ตอนที่ 91: การประมูล (4)
"ข้ารู้สึกมีความสุขเพียงแค่มองไปที่มันและมันจะนำชื่อเสียงมาสู่ตระกูลของข้า ข้ามั่นใจว่าข้าสามารถชนะการประมูลได้ ชีวิตของข้าจะสมบูรณ์แบบมากขึ้น!"
ไทนอสตื่นเต้นมากจนเกือบจะลุกขึ้นออกจากโซฟา
แองเจเล่ส่ายหัว เขาพูดไม่ออก
ปึง!
มีใครบางคนผลักประตูจากข้างนอกในขณะที่ทุกคนกำลังจ้องไปที่อัญมณี
ในที่สุดคนก็หยุดมองและหันกลับไปดูสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาเริ่มพูดคุยกันอีกครั้ง เด็กสาวในชุดสีดำคนหนึ่งปรากฏตัวอยู่ข้างประตูและเดินไปที่แท่นประมูลอย่างช้าๆ เธอดูสงบและมันดูเหมือนทหารยามทั้งสองจะรู้ว่าเธอเป็นใคร พวกเขาลังเลที่จะหยุดเด็กสาวจากการก้าวเดิน
"เนส! เจ้ารู้ไหมว่าเจ้ากำลังทำอะไร!" มีเสียงเข้มดังออกมาจากห้องส่วนตัวห้องที่สาม
"เนสงั้นหรือ ลูกสาวของ...."
"มันเป็นเธอ...."
ขุนนางเริ่มคุยเรื่องผู้หญิงคนนี้ มันดูเหมือนว่าส่วนใหญ่จะรู้จักเธอ
ไทนอสลุกขึ้นยืนและเดินมาทางแองเจเล่ เขามองผ่านกระจก
"นั่นเนส สไวค์เด็กสาวที่ข้าเคยบอกเจ้า ในที่สุดมันก็เริ่มขึ้น"
ไทนอสมีรอยยิ้มที่น่ายินดีบนใบหน้า
"ข้าไม่สนใจ....มันเป็นแค่เรื่องน่าเศร้าทั่วๆไป"
แองเจเล่เทไวน์ผลไม้ให้ตัวเอง
"เอาน่า มันไม่ใช่แค่นั้น ข้าจะไม่นำเจ้ามาที่นี่ถ้ามันเป็นแค่เรื่องงี่เง่า" ไทนอสยิ้ม "คนรักของ'เนส'ชื่ออันยัวและสมบัติที่เขานำออกไปจากตระกูลเป็นเรื่องสำคัญมาก ของชิ้นนั้นเกือบจะเป็นรากฐานของตระกูลของเขา"
"ฮะ จริงหรือ ข้าคิดว่ามันเป็นอัญมณี"
แองเจเล่รู้สึกตกใจเล็กน้อย
"เจ้ารู้เกี่ยวกับอุปกรณ์แนวคิดใช่ไหม" ไทนอสหมุนแก้วและจิบนม บางครั้งของเหลวสีขาวมันติดอยู่ที่มุมปากของเขาและเขาก็เลียมันออก ฉากนี้มันทำให้สับสนเล็กน้อย
แองเจเล่หันไปด้านอื่นและพยักหน้า "ข้าเคยได้ยินมาว่าเผ่าดวงอาทิตย์มีอุปกรณ์แนวคิดและอุปกรณ์เช่นนี้ก็ถูกสร้างโดยพ่อมดหรือนักเล่นแร่แปรธาตุจากยุควัลโซฟ ระยะเวลาที่ใช้อุปกรณ์จะลดลงเรื่อยๆจนเหลือน้อยที่สุด แต่วิธีการสร้างมันก็หายไปนานแล้ว"
"สมบัตินี้เกี่ยวข้องกับอุปกรณ์แนวคิด"
ไทนอสมีรอยยิ้มลึกลับบนใบหน้า
"งั้นหรือ ในที่สุดก็มีสิ่งที่น่าสนใจ"
"เจ้าจะเห็นในไม่ช้านี้"
*************************
"เจ้ารู้ไหมว่าเจ้ากำลังทำอะไร" ชายคนนั้นยังคงถามซ้ำ
"ข้ารู้ท่านพ่อ" เด็กสาวตอบเสียงสงบ
"ใครก็ได้พาเธอออกไป" ชายคนนั้นตะโกนด้วยความโกรธ ดูเหมือนว่ามีบางอย่างในห้องส่วนตัวที่ทำให้เสียงของเขาชัดเจนขึ้น
ทหารยามหลายคนได้วิ่งผ่านประตูเล็กๆทั้งสองด้านของห้องโถงแล้วพุ่งไปทางเด็กสาว
"อันยัว! มันเป็นกับดัก วิ่ง! ตลาดประมูลร่วมมือกับพวกเขาดังนั้นพวกเขาจึงรู้แล้วว่าเจ้าอยู่ที่นี่!" ทันใดนั้นเด็กสาวก็เริ่มตะโกน
เธอพยายามดิ้นรนหลบหนีทหารยาม พวกเขาไม่ต้องการที่จะทำร้ายเธอจริงๆดังนั้นพวกเขาจึงจับเธอไว้
"เนส!" มีชายคนหนึ่งลุกขึ้นยืนและวิ่งไปทางเด็กสาว เขาจัดการทหารยามอย่างรวดเร็วแล้วคว้าไปที่มือของเธอและเริ่มวิ่งไปทางออก
ชายหนุ่มหล่อเหลามีผมสีแดงและตาสีดำ เขาดูกังวล อย่างไรก็ตามเส้นทางของพวกเขาที่ไปทางออกถูกป้องกันโดยชายสูงและผู้ชายหล่อคนหนึ่งผลักอันยัวกลับเข้าไป
ชายสูงสวมชุดเกราะและถุงมือของเขาก็ทำจากโลหะ ผู้ชายคนนี้มีผมสีดำสั้นและไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆ เขาดูแข็งแกร่งมาก
ทั้งสองและชายสูงไม่ได้ขยับ
มีชายวัยกลางคนสวมชุดขุนนางสีดำเดินออกมาจากห้องด้านข้างและหยุดข้างชายสูง เขาจ้องไปที่ทั้งคู่
ชายวัยกลางคนมีสีหน้าจริงจังและรูปลักษณ์ของเขาก็คล้ายเนส แองเจเล่รู้ว่าชายคนนี้บ้าเลือดเพียงแค่มองไปที่เขา
"อัศวินสไวค์ อัศวินที่แข็งแกร่งกว่าเขาในเมืองนี้คือพี่ชายของข้า" ไทนอสอธิบาย "เขาเป็นพ่อของเนสและเขาจะกลายเป็นแกรนด์อัศวินในไม่ช้านี้ นอกจากพี่ชายของข้าแล้วอัศวินสไวค์เป็นคนที่ทรงพลังที่สุดในเมืองนี้และนักรบระดับอัศวินส่วนใหญ่ทำงานให้เขา"
"ฟังดูน่ากลัว" แองเจเล่พยักหน้า "แล้วคนในชุดเกราะหนักล่ะ"
"อัศวินอลิระดับอัศวินขั้นสูง อัศวินสไวค์ช่วยชีวิตของชายคนนี้ในช่วงสงครามดังนั้นอลิจึงตัดสินใจที่จะทำงานให้เขาในภายหลัง ความจงรักภักดีของเขาต่อสไวค์นั้นไม่ต้องสงสัยเลย"
ผู้คนในห้องโถงเริ่มพูดกันมากขึ้นๆ
แองเจเล่นั่งลงอย่างช้าๆบนเก้าอี้และเอนหลัง
"คนหนุ่มสาวกำลังเดือดร้อน" แองเจเล่พูดอย่างใจเย็น
"ฟังดูเหมือนเจ้าแก่กว่าพวกเขามาก" ไทนอสหัวเราะและมองไปที่แองเจเล่
"อืมมม" แองเจเล่จำได้ว่าเขาอายุเพียง 16 ปีและยิ้ม
ชายหนุ่มถูกจับโดยทหารยามหลายคนและพวกเขาก็ตีเขาอย่างแรง อัศวินสไวค์จับมือของเนสแน่นในขณะที่เธอพยายามช่วยอันยัว เธอร้องไห้แต่ไม่มีใครขยับ
"ได้โปรด! ข้าขอร้องหยุดตีเขาเถอะ!" เสียงของเนสแหบและมีน้ำตาไหล
สไวค์มองไปที่ทหารยามคนหนึ่งและทหารยามคนนั้นก็ตีไปที่หัวของอันยัวด้วยแท่งเหล็กในมือ
ตุบ
"ไม่! อันยัว!" มีน้ำตาเต็มหน้าของเธอและเธอเกือบสลบหลังจากที่เห็นอันยัวถูกตีหัว
อันยัวนอนอยู่บนพื้น มันดูเหมือนว่าเขาแทบจะไม่สามารถขยับได้แต่เขาก็ยังพยายามเอื้อมมือไปหาเนส เลือดค่อยๆไหลลงมาที่คางของเขาและพรมแดงบนพื้นก็ดูเข้มขึ้นหลังจากที่โดนเลือด
สไวค์ไม่สนใจว่าลูกสาวของเขาจะคิดอย่างไรและยังคงจับมือของเนสไว้แน่น
"ข้าบอกเจ้าแล้ว เจ้าจะต้องชดใช้สำหรับสิ่งที่เจ้าทำ ถ้าเจ้าไม่ละเลยคำเตือนของข้าก็ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น"
สไวค์ก้าวไปจับหัวของอันยัว
อัศวินอลิส่งดาบไปให้สไวค์ เขายกดาบขึ้นแล้วเล็งไปที่หัวใจของอันยัว
"ลาก่อนอันยัว"
ดาบเริ่มลงมา
ทันใดนั้นด้านขวาของคอของอันยัวก็เริ่มส่องแสง มีรอยสีแดงปรากฏขึ้นที่คอของเขาภายในไม่กี่วินาที
"รูน!"
สีหน้าของสไวค์เปลี่ยนไป
ภายในห้องส่วนตัวห้องแรก
แองเจเล่เกือบกระโดดลุกขึ้นมา
"รูน..."
เขาตกใจและสีหน้าของเขาดูจริงจัง
มีลำแสงสีแดงออกมาจากอันยัว
มีเสียงแปลกๆในห้องโถงเสียงมันเหมือนไซเรน เสียงมันดังอย่างชัดเจนและเป็นที่ดึงดูด
สไวค์และทหารยามหลายคนถอยออกไปอย่างรวดเร็วแล้วจ้องไปที่อันยัวด้วยสีหน้าที่กลัว
"มันเป็นคำสาป!" ทันใดนั้นหนึ่งในขุนนางในห้องโถงตะโกนออกมา "นี่เป็นคำสาปจากอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์!"
อันยัวเริ่มลอยขึ้นไปในอากาศและหินลิซ่าก็เริ่มส่องแสงด้วย มันหายไปจากกล่องแล้วบินไปทางมือของอันยัว
แสงได้รุนแรงมากขึ้นเกือบจะทำให้ทุกคนในห้องโถงมองไม่เห็น หลังจากที่ไปถึงมือของอันยัวแสงสีแดงก็เปลี่ยนเป็นของเหลวที่เหมือนเลือดปกคลุมร่างกายของอันยัว ภายในห้าวินาทีของเหลวก็แข็งตัวและกลายเป็นชุดเกราะคริสตัลสีแดง มีหนามอยู่บนไหล่และแขนของชุด ทั้งชุดมันดูน่ากลัว
อันยัวดูเหมือนนักรบที่แข็งแกร่งภายในชุดเกราะคริสตัลสีแดง
"อุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์! จัดการเขาก่อนที่เขาจะรู้วิธีใช้มัน!" สไวค์ตะโกนแล้วดึงดาบออกมาและพุ่งไปทางอันยัว อัศวินอลิตามหลังเขาไปและทหารยามคนอื่นๆก็เริ่มพุ่งไปด้วยเช่นกัน
ตาของอันยัวเปลี่ยนเป็นสีขาวและเขาก็ยกมือขึ้น
แคร๊ก
เวลาในพื้นที่นี้ได้หยุดลงหลังจากที่มีเสียงดัง
ทุกสิ่งทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหว ผู้คน วัตถุ น้ำตาบนหน้าของเนส เลือด แว่นที่กำลังตกและแม้แต่คนที่พุ่งเข้าไปหาเขา
มันเกือบเหมือนพวกเขาถูกแช่งแข็ง สีภายในห้องหายไปและทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนเป็นสีขาวดำ
ชุดของอันยัวยังคงส่องแสงอยู่ มันดูเหมือนว่าเขาได้หายไปและมีอะไรบางอย่างได้ควบคุมพฤติกรรมของเขา เขาอัญเชิญมีดคริสตัลสีแดงไว้ในมือขวาของเขา
เขาก้าวไปข้างหน้ากำลังจะแทงไปที่หน้าอกสไวค์ ทันใดนั้นก็มีจุดแสงสีเขียวจากห้องส่วนตัวห้องแรกทำให้เขาสนใจ
อันยัวหันไปมองที่ชั้นสอง เมื่อมองผ่านกระจกเขาเห็นแองเจเล่มีจุดสีเขียวรอบๆ
แองเจเล่จ้องไปที่อันยัวอย่างสงบ พวกเขาเป็นเพียงคนสองคนในห้องโถงที่ยังมีสีอยู่ที่ร่างกายของพวกเขา
สถานที่นี้ได้เงียบ
ทันใดนั้นแองเจเล่ก็รู้สึกหดหู่และโดดเดี่ยว เขารู้สึกเหมือนทุกคนรอบๆตายและความรู้สึกแปลกๆก็ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้น
ทั้งสองคนหยุดมองกันและกันและมีดในมือของอันยัวก็เข้าไปในเกราะของเขา อันยัวคว้าเนสที่กำลังแข็งและค่อยๆเดินออกไปที่ทางออก
แคร๊ก
หลังจากที่พวกเขาออกไปสีก็กลับมาในห้องประมูลและทุกคนก็เริ่มเคลื่อนไหวได้อีกครั้ง
"อุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ อัญมณีนั่นเป็นอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์งั้นหรือ" ไทนอสตะโกน
แองเจเล่นั่งลงบนเก้าอี้อย่างเงียบๆและหรี่ตา เขากำมือแน่น ในที่สุดก็มีประสบการณ์คล้ายกับพลังอัญมณีสีเขียวอีกครั้ง พลังที่สามารถหยุดเวลาได้
"แต่มันไม่ใช่การเพิ่มความว่องไว...." แองเจเล่พึมพำ เขาลุกขึ้นยืนแล้วมองไปตรงที่ทั้งคู่กอดกันหลายวินาทีและออกไป
