Reincarnation Of The Strongest Sword God ตอนที่ 15 – หลังจากความสุขผ่านพ้นไปความเศร้าก็เข้ามาเยือน
Chapter 15 – หลังจากความสุขผ่านพ้นไปความเศร้าก็เข้ามาเยือน
เวลาผ่านไปทีละนิด
ซือเฟิงและแบล็คกี้ไม่ได้ทำอะไรเลย พวกเขาฆ่า โนมส์ลาดตระเวน เลเวล 4 ในสถานที่ไม่ไกลจากเหมืองดาวแดง
[โนมส์ลาดตระเวน](ทั่วไป)
เลเวล 4
HP 400
เมื่อเทียบกับโคบอลต์แล้ว โนมส์ลาดตระเวนนั้นปราดเปรียวอย่างมาก พวกมันหลบได้ดีมาก อย่างไรก็ตาม การโจมตีและการป้องกันของพวกมันไม่ได้ดีนัก
นอกจากนี้หุบเขาจันทราทมิฬยังไม่ได้พัฒนาขึ้น มอนสเตอร์ที่นี่จึงมีเยอะมาก และจะไม่มีใครมาแข่งขันกับพวกเขา จึงไม่จำเป็นต้องค้นมอนสเตอร์เพื่อที่จะฆ่า
ซือเฟิงได้เป็นนักดาบเลเวล 3 แล้ว ขณะที่แบล็คกี้เป็นโครแมนเซอร์เลเวล 2 หลังจากเปิดใช้งานสกิลรวดเร็วและว่องไว ดาบสั้นของโนมส์ลาดตระเวนนั้นไม่ได้มีโอกาสแม้แต่จะแตะซือเฟิง สำหรับแบล็คกี้ ความเสียหายของเขายิ่งดุร้ายขึ้นหลังจากดื่มเบียร์เหล็กดำ ด้วยซือเฟิงที่พัวพันกับโนมส์ที่ด้านหน้ากับแบล็คกี้ที่จัดการความเสียหายจากข้างหลัง การฆ่าโนมส์ลาดตระเวนทิ้งนั้นง่ายอย่างมาก ประสิทธิภาพยิ่งดีกว่าการฟาร์มโคบอลต์ทั้งหมด
ด้านหน้าเหมืองดาวแดง กลุ่มของโคบอลต์ยังคงอยู่ที่ทางเข้าเหมือง เหรียญทองแดงและแร่ชนิดต่างๆกระจัดกระจายอยู่ทั่วพื้น
“พี่เสือที่นี่จะดีเกินไปแล้ว แค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น ทุกคนก็เลเวล 2 แล้ว แถมเงินจำนวนมากยังดรอปมาอีกเหมือนกัน”
“ฮ่าฮ่าฮ่า พยายามขึ้นทุกๆคน นายสามคนไปล่อมอนสเตอร์เพิ่มอีก ตราบเท่าที่เรายังฟาร์มด้วยวิธีนี้ มันจะใช้เวลาแค่ 3 ถึง 4 ชั่วโมงเท่านั้นก่อนที่พวกเราจะขึ้นไปถึงเลเวล 3”
เสือช่วงโชติอออกคำสั่งอย่างตื่นเต้นให้กับสามนักฆ่าที่เพิ่งมาถึงให้ไปล่อโคบอลต์ ผู้วิเศษได้เลเวล 2 แล้ว ดังนั้นความเร็วในการฆ่าโคบอลต์จะเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดครั้งใหญ่ ล่อกลุ่มโคบอลมากกว่า 30 ตัวยังไม่เพียงพอสำหรับพวกเขา
“พี่เสือ ตรงนี้มีบางอย่างดรอป” เบอร์เซิร์กเกอร์หยิบหนังสือเล่มหนึ่งขณะที่เขาตะโกน
“เอามาที่นี่แล้วห็ฉันดู” เสือช่วงโชติกล่าวในขณะที่ยิ้ม เขาเลียริมฝีปากที่แห้งขณะที่เขาเห็นของบางอย่างดรอป
หลังเสือช่วงโชติได้รับหนังสือ เขาเริ่มหัวเราะเสียงดังทันที
“เยี่ยม เยี่ยมจริงๆ! ไม่ใช่แค่จุดที่เด็กนั้นพบหลังจากความพยายามอย่างมากถูกยึดไปโดนฉัน แต่ถ้าเขารู้ว่าหนังสือสกิลหายากสำหรับนักดาบได้อยู่ในมือของฉัน? ฉันอยากเห็นความเสียใจของเด็กนั้นจริงๆ”
“พี่เสือ ฉันเห็นเด็กนั่นตอนฉันมาที่นี่ พวกเขากำลังฆ่าโนมส์ลาดตระเวนใกล้ๆนี้ ฉันเดาว่าพวกเขายังคงไม่เต็มใจที่จะออกไปและยังคิดถึงที่นี่อยู่ ทำไมเราไม่ไปฆ่าพวกเขา? ช่วยเราแก้ปัญหาบางอย่าง” แสงเย็นส่องประกายผ่านดวงตาของหมาป่าที่เงียบสงบ พวกเขาเต็มไปความต้องการฆ่า เขาถูกครอบงำโดยไม่พอใจที่ยิ่งใหญ่หลังจากถูกฆ่าสองครั้งโดยซือเฟิง
เสือช่วงโชติโบกมือของเขาด้วยรอยยิ้มดูถูกบนใบหน้าของเขาขณะที่เขากล่าว “ให้พวกมันมองดู ดูว่าพวกเราได้เลเวลเพิ่มขึ้นและได้รับเงินอย่างรวดเร็วอย่างไร และวิธีที่เราจะกลายเป็นทรราชย์แห่งย่านใบสีแดง ในขณะที่พวกเขาสามารถทำได้เพียงมองจากด้านข้างด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความเสียใจและความไม่เต็มใจ ฮ่าฮ่าฉันรู้สึกดีมากแค่คิดถึงมัน”
แม้ว่าหมาป่าที่เงียบสงบยังถือความไม่พอใจบางอย่างกับมัน เมื่อเขาจิตนาการท่าทีที่ไม่เต็มใจของซือเฟิงและวิธีที่เขาหมดแรงจากฆ่าโนมส์ลาดตระเวน หัวใจของหมาป่าที่เงียบสงบเต็มไปด้วยความสุขที่กระโชกผ่านอย่างดี
“แค่รอตอนที่ฉันไปถึงเลเวล 6 ฉันจะทำให้แกตาย” หมาป่าที่เงียบสงบไม่ยอมแพ้ในการที่จะฆ่าซือเฟิง กลับกันเมื่อเขาคิดถึงความสุขที่เขารู้สึกหลังจากฆ่าซือเฟิงเมื่อเขาเลเวล 6 เขาหวังว่าจะได้มันอย่างช่วยไม่ได้
ขณะเดียวในป่าทางตอนใต้ 60 หลาจากเหมืองดาวแดง ซือเฟิงใช้ต้นไม้ซ่อนตัวขณะที่เขาสังเหตุเสือช่วงโชติและคนอื่นๆ
“พี่เฟิง เราสองคนสามารถจัดได้ไหม?” แบล็คกี้ถามด้วยเสียงกังวลใจ
11 คนนั้นไม่ได้เป็นแค่ผู้เล่นทั่วไป แต่พวกเขานั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ผ่านบททดสอบของ Shadow Workshop นอกจากนี้พวกเขายังมีผู้รักษาสองคนข้างพวกเขา มันเป็นไปไม่ได้ที่ฆ่าคนเหล่านี้ทั้งหมดโดยพึ่งเพียงแค่สองคนพวกเขา
“ผ่อนคลายไว้ เวลาใกล้จะมาถึงแล้ว เราจะแค่เฝ้าดูการแสดง” ซือเฟิงมองไปยังเวลา พูดอย่างไม่แยแสว่า “ในช่วงเวลาที่นายไปยืนที่ด้านหลัง ให้ฆ่าคนที่มี HP ต่ำ อย่าปล่อยให้แม้แต่คนใดคนหนึ่งหนีไป”
“ใกล้ถึงเวลาแล้ว?” แบล็คกี้ไม่เข้าใจว่ามันหมายถึงอะไร
ซือเฟิงชี้ไปที่หมอกควันด้านหน้าทางเข้าเหมืองดาวแดง พูดด้วยรอยยิ้ม “เสือช่วงโชติเวรนั้น จะต้องคิดว่าการฆ่ามอนสเตอร์ที่เลเวลสูงนั้นมันง่าย ระเบิดควันที่เราวางไว้ก่อนที่เราจะออกไปมันมีเวลาจำกัด และเหลือเวลาอีกแค่ 2 นาทีเท่านั้นก่อนชั่วโมงนั้นจะหมดลง พวกมันคิดว่าพวกสามารถมีความสุขกับอาณาจักรของฉันได้หลังจากที่ขโมยไปจากฉันเหรอ? ตอนนี้เราจะสั่งสอนพวกมันให้รู้ว่าชีวิตมนุษย์ที่ถูกกาลเทศะเป็นอย่างไร”
แบล็คกี้ได้โจมตีด้วยความสาแก่ใจ ความบูชาของเขาที่มีต่อซือเฟิงได้เพิ่มมากขึ้นในขณะนี้
“พี่เฟิงยังคงฉลาด สารเลวพวกนั้นมาจาก Shadow ที่จะได้สาบสูญไปในเวลานี้แน่ๆ” แบล็กกี้พูดด้วยรอยยิ้ม
เหตุผลที่พวกเขาสามารถข้ามระดับและฆ่าโคบอลต์ได้ไม่เป็นอัตรายก็คือระเบิดควัน พวกเขาไม่สามารถทำได้โดยปราศจากพวกมัน ถ้าไม่มีระเบิดควัน ผลลัพธ์ที่ตามจะเป็นเรื่องน่ากลัว
สองนาทีต่อมา หมอกควันด้านหน้าเหมืองเหมืองสีแดงกระจายตัวอย่างช้าๆ
“พี่เสือ ทำไมหมอกควันมันค่อยๆหายไป?” ผู้ใช้ธาตุถามเสือช่วงโชติหลังจากสังเกตุเห็นการหายตัวไปของหมอกควัน
“หมอกควันหายไป? มันเป็นไปไม่ได้” เสือช่วงโชติตื่นกระทันหันจากการงีบหลับของเขา เมื่อเขามองไปยังทางเข้าเหมือง หมอกควันได้หายไปจริงๆ
“ถ้ามันหายไปเรียบร้อยแล้ว หมอกควันอาจเป็นสิ่งที่มาเป็นระยะๆ ไม่ต้องยุ่งกับมัน ฟาร์มต่อไป”
เช่นเดียวกับที่เสือช่วงโชติพูดเสร็จแล้ว, โคบอลต์ที่ปกติมองดูโง่ไม่ได้ตอบโต้ทันทีแต่มองไปยังสมาชิกของ Shadow Workshop พร้อมเพรียงกัน
มีโคบอลต์มากกว่า 40 ตัวที่มีดวงตาสีแดงเลือด โคบอลต์ปลดปล่อยเสียงคำรามด้วยโกรธหลังจากค้นพบคนที่เคยโจมตีพวกมัน ทันใดนั้นพวกมันทั้งหมดก็วิ่งออกมา
สมาชิกของ Shadow ไม่ได้ตอบสนองเลย ภายในพริบตา พวกเขาถูกล้อมรอบและได้รับการโจมตีโดยโคบอลต์
ผู้เล่นเลเวล 2 เกือบจะไม่สามารถรับการโจมตี 3 ครั้งจากโคบอลต์ได้ จึงไม่ต้องเอ่ยถึงโคบอลต์เป็นกลุ่มเลย
ผู้เล่นเจ็ดคนเสียชีวิตภายในพริบตา ผู้เล่นที่อยู่ด้านหลังได้วิ่งอย่างยุ่งเหยิงเพื่อชีวิตของพวกเขา
อย่างไรก็ตาม โคบอลต์นั้นเร็วมาก มันใช้เวลาเพียงชั่วครูเท่านนั้นที่จะจับผู้วิเศษที่หลบหนีขึ้นมา สำหรับผู้วิเศษแต่ละคน พวกเขาได้มีความสามารถค้อนที่หัวของพวกเขา ผู้วิเศษนอนอย่างรวดเร็วลงบนพื้น ไม่สามารถจะลุกขึ้นมาได้อีก
“เชี้ย! มันเกิดอะไรขึ้นที่นี่? ทำไมพวกโคบอลต์ถึงบ้ากระทันหันแบบนี้?” เสือช่วงโชติสาปแช่งเขารีบหันหางและวิ่งไปในขณะที่เขาสังเกตุสถานการณ์ที่กลับเป็นเลวร้าย
พวกเขาได้เพิ่มถึง 2 เลเวลหลังจากความพยายามอย่างมาก อย่างไรก็ตาม ความตายนี้จะส่งพวกเขาทั้งหมดให้กลับเป็นเลเวล 1 มีแม้กระทั่งสามนักฆ่าที่อยู่ในเลเวล 0 มันเป็นความสูญเสียอย่างแน่นอน ด้วยการเพิ่มขึ้นและลดลงเช่นนี้ ทำให้ความฝันที่จะกลายเป็นทรราชย์แห่งย่านใบสีแดงก็สูญสิ้นไปแล้ว กลับกันสมาชิกในปัจจุบันของ Shadow ก็เทียบไม่ได้กับระดับมาตรฐานของผู้เล่นปกติ พวกเขาแม้กระทั่งจะอยู่ห่างออกไปไกลจากกิลด์อื่นๆ
หัวใจของเสือช่วงโชติเริ่มเลือดออกด้วยความเจ็บปวด
“เราได้พบกันอีกครั้งแล้ว ‘พี่เบิ้ม’” ซือเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้มไม่แยแส ตอนนี้เขากำลังขวางกั้นเส้นทางหลบหนีของเสือช่วงโชติ
หลังจากเห็นการเยาะเย้ยของซือเฟิง แม้แต้คนโง่ก็ยังเข้าใจได้ว่าการจลาจลของโคบอลต์มีบางอย่างเกี่ยวข้องกับเขา
“แกตายแน่ไอ้หนู แกกล้าวางแผนกับฉันจริงๆ ถ้าฉันไม่ฆ่าแกให้กลับไปที่เลเวล 0 อย่างนั้นชื่อของฉันมันจะต้องอ่านกลับหลัง(ชื่อมันในภาษาจีนถ้าอย่างกลับหลังคงจะทุเรศอ่ะครับ ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน)” ผมของเสือช่วงโชติตั้งขึ้นด้วยความโกรธ เขายกโล่ของเขาและเหวี่ยงไปที่ซือเฟิง
เมื่อเทียบกับสมาชิกคนอื่น ๆ ของ Shadow Workshop ทักษะของเสือช่วงโชติมีระดับที่สูงกว่าอย่างเห็นได้ชัด
ด้วยมือข้างเดียว เขาใช้โล่ของขวางสายตาของซือเฟิง ขณะที่เขาใช้คนอื่นๆแทงดาบสั้นไปยังจุดจำคัญของซือเฟิง มันง่ายดายแต่ก็น่ากลัวและยังยากมากที่จะหยุดมัน
อย่างไรก็ตาม ความมั่นในของเสือช่วงโชติในการโจมตีได้กระแทกอากาศ
“เขาอยู่ที่ไหน?” เสือช่วงโชติจ้องอย่างคงที่ไปที่ด้านหน้า อย่างไรก็ตาม มันก็ยังไม่มีแม้แต่เงาของคนในปัจจุบัน
“ตรงนี้” ซือเฟิงยืนอยู่ข้างหลังเสือช่วงโชติ ดาบของเขาได้แกว่งลงมา
สับ!
ความเสียหาย -36 ปรากฏขึ้นเหนือหัวของเสือช่วงโชติ HP ของเขาได้หายไปทันทีจาก 220 เหลือ 184
เมื่อเสือช่วงโชติถูกโจมตี เขาได้รีบหมุนไปรอบๆและใช้สกิล [ทุบโล่]
อย่างไรก็ตาม ซือเฟิงได้เห็นการเคลื่อนไหวของเสือช่วงโชติมานานแล้ว เขาก้าวถอยหลังและหมุนไปรอบตัวของเขาแล้วซ่อนตัวด้วยโล่ จากนั้นซือเฟิงก็ได้มาถึงข้างหลังของเสือช่วงโชติอีกครั้ง มอบการฟันดาบให้เขาอีกครั้ง
ปราศจากการใช้สกิลใดๆ ซือเฟิงสามารถสร้างความเสียหายได้เพียง 23 เท่านั้นต่อนักรบโล่ที่มีค่าพลังป้องกันสูง
“แกมันไอ้ขี้ขลาด! อย่าซ่อนตัวถ้าแกเก่งจริง ฉันสามารถฆ่าแกได้ตลอดเวลาที่ฉันต้องการ!” เสือช่วงโชติไม่สามารถกันการโจมตีที่ลงมาด้วยความคล่องตัวของซือเฟิงได้ HP ของเขาลดลงอย่างต่อเนื่อง และมันเหลือเพียง 83 แต้มเท่านั้นที่ยังเหลืออยู่ในขณะนี้ เขาไม่มีวิธีที่จะจัดการกับการโจมตีของซือเฟิงได้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะเริ่มเยาะเย้ยซือเฟิงด้วยความหวังที่ยั่วโมโหเขา จะช่วยให้เสือช่วงโชติมีโอกาสฆ่าซือเฟิงได้
“แน่นอน ฉันจะยืนอยู่ตรงนี้โดยไม่หลบ เอาล่ะมาโจมตีฉันได้แล้ว” ซือเฟิงตอบโดยไม่ลังเล
เสือช่วงโชติยิ้มอย่างเงียบๆ เขาไม่เคยคิดเลยว่าซือเฟิงจะโง่จริงๆ ใช้เหยื่อเพียงเล็กน้อยก็กระตุ้นความสำคัญได้
“มาดูกันว่าฉันจะส่งแกไปตายยังไง” เสือช่วงโชติได้ยกโล่ของเขาขึ้นและใช้สกิล [ชาร์จ] ไปยังซือเฟิง ถ้าซือเฟิงหลบไม่ได้ เขาจะสามารถทำได้เพียงรับการโจมตีที่รุนแรงเท่านั้น ในด้านของความแข็งแรง เสือช่วงโชติไม่ได้ด้อยไปกว่าซือเฟิง
อย่างก็ตามมีเพียงความเสียใจเท่านั้นที่รอเขาอยู่
เมื่อเสือช่วงโชติอยู่ห่างจากซือเฟิงเพียงแค่ 2 หลา ซือเฟิงได้ใช้แสงอัสนีบาตคำรามทันที
ริ้วสายฟ้าสามเส้นได้ผ่านได้ผ่านโล่ของเสือช่วงโชติไป มันได้โจมตีลงบนร่างกายของเขาโดยตรง ความเสียหายสูงสามอันได้ปรากฏขึ้นบนหัวของเสือช่วงโชติ –28 , -35 , -41 HP ของเขาลดลงเหลือ 0 ทันที
“แก......น่ารังเกียจ!” เสือช่วงโชติจ้องไปยังซือเฟิง เขาได้โกรธถึงจุดจะกระอักเลือดออกมา ถ้ามันไม่ได้เพราะตัวเขาได้วิ่งเข้าไปหาซือเฟิงด้วยความเต็มใจของตัวเอง เขาจะไม่ได้รับการโจมตีจากสกิลนั้นทั้งหมด
“คุณไม่เป็นไรใช่ไหมพี่เบิ้ม? ฉันบอกว่าฉันจะยืนอยู่ที่นี่ได้โดยไม่ต้องหลบ แต่ฉันไม่เคยบอกว่าฉันจะไม่ขยับมือ คุณนี่มันถูกหลอกได้ง่ายยังงี้เลย แม้กระทั่งพุ่งเข้ามาด้วยตนเอง?” ซือเฟิงได้อ้าแขนของเขาออก แสดงให้เห็นว่ามันเป็นความผิดพลาดทั้งหมด แล้วกล่าวว่า “โอ้ใช่ ฉันยังต้องขอบคุณพี่เบิ้มด้วยที่หาแร่ให้ได้ฉันได้มากขนาดนี้ คุณช่วยฉันประหยัดเวลาได้เยอะเลย”
เสือช่วงโชติชี้ไปยังซือเฟิง อยากจะพูดอะไรบางอย่าง อย่างไรก็ตามร่ายกายของเขาได้เปลี่ยนเป็นแสงดาวและหายไปแล้ว เขาไม่สามารถปริปากพูดได้แม้แต่คำเดียว เพียงแต่ทิ้งกองแร่และหนังสือเล่มหนึ่งไว้