ตอนที่12 หมัดพื้นฐาน ปะทะ หัตถ์มังกร

การเคลื่อนไหวของ ลู่ซวน และ หลงหยาง ดึงความสนใจจากฝูงชน พวกเขาเกือบลืมไปแล้วว่ามาลานประลองเพื่อชมการต่สู้

เมื่อเห็นหญิงสาวสองคนกำลังเฝ้าดูอยู่ หลงหยาง ต้องการโชว์ความสามารถและส่ายพัดไปมา เขากล่าวว่า "ลู่ซวนอย่ากล่าวหาว่าข้ารังแกคนที่อ่อนแอกว่า ในการต่อสู้ครั้งนี้ถ้าเจ้าสามารถรับการโจมตีจากข้าได้ถึงสามครั้งจะถือว่าเจ้าชนะตกลงไหม? "

"ข้าไม่สนหรอกว่าเจ้าจะโจมตีมากี่ครั้งแต่เจ้าเสนอมาข้าก็จะรับมันไว้อย่าลืมข้อเสนอของข้า ถ้าข้าชนะ เจ้าจะต้องให้สองร้อยตำลึงทองแก่ข้า" ลู่ซวนยังกังวลว่าหลงหยางจะกลับคำพูด เขาจึงได้พูดต่อหน้าสาธารณชน ถ้าหลงหยางกลับคำพูดของเขาต่อภายใต้สายตาของฝูงชน เขาจะกลายเป็นคนที่น่ารังเกียจและน่าอับอายต่อหน้าผู้ฝึกยุทธทั้งหมดในเมืองหลิน

"เจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องสองร้อยตำลึงทองข้าสามารถให้เจ้าได้ถ้าหากเจ้าชนะ ตอนนี้เจ้าควรห่วงการโจมตีจากข้าดีกว่า"

การสนทนาของพวกเขาถูกส่งไปยังหูของผู้คนรอบข้างอย่างชัดเจน เมื่อผู้ฝึกยุทธได้ยินพวกเขาเริ่มเยาะเย้ยและต้องการให้ทั้งสองรีบไปสู้กัน

"เฉินซี ทั้งสองแข็งแกร่งมากแค่ไหน? คนที่แต่งตัวดูหรูหราในมือ ถือพัดดูเหมือนจะพูดโอ้อวด ว่าจะเอาชนะฝ่ายตรงข้ามเพียงสามกระบวนท่า " หลินซินอี้ ถามซอกแซกแม้ว่าเธอจะมีการฝึกฝนแต่ความสามารถของเธอก็ยังไม่ดีเท่ากับ เซียะเฉินซี ตอนนี้เธอมีเพียงแค่กลั่นร่างกายระดับสี่ และไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนถึงระดับพลังของ ลู่ซวน และ หลงหยาง

เซียะเฉินซี ยิ้มเล็กน้อยในขณะที่เธออธิบายว่า: "คนที่ถือพัดมีร่างกายการกลั่นระดับสี่และฝ่ายตรงข้ามของเขาชายหนุ่มคนนั้นมีเพียงแค่กลั่นร่างกายระดับสามขั้นปลาย

“อ่า? ระยะห่างของพลังก็ไม่ได้ห่างกันมาก เอาชนะเพียงสามกระบวนท่า มันจะไม่เป็นเรื่องยากไปหน่อยเหลอ?” หลินซินอี้ กล่าวด้วยความไม่เชื่อ

เซียะเฉินซี ส่ายหัว "ดูเหมือนว่าคนที่ถือพัดจะมีตัวตนเป็นถึงนายน้อยจากตระกูลที่ร่ำรวย มันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะชนะเพียงสามกระบวนท่า เว้นแต่เขาจะมีทักษะการต่อสู้ที่ดี"

"แล้วชายหนุ่มอีกคนเค้าจะเป็นอันตรายหรือไม่?" หลินซินอี้เป็นกังวลนิดหน่อย แม้ว่าเธอจะซุกซนแต่เธอก็มีหัวใจที่อ่อนโยน เธอไม่อยากเห็นคนอื่นถูกรังแก

เซียะเฉินซี กำลังจะเปิดปากของเธออีกครั้ง แต่เธอค้นพบว่าทั้งสองคนบนสนามประลองได้เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว เธอกล่าวทันทีว่า "การต่อสู้ครั้งแรกเริ่มขึ้นแล้ว เราดูกันก่อนเถอะ"

ในช่วงเวลาที่หญิงสาวทั้งสองคนกำลังพูดถึง ลู่ซวน และการต่อสู้ ก็เริ่มขึ้น

หลงหยางทำการเปิดการโจมตีก่อน ทันทีที่เขาปิดพัดลง เท้าของเขาก็ปล่อยพลังออกมาเป็นจำนวนมากความเร็วของเขาก็ระเบิดออกมาและพุ่งตรงไปยังลู่ซวน ระยะห่างระหว่างทั้งสองย่อลงอย่างฉับพลัน

เมื่อเขาอยู่ห่างจากลู่ซวนไม่ถึงสองเมตร หลงหยาง ก็เปลี่ยนหมัดของเขาเป็นกรงเล็บและเล็งไปที่ลำคอของลู่ซวนโดยตรง เขาต้องการที่จะแสดงทักษะการต่อสู้ที่สืบทอดมาจากตระกูลของเขา หัตถ์มังกร ซึ่งตั้งใจจะเอาชนะ ลู่ซวน ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

การโจมตีด้วยกรงเล็บของ หลงหยาง ทำให้บางคนที่อยู่ขอบสนามประลอง กรีดร้อง!

"ทักษะการต่อสู้!จริงๆแล้วมันเป็นทักษะการต่อสู้! "

ถ้ามีคนเคยคิดว่า หลงหยาง เป็นแค่ชายหนุ่มที่เจ้าชู้และร่ำรวยที่ดูจากการแต่งกาย พวกเขาจะยุติความคิดเหล่านั้นทันที ในเวลานี้ทักษะการต่อสู้สำหรับผู้ฝึกยุทธทั่วไปอยู่ห่างไกลจากพวกเขามากนัก เฉพาะผู้ที่เข้าร่วมนิกายกระบี่เมฆาหรือนิกายอื่นพวกเขาจะได้รับทักษะการต่อสู้เพียงไม่กี่คนเท่านั้น

ตอนนี้หลงหยางไม่ได้มีเพียงแค่ระดับพลังที่สูงกว่าลู่ซวนเท่านั้น แต่เขายังมีทักษะการต่อสู้ที่ดีอีกด้วย จากมุมมองของฝูงชนผลการต่อสู้ครั้งนี้ได้เห็นผลแน่ชัดแล้ว ไม่มีข้อสงสัยใด ๆ ในการแข่งขัน

หลินซินอี้จับแขนของเซียะเฉินซีอย่างเงียบๆจิตใต้สำนึกเป็นห่วงลู่ซวนอย่างไม่รู้ตัว

เมื่อเห็นว่าใบหน้าของลู่ซวนอยู่ใกล้มากแล้วมีรอยยิ้มแห่งชัยชนะอยู่บนใบหน้าของหลงหยาง ตราบเท่าที่เขาคว้าลำคอของ ลู่ซวน เขาก็สามารถที่จะได้รับชัยชนะเพียงกระบวนท่าเดียว หลังจากที่เขากล่าวจะเอาชนะแค่สามกระบวนท่า

เผชิญหน้ากับ หลงหยาง ที่ใกล้เข้ามา ลู่ซวน ดูสุขุม และไม่ได้เกรงกลัว

เขายืนอย่างมั่นคง และแสดงหมัดพื้นฐานที่แข็งแรงของเขา และเตรียมที่จะต่อยไปที่ทักษะหัตถ์มังกร ของหลงหยาง ที่อยู่ตรงหน้า

หลงหยาง มีทักษะการต่อสู้ แต่ ลู่ซวน ก็มีทักษะการต่อสู้เช่นกัน นั่นคือ

เพลงกระบี่ก้าวพริบตา

ทักษะเพลงกระบี่ก้าวพริบตา เน้นความเร็วความรุนแรงและความแม่นยำ ทันใดนั้นหัตถ์มังกรของ หลงหยาง ได้อ้อมไปที่ด้านขวาของ ลู่ซวน สายตาของ หลงหยาง จับจ้องที่ลำคอของลู่ซวน

หลินซินอี้กังวลใจมากยิ่งขึ้น! มันเป็นช่วงวินาทีที่อันตรายและในที่สุดลู่ซวนก็เริ่มเคลื่อนไหว

เท้าซ้ายของเขาขยับไปข้างหลังเล็กน้อยช่วยให้เขาหลีกเลี่ยงการโจมตีของ หลงหยาง และในเวลาเดียวกันกล้ามเนื้อในแขนขวาของเขาก็โป่งพองขึ้นโดยส่งหมัดที่มีพละกำลังแรงถึง 1000จิน โจมตี หลงหยาง ในทันที .

พลังอำนาจของหัตถ์มังกรจากหลงหยางก็แตกหักสลายลงไป!

"อ๊าก!" หลงหยางร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะรีบถอยหลังออกมาอย่างรวดเร็ว ตอนนี้มือขวาของเขาบิดเบี้ยวไปในทิศทางที่ผิดปกติ

ลู่ซวนยังคงเป็นแค่กลั่นร่างกายระดับสามขั้นปลาย แต่ความแข็งแกร่งของเขาไม่ได้ด้อยกว่าขั้นกลั่นร่างกายระดับสี่เลย ความแรงของหมัดนี้น่าจะมีกำลังอย่างน้อย 1500 จิน หลงหยาง ซึ่งไม่ได้ระวังจะทนได้ยังไง

"ว้าว! กำปั้นของเด็กคนนี้โจมตีได้รวดเร็ว! และแม่นยำอย่างมาก! "

"ข้าไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม? นั่นเป็นแค่หมัดพื้นฐานใช่หรือไม่? ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่หมัดพื้นฐานมีพลังอำนาจแบบนี้? "

เมื่อเห็นว่าหมัดของ ลู่ซวน สามารถบังคับให้ หลงหยาง ถอยหนีไปได้สายตาของ เซียะเฉินซี กระพริบด้วยความประหลาดใจ

เซียะเฉินซี ก็เริ่มรู้สึกสนใจในการต่อสู้ครั้งนี้ เธออยากจะเห็นสิ่งที่น่าประหลาดใจอื่นๆที่ลู่ซวนจะแสดงอีก

หลินซินอี้ ที่อยู่ข้างๆพูดอะไรไม่ออกและเริ่มอุทานออกมาดัง ๆ แต่เดิมเธอกังวลว่า ลู่ซวน จะถูกรังแกเธอไม่คาดคิดว่าสถานการณ์จะย้อนกลับไปในพริบตา ไม่เพียงแต่ ลู่ซวน หลีกเลี่ยงการโจมตีจากหลงหยางได้ และเขายังสามารถโจมตีหลงหยางจนได้รับบาดเจ็บอีกด้วย

ในสายตาของหลินซินอี้ มองหลงหยางเป็นคนที่หยิ่งและรังแกลู่ซวนที่อ่อนแอกว่า หลินซินอี้จึงมองหลงหยางเป็นอันธพาล ลู่ซวนจึงกลายเป็นว่าได้ชนะใจเธอ

ถ้าหลงหยางรู้ความคิดของหญิงสาวสองคนนี้เขาคงอยากตาย เขาพยายามสร้างความประทับใจ แต่เขากลับโดนมองว่าเป็นอันธพาล

"เจ้าทำได้ดีจริงๆ! ไม่ต้องแปลกใจเลยที่เจ้ากล้ารับคำท้าของข้า เจ้าได้ซ่อนพลังไว้! " หลงหยาง จ้องที่ ลู่ซวนอย่างเคียดแค้น เมื่อเขาพูดถึงการเคลื่อนไหวครั้งนี้ทำให้เขาเสียหน้ามาก ในเวลานี้เขาไม่ต้องการสร้างความประทับใจอีกต่อไป

ขณะที่เขากำลังพูด หลงหยาง ใช้กำลังเพื่อทำการบิดแขนขวาของเขากลับเข้ามาพร้อมกับเสียงร้องของความเจ็บปวด เขาจัดตำแหน่งแขนที่หักเอาไว้ในรูปแบบปรกติ เขาแก้ไขกระดูกของเขาเอง แต่ในระยะเวลาอันสั้นแขนข้างขวานี้จะไม่สามารถใช้กำลังได้มากนัก

"ถึงแม้จะมีแค่มือเดียว แต่ก็เพียงพอแล้วที่ข้าจะฆ่าเจ้า" หลงหยาง คำราม เขาเก็บพัดไว้ในมือขวาและพุ่งเข้าหาลู่อีกครั้งหนึ่ง

มือซ้ายของเขายังคงใช้ หัตถ์มังกร แต่คราวนี้ฝูงชนที่อยู่ด้านล่างสนามประลองก็ไม่กังวลกับลู่ซวนอีกต่อไป แต่พวกเขากำลังเฝ้าดูเด็กหนุ่มบนสนามประลองจะยังคงใช้หมัดขนาดใหญ่เพื่อทำลายการเคลื่อนไหวอีกหรือไม่

ควรทราบว่าหมัดพื้นฐานเป็นหมัดที่พบบ่อยที่สุด นักฝึกยุทธทุกคนต้องเรียนรู้มาก่อน เมื่อเห็นผลงานของลูซวนแล้วพวกเขาก็ตัดสินใจว่าครั้งต่อไปพวกเขาจะทำการศึกษาหมัดพื้นฐาน

เซียะเฉินซี กำลังเฝ้าดูด้วยความสง่างาม มุมมองของเธอสูงกว่ากลุ่มฝูงชน เธอเห็นว่าลู่ซวนนั้นได้เปรียบในการต่อสู้ สาเหตุที่เขายังไม่จบการต่อสู้ก็เพราะเขาใช้ หลงหยาง มาทำการขัดเกลาฝีมือ หลงหยาง เองก็ไม่ทราบว่าการโจมตีของเขาที่ดูรุนแรงเป็นเพียงแค่การขัดเกลาฝีมือให้ลู่ซวนเท่านั้น