะมีทรงที่หนาและใหญ่ด้วยจึงหนักค่อนข้างมากในสายตาของฉัน ฉันยืนขึ้นก่อนจะเดินไปหาเลย์แล้วก็ยื่นมือให้เลย์จับ เลย์ได้จับมือของฉันแล้วฉันก็รู้สึกเหมือนแค่มีอะไรดุ๊กดิ๊กในหัวใจของฉัน ก่อนที่จะมีแสงอะไนบางอย่างโผล่ขึ้นมาที่กลางหน้าอกของฉัน มันทำให้ฉันต้องหลับตาลง เมื่อแสงได้หายไปฉันจึงลืมตาขึ้นมา

 

“. . .”

 

“. . มัลเลย์ของพี่ทำไมแกดูเท่ขนาดนี้ //กระโดดเข้าใส่” ฉันจับมัลเลย์เอาไว้แล้วเอามันมากอดเอาไว้แน่น จากจิ้งจอกตัวเล็กๆน่ารักธรรมดากลายเป็นจิ้งจอกที่สง่าและดูเท่พร้อมกับดูโตขึ้นมาด้วย

 

“ที่เธอเห็นนั่นก็คือร่างสองของมัลเลย์ถ้าเกิดว่าเธอสามารถผ่านระยะเวลาการเจริญเติบโตของมันได้ เธอก็จะสามารถที่จะให้มัลเลย์เติบโตได้ด้วยเช่นกัน”

 

แบบนี้นี่เองมันดูตัวใหญ่มากๆเลยนะฉันสามารถขี่มันได้เลย ฉันมองไปที่มันสักพักมันก็ย่อตัวลงมา ทำไมมันถึงย่อตัวล่ะ ??

“ลองสิ ลองขี่มันเลยมันอยากให้เธอขี่น่ะ”

 

มันอยากที่จะให้ฉันขี่มันหรอ. .  ฉันเดินเข้าไปหามันก่อนจะยกขาข้างหนึ่งไปพาดที่ตัวของมัน แล้วก็ขึ้นไปขี่มันในทันที ส่วนมันเมื่อเห็นว่าฉันอยู่ที่หลังของมันแล้วมันก็ลุกขึ้น ตอนแรกๆอาจจะเซนิดหน่อยแต่มันก็เหมือนกับม้านั่นแหละ แค่มีขนแล้วดูตัวใหญ่กว่าเท่านั้นเอง จากนั้นมันก็เริ่มพาฉันเดินๆวิ่งๆซึ่งสนุกเอาเสียมากๆเลย

 

“นี่สิ. . สัตว์ในตำนานของฉัน”