บทที่ 107 : กึ่งหลับกึ่งตื่น
"ข้าอิ่มแล้ว!" เมื่อต้วนหลิงเทียนกินอิ่มก็เริ่มเอนตัวลงนอนใต้ต้นไม้ทันที เขาใช้สองมือประสานไขว้ไปที่หลังหัวก่อนที่จะเอนหลังพิงรากไม้ขาซ้ายชันขึ้นมาก่อนที่จะนำขาขวาไปพาดไว้ แล้วกระดิกเท้าอย่างสบายอารมณ์ ดวงดาราสุกสกาวเต็มท้องฟ้าที่ทอไปด้วยสีดำอันเป็นเอกลักษณ์ของราตรีกาล ภาพนี้มันพาลให้จ...
