ตอนที่4 ตามล่า

“ให้ตายเถอะ ที่นี้มันกันดารจริงๆไม่ง่ายเลยที่จะเดินผ่านไปได้ ข้าเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว มันยังเช้าอยู่เลย ทำไมข้าโชคร้ายที่ได้งาน เส็งเคร็งแบบนี้ ถ้าเจอเจ้าเด็กนั้นเมื่อไหร่ ข้าจะระบายความโกรธไปที่มัน” มีเสียงบ่นออกมา

“เจ้าสามหยุดบ่นได้แล้ว นายน้อยของเราได้มอบงานให้ทำ เมื่อทำเสร็จกลับไปจะได้ไปรับรางวัล” มีอีกเสียงหนึ่งได้พูดไปทางเจ้าสาม

“ฮิ ฮิ จริงด้วยสิ เรากำลังจะได้เงินรางวัล และจะได้ไปหอนางโลมเขียวขจี ฉันคิดถึงหยกน้อยแล้ว” เจ้าสามกล่าวอย่างมีความสุขขณะท่าทีเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน

“ข้าเคยบอกเจ้ากี่ครั้งแล้ว อย่าเที่ยวผู้หญิงให้มันมากนัก ตอนนี้เจ้าอยู่ขั้นกลั่นร่างกายระดับสามแล้ว ข้ารู้สึกอับอายแทนใบหน้าเจ้าจริงๆ”

ได้ยินชายสองคนพูดกัน หัวใจของลู่ซวนเหน็บหนาว ถ้าเขาเดาไม่ผิดเด็กนั้น ที่เจ้าสามพูดถึงคงหมายถึงเขา และนายน้อยที่กล่าวถึงต้องเป็นหลงหยาง เขาไม่เคยคิดเลยว่าหลังจากที่ถูกเล่นงานโดยหลงหยาง อารมณ์ของหลงหยางยังไม่สะใจ

ทั้งสองคนเริ่มจะคุยกันอีกครั้ง ลู่ซวนตั้งใจฟัง โดย

ใช้วิธีเพ่งสมาธิไปที่หูของเขา

“ถ้าข้าจำไม่ผิด เจ้าเด็กนั้นจะต้องอยู่ข้างหน้า ใช่ไหม และ เด็กนั้นอาจจะยังอยู่บนพื้นยังลุกไม่ขึ้น!”

“รีบทำไห้เสร็จสิ้นกันเถอะ พยายามอย่าฆ่าเขา แค่

สลายตันเถียนของเขาก็พอ”

เมื่อลู่ซวนได้ยินดังนั้นทั้งตกใจและก็โกรธ

หลงหยางไม่แค่จะตีเขา ยังคิดจะทำลายตันเถียนของเขาด้วย ตันเถียนเป็นแกนหลักของผู้ฝึกยุทธถ้าตันเถียนถูกทำลายไปก็เหมือนกับตายทั้งเป็น

ถึงแม้ว่าเขาจะโกรธ ลู่ซวนก็ไม่เก็บมาใส่ใจ เมื่อเขาได้ยินทั้งสองพูด เจ้าสามอยู่แค่กลั่นร่างกายระดับสาม ส่วนอีกคนคงอยู่ที่ขั้นกลั่นร่างกายระดับสี่ ลู่ซวนคิด ปัจจุบันเขายังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของ อีกฝ่าย

คนฉลาดมักจะไม่สู้ เมื่อรู้ตัวว่าเป็นรอง แก้แค้นในอนาคตก็ยังไม่สายเกินไป

การได้เปรียบจากความจริงทึ่ว่า คนทั้งสองยังไม่ได้เจอเขา ลู่ซวนตัดสินใจ หลีกเลี่ยงการต่อสู้ และหลบหนี

แต่ขณะที่ลู่ซวน กำลังที่จะหนี เขาเผลอเหยียบ กิ่งไม้แห้ง

ได้ยินเสียง “แกร๊บ” ทำไห้ทั้งสองคนได้ยินเสียงดังชัดเจน หัวใจของลู่ซวนแทบหยุดเต้น แน่นอนเสียงนี้ พวกเขาทั้งสองคนต้องสังเกตุแน่

เนื่องจากตำแหน่งของเขาไม่ได้ถูกซ่อน จึงระเบิดด้วยความเร็วเพื่อหลบหนี

ขณะที่ลู่ซวนหลบหนี ด้านหลังก็ได้ยินเสียงต้นไม้หักดังโครม ในที่สุดทั้งสองคนก็มาถึง เมื่อเห็นด้านหลังของลู่ซวน เจ้าสามก็ตะโกนทันที“พี่สองรีบไล่ตามเด็กคนนั้นเร็ว!”

เห็นว่าลู่ซวนหนีไป คนพี่ก็ไม่ได้พูดอะไรอย่างอื่นนอกจากระเบิดความเร็ว เพื่อที่จะไล่ล่าเขา

ได้ยินเสียงลมอยู่ทางด้านหลัง ลู่ซวนไม่กล้า หันหัวไปมอง และวิ่งหนีสุดชีวิต เขาพึ่งจะเสร็จการกลั่นร่างกายระดับสาม ไม่เหมือนคนที่ไล่ล่าเขาที่มีขั้นกลั่นร่างกายระดับสี่ แถมยังมีน้องชายที่มีขั้นกลั่นร่างกายระดับสาม คอยช่วยเหลืออีก

ดูเหมือนคนพี่จะมีความเร็วมากกว่าลู่ซวน แน่นอนกลั่นร่างกายระดับสามจะไปเทียบกับระดับสี่ได้ไง ไม่นานก็มาหยุดตรงหน้าลู่ซวนปิดเส้นทางหลบหนี

ไม่มีทางทึ่ลู่ซวนจะย้อนกลับไปข้างหลัง เมื่อเจ้าสามตามมาประกบอยู่ด้านหลัง เสืออยู่ด้านหน้าหมาป่าอยู่ข้างหลัง ไม่มีทางทีเขาจะหลบหนีได้

“หึ ขั้นกลั่นร่างกายระดับสองขยะจริงๆ กล้าที่จะวิ่งหนี! ไม่หนีแล้วเหลอ เชื่อหรือไม่ถ้าคิดจะหนีอีกปู่คนนี้สามารถทำลายเจ้าได้ด้วยมือข้างเดียว!”เจ้าสามพูดโอ้อวดและเดินช้าๆมาที่ลู่ซวน

เห็นลู่ซวนไม่กล้าวิ่งอีก เจ้าสามเริ่มที่จะขู่อีกครั้ง“เจ้าเด็กน้อยที่โชคร้าย นายน้อยหลงหยางเป็นคนดีไม่อยากเอาชีวิตเจ้า แต่นายน้อยหลงไท่ เห็นว่าชีวิตเจ้ามันไร้ค่า ดังนั้นปู่คนนี้มาเพื่อจัดการเจ้า”

“มันเป็นแบบนี้นี่เอง คนที่ส่งพวกแกสองคนมา คือหลงไท่” ลู่ซวนครุ่นคิดอยู่ภายใน เมื่อวาน หลงหยาง ไม่กล้าที่จะเอาชีวิตเขา แต่กับหลงไท่เขาไม่สนใจ ในสายตาของเขา ลู่ซวนเป็นเหมือนมด การทำลายตันเถียนลู่ซวน เป็นบทลงโทษสำหรับเขา

ลู่ซวนไม่ได้ตื่นตระหนก เขายืนเงียบๆมองเจ้าสามเดินมาหาอย่าช้าๆ เขาค่อยๆสูดลมหายใจช้าๆ และรวบรวมพลังทั้งหมดไปที่มือของเขา ภายในใจคิดใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามาหน่อย ใกล้เข้ามาอีกนิด....

ทั้งสองคนคงนึกว่าลู่ซวน ยังอยู่แค่กลั่นร่างกายระดับสอง ถ้าเจ้าสามอยู่ในระยะการโจมตีของเขา ลู่ซวนจะเปิดการโจมตีทันที หากการโจมตีสามารถกำจัดคนน้องได้ คนพี่ที่มีขั้นกลั่นร่างกายระดับสี่ ก็จะไม่มีผู้ช่วย

ตอนที่เจ้าสามเดินมาตรงหน้าลู่ซวน ภายในระยะสองเมตร ลู่ซวนคิดจะโจมตี แต่แล้วเสียงคนพี่ ก็ดังขึ้น

“รอก่อน!”

ได้ยินเสียงของคนเป็นพี่ เจ้าสามก็หยุดลง ลู่ซวนเก็บความคิดที่จะโจมตีไว้ก่อน เขามีโอกาสเพียงแค่ครั้งเดียวที่จะลอบโจมตี

ในเวลานี้คนพี่ได้มองไปที่ลู่ซวน เขาจำได้อย่าชัดเจนที่เด็กคนนี้โดนทุบตีเกือบตาย พอผ่านพ้นคืนไปเขากลับมีร่างกายที่แข็งแรง มันน่าแปลกเกินไป

“เด็กน้อย ไปเจอสิ่งที่ดีมาหรือไม่? รีบนำมันออกมาไห้ไว ข้าสามารถช่วยเจ้าได้ มิฉะนั้น ฮึ่ม...”มันแค่นเสียงอย่างเย็นชา

ได้ยินคำพูดเหล่านี้ ลู่ซวน ยังคงเงียบ ไม่ใช่เขาไม่อยากจะพูด แต่เขากลั้นลมหายใจอยู่ ไม่กล้าที่จะปล่อยมันออกมา

“ไม่พูดใช่มั้ย” ในเมื่อปฎิเสธขนมปังและคิดจะดื่มสุรา อย่าโทษคนอื่น!“คนพี่หัวเราะ”น้องสาม ไปค้นตัวมัน”

ในสายตาของคนพี่ ลู่ซวนเป็นแค่คนฝึกยุทธกลั่นร่างกายระดับสอง จึงไม่จำเป็นต้องกังวล เพียงแค่เจ้าสามก็สามารถจัดการได้สบาย เขาก็แค่ยืนอยู่รอบๆเพื่อป้องกันการหลบหนี

“เจ้าคงมีสมบัติจริงๆ? มาให้น้องชายข้าช่วยตรวจสอบ”

เมื่อได้ยินคำพูดของพี่ชาย เจ้าสามก็เดินเข้ามาหาใกล้มากยิ่งขึ้น!เมื่อเจ้าสามอยู่ห่างกับ ลู่ซวนเพียงแค่หนึ่งเมตร ลู่ซวนก็พุ่งหมัดออกมา

ด้วยพลังเกือบพันจิน หมัดของเขาก็พุ่งกระแทก ใส่หน้าอกของเจ้าสาม

เจ้าสามมีขั้นกลั่นร่างกายระดับสาม แต่ร่างกายส่วนใหญ่หมกมุ่นอยู่กับผู้หญิง และอีกอย่างเขาไม่ทัน

ระวังตัวต่อลู่ซวน จึงไม่อาจทนต่อแรงโจมตีได้

ในขณะที่เจ้าสามรู้สึกว่า หน้าอกเหมือนโดนตีด้วยฆ้อนขนาดใหญ่ ทำไห้มันหมดสติ และดูเหมือน จะ

ตกตายทันที

เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว คนพี่เห็นเจ้าสาม กระเด็นออกมาจากลู่ซวน เลือดพุ่งออกมาจากปาก และ

ตายทันที

“น้องสาม!” พี่ชายได้ร้องให้ออกมาเขาเต็มไปด้วยความเสียใจและความโกรธ ตอนนี้เขาไม่ได้คิดถึง

สมบัติและคำสั่งนายน้อย เขาต้องการจะฉีกร่างลู่ซวนเป็นชิ้นๆ

หลังจากวิ่งมาเพียงสองก้าว ก็มาถึงลู่ซวนและอ้อมไปที่ด้านหลังปล่อยหมัดไปที่ศีรษะลู่ซวง

ลู่ซวงได้หันหลังมาอย่างรวดเร็ว และส่งหมัดออกไปป้องกัน

เมื่อหมัดประสานกัน ลู่ซวงก็กระอักเลือดออกมาคำหนึ่ง ก่อนที่ตัวเขากระเด็นออกมา

ความแตกต่างขั้นกลั่นร่างกายระดับสาม และขั้นกลั่นร่างกายระดับสี่ เป็นสิ่งที่ไม่อาจมองข้ามได้

ขั้นกลั่นร่างกายระดับสาม มีเพียงความแข็งแรง แค่เก้าร้อยจิน แต่เมื่อผ่านไปถึงระดับสี่ เขาจะมีความแข็งแรงถึงพันสี่ร้อยจิน

ถึงแม้ลู่ซวนจะโดนโจมตีจนกระเด็น แต่คนพี่ก็ไม่คิดจะหยุดอยู่แค่นั้น เขากำลังโกรธ เพิ่มความเร็วไปที่หมัดพุ่งไปที่ตันเถียนของลู่ซวน ถ้าเขาโดนหมัดนี้เข้าไป ถ้าไม่ตายเขาก็เป็นขยะไร้ค่า

เวลานี้ลู่ซวนไม่มีแรงพอที่จะป้องกัน ได้แต่มองไปที่หมัดที่กำลังจะทำลายตันเถียนของเขาลู่ซวนไม่สามารถทำอะไรได้ ได้แต่ยิ้มขมขื่น สวรรค์คงอยากจะให้เขาตายจริงๆ

มันเป็นเรื่องตลกเขาพึ่งจะได้เห็นดาวตก และคิดว่าเขาจะมีโชคลาภสุดท้ายแล้วมันกลับไม่มีอะไร...

“ตาย!” คนพี่ตะโกนด้วยความโกรธส่งกำปั้นไปปะทะตันเถียนของลู่ซวน

ลู่ซวนรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง พลังหมัดได้แพร่กระจายไปทั่วร่างและพุ่งโจมตีไปที่ตันเถียน

ในเวลานี้ผลึกกระบี่กำลังหมุนอย่างช้าๆภายใน ตันเถียนของลู่ซวน

ทันใดนั้น เมื่อมันได้รับการโจมตีอย่างรุนแรง ผลึกกระบี่ได้สั่นสะท้าน ราวกับมันกำลังตื่นเต้น

ชิ้นส่วนเล็กๆหลุดออกมาจากผลึกกระบี่ และหายไปทันทีจังหวะนั้นได้ปรากฎพลังฉีกระบี่ออกมาจากตัวลู่ซวน และพุ่งไปที่ร่างของคนเป็นพี่!