ตอนที่ 44 สำเร็จเเล้ว

การฝึกควบคุมพลังของตัวเองนั้นมันยากกว่าที่ฉันคิดเอาเสียมากๆเลย มันยากมากเลยจริงๆนะฉันไม่รู้ว่าฉันจะทำอย่างไรดี ฉันไม่รู้ว่าจะหาทางควบคุมอย่างไรดี นี่ก็เป็นเวลาที่ค่อนข้างนานมากในการนั่งสมาธิไปวันๆ ฝึกควบๆพลังของตัวเอง แต่มันออกมาแค่นิดเดียวเอง แล้วออกผิดเวลาด้วยนะเหอะๆ แต่ว่านับจากวันนี้ฉันจะพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะปลดปล่อยพลังของตัวเองได้ มัลเลย์ก็พยายามเป็นกำลังใจให้กับฉันอยู่ในใจ มันทำให้กำลังใจของฉันมีเพราะทุกๆคนช่วยเป็นกำลังใจและแรงผลักดันให้กับฉันอย่างมาก

“เอาล่ะนั่งสมาธิแล้วนึกถึงเรื่องดีๆออกมา อย่านึกถึงเรื่องร้ายๆนะไม่อยากนั้นจะเป็นพลังด้านมืดในทันที เขาใจนะตั้งสมาธิคิดถึงเรื่องดีๆอย่าคิดถึงเรื่องไม่ดีออกมาเข้าใจไหม”

ฉันพยักหน้าให้กับเลย์แล้วนั่งลงก่อนจะหลับตาและนึกถึงสิ่งที่ดีขึ้นมา พยายามคิดเรื่องดีๆอยู่ตลอดเวลา ลมได้พัดแรงขึ้นและแรงขึ้นอีกแรงขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งฉันรู้สึกหนาว จึงลืมตาขึ้นมาดูก็พบว่า. . . ที่นี่มันที่ไหนทำไมหิมะเต็มไปหมดเลย หิมะเริ่มแยกตัวออกทำให้เห็นเป็นถนนตรงกลาง ฉันลุกขึ้นมาจากที่ๆฉันนั่งแล้วเดินตามทางไป อากาศไม่หนาวเลยไม่มีความรู้สึกกับหิมะพวกนี้เลยแม้แต่น้อย เดินไปตามทางก็เริ่มเห็นอะไรบางอย่างที่ตั้งอยู่ตรงข้างหน้าของฉันลางๆ ฉันจึงเดินเข้าไปดูก็พบกับประตูสองบาน มีสีขาวและสีดำ สีดำเขียนว่าหัวใจ สีขาวเขียนว่าสมอง มันหมายความว่าอย่างไรกัน ?? มันจะสื่ออะไรให้ฉันเข้าใจกันแน่นล่ะ ?? อยู่ๆก็รู้สึกหนาวขึ้นมาในระหว่างที่ฉันกำลังยืนคิดอยู่แถมมันเริ่มหนาวขึ้นเรื่อยๆด้วยนะมันเกิดอะไรขึ้นกัน สักพักเหมือนตัวของฉันเริ่มรู้สึกแข็งและมีอะไรกำลังขยับอยู่ตามตัวของฉัน ฉันเลยดึงเสื้อขึ้นมานิดนึงก็พบว่าน้ำแข็งเริ่มเกาะแล้วในตอนนี้ ไม่มีเวลาแล้วต้องเลือกแล้วว่าจะไปประตูไหน .. ใช่สิอย่างที่เลย์บอกเราต้องตั้งสมาธิ สิ่งที่ทำได้คืออะไรหลับตาลง เร็วเข้าคิดมาคิดเดี๋ยวนี้เลยมะลิ ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไปจริงๆทั้งสองอย่างสามารถที่จะเอามารวมกันได้นี่นา งั้นก็เปิดมันทั้งสองบานเลยก็แล้วกัน ก่อนที่น้ำแข็งจะกลืนกินฉันทั้งตัวฉันได้ใช้พลังของฉันเฮือกสุดท้ายในกระใช้มืดผลักประตูทั้งสอง แล้วฉันก็กลับมาสู่ที่ๆเดิม กากน้ำแข็งเต็มตัวของฉันไปหมดฉันหายใจไม่ออกพยายามหายใจให้มันแรงมากๆ

“ท่านหญิงกลับมาแล้วจับเธอพยุงขึ้นเร็ว” ฉันสำลักน้ำบางอย่างเป็นสีดำออกมาเต็มพื้นไปหมด

“หุยฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะมีพลังมืดมากขนาดนี้ แต่ว่าเธอเลือกทางถูกแล้วที่เธอสามารถเลือกทางได้อย่างปลอดภัย”

ฉันเลือกถูกแล้วสินะที่เลือกเปิดประตูทั้งสองบานเลย ตอนนี้ฉันเริ่มหายดีแล้วนั่งพักดมยาดมก่อนไม่ไหวๆ

“พักเสร็จเรามาลองพลังของเธอกันดีกว่านะ” เลย์พูดตอนนี้มันทำให้ฉันมีกำลังใจที่จะใช้พลังของฉันให้สำเร็จแล้ว ฉันลุกขึ้นมาในทันที

“ฉันจะทำมันตอนนี้แหละ เอาล่ะฉันจะเริ่มแล้วนะ” ฉันตั้งสติของตัวเองแล้วลองใช้พลังที่มีอยู่ในตัวของฉัน เพื่อเรียกพลังให้มันตื่นขึ้นมา ลมได้พัดพาร่างกายของฉันจนเกือบจะลอยตามกระเสลมไป เพราะมันแรงมากแต่ทะว่าฉันจะต้องต้านมันให้ได้ //ฟิ้ว ตู้มมมม// ฉันกระเด็นในทันทีที่มีอะไรบางอย่างออกมาจากมือของฉัน เลย์วิ่งเข้ามาจับฉันเอาไว้ได้ทันทำให้ฉันไม่เป็นอะไรมากก ฉันมองไปทิศทางที่ฉันได้ปล่อยพลังออกไปและพบว่ามีน้ำแข็งก้อนขนาดใหญ่มหึมากองรวมกันอยู่ตรงจุดที่ฉันได้ปล่อยพลังไป มันทำให้ฉันยิ้มออกมาได้ฉันคิดว่าฉันสามารถที่จะใช้พลังนี้ได้แล้ว ฉันมองไปที่เลย์แล้วเข้าไปกอดเลย์ทันที

“ดีจังเลยฉันสามารถทำได้แล้วเลย์ ฉันเก่งใช่ไหม”

ฉันถามเลย์ฉันไม่ได้ยอตัวเองแต่ความพยายามของฉันมันทำให้ฉันพูดแบบนั้นกับเลย์

“เธอเก่งมากๆเลยเธอเก่งจริงๆนะ ดีมากที่ทำได้ตอนนี้เราไปพักกันเถอะเนอะ”

ฉันพยักหน้าให้กับเลย์ก่อนที่เขาจะอุ้มฉันขึ้นไปที่ห้องแล้ววางฉันลงบนเตียง ตอนนี้ฉันมีความสุขและดีใจไปพร้อมๆกันก่อนที่ฉันจะนอนหลับลงเพื่อที่จะฟื้นพลังของตัวเองให้กลับมาเป็นเช่นเดิม ในวันพรุ่งนี้ฉันจะได้ใช้พลังโดยที่ไม่ต้องหมดแรงเหมือนวันนี้ ฉันใช้เวลารักษาตัวเองอยู่สามวันได้ฉันถึงกลับมาหายดีอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งกว่าจะหายดีท้องไส้ของฉันปั่นป่วนอยู่ตลอดเวลา แถมยังเป็นไข้อีกต่างห่างไปพร้อมๆกัน มันทำให้ฉันเกือบตายในวันนั้นแต่วันนี้ฉันสามารถที่จะลุกและสามารถที่จะขยับตัวเองได้ ฉันจะต้องฝึกและฝึกที่จะรับสู่สงครามที่จะเกิดขึ้นอีกครั้งหนึ่ง อย่างไรก็ตามฉันว่ามันไม่จบสิ้นตอนนี้แน่ๆ มันคงจะยาวนานมากถึงยังไงก็ต้องต่อสู้ให้ถึงที่สุดไม่ว่าจะตายหรือไม่ตายก็ต้องสู้ไม่ถอย ฉันจะจัดการเธอให้ได้เลยเมสซีเรียแล้วฉันจะเอาตัวเมสเซอร์รี่มาให้ได้ จำเอาไว้เลยยัยปีศาจ!!