TXV – 9 เร็วอีก เร็วขึ้นอีก เร็วกว่านี้ !
TXV – 9 เร็วอีก เร็วขึ้นอีก เร็วกว่านี้ !
“เหล่ยโทรหาใครหน่ะ ? เซี่ยเสวีย ? หม่าเสี่ยวอัน ?” เจียงหยูยี่เธอให้ความสนใจมากและอยากรู้ว่าเซี่ยเหล่ยจะโทรหาใครในเวลานี้
“เพื่อนที่เธอไม่รู้จัก อย่าถามเลย !” เซี่ยเหล่ยกล่าวขณะที่เขารอสายเรียกเข้า
ระหว่างรอสายและหลังจากนั้น 5 วินาทีก็มีคนรับสาย !
“ฮัลโหล ? ใครหรอคะ?” เสียงผู้หญิงดังเข้ามาตามสาย เสียงนั้นเป็นเสียงที่เย็นชาและเต็มไปด้วยความน่าพิศวง
“ผมเอง เซี่ยเหล่ย” เซี่ยเหล่ยกล่าว “จำผมได้มั้ย ?”
“แน่นอน ฉันโทรหาคุณเมื่อคืน แต่คุณไม่ได้รับสาย”
เซี่ยเหล่ยจำได้ว่ามีหมายเลขหนึ่งโทรมาเขาตั้งแต่เมื่อคืนตอนที่เขาอยู่ที่โรงพยาบาล เขาคิดว่าคงเป็นคนขายประกันโทรมาหาเขาแต่จริงๆแล้วมันคือหลงบิงโทรมา “ผมขอโทษ ผมไม่รู้ว่าคุณโทรมา” เซี่ยเหล่ยกล่าว
“ทำไมต้องใช้โทรศัพท์คนอื่นโทรมาหาฉันล่ะ ?” หลงบิงถาม
“เอ่อ…. คุณเห็น….” เซี่ยเหล่ยกำลังลังเลและจะพูดว่า “ตอนนี้ผมมีปัญหาหน่ะ ผมคิดว่าคุณจะสามารถช่วยผมได้”
“คุณอยู่ที่ไหน ?”
“สถานีตำรวจทางเหนือของเมืองห่ายจู”
“รอฉันสักเดี๋ยว 15 นาที !” หลังจากนั้นเธอก็วางสายไป
เซี่ยเหล่ยยังคงยืนรอและถือสายโทรศัพท์ไว้หลังจากนั้นไม่นานหลงบิงก็ถามเขาว่ามีปัญหาอะไร ? เธอไม่ได้ถามถึงที่อยู่และเธอไม่ได้ถามอะไรนอกเหนือจากที่อยู่ของเซียเหล่ยเลยและเธอได้พูดว่าเธอกำลังมา ? แสดงปัญหาว่าเหล่านี้ไม่ได้ใหญ่หลวงสำหรับเธอเลย ?
การตัดสินใจที่โทรหาหลงบิงเป็นความคิดของเซี่ยเหล่ยเอง เพราะว่าเขาเห็นรูปร่างและท่าทางของเจียงหยูยี่ทำให้เขานึกถึงเธอ การกระทำของหลงบิงที่เขาเคยเจอมาในมาเก๊าแม้ว่าเธอถูกลอบสังหารแต่เธอก็ยังใจเย็นและไม่วู่วามแม้แต่น้อยเพราะฉะนั้นแสดงว่าเธอต้องเป็นผู้หญิงที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอนและที่สำคัญกว่านั้นก็คือเธอไม่ได้กลัวตำรวจเลย เมื่อตำรวจมาถึงที่เกิดเหตุตำรวจก็ปล่อยเธอไปอย่างรวดเร็วดังนั้นจึงการันตีได้ว่าเธอไม่ใช่คนเลวจากเหตุผลทั้งหมดนี้ทำให้สรุปแล้วว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาทั่วไปอย่างแน่นอนและในตอนนี้เธอสามารถช่วยเซี่ยเหล่ยในสถาการณ์แบบนี้ได้ เซี่ยเหล่ยจึงเลือกโทรหาเธอ
ดูเหมือนว่าเซี่ยเหล่ยเจอทางออกที่เหมาะสมแล้วและเขาคิดว่าเธอจะต้องอยู่ในเมืองห่ายจูอย่างแน่นอนเพราะเธอบอกว่าเธอจะมาถึงที่นี่ภายใน 15 นาที
“นั่นใครหน่ะ ? ทำไมเหล่ยทำตัวไม่น่าไว้ใจ ?” เจียงหยูยี่กำลังสืบค้นเขา
เซี่ยเหล่ยส่งโทรศัพท์คืนให้เจียงหยู่ยี่และยิ้มในขณะที่เขากล่าวว่า “ผมบอกแล้วว่าเป็นเพื่อน เพื่อนที่คุณไม่รู้จัก”
เจียงหยูยี่กรอกตาไปมาต่อหน้าเซี่ยเหล่ย “โอ๊ะ.. ตอนนี้ดูเหมือนว่าเหล่ยมีอะไรปิดบังฉันอยู่ใช่มั้ย ? ฉันกำลังคิดวิธีช่วยเหล่ยออกไปจากที่นี่กับวีดีโอนั้นแต่ดูเหมือนว่าฉันกำลังยุ่งเรื่องส่วนตัวเหล่ยใช่ไหม ห่ะ ? เพราะฉะนั้นฉันก็ไม่อยากช่วยเหล่ยแล้วและฉันจะปล่อยให้เหล่ยถูกขังอยู่ที่นี่”
“ออกไปจากที่นี่เถอะ คุณทำงานร่วมกับหลีชิงฮวง เดี๋ยวเขามาเห็นเหตุการณ์แบบนี้คุณจะลำบากนะ”
“เหล่ยเจ้าคนโง่ยังจะมาเป็นห่วงคนอื่นอีกแม้แต่เหล่ยจะอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เหล่ยยังคิดถึงตัวฉันอยู่อีกหรือ ? สังคมจะตราหน้าคุณว่าเป็นโจร !” คำพูดของเจียงหยูยี่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆแต่ในใจลึกๆของเธอก็ดีใจที่เหล่ยเป็นห่วงเธอ
ในขณะนั้นหู่บินเดินเข้ามาและพูดอย่างไม่พอใจว่า “เจียงหยูยี่ คุณมาทำอะไรทีนี่ ?”
เจียงหยูยี่มองไปที่ไหล่ของเธอและกระซิปเบาๆกับเซี่ยเหล่ยว่า “คุณไม่ต้องห่วงฉันจะพาเหล่ยออกไปให้ได้”
“เจียงหยูยี่ ผมถามให้คุณตอบ !! คุณไม่ได้ยินที่ผมถามหรอ ?” หู่บินเริ่มไม่พอใจมากขึ้น
เจียงหยูยี่หันกลับมายิ้มในขณะที่ทักทายเขา “โอ้ ..หัวหน้าทีมหู่ ! อรุณสวัสดิ์หัวหน้าทีมหู่”
“ผมถามว่าคุณมาทำอะไรที่นี่ ?” หู่บินจ้องมองไปที่เจียงหยู่ยี่และเซี่ยเหล่ยอย่างน่าสงสัย
“ไม่มีอะไรหรอก… ฉันแค่อยากรู้ว่าผู้ชายคนนี้ถูกขังเพราะอะไร ?” เจียงหยูยี่กล่าว
“คุณไม่รู้จริงๆหรอ ?” หู่บินเริ่มสงสัย
“มันเป็นเวลากว่า 10 ปีแล้วตอนนั้นเรารู้จักกันสนิทกันและพวกเราก็เคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันตั้งแต่สมัยเด็กๆ” เจียงหยู่ยี่กล่าว
หู่บินจ้องมองไปที่โทรศัพท์มือถือของเจียงหยู่ยี่และใบหน้าของเขาดุดันขึ้น “คุณให้มันใช้โทรศัพท์คุณหรอ ? ห๊ะ ?”
เจียงหยูยี่รู้สึกหวาดกลัวมาก “ปล่าว ! ฉันไม่ได้ให้เขายืม”
หู่บินเหลือบไปมองที่เจียงหยู่ยี่ “ผมคิดว่าคุณจะฉลาดกว่านี้ อย่าทำอะไรโง่ๆ แล้วไปกลับทำงานซะ !”
เจียงหยูยี่ดูเหมือนจะส่งสัญญาณอะไรบ้างอย่างให้เซี่ยเหล่ย
หู่บินได้เปิดปะตูห้องขังแล้วตะคอกว่า “ลุกขึ้น !”
“พวกเราจะไปที่ไหน ?” เซี่ยเหล่ยถาม
“ผมอนุญาตให้คุณถามผมเรอะ ? หุบปากซะ ! เดิน !” หู่บินผลักตัวเซี่ยเหล่ยให้เดินไป
เซี่ยเหล่ยถูกนำมายังห้องสอบสวนที่ใช้สอบสวนเขาเมื่อคืน
ในห้องสอบสวนหู่บินกระแทกรายงานของเขาลงบนโต๊ะก่อนจะพูดว่า “หัวหน้าหลีให้ความเมตตากับคุณเมื่อคืนนี้รู้สถานะของตัวเองได้แล้วและสารภาพผิดซะจากนั้นลงชื่อที่นี่ มันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณถ้าคุณไม่ทำตัวเหมือนเมื่อคืนที่ผ่านมา.. หึ !”
“เพราะฉะนั้นแล้วคุณจะให้ผมสารภาพผิด ถ้าผมไม่ยอมทำตามและไม่เซ็นชื่อในรายงานนั้นคุณจะทรมานจนกว่าผมจะรับสารภาพ ?”
“ดูเหมือนว่าคุณนี่หัวดื้อจริงๆเลยนะแถมคุณยังหยาบกร้านขึ้น !” หู่บินชี้นิ้วไปที่กล้องมุมห้องเช่นเคย
กล้องวงจรปิดถูกปิดอย่างรวดเร็ว
เซี่ยเหล่ยใช้ความสามารถของตาเขามองไปยังผนังและกระจกที่อยู่ข้างนอกเขาเห็นหลีชิงฮัวและเจ้าหน้าที่ตำรวจอีกคนหนึ่งเขากำลังทำหน้าที่ในการเปิด ปิดกล้องวงจรปิดที่อยู่หลังห้องสอบสวน
หลีชิงฮัวกำลังเฝ้ามองการสอบสวนในห้องสอบปากคำด้วยท่าทีที่ยิ้มแย้มแจ่มใส
ทันใดนั้นหู่บินได้เตะเซี่ยเหล่ย
เซี่ยเหล่ยไม่ทันระวังตัวเขาล้มลงไปที่พื้น !
หู่บินไม่มีทีท่าว่าจะหยุดหลังจากที่เขาเตะเซี่ยเหล่ยแล้วเขายังเตะที่ท้องน้อยของเซี่ยเหล่ยอย่างต่อเนื่อง
เซี่ยเหล่ยกลิ้งไปบนพื้น เขาได้หลบการโจมตีของหู่บินและเขาจะลุกขึ้นยืนแต่เขาก็โดนหู่บินกระแทกหัวเขาไปที่กำแพง
“มึงยังหลบอีกหรอ ! ไอ้เหี้…. ?” กำปั้นของหู่บินพุ่งตรงไปยังหน้าของเซี่ยเหล่ย..
ในช่วงเวลาที่เลวร้ายนั้นตาข้างซ้ายของเซี่ยเหล่ยมีประกายแสงขึ้นมาเล็กน้อยเขาเห็นมือของหู่บินจู่ๆมันชะลอตัวช้าลงและความเร็วลดลงในวิถีของการต่อยรวมไปถึงตำแหน่งที่หู่บินต่อยลงบนใบหน้าของเขา เซี่ยเหล่ยสามารถมองเห็นได้ชัดเจนทั้งหมด !
เซี่ยเหล่ยปรับสมดุลร่างกายได้อย่างรวดเร็วและสามารถหลบหมัดของหู่บินได้อย่างง่ายดาย
“มึงยังหลบกูได้อีกหรอ ? ไอเหี้… ?” หู่บินในตอนนี้เขาได้คับแค้นใจและอับอายเป็นอย่างมากเขาเล็งหมัดไปที่ศีรษะของเซี่ยเหล่ยแต่เขาก็พลาดอีกครั้งจากนั้นเขาเหวี่ยงหมัดซ้ายของเขาไปตรงปลายคางของเซี่ยเหล่ย
แต่..เซี่ยเหล่ยก็หลบได้อีก !
หู่บินกำลังโกรธอย่างบ้าคลั่งเขาไล่ล่าเซี่ยเหล่ยด้วยหมัดทั้งสองข้างของเขาและก็พึมพำกับตัวเองว่า “ไม่ว่ากูจะทำยังไงก็ตามความเร็วของหมัดกูไม่สามารถโจมตีโดนมันได้เลย ในตอนนี้มันดูเหมือนกับคนที่เมาเหล้าและเคลื่อนไหวร่างกายอย่างไม่มีทิศทาง แต่กูคิดว่าคงจะบังเอิญที่ทำให้มันสามารถหลบการโจมตีได้”
หู่บินได้รับการฝึกอบรมการต่อสู้มาแต่ดูเหมือนว่าการต่อสู้ของเซี่ยเหล่ยมันระดับไม่ธรรมดา !
เซี่ยเหล่ยไม่ใช่นักสู้อย่างแน่นอนเขาไม่เคยผ่านการฝึกซ้อมใดๆมาก่อนเขาสามารถหลบทุกสิ่งทุกอย่างได้เนื่องจากความสามารถของตาซ้าย ถ้าเขาไม่มีความสามารถในการชะลอการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้มันก็คงจะทำให้เขาต้องพ่ายแพ้ไปนานแล้วและคงจะโดนทำร้ายเละยิ่งกว่ากระดาษทิชชู่ที่โดนน้ำ !
“เร็วขึ้นอีก ! เร็วอีก ! เร็วกว่านี้ !” เซี่ยเหล่ยยกกุญแจมือขึ้นมาล้อเลียนหู่บินขณะที่เขาหลบ “มีแรงแค่นี้หรอ ? เมื่อตอนเช้ากินข้าวมายัง ?”
หู่บินเขาเป็นนักสู้ที่เก่งที่สุดในสถานีสถานีตำรวจทางเหนือของเมืองห่ายจูและยังได้รับตำแหน่งให้เป็น 3 นักสู้ตำรวจแห่งเมืองห่ายจูที่เก่งกาจ อย่างไรก็ตามเมื่อเขามาโจมตีใส่เซี่ยเหล่ยเขาพบว่าตัวเองเหมือนเป็นเด็กที่อ่อนประสบการณ์ไปเลย !
ข้างหลังกระจกห้องสอบสวน หลีชิงฮัวโกรธเป็นอย่างมากและเขาตะโกนว่า “เรียกตำรวจผู้ชายมาทั้งหมด ! ไอ้คนชั่วคนนี้ถ้าเราไม่สั่งสอนมันวันนี้มันคงจะเห็นสถานีตำรวจเป็นสวนสนุกแน่ๆ !”
“จากนั้นไม่นานก็มีตำรวจจำนวนหนึ่งได้วิ่งเข้าไปในห้องสอบสวนและไล่ต้อนเซี่ยเหล่ยไปตรงที่มุมห้อง”
หลีชิงฮัวก็เข้าไปในนั้นด้วย และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชากับเซี่ยเหล่ยว่า “ไอ้คนโง่ กูไม่รู้หรอกนะว่ามึงจะเก่งแค่ไหน แต่วันนี้กูจะบอกมึงว่ามึงจะไม่มีชีวิตรอดออกไปจาก ตรีน ของพวกกูแน่ๆ กระทืบมัน !”
ตำรวจกำลังมุ่งตรงไปทำร้ายเซี่ยเหล่ย
“หยุด !” เสียงตะโกนดังมาจากประตูอีกฟากหนึ่งและเจียงหยู่ยี่ก็ปรากฏตัวขึ้น
หลีชิงฮัวหันไปมองเจียงหยูยี่ใบหน้าของเธอเคร่งขรึมอย่างมาก
หู่บินและเจ้าหน้าที่ตำรวจอีกสองสามคนเดินเข้าไปหาเจียงหยู่ยี่ด้วยความประหลาดใจในสายตาของพวกเขา เธอเป็นแค่เจ้าหน้าที่หญิงที่ทำงานเอกสารบนโต๊ะและไม่มีอำนาจอะไรที่จะมาสั่งหัวหน้าหลีได้ เธอเอาความกล้าแบบนี้มาจากไหน ?
เจียงหยูยี่เริ่มรู้สึกกระวนกระวายขึ้นมาเล็กน้อยแต่เธอก็ยังกล้าที่จะยืนหยัดและพูดอย่างกล้าหาญว่า “พวกคุณจะทำอะไร ? ในฐานะที่ฉันเป็นตำรวจพวกคุณจะทรมานผู้ต้องสงสัยได้อย่างไร ? นี่เป็นสิ่งที่ผิดกฏหมาย !”
“เจียงหยูยี่ คุณมาทำอะไรที่นี่ ? กลับไปอยู่ห้องเอกสาร !” หู่บินตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด “กลับไปสิวะ ! คุณไม่ควรอยู่ที่นี่ !”
“ฉัน..ฉัน...”หน้าของเจียงหยูยี่เปลี่ยนเป็นสีแดง “ฉันไม่สามารถทำตามคำสั่งของคุณได้ !”
“เจียงหยูยี่ !” หลีชิงฮวงพูดออกมาว่า “คุณถูกพักงาน ! กลับไปที่บ้านซะและไปสำนึกตัวแล้วกลับมาทำงานหลังจากที่คุณคิดได้แล้ว !”
“ฉันทำอะไรผิดทำไมคุณต้องสั่งพักงานฉัน ? ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยที่เป็นสิ่งผิดกฎหมาย !” เสียงของเจียงหยู่ยี่ดังอย่างต่อเนื่องและพูดต่อว่า “ซึ่งมันแตกต่างจากคนบางคนที่ใช้อำนาจเพื่อประโยชน์ส่วนตัว !”
“ไอ้เศษสวะ ! คุณกำลังพูดอะไรออกมา ?” คำพูดของเธอดูเหมือนว่ามันแทงใจดำของหลีชิงฮัวมันทำให้เขาโกรธจนขาดสติจนเขาตะโกนมาว่า “ออกไปซะ !”
“ฉันไม่ออกไปไหนทั้งนั้น ! ฉันจะอยู่ที่นี่ !”
“พาเธอออกไป !” หลีชิงฮัวสั่งตำรวจเหล่านั้น
หู่บินและนายตำรวจคนอื่นๆ มุ่งหน้าไปหาเจียงหยูยี่และพวกเขาเตรียมที่จะใช้ความรุนแรงกับเธอ
เจียงหยูยี่ถอยหลังโดยไม่รู้ตัวแต่เธอก็รวบรวมความกล้าของเธอและเดินกลับไปยืนจุดที่เธอยืนเมื่อกี้
หู่บินเอื้อมมือไปคว้าคอเสื้อของเจียงหยูยี่ ….
ทันใดนั้นมีมือปริศนาข้างหนึ่งมาจับที่ข้อมือของหูบินและตามมาด้วยเข่าที่กระแทกไปตรงระหว่างขาของหู่บิน
พลัก ! มีเสียงออกมาเบาๆขณะที่ร่างกายของหู่บินลอยตัวขึ้นและล้มลงไปนอนที่พื้น
ทุกสายตาจ้องมองไปยังที่ประตูห้องสอบสวนข้างๆเจียงหยูยี่ มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ เธอมีผมสีดำ ใส่ชุดสีดำ สวมรองเท้าส้นสูงสีดำและเธอยังมีผมสีดำลึกลับอีกเธอดูสง่างามมากและการปรากฏตัวของเธอมันเป็นเหมือนพายุน้ำแข็งที่จะทำลายทุกอย่างในไม่ช้า
15 นาที เธอพูดว่า “อย่างน้อยก็ไม่ได้มาสาย ไม่ได้มาเร็วเกินและก็ไม่ได้มาช้าเกินนะ !”
ขอบคุณครับ แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้า ติดตามข่าวสารและเรื่องราว https://www.facebook.com/Tranxending-Vision-1843606792370694/ ขอเพียงแค่กดไลค์กดติดตาม ก็เป็นกำลังใจให้ผมแปลต่อได้แล้วคร้าบบบ ฝากด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
###################################################################
