เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 57 คำโกหกของสุภาพบุรุษ (อ่านฟรี)
เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 57 คำโกหกของสุภาพบุรุษ
แปลโดย iPAT
เจียฟู่มั่นใจแล้วว่าเจียกกุ้ยเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลัง
‘แต่แม้ข้าจะรู้ความจริงแล้วอย่างไร?’ เจียฟู่รู้สึกโกรธและเศร้าในเวลาเดียวกัน ‘ข้าไม่มีหลักฐาน หากข้ากล่าวหาเจียกุ้ยต่อหน้าท่านพ่อโดยไร้หลักฐาน ท่านพ่อจะคิดว่าข้าต้องการกลั่นแกล้งเจียกุ้ย’
เจียฟู่เป็นคนฉลาด เขามองไปที่ฟางหยวนด้วยดวงตาส่องประกาย
เจียชิงเฉิงเดินทางมากับเขา การหายตัวไปของน้องชายเป็นความผิดของเขา ขณะที่เขาไม่สามารถหาหลักฐานเพื่อเอาผิดเจียกุ้ย แต่เขายังต้องหาคำตอบให้กับบิดาและคำตอบก็อยู่ตรงหน้าเขาแล้ว
‘ถูกต้อง ฟางหยวนต้องเป็นแพะรับบาป ด้วยวิธีนี้ข้าจะก้าวข้ามวิกฤต จากนั้นข้าค่อยตอบโต้เจียกุ้ยในภายหลัง’ เจียฟู่คิด
เขาเริ่มสอบสวนฟางหยวนอีกครั้ง “ฟางหยวน เจ้ามีหลักฐานหรือไม่ว่าเจ้าไม่ได้สังหารน้องชายของข้า!”
กลุ่มผู้อาวุโสตระกูลแสงจันทร์ตกตะลึง มันชัดเจนแล้วว่าเรื่องนี้เป็นข้อพิพาทภายในครอบครัว แต่เจียฟู่กลับต้องการหาแพะรับบาป?
ผู้นำตระกูลแสงจันทร์มองเจียฟู่ด้วยการแสดงออกที่เปลี่ยนแปลงไป
“ฟางหยวน เจ้ามีพยานยืนยันหรือไม่ว่าเจ้าไม่ได้อยู่ที่นั่นและทำร้ายเจียชิงเฉิง หากเจ้าไม่สามารถพิสูจน์ เจ้าก็คือฆาตกร!” เจียฟู่ชี้นิ้วไปที่ฟางหยวนด้วยความโกรธและปลดปล่อยกลิ่นอายของผู้ใช้วิญญาณระดับสี่ออกมากดดันฟางหยวน
‘เขากำลังผลักดันให้ฟางหยวนเป็นแพะรับบาป’ เมื่อมาถึงจุดนี้ผู้อาวุโสทั้งหมดต่างแสดงออกด้วยใบหน้ามืดครึ้ม
พวกเขาเข้าใจความตั้งใจของเจียฟู่อย่างชัดเจน
“พยาน แน่นอนว่าข้ามีพยาน” ฟางหยวนเผยรอยยิ้มอยู่ภายในใจแต่ภายนอกเขาแสดงออกด้วยความตกใจราวกับเขาต้องการที่จะกล่าวบางคำแต่ไม่สามารถ
“ไม่จำเป็นต้องให้ผู้อื่นกล่าว เพียงบอกข้าว่าเจ้าทำหรือไม่?” เจียฟู่กดดันฟางหยวนอีกครั้ง
ฟางหยวนแสดงออกด้วยความไม่พอใจก่อนจะกัดฟันกล่าว “ไม่!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า เช่นนั้นเจ้าก็เป็น...” เจียฟู่กำลังจะประกาศคำตัดสินแต่ทันใดนั้น...
“หยุด!” อาจารย์อาวุโสก้าวไปข้างหน้าฟางหยวนด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม “แน่นอนว่าเขามีพยาน และคนผู้นั้นก็คือข้า”
“เจ้า?” เจียฟู่ตกใจ
“ถูกต้อง เป็นข้า” อาจารย์อาวุโสมองเจียฟู่ แม้เขาจะถูกสะกดข่มเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นอวี๋โป้ให้การสนับสนุน อาจารย์อาวุโสจึงเงยศีรษะขึ้น “หลายวันมานี้เนื่องจากฟางหยวนก้าวเข้าสู่ระดับหนึ่งขั้นกลางโดยไม่คาดคิด ข้าจึงส่งบางคนออกไปตรวจสอบเขาอย่างลับๆ กิจกรรมและการกระทำทั้งหมดของเขาถูกบันทึกไว้ทั้งหมด ไม่มีเวลาใดที่เขาสามารถทำร้ายเจียชิงเฉิง”
“ถูกต้อง เป็นเช่นนั้น...” ฟางหยวนที่ซ่อนตัวอยู่ด้านหลังอาจารย์อาวุโสส่งเสียงออกมาด้วยความร้อนรนแต่ไม่มีผู้ใดเห็นมุมปากที่กำลังยกตัวขึ้นของเขา
ท่าทีแข็งกร้าวของเจียฟู่อ่อนลง เขาไม่คิดว่าอาจารย์อาวุโสผู้นี้จะปกป้องฟางหยวน
สิ่งสำคัญคืออวี๋โป้ไม่คัดค้าน นั่นมายความว่าตระกูลแสงจันทร์กำลังจะปกป้องฟางหยวน
‘ฮืม! ข้าต้องการให้ฟางหยวนเป็นแพะรับบาป แต่นั่นเป็นเพียงมุมมองของข้าเท่านั้น ข้าไม่ได้คิดถึงมุมมองของพวกเขา หากฟางหยวนกลายเป็นฆาตกร ตระกูลแสงจันทร์ต้องแบกรักความชั่วร้าย การทำร้ายสมาชิกครอบครัวตระกูลเจียจะทำให้พวกเขาต้องเผชิญหน้ากับการลงโทษของตระกูลเจีย นอกจากสูญเสียชื่อเสียง ในอนาคตจะไม่มีขบวนสินค้าใดมาที่นี่อีก มันจะเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่สำหรับพวกเขา’
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เจียฟู่รู้สึกอยากตบศีรษะตนเองที่คิดไม่ได้ตั้งแต่แรกขณะที่ผู้อาวุโสระดับสูงของตระกูลแสงจันทร์กลับเข้าใจเรื่องดังกล่าวเป็นอย่างดี
ฟางหยวนเป็นผู้ใช้วิญญาณไร้ค่าที่มีพรสวรรค์นภาเพียงที่สาม หากเขาเป็นผู้กระทำความผิดจริง การส่งตัวเขาออกไปจะเป็นผลดีมากกว่า แต่เมื่อข้อสงสัยในตัวฟางหยวนถูกปัดเป่าออกไปจนหมด การส่งตัวเขาไปจะเป็นเพียงการทำให้ตระกูลแสงจันทร์ต้องเสื่อมเสียชื่อเสียงและตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเท่านั้น นี่ไม่ใช่สิ่งที่ตระกูลจะสามารถยอมรับได้
เจียฟู่กัดฟันและยังพยายามต่อไป “หากเป็นเช่นนั้น ข้าจะใช้วิญญาณสะกดรอยเพื่อตรวจสอบรอยเท้าสามหมื่นก้าวสุดท้ายของเขา วิธีนี้เป็นเช่นไร?”
อาจารย์ผู้อาวุโสยกมุมปากขึ้นเย้ยหยัน
คำกล่าวของเจียฟู่หมายความว่าเขาไม่ไว้ใจตระกูลแสงจันทร์ แต่ตัวตนระดับสูงของตระกูลแสงจันทร์ก็ไม่มีเหตุผลที่จะหยุดเจียฟู่ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องปล่อยผ่าน
“เชิญทดสอบ” ฟางหยวนเดินเข้าไปหาเจียฟู่ด้วยศีรษะที่ก้มลงเล็กน้อย
เขามั่นใจว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น ดังนั้นหลายวันที่ผ่านมาเขาจึงเดินเล่นอยู่ภายในหมู่บ้านและไม่ได้เข้าไปในรอยแยกภูเขาแห่งนั้นอีก
ภายใต้สายตาของทุกคน เจียฟู่ไม่สามารถใช้เล่ห์กล
วิญญาณสะกดรอยมีลักษณะเป็นของเหลวที่ดูเหมือนรอยเท้าเล็กๆสีเหลือง
มันลอยอยู่บนฝ่ามือของเจียฟู่ก่อนที่เขาจะส่งพลังวิญญาณให้เข้าไป
วิญญาณสะกดรอยส่องแสงขึ้นจากนั้นจึงบินเข้าไปในร่างของฟางหยวนและปลดปล่อยหมอกควันสีเหลืองออกมาปกคลุมร่างกายทั้งหมดของเขาเอาไว้ ต่อมารอยเท้าของฟางหยวนก็ค่อยๆเรืองแสงสีเหลืองขึ้นบนพื้นทีละก้าวทีละก้าว
รอยเท้าแสงสีเหลืองเคลื่อนที่ออกไปนอกห้องโถง ตรงไปยังหอพัก สถานศึกษา และไปยังโรงเตี้ยมในหมู่บ้าน
เมื่อถึงก้าวที่สามหมื่นรอยเท้าแสงก็หยุดลงและเลือนหายไปในที่สุด
ไม่ปรากฏจุดที่น่าสงสัย เป็นที่แน่ชัดว่าฟางหยวนไร้มลทิน
เจียฟู่ถอนหายใจก่อนจะหยิบกล่องหยกขนาดเล็กออกมา
เขาเปิดกล่องหยกและเผยให้เห็นชิ้นหยกที่นอนอยู่ภายใน มันเป็นวิญญาณชนิดหนึ่ง
“หยกสีเขียวมรกต มันคือสุภาพบุรุษหน้าหยก!” ผู้อาวุโสบางคนอุทานออกมาเมื่อเห็นสิ่งนี้
กระทั่งอวี๋โป้ยังไม่สามารถรักษาความสงบ “น้องเจีย สุภาพบุรุษหน้าหยกเป็นวิญญาณระดับสี่ที่มีค่าและยากที่จะปรับแต่ง เหตุใดต้องทิ้งมันที่นี่?”
เจียฟู่ส่ายศีรษะก่อนจะมองไปที่ฟางหยวน “สุภาพบุรุษหน้าหยกเป็นวิญญาณที่ข้าได้มาจากผลึกหินโชคลาภ มันเป็นวิญญาณที่ใช้ได้เพียงครั้งเดียว แต่ทุกคนย่อมรู้ดีว่ามันเป็นวิญญาณที่กินความซื่อสัตย์เป็นอาหาร ดังนั้นมันจึงมีความสามารถในการตรวจสอบคำโกหก”
“ฟางหยวนเจ้าต้องรับสิ่งนี้ไปและเก็บมันไว้ในทะเลวิญญาณ เมื่อข้าถาม เจ้าเพียงต้องตอบ หลังจากนั้นพวกเราจะมาดูกันว่าวิญญาณสุภาพบุรุษหน้าหยกเปลี่ยนสีไปหรือไม่? หากมันเปลี่ยนสี นั่นหมายความว่าเจ้าโกหก!”
“ไม่มีปัญหา” ฟางหยวนไม่มีความลังเลและทำตามคำแนะนำของเจียฟู่อย่างเชื่อฟัง
สุภาพบุรุษหน้าหยกปรากฏขึ้นในทะเลวิญญาณของฟางหยวนและปลดปล่อยแสงสีเขียวจางๆปกคลุมพื้นที่ทั้งหมดเอาไว้
ฟางหยวนรู้สึกว่าหากเขากล่าวคำโกหกออกไปแม้เพียงหนึ่งคำ สุภาพบุรุษหน้าหยกสามารถจับผิดเขาได้ทันที
อย่างไรก็ตามเขามีไพ่ตายอยู่กับตัว
‘วิญญาณกาลเวลา!’ ด้วยหนึ่งความคิด วิญญาณกาลเวลาตื่นขึ้นจากการจำศีลและปลดปล่อยกลิ่นอายของมันออกมาสะกดข่มวิญญาณสุภาพบุรุษหน้าหยกเอาไว้อย่างสมบูรณ์
สุภาพบุรุษหน้าหยกหดตัวลงและสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัวอย่างไม่หยุดยั้ง ในสถานการณ์นี้ กระทั่งสุภาพบุรุษก็ไม่สามารถซื่อตรงได้อีก
เจียฟู่เริ่มสอบปากคำฟางหยวนอีกครั้ง “ฟางหยวน เจ้าทำร้ายน้องชายของข้าเจียชิงเฉิงใช่หรือไม่?”
“ไม่!” ฟางหยวนยืนยัน
เจียฟู่ถาม “เจ้ามีข้อมูลอื่นเกี่ยวกับเขาหรือไม่?”
ฟางหยวนส่ายศีรษะ “ไม่มี”
เจียฟู่ถามต่อ “เจ้ากล่าวคำโกหกใดกับพวกเรามาก่อนหน้านี้หรือไม่?”
ฟางหยวนส่ายศีรษะอีกครั้ง “ไม่”
“เอาล่ะ นำวิญญาณสุภาพบุรุษหน้าหยกออกมาได้” เจียฟู่สั่ง
เมื่อฟางหยวนนำมันออกมา ทุกคนมองเห็นอย่างชัดเจนว่ามันยังส่องแสงสีเขียวมรกตออกมาเช่นเดิม
กลุ่มผู้อาวุโสต่างถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
การแสดงออกของเจียฟู่เปลี่ยนเป็นอ่อนลงก่อนจะหันหน้าไปทางอวี๋โป้ “พี่อวี๋ ครั้งนี้ข้าล่วงเกินแล้ว”
“ไม่ว่าอย่างไรความจริงก็ปรากฏแล้ว” อวี๋โป้โบกมือ “แต่น่าเสียดายวิญญาณสุภาพบุรุษหน้าหยก”
สุภาพบุรุษหน้าหยกเป็นวิญญาณระดับสี่ มันมีค่ามาก ไม่ว่าจะเป็นการให้อาหารหรือการปรับแต่ง มันต่างไม่ใช่เรื่องง่าย หากเจ้านายมันกล่าวคำโกหกออกมาแม้เพียงหนึ่งคำ มันจะตายทันที อาหารของมันคือความซื่อสัตย์ มันจึงต้องอยู่ในทะเลวิญญาณของบุคคลที่เต็มไปด้วยความซื่อสัตย์เท่านั้น
อย่างไรก็ตามหลังจากที่ใช้มันตรวจสอบฟางหยวนอย่างจริงจัง ความตายของมันก็ถูกกำหนดไว้แล้ว
เจียฟู่มองมันอย่างไม่แยแส เขากล่าวอย่างเคร่งขรึม “ข้าพยายามอย่างเต็มที่ในการตรวจสอบแล้ว เวลานี้ข้าคงต้องกลับไปที่ตระกูลและว่าจ้างเทพนักสืบไท่เซี่ยเล้งเพื่อไขข้อข้องใจ สำหรับตอนนี้ข้าคงต้องขอลา”
หลังกล่าวจบคำเจียฟู่ก็ป้องหมัดขึ้นและจากไปอย่างสง่างาม
เห็นคณะของเจียฟู่จากไป อวี๋โป้จึงสามารถถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก “เอาล่ะ ทุกคนกลับไปได้”
เขาโบกมือไล่คนอื่นๆแต่ในจังหวะนี้เขากลับคิดถึงบางสิ่งขึ้นมาได้ เขาเร่งกล่าว “อาจารย์อาวุโสโปรดอยู่ที่นี่ก่อน”
ฟางหยวนเดินออกจากห้องโถงอย่างปลอดภัยโดยไม่เสียเหงื่อแม้แต่หยดเดียว
