ตอนที่แล้วตอนที่ 113: กระบวนการ (2)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 115: ป่า (2)

ตอนที่ 114: ป่า (1)


แองเจเล่ได้รับห้องรับแขกที่ดีที่สุดในตระกูลนันแนลลี่

การตกแต่ง เฟอร์นิเจอร์และพรมทั้งหมดดูหรูหรา โทนสีของห้องเป็นสีเหลืองและสีเงิน

'สถานที่นี้ทำให้รู้สึกเหมือนว่ามันสร้างโดยผู้ที่เพิ่งร่ำรวย....' แองเจเล่คิด

เขานั่งขัดสมาธิลงบนเตียง แองเจเล่จับหัวใจเรืองแสงในมือและเขาก็บอกให้ซีโร่วิเคราะห์อุปกรณ์นี้ ซีโร่ได้ให้ข้อมูลที่ซับซ้อนข้างหน้าสายตาของเขา

ฟู่

เปลวไฟบนเทียนที่กำลังเผาไหม้บนขาตั้งเทียนขนาดใหญ่สั่นไหว

หลังจากนั้นสักครู่ข้อมูลก็เริ่มหายไป แองเจเล่หมุนหัวใจในมือและยิ้ม 'ในที่สุดความเสียหายของหัวใจก็ถูกคำนวณ มันระเบิดพลังงานเชิงลบมากกว่า 40 หน่วย มันน่าประทับใจแม้แต่พ่อมดทางการ มันไม่ได้ใช้ความสามารถทางจิตมากนัก สิ่งเดียวที่ข้าต้องทำคือการระเบิดพลังงานข้างใน ข้าจะใช้เมื่อจำเป็น'

แองเจเล่เอาหัวใจกลับเข้าไปในกระเป๋าอย่างระมัดระวัง 'ข้าคิดว่าคนที่มีสูตรยาฝันร้ายอยู่ระดับเดียวกับเคลลี่แต่ข้าก็ต้องระวัง ข้าสงสัยว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้ หลังจากที่ภารกิจเสร็จข้าจะอยู่ที่นี่และรอให้เดเลนย่าส่งของให้ข้า'

แองเจเล่ได้แจ้งเดเลนย่าก่อนที่เขาจะออกจากโรงเรียนและบอกจุดหมายปลายทางของเขาแก่เธอ พวกเขาจัดเวลา สถานที่และใช้คำลับ เดเลนย่าบอกว่าเธอจะส่งคนที่เธอไว้ใจมาที่นี่เพราะมันเป็นไปไม่ได้สำหรับเธอที่จะมาที่นี่ด้วยตัวเอง

หลังจากที่แองเจเล่นั่งบนเตียงครู่หนึ่งเขาก็ดับเทียนและเริ่มทำสมาธิ

********************

แองเจเล่อยู่ในห้องของเขาต่อไปอีกหลายวัน เคลลี่บอกว่าเธอต้องการเวลาเตรียมตัวอีกเล็กน้อยดังนั้นเขาจึงตัดสินใจใช้เวลาในการเรียนรู้หนังสือคาถา เขาเผาสำเนาข้อมูลที่อยู่หลังจากที่เพิ่มลงในฐานข้อมูลเพราะเขาไม่อยากเสี่ยงต่อความเป็นไปได้ที่จะสูญเสียพวกมัน

นอกเหนือจากการกินและนอนแองเจเล่ก็ใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการทำสมาธิและการเรียนรู้ เขาไม่ได้สนใจในความพยาบาลระหว่างตระกูลนันแนลลี่และตระกูลสตีเฟ่น ยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่อยากรู้ว่าใครถูกและใครผิด มีเพียงสิ่งเดียวที่สำคัญสำหรับเขาก็คือสูตรยา

หัวหน้าตระกูลนันแนลลี่ได้มาเยี่ยมแองเจเล่เมื่อสองวันก่อน เขาได้ชมเชยแองเจเล่และมอบเหรียญทองให้เขา หัวหน้าตระกูลถามแองเจเล่ว่าต้องการสนุกกับสาวๆในตระกูลหรือไม่แต่แองเจเล่ปฏิเสธไป

แน่นอนว่าในตระกูลนันแนลลี่เคลลี่และมิเชลเป็นพ่อมดฝึกหัดที่แข็งแกร่งที่สุดที่พวกเขามีแต่พวกเขาแทบจะไม่ปรากฏตัวในการประชุมของตระกูล เรื่องประจำวันมักจะถูกแก้ไขโดยหัวหน้าและผู้เฒ่าของตระกูล เคลลี่จะกลับมาเมื่อมีปัญหาที่หัวหน้าตระกูลไม่สามารถรับมือได้เท่านั้น

เคลลี่บอกหัวหน้าตระกูลว่าแองเจเล่แข็งแกร่งกว่าเธอมากและบอกว่าพวกเขาต้องแสดงความเคารพต่อแองเจเล่ หัวหน้าตระกูลมีความสุขที่ในที่สุดก็มีคนมาช่วยพวกเขาและตัดสินใจที่จะตอบสนองความต้องการของแองเจเล่

แองเจเล่บอกให้เคลลี่นำดาบกางเขนคุณภาพสูงมาให้เขาสองเล่ม ทักษะดาบของเขาได้ดีกว่าทักษะมีดของเขามาก นอกจากนี้เขายังขอวัสดุพิเศษบางอย่างและทำพิษสำหรับอาวุธเพื่อเตรียมพร้อมในการต่อสู้ที่จะมาถึง

หลังจากนั้นประมาณหกวันก็ถึงวันชำระบัญชี

มันเป็นช่วงเช้าตรู่และในห้องยังมืดอยู่

แองเจเล่ผูกกรงเล็บโซ่ มีด ดาบกางเขนและกริซไว้ในเข็มขัดของเขา ชุดคลุมสีเทาของเขาเหมาะสำหรับซ่อนอาวุธเหล่านี้

'ข้าสงสัยว่ามีพ่อมดทางการช่วยเขาแต่ข้าก็ยังต้องระมัดระวัง' แองเจเล่มองลงไปที่สนามผ่านหน้าต่างและเขาเห็นแม่บ้านเดินมาทางห้องของเขาพร้อมกับขาตั้งเทียนที่อยู่ในมือ พวกเธอบังเทียนจากลมที่พัดมาโดยการหันร่างไปด้านข้าง

แองเจเล่บีบระเบิดที่ทำจากหัวใจเรืองแสงในกระเป๋าด้วยมือขวาของเขา 'แม้ว่าจะมีพ่อมดทางการข้าก็สามารถทำให้เขาตกใจกับสิ่งนี้ได้'

ก๊อกๆ

แม่บ้านเดินมาถึงแล้ว

"ท่านแองเจเล่ท่านตื่นหรือยังคะ" แม่บ้านคนหนึ่งถาม

"เรากำลังจะออกไปใช่ไหม" แองเจเล่รู้ว่าวันนี้เป็นวันที่ทั้งสองตระกูลตัดสินใจที่จะเผชิญหน้ากันอีกครั้ง

"ค่ะ พวกเขากำลังรอท่านอยู่" แม่บ้านพูดเสียงดัง

"รอสักครู่" แองเจเล่ตอบ เขาปรบมือและมีแสงสีแดงกะพริบบนเสื้อคลุมของเขาชั่วครู่

สิ่งสกปรกและรอยยับบนเสื้อคลุมหายไปพร้อมกับแสงสีแดง

แองเจเล่พอใจ เขาเปิดประตูและออกจากห้องไปพร้อมกับแม่บ้าน

***************

สายลมเย็นพัดมาพร้อมกับเสียงโหยหวน

ใต้ท้องฟ้าที่มีเมฆสีเทาที่ทะเลต้นไม้ทางด้านเหนือของเมืองเอ็มม่า มีเนินเขาเล็กๆนับไม่ถ้วนทำให้มันเป็นหลุมเป็นบ่อ

สายลมได้พัดผ่านต้นไม้และมีเสียงจากการสั่นไหวของใบไม้ทำให้นกร้องออกมา กลุ่มทั้งสองกลุ่มเผชิญหน้ากันบนเนิน

ทางด้านซ้ายของเนินเป็นกลุ่มที่นำโดยชายหนุ่มผมสีดำ ส่วนใหญ่มีสีหน้าจริงจัง พวกเขาสวมชุดเกราะหนังสีเทาและอาวุธของพวกเขาก็แตกต่างกันออกไป บางคนเป็นขุนนางขณะที่บางคนดูเหมือนนักล่า การก่อตัวดูของกลุ่มนี้ดูไม่เป็นมืออาชีพ มันดูเหมือนว่าพวกเขายืนอยู่ที่ๆพวกเขาต้องการ อย่างไรก็ตามพวกเขาพร้อมที่จะต่อสู้

ผู้หญิงที่สวมชุดสีเขียวยืนอยู่ข้างชายหนุ่มผมสีดำ เธอจับมือของชายหนุ่มแน่นด้วยลักษณะที่กังวล

"ไม่ต้องห่วงวินนี่ ข้าจะอยู่ข้างๆเจ้า" ชายหนุ่มมีดวงตาแหลมคม มีดาบโค้งยาวประมาณหนึ่งเมตรที่หลังของเขา

อีกด้านหนึ่งของเนินเขาเป็นกลุ่มที่มีคนจำนวนมาก พวกเขามีจำนวนมากกว่ากลุ่มของชายหนุ่มและมีอุปกรณ์ที่ดีกว่า

กลุ่มนี้นำโดยคนในชุดคลุมสีเทาสองคน

หนึ่งในนั้นคือหญิงวัยกลางคนผมสีน้ำตาลยาว เธอมีท่าทีไม่เป็นมิตรและอีกคนเป็นชายหนุ่มผมบลอนด์ เขากำลังยิ้มแต่เขาจ้องไปที่วินนี่ มันดูเหมือนว่าเธอเป็นเหตุผลเดียวที่เขามาที่นี่

มีคนประมาณ 30 คนในกลุ่มนี้ ทุกคนสวมชุดหนังสีน้ำตาล คนที่มีดาบกางเขนยืนอยู่ข้างหน้าและมีคนหลายคนที่มีดาบโค้งอยู่ในมือยืนอยู่ด้านข้างเขา พวกเขาทั้งหมดปกป้องพลธนูที่อยู่ข้างหลังพวกเขา

ข้างๆคนในชุดคลุมสีเทาสองคนคือคนที่สวมหมวกที่มีขนนกสีขาวอยู่ด้านบน

"เคลลี่เจ้าต้องการทำแบบนี้จริงๆหรือ" ชายหนุ่มผมสีดำถามด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด

ผู้หญิงในชุดคลุมสีเทาหัวเราะเย็นชา "เจ้าหมายความว่าอะไร ถ้าเจ้าตกลงที่จะเข้าร่วมกับตระกูลของข้าและมอบสูตรยาให้ข้าเราก็คงจะไม่ทำอะไรพวกเจ้า" เคลลี่ตะโกน "โอ้ เดี๋ยวก่อน วินนี่ ข้าคิดว่าเจ้าเป็นคู่หมั้นของมิเชล ทำไมเจ้าถึงจับมือของกอนดอร์ เจ้าทำให้ตระกูลของข้าดูแย่ ข้าจะทำให้เจ้าชดใช้สำหรับสิ่งที่เจ้าได้ทำในวันนี้"

"บอกข้ามาว่าเจ้าต้องการอะไร เจ้าจะไปจริงๆหรือหลังจากที่ได้สูตร" กอนดอร์จ้องไปที่เคลลี่และตะโกน "ให้ข้าบอกอะไรเจ้าบางอย่างว่าตระกูลสตีเฟ่นจะไม่ทำตามคำสั่งของเจ้า เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าปีที่แล้วเกิดอะไรขึ้นเมื่อเจ้าพยายามโจมตีเรา"

เคลลี่ขบฟัน "ข้าไม่เคยลืมว่าปีที่แล้วเกิดอะไรขึ้น ไม่มีอะไรต้องพูดอีกแล้วกอนดอร์ เจ้าจะต้องชดใช้กับความอวดดีของเจ้า"

เคลลี่โบกมือ ทหารตระกูลของเธอได้พุ่งไปข้างหน้าขณะที่พลธนูเริ่มยิ่ง ลูกธนูพุ่งไปอีกด้านของเนิน

อย่างไรก็ตามพลธนูเหล่านี้ไม่ได้รับการฝึกอบรมที่ดี ส่วนใหญ่แทบจะดึงสายธนูเต็มที่และการเล็งของพวกเขานั้นเลวร้าย

พวกเขาดึงดาบออกมาหลังจากที่ซองลูกธนูว่างเปล่าและเริ่มพุ่งไปกับคนอีกกลุ่ม แม้ว่าทหารหลายคนจากตระกูลสตีเฟ่นจะถูกลูกธนูแต่ส่วนใหญ่ก็ยังต่อสู้ได้ พวกเขาดึงอาวุธของพวกเขาออกมาและเริ่มป้องกันตัวเอง

กอนดอร์ได้ถอนตัวออกไปพร้อมกับวินนี่และนำถุงกระดาษสีเหลืองออกมาจากกระเป๋าของเขา เขาส่ายถุงและผงสีเหลืองก็ออกมาจากถุงลอยขึ้นไปในอากาศ มีลมแปลกๆพัดมาจากเบื้องหลังและพัดผงไปทางตระกูลนันแนลลี่

"อีกครั้งแล้ว ไอ้บัดซบ" เคลลี่และมิเชลกำลังพยายามร่ายคาถาแต่พวกเขาปิดปากและจมูกทันทีเมื่อมองเห็นผงสีเหลือง

เคลลี่รีบร่ายคาถาของเธอให้เสร็จอย่างรวดเร็วและโบกมือซ้ายของเธอ มีลมแรงพัดผงสีเหลืองออกไปก่อนที่มันจะถึงทหารของเธอ

เคลลี่มองไปที่กอนดอร์ เขายืนอยู่ข้างหน้าวินนี่กำลังให้ความสนใจกับการร่ายคาถา มีลูกบอลของเหลวสีเงินขนาดเล็กปรากฏข้างหน้าเขา

แม้ว่าป่าจะมืดแต่ลูกบอลสีเงินก็ดึงดูดความสนใจของทุกคน

ส่วนที่เหลือของตระกูลสตีเฟ่นสร้างวงล้อมรอบกอนดอร์ก่อนที่จะทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อปกป้องลูกบอลสีเงิน

"ข้าจะไม่ปล่อยให้มันเกิดขึ้นอีกครั้ง" เคลลี่หยิบขวดขนาดเล็กออกมาจากกระเป๋าของเธอ เธอดึงจุกออกและเอาเม็ดสีดำเข้าไปในปาก เคลลี่เคี้ยวหลายครั้งก่อนที่จะอ้าปาก เธอเล็งไปทางกอนดอร์ เธอรีบวาดรูนแปลกๆสองตัวในอากาศด้วยมือทั้งสองข้าง

"อา"

มีเสียงแหลมสูงออกมาจากปากของเคลลี่

คนที่อยู่ข้างหน้าเคลลี่ทุกคนเป็นอัมพาตหลังจากที่โดนคลื่นเสียงและพวกเขาก็หูดับไปชั่วครู่ คาถาของเคลลี่ปกคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ข้างหน้าเธอและผู้คนในพื้นที่ที่ได้รับผลก็หยุดเคลื่อนไหวหลังจากที่สับสนกับเสียง

เคลลี่ยังคงกรีดร้อง ทุกคนที่อยู่รอบตัวเธอรวมทั้งมิเชลพยายามอยู่ห่างจากเธอ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด