ตอนที่ 120: กลับ (1)
แสงอาทิตย์ยามเช้าได้ส่องผ่านช่องว่างระหว่างกิ่งไม้ในป่าที่มืดมิด
กิ่งไม้แทบจะมีอยู่ทุกที่และเห็ดเรืองแสงที่อยู่รากต้นไม้ก็ไม่ได้ส่องแสงเนื่องจากมีแสงแดดส่องมาเล็กน้อย ต้นไม้ ต้นหญ้าและใบไม้ทั้งหมดอยู่ในความมืด
แองเจเล่กำลังเดินทางบนหลังม้าของเขาอย่างช้าๆ เขามองไปรอบๆแต่ทุกสิ่งทุกอย่างมันมืด เขาแทบมองไม่เห็นถนนภายใต้แสงอาทิตย์ยามเช้า
ภายในป่ามันเงียบ ไม่มีนก แมลง ไม่มีแม้แต่เสียงม้าที่กำลังควบ
"มันอาจจะเป็นช่วงเวลาที่มืดที่สุดของวันในป่า" แองเจเล่พึมพำ "มีเห็ดเรืองแสงส่องสว่างไปตามถนนในตอนกลางคืนมันดีกว่าช่วงที่มีแสงอาทิตย์ยามเช้ามาก"
เขาขี่ม้าสีดำพร้อมกับดาบกางเขนที่ห้อยอยู่ข้างเอวและร่างกายของเขาก็สั่นเล็กน้อยขณะที่ม้าก้าวไปข้างหน้า มีแสงแดดโดนเขาจากด้านข้างและแสงมันก็ปกคลุมไปด้วยแสงสีน้ำเงินแปลกๆ
อากาศมันชื้นและเย็น กลิ่นเหมือนหญ้าผสมกับเชื้อรา
แองเจเล่หรี่ตาของเขาและมองไปที่ถนนข้างหน้า เขายังคงควบคุมม้าไปทิศทางนั้นด้วยสายบังเหียนในมือของเขา
มันเป็นวันแล้วตั้งแต่ที่แองเจเล่ออกจากเมืองเอ็มม่า เขาต้องการทำแน่ใจว่าทุกสิ่งทุกอย่างได้ดำเนินไปตามแผนที่เขาวางไว้ตั้งแต่ที่เขามีน้ำอสุ เขาไม่สามารถสูญเสียหลอดทั้งสองที่สำคัญไปได้เนื่องจากเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะได้รับน้ำอสุอีกในตอนนี้
แองเจเล่เลือกทางลัดทั้งหมดตั้งแต่ออกจากเมือง เขาพบเส้นทางเล็กๆนี้ระหว่างทางของเขาและด้วยความช่วยเหลือของซีโร่เขาก็ได้สร้างเส้นทางจำลองที่ดีที่สุดบนแผนที่ของเขา
ตามการคำนวณของแองเจเล่อีกสองชั่วโมงเขาจะไปถึงเขตนอกของโรงเรียนหลังรุ่งสาง การเลือกเส้นทางเช่นนี้จะช่วยความเป็นไปได้ในการถูกตามล่าโดยสายลับที่เห็นเขาแลกเปลี่ยนกับเดเลนย่า นอกจากนี้เขาอยากกลับไปที่โรงเรียนให้เร็วที่สุด แม้ว่าอาจารย์ลิเลียน่าจะมีรูปลักษณ์ที่น่ากลัวและแองเจเล่ได้ยินเกี่ยวกับการที่เธอกินคนที่ยังมีชีวิตอยู่แต่เธอก็ยังพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อปกป้องนักเรียนของเธอ
อาจารย์ในโลกพ่อมดมักจะใจดีต่อพ่อมดฝึกหัดที่มีพรสวรรค์เพราะพ่อมดฝึกหัดเหล่านี้จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของกองกำลังของพวกเขาหลังจากที่ถูกส่งไปยังอาณาจักรที่แตกต่างกัน เครือข่ายที่พวกเขาสร้างขึ้นมันจะเป็นประโยชน์อย่างไม่น่าเชื่อและจะแข็งแกร่งกว่าตระกูลใหญ่ใดๆบนแผ่นดินนี้ พ่อมดที่แข็งแกร่งจะเริ่มรับสมัครศิษย์เมื่อเขาตัดสินใจที่จะสร้างกองกำลังที่แข็งแกร่ง
ศิษย์ทางการของพ่อมดจะรวมตัวกันเป็นครั้งคราวและจะเป็นพันธมิตรกันเพื่อต่อสู้กับคนอื่นๆ เครือข่ายเช่นนี้มีชื่อว่าฝ่ายโรงเรียน
ในฐานะที่เป็นพ่อมดชั้นนำในวิทยาลัยแรมโซด้าชื่อของอาจารย์ลิเลียน่ารู้จักกันดีในองค์กรพ่อมดของศัตรูพันธมิตรแดนเหนือ ถ้าสามารถเข้าเป็นศิษย์ของเธอได้เขาก็จะมีพลังที่แข็งแกร่งจากฝ่ายของลิเลียน่า
แองเจเล่จำเป็นต้องใช้โอกาสนี้ ถ้าเขาประสบความสำเร็จในการกลายเป็นพ่อมดเขาก็จะเข้าสู่ฝ่ายที่ไม่รู้จักนี้ อย่างไรก็ตามเขามีพรสวรรค์ระดับสองดังนั้นเขาจึงกังวลว่าน้ำอสุสองหลอดเพียงพอสำหรับเขาหรือไม่
อาจารย์ลิเลียน่าจะให้ของแก่เขาเป็นน้ำอสุหลังจากที่เธอได้รับแองเจเล่เป็นศิษย์ทางการและน้ำอสุสามหลอดก็ทำให้โอกาสของแองเจเล่ในการทำลายขีดจำกัดเพิ่มขึ้นอย่างมาก
นอกจากนี้ในฐานะที่เป็นศิษย์เขาก็อาจจะเข้าถึงร้านขายวัสดุได้ เขาต้องการสร้างยาฝันร้ายเพื่อเพิ่มอัตราความสำเร็จ
กุบกับๆๆ
เสียงกีบม้ากระทบกับพื้นดังก้องอยู่ในป่าที่เงียบสงบ
ทันใดนั้นแองเจเล่ก็ถึงสายบังเหียนและหยุดการเดินทางชั่วคราว
'ต้องสแกนอีกครั้ง ต้องตรวจสอบระยะทาง' แองเจเล่คิดขณะที่เขาหยุดม้า
'ซีโร่เปิดการใช้งานเซ็นเซอร์วัตถุ'
[เปิดใช้งานเซ็นเซอร์วัตถุ รัศมีการสแกนของเซ็นเซอร์จำกัดที่ 32.1 เมตร ภัยคุกคามจะถูกทำเครื่องหมายสีแดง] ซีโร่รายงาน รัศมีถูกกำหนดโดยขีดจำกัดประสาทสัมผัสของแองเจเล่ ถ้าเขาอยู่บนที่สูงรัศมีก็จะเพิ่มขึ้น ประสาทสัมผัสของแองเจเล่จะเปลี่ยนไปตามสภาพแวดล้อม
แองเจเล่หลับตาและลืมตาอีกครั้ง มีแสงสีน้ำเงินกะพริบผ่านลูกตาสีดำของเขา
ทุกสิ่งทุกอย่างที่แองเจเล่เห็นเคลือบด้วยสีน้ำเงิน มันใช้เวลาหลายวินาทีก่อนที่สีจะหายไป
มีเป้ากากบาทสีแดงปรากฏที่ตรงกลางสายตาของเขาและข้อมูลต่างๆปรากฏอยู่ข้างๆ
แองเจเล่มองไปทางซ้าย เป้ากากสีแดงหยุดที่ต้นไม้สีดำขนาดใหญ่
รายการข้อมูลปรากฏที่ด้านข้างต้นไม้ [ต้นไม้เปลือกดำ 132 ปี ไม่เป็นภัยคุกคาม]
ความแข็ง ความชุ่มชื่น การใช้งานและความต้องการด้านสิ่งแวดล้อมทั้งหมดถูกแสดงไว้ข้างต้นไม้ แองเจเล่เหลือบไปรอบๆ ดวงตาของเขาเบิกกว้างและจุดสีน้ำเงินกะพริบในดวงตาของเขา
หลังจากผ่านไปหลายวินาทีเขาก็ดูโล่งใจ 'ข้าใกล้โรงเรียนมาก ดูเหมือนว่าจะไม่มีภัยคุกคามใดๆอยู่รอบๆ'
ทันใดนั้นเป้ากากบาทในดวงตาของเขาก็เริ่มส่องแสง
[ระวัง ระวัง ตรวจพบสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่ง ระยะห่างจากคุณ 103 เมตร]
การแสดงออกของแองเจเล่เปลี่ยนไปและเขามองไปที่บริเวณที่ทำเครื่องหมายไว้ มีพื้นหญ้าทางด้านซ้ายของต้นไม้
มีบางสิ่งบางอย่างที่เป็นสีดำนอนอยู่บนพื้น มันดูเหมือนว่ามีสายสีดำจำนวนมากอยู่รอบๆร่างกายของมัน สิ่งมีชีวิตนี้มีขนาดเท่าวัว
สิ่งมีชีวิตนี้ไม่ได้คำราม แองเจเล่ได้ยินเสียงคนหัวเราะและปรบมือ ดูเหมือนมีเด็กหลายคนกำลังเล่นอยู่รอบๆแต่สิ่งมีชีวิตสีดำเป็นเพียงสิ่งเดียวในสายตาของแองเจเล่
'ข้าควรเลือกเส้นทางอื่น....'
เขาจับสายบังเหียนแน่นและพยายามหันม้ากลับไป อย่างไรก็ตามม้าเพียงแค่ยืนอยู่ที่นั่นไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร ม้ามันกระวนกระวายและหายใจอย่างหนัก ไม่ว่าแองเจเล่จะทำอะไรมันก็ไม่ทำตามคำสั่งของเขา
"บัดซบ" แองเจเล่สาปแช่ง เขากระโดดลงจากหลังม้าและผูกไว้กับต้นไม้ข้างๆ
[สิ่งมีชีวิตกำลังเข้ามาใกล้คุณ ระยะทาง: 102 เมตร 100 เมตร 98 เมตร 96 เมตร....] ซีโร่รายงานการเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตตัวนั้น
แองเจเล่ตระหนักได้ว่าเขาถูกตรวจพบแล้ว
เขาพยายามที่จะหลีกเลี่ยงปัญหาเพราะฉะนั้นเขาจึงเลือกเส้นทางอื่นในขณะที่เขาพกวัสดุหายาก อย่างไรก็ตามม้าก็ตกตะลึงด้วยความกลัว มันต้องใช้เวลาพอสมควรที่จะสงบลง
แองเจเล่ดึงดาบกางเขนออกมาโดยไม่ทำให้มันมีเสียงมากเกินไป เขาเริ่มเดินไปทางสิ่งมีชีวิตนั้น
เมื่อเข้ามาใกล้ขึ้นในที่สุดเขาก็เห็นเงาสีดำภายใต้แสงอาทิตย์ยามเช้าได้อย่างชัดเจน
'กระบองเพชรดำแต่เข็มของมันถูกแทนที่ด้วยแขนที่กำลังขยับ....' นั่นคือสิ่งที่แองเจเล่เห็น
เงาสีดำได้เปิดเผยตัวเอง มันเป็นสิ่งมีชีวิตรูปร่างทรงกลมที่มีแขนเหมือนมนุษย์สีดำทั่วร่างกาย มันมีประมาณ 80 แขนและแต่ละแขนมีดวงตาสีดำเข้มอยู่ตรงกลางฝ่ามือ
การปรากฏตัวของแองเจเล่ทำให้สิ่งมีชีวิตที่ปกคลุมไปด้วยแขนดูตื่นเต้นและมันชี้ดวงตาทั้งหมดบนฝ่ามือมาที่เขา
"ฮ่า...ก๊ะ...กะกะกะ...." มีเสียงแปลกๆออกมาจากตรงกลางแขน
'ปีศาจร้อยตา....มันเป็นปีศาจร้อยตา' ในที่สุดซีโร่ก็แสดงข้อมูลในสายตาของแองเจเล่
[ปีศาจร้อยตา: สิ่งมีชีวิตขนาดกลางที่แข็งแกร่ง ความแข็งแกร่ง 5 ความว่องไว 3 ความอึด 21 พลังจิต 5 ไม่รู้ความสามารถ ข้อมูลไม่สมบูรณ์ กรุณารักษาระยะห่างจากสิ่งมีชีวิต] ซีโร่รายงานเมื่อปีศาจร้อยตาเข้ามาใกล้ ปีศาจตัวนี้ถูกทำเครื่องหมายด้วยแสงสีแดงโดยชิปซึ่งหมายความว่าสิ่งมีชีวิตนี้เป็นภัยคุกคามต่อแองเจเล่
แองเจเล่กะพริบตาและฟังก์ชั่นการสแกนของซีโร่ก็หายไป เขาจับดาบกางเขนแน่นและคอยระวังตัว
เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับปีศาจตัวนี้มาก่อน มันเป็นปีศาจที่มีร่างกายที่แข็งแกร่งมากและมันดุร้าย ปีศาจร้อยตาสนุกกับการกินเหยื่อของมัน มันแข็งแกร่งมากเมื่อมันโตเต็มที่ อย่างไรก็ตามตัวที่อยู่ข้างหน้าแองเจเล่ยังอายุน้อย ปีศาจร้อยตาที่โตเต็มที่จะหนักมากกว่าสิบตันและใหญ่กว่าช้างเรืองแสง แทบจะไม่มีข้อมูลใดๆเกี่ยวกับความสามารถในการต่อสู้ที่บันทึกไว้ดังนั้นวิธีเดียวที่แองเจเล่จะพบได้คือการต่อสู้จริงๆ
"ก๊ะกะกะกะ....กะกะกะ" ปีศาจขยับแขนซึ่งดูเหมือนพยายามพูดอะไรบางอย่าง
แองเจเล่อยู่ห่างจากปีศาจตัวนี้ประมาณสิบเมตรแต่เขาไม่เข้าใจแม้แต่คำเดียว ดังนั้นเขาจึงยืนอยู่ที่นั่นและสังเกตการเคลื่อนไหวของมัน
ปีศาจขนาดเท่าวัวไม่ได้รับการตอบสนองใดๆจากแองเจเล่ดังนั้นมันจึงโกรธ
"ก๊ากา" มีเสียงแหลมสูงออกมาจากปากของมันและมันเริ่มพุ่งมาหาแองเจเล่ มันพยายามที่จะโอบกอดแองเจเล่ด้วยแขนหลายสิบแขน ดวงตาสีเลือดบนฝ่ามือกะพริบและพวกมันก็พยายามคว้าแองเจเล่จากทุกทิศทุกทาง
หลังศีรษะของแองเจเล่ชา เขาก้าวถอยหลังทันที
ตูม
ปีศาจได้คว้าไปที่ต้นไม้ข้างหลังแองเจเล่ด้วยมือของมันและมันก็หักครึ่ง มีใบไม้หลายใบหล่นลงมาที่พื้นในขณะที่มันยกท่อนไม้ขึ้นไปในอากาศ
ท่อนไว้ถูกเหวี่ยงมาทางแองเจเล่
ปีศาจร้อยตาพุ่งไปข้างหน้าขณะที่ต้นไม้ยังไปทางแองเจเล่ ร่างกายขนาดใหญ่ของปีศาจและมือนับไม่ถ้วนทำให้แองเจเล่ไม่มีโอกาสหลบการโจมตีของมัน มันเกือบจะเหมือนกับว่าเมือกสีดำขนาดใหญ่พยายามกระโดดไปหาแองเจเล่
แองเจเล่ฟันข้างหน้า
แควก
เสียงเหมือนเสื้อผ้าถูกฉีกขาด
แองเจเล่กระโดดไปข้างหลังและหลบหนีแขนที่กำลังใกล้เข้ามา เขาลงบนพื้นหญ้าที่อยู่ห่างจากปีศาจ เขาไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆและมีเลือดไหลออกมาจากปลายดาบกางเขนเงินของเขา
แขนหลายแขนของปีศาจถูกตัดออกโดยแองเจเล่และมันก็ตกลงไปที่พื้น นิ้วบนมือสั่นสะท้านและดวงตาสีเลือดก็ยังกะพริบอีกหลายครั้ง
ปีศาจร้อยตาพุ่งเข้ามาอีกครั้ง ท่อนไม้ในมือก็ยังอยู่ในอากาศขณะที่เหวี่ยงมาทางแองเจเล่
แองเจเล่ก้าวถอยหลังหลบท่อนไม้
"ยัสตา-แมน....ซิโอ" เขาคำรามและเอามือกดไปที่ใบดาบ
มีกระแสไฟฟ้าสีน้ำเงินออกมาจากใบดาบทันทีและปกคลุมดาบทั้งเล่มภายในไม่กี่วินาที
ดาบกางเขนเงินเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินและมีกระแสไฟฟ้าอยู่ กระแสไฟฟ้าแลบอยู่รอบๆใบดาบ เสียงของมันรบกวนประสาท
เมื่อแองเจเล่เห็นปีศาจร้อยตาพยายามเหวี่ยงท่อนไม้อีกครั้งเขาก็ก้มตัวลงและพุ่งไปข้างหน้า