ตอนที่ 42 การต่อสู้ที่สำคัญ

ทั้งสองคนเริ่มวิ่งเข้าใส่กันเหมือนกับว่าตอนนี้เป็นการต่อสู้ที่สูสีมา ฉันอยากจะเข้าไปช่วยเลย์แต่ก็ไม่สามารถที่จะเข้าไปช่วยได้

 

“อย่าพึ่งเข้าไปเลยนะครับตอนนี้มันเป็นการต่อสู้ระหว่างศักดิ์ศรีของทั้งสองคนอยู่นะครับ เราเฝ้าดูพวกเขาอยู่ห่างๆจะได้รู้ไปเลยว่าใครจะชนะดีกว่าครับผม”

 

ฉันมองไปที่ทั้งสองคนฉันรู้เลยว่าทั้งสองคนต้องไม่ยอมกันแน่ๆ      ฉันต้องมองดูทั้งสองคนสู้กันตาต่อตาฟันต่อฟัน ฉันทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องคอยพวกเขาสู้กันให้เสร็จก่อน การต่อสู้ใช้เวลาค่อนข้างนานมากจนเวลาผ่านเลยไป พวกทหารสวรรค์และพวกนางฟ้าเทวดาไม่มีใครอยู่ที่นี่เพราะเกรงว่าจะโดนลูกหลง

 

“ฉันจะไม่มีวันยอมยกเบอร์รินให้กับแกหรอกนะไอ้ขี้ข้าดูแลสวรรค์”

 

 

คำพูดของเลย์ทำให้เขายิ้มขึ้นมาเหมือนกับว่าเขาสนุกกับสิ่งที่กำลังทำมันอยู่ พวกเขาต่อสู้กันจนกระทั่งทุกอย่างต้องหยุดลงเมื่อฟ้าเป็นสีแดง

 

“กว่าจะมาสักทีนะเทพสวรรค์เล่นกับมันจนจะเบื่อเต็มทีแล้ว”

สายฟ้าได้ผ่าลงระหว่างกลางของการต่อสู้ทั้งสองคน พวกเขารีบกระโดนถอยสายฟ้าที่ผ่าลง ทุกอย่างเป็นควันโขมงไม่เห็นอะไรเลยตรงจุดที่มีฟ้าผ่า เมื่อควันได้จางหายไปพวกเรากลับพบชายร่างยักษ์คนหนึ่งที่มีประกายแวววับดั่งทอง เขามองมาที่ฉันก่อนจะยื่นขึ้นมาจากหลุมที่แตกเป็นเสียงๆ ทำไมเขาถึงมาที่นี่ได้ล่ะหรือว่าเขามาพร้อมกับสายฟ้าเมื่อตะกี้นี้

 

“นี่แกยังไม่เอาของเส้นไหว้ของแกไปอีกอย่างนั้นหรือ ?? หรือว่าแกไม่สามารถท่จะแย่งชิงของๆแกไปได้กัน ??”

 

ชายที่มาพร้อมกับสายฟ้าได้หันไปพูดกับผู้ดูแลสวรรค์ เขาหัวเราะขึ้นมาเบาๆ

 

“หึ ไม่ใช่ว่าฉันไม่สามารถจะเอาเธอไปได้แต่ว่าฉันแค่อยากจะเล่นกับเจ้านี่หน่อย เห็นว่ามันต้องการที่จะต่อสู้กับฉันฉันเลยอยากจะทำตามคำขอของมันเฉยๆ แล้วทำไมแกถึงมาช้าแบบนี้ล่ะ ??”

 

พวกเขารู้จักกันสินะถึงพูดแบบนี้กันได้ เลย์ถอยมาหาฉันแล้วจับฉันดึงไปไว้ข้างหลังของเขา

 

“ฉันว่านะเราควรที่จะจบเรื่องนี้กันได้แล้วล่ะ ป่วนสวรรค์ของฉันหมดแล้ว”

 

อย่าบอกนะว่าคนนี้เป็นพ่อของเมสซีเรียและเมสเซอร์รี่น่ะ เพราะว่าเขาเป็นเทพแห่งสวรรค์อาจจะเป็นไปได้นะที่เขาเป็นพ่อของทั้งสองคน พระเจ้าเขากำลังเข้ามาแล้วจะทำอย่างไรดี

 

“ฉันเลือกทุกอย่างที่ดีที่สุดให้กับลูกสาวของฉันไปแล้ว ทำไมแกถึงจะต้องมาป่วนที่นี่ด้วย ปีศาจอย่างแกก็น่าจะอยู่ในที่ของแกอยู่แล้วนะ งั้นฉันจะส่งแกลงนรกเองไม่เป็นอะไร”

 

เขาเริ่มขยับเข้ามาหาพวกเราเรื่อยๆ เข้ามาเรื่อยๆมันทำให้มาคาโอกับดาโ,ต้องวิ่งเข้าไปเพื่อที่จะปกป้องพวกเราเอาไว้ แต่เมื่อวิ่งเข้าไปเพื่อต้องการที่จะกลั้นเขาเพียงคนเดียวเอาไว้ มันกลับไม่ได้ผลอะไรเลยแม้แต่น้อยทั้งสองคนได้คุกเข่าลงไปต่อหน้าเขาอย่างรวดเร็ว เหมือนกับว่าโดนอะไรบางอย่างบังคับให้ไม่สามารถที่จะต่อสู้หรือทำอะไรเขาได้เลยแม้แต่น้อย เขาเดินผ่านทั้งสองคนมาแล้วเดินมาหาฉันกับเลย์

 

“จะให้เธอมากับพวกเราดีๆหรือว่าแกจะต้องวิญญาณแตกสลายไปเสียก่อน ??”

 

เขาหยุดต่อหน้าของพวกเราเพราะอีกแค่ไม่กี่ก้าวเขาก็จะเดินมาถึงฉันกับเลย์แล้ว ฉันไม่รู้ว่าสีหน้าของเลย์ตอนนี้เป็นอย่างไรเพราะว่าฉันยืนอยู่ข้างหลังของเขา แต่ฉันคิดว่าเขาน่าจะสู้ไม่ไหวแน่ ขนาดนั้นสองคนที่มีพลังมากมายยังไม่สามารถที่จะสู้เขาได้เลย อย่าว่าแต่สู้เลยต้องบอกว่าไม่สามารถเข้าใกล้เขาได้มากกว่า

 

“ฉันจะไม่มีวัน //ฉึก” เลย์ยังไม่ทันพูดอะไรเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับเขาเสียก่อน มันทำให้ฉันต้องนิ่งลงและอึ้งไปตามๆกัน ปลายกระดูกได้ตรงดิ่งทะลุหน้าอกของเลย์จนมาถึงแผ่นหลังเลย์และมาถึงข้างหน้าของฉัน เหลือเพียงเสี้ยงเดียวก็จะโดนหน้าของฉันอยู่แล้ว เป็นไปไม่ได้. . . เลย์โดนเข้าเต็มๆ

 

“หึ //ตุบ ล้มลง // เรื่องแค่นี้จบๆไปแค่นั้นล่ะ เอาล่ะส่วนเธอมากับฉันเสีย”

 

เขาเดินข้ามศพของเลย์เพื่อที่จะมาพาฉันไป แต่แล้วเขาก็ต้องหยุดลงเมื่อลองมองลงไปข้างล่างก็พบว่าเลย์ได้จับขาของเขาเอาไว้อยู่ แต่ไม่ใช่แค่จับอย่างเดียวเหมือนว่ามือของเขามีอะไรอยู่ในมือด้วยเช่นกัน

 

“เสร็จฉันแล้วไอ้แก่” เขารีบลุกขึ้นแล้วก็จับตัวของฉันวิ่งหนีในทันที ส่วนทั้งสองคนที่กำลังนั่งอยู่ก็ลุกขึ้นมาได้อย่างปกติ แถมยังทำหน้าใส่เทพแห่งสวรรค์แบบกวนๆอีก แล้วพวกเขาก็วิ่งตามพวกเรามา ฉันลองเหลียวไปมองเทพสวรรค์ดูก็พบว่าเขาไม่สามารถขยับไปไหนได้ แถวไอ้ตัวที่แปะอยู่ตรงขาของเขาก็เริ่มก่อตัวเป็นอันใหญ่ๆด้วย เหนียวๆเหมือนกับกาวแห้งแล้ว จากนั้นพวกเขาก็พาฉันกระโดดลงมาอีกครั้งหนึ่ง ฉันเตรียมใจกระโดดลงไปอยู่แล้วแต่ว่า. . . แล้วจะลงไปยังไงงงงง

 

“นี่นายเราจะมีอะไรมารับเหมือนคราวที่แล้วใช่ไหม ??”

 

ฉันหันไปถามเขาในระหว่างที่กำลังตกลงมา แต่สีหน้าของเขา. .

 

“ไม่มีอะ มันสนุกมากว่าไหม ฮ่า ฮ่า” ไม่มีงั้น อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!