TXV – 4 ผู้หญิงลึกลับ
TXV – 4 ผู้หญิงลึกลับ
ปฏิกิริยาของผู้หญิงคนนั้นจะตบหน้าของเซี่ยเหล่ยโดยทันทีเพราะเขาล้มตัวลงมาทับด้านบนของตัวเธอแต่ก่อนที่เธอจะตบหน้าของเขา เธอสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง เธอเห็นประกายไฟจากกระสุนกระทบลงที่พื้น ในช่วงเวลานั้นเธอก็เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอทั้งหมดเธอยืดขาออกแล้วรัดตัวของเซี่ยเหล่ยไว้จากนั้นเธอก็พลิกตัวของเธอขึ้นมาด้านบนและเขาไปอยู่ด้านล่าง
ชายคนหนึ่งซึ่งกำลังนอนแผ่ราบอยู่ใต้ผู้หญิงคนหนึ่งผู้หญิงคนนี้มีขาเรียวสวยและขาวดั่งหิมะเมื่อเขาได้สัมผัสขาที่เรียวยาวของเธอ เซี่ยเหล่ยมีความรู้สึกถูกกระตุ้นขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเธอกางขาออกทำให้เขาเห็นกางเกงในของเธออย่างชัดเจนทำให้เขานั้นมีเลือดกำเดาไหลออกมาจากจมูก เซี่ยเหล่ยในตอนนี้รู้สึกกระปรี้กระเปร่ามาก
ขาของผู้หญิงคนนั้นนั้นก็ค่อยๆรัดตัวของเซี่ยเหล่ยแน่นขึ้นไปเรื่อยๆและกลิ้งตัวไปยังร้านดอกไม้ที่อยู่บริเวณนั้น
ซิ้งง!! ประกายไฟจากลูกกระสุนปืนที่กระทบพื้นนั้นเฉี่ยวกับเขาเป็นเพียงนิดเดียวในขณะที่พวกเขากำลังกลิ้งไปยังร้านดอกไม้ที่อยู่บริเวณนั้นเป็นลูกกระสุนแฉลบไปโดนกระจกร้านค้าบริเวณนั้นทำให้เกิดความเสียหายมากมายข้าวของในร้านค้ากระจายออกมาเต็มพื้นถนน
เซี่ยเหล่ยรู้สึกเสียวสันหลังวาบ
ผู้คนบริเวณนั้นต่างวิ่งหนีตายกันอย่างโกลาหลและเสียงกรีดร้องของความตกใจก็ได้ดังไปทั่วพื้นที่บริเวณนั้น
มันก็คงจะมีแต่ร้านดอกไม้ที่เป็นกำบังให้พวกเขาได้และคงจะเป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับเซี่ยเหล่ยและผู้หญิงรูปงามคนนั้น
“คุณเป็นใคร ?” เสียงที่เยือกเย็นจากผู้หญิงคนนั้นถามเซี่ยเหล่ย
เซี่ยเหล่ยจ้องมองเธอและบอกว่า “ผมไม่รู้จักคุณแต่ผมเห็นมีคนจะลอบทำร้ายโดยคนนั้นเล็งปืนมาที่คุณดังนั้น ผมเลยดึงตัวคุณออกมาจากวิถีของกระสุน”
“ฉันก็เห็นตึกหลายตึกนะแต่มันค่อนข้างไกลและมืดด้วย ฉันไม่เห็นอะไรเลยแต่ทำไมคุณถึงมองเห็นคนที่จะลอบทำร้ายฉัน คุณเห็นมันได้ยังไง ?”เธอจ้องไปที่ดวงตาของเซี่ยเหล่ยราวกับว่าจะกลืนกินเขาทั้งตัว
ที่เซี่ยเหล่ยสามารถมองเห็นมือปืนที่อยู่บนดาดฟ้าได้นั้นก็ต้องขอบคุณพลังความสามารถของตาซ้ายเขาสายตาของเขา ไม่ได้เพียงแค่มองผ่านทะลุตัวคนและวัตถุเท่านั้นแต่ยังสามารถซูมเข้าไปในสิ่งที่อยู่ห่างไกลและสามารถมองเห็นมันอย่างได้ชัดเจน เขาเห็นมือปืนอย่างชัดเจนบนดาดฟ้านั้นแต่ถ้าคนร้ายคนนั้นไม่ได้สวมหมวกปิดบังใบหน้าเขาก็คงเห็นใบหน้าของคนร้ายอย่างแน่นอน !
“ตอบมา !” น้ำเสียงของผู้หญิงคนนั้นเริ่มดุดัน
ความสามารถของตาซ้ายของเซี่ยเหล่ยก็ต้องคงเป็นความลับต่อไปและเขาจะไม่มีทางบอกกับผู้หญิงคนนี้แน่ ! การกระทำของเธอทำให้เขารู้สึกอึดอัด “ก็ผมเห็นในสิ่งที่ผมเห็น มันก็แค่เรื่องบังเอิญเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรผิดแปลกไปหนิ ?แล้วคุณจะคร่อมตัวผมทำไมเนี๊ย ?”
ผู้หญิงคนนั้นก็รู้ตัวว่าเธอกำลังอยู่บนตัวของเซี่ยเหล่ยและหลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆคลานออกจากตัวของเขาและเธอจะกำลังจะยืนขึ้น เซี่ยเหล่ยก็เอ่ยขึ้นมาว่า “ก้มต่ำไว้ อย่าเคลื่อนที่ !”
เซี่ยเหล่ยยังคงสงบนิ่งอยู่สมองของเขาในตอนนี้มึนงงไปหมดและเขาเริ่มมีความคิดที่ว่าไม่น่าช่วยชีวิตช่วยผู้หญิงคนนี้เอาไว้เลยในช่วงเวลาฉุกละหุกเช่นนี้ เขาไม่รู้แม้กระทั่งชื่อของเธอ ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นเขาคิดว่าเธออาจจะเป็นเพื่อนกับเขาได้
“ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉันไว้” ผู้หญิงคนนั้นกล่าวพร้อมยื่นมือออกมา “ฉันชื่อ หลงบิง”
ขณะที่เขากำลังคิดว่าเขาคงไม่รู้จักชื่อของเธอได้แน่ๆในที่สุดเธอก็ได้แนะนำตัวของเธอและเซี่ยเหล่ยก็ยื่นมือออกไปจับมือกับเธอ “ผมชื่อ เซี่ยเหล่ย”
“คุณมาจากไหน ?”
เซี่ยเหล่ยลังเลสักครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “เมืองห่ายจู แล้วคุณล่ะ ?”
“ฉันคิดว่าคุณมาจากแผ่นดินใหญ่ซะอีก ตอนที่ฉันเห็นคุณในคาสิโน” หลงบิงตอบว่า “ฉันมาจาก ชิงตู่”
“แล้วทำไมมือปืนคนนั้นถึงอยากจะฆ่าคุณล่ะ ?” เซี่ยเหล่ยมองไปที่เธออย่างใจจดใจจ่อ
หลงบิงขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “คุณไม่จำเป็นต้องรู้หรอก !”
ในที่สุดเสียงไซเรนของรถตำรวจก็ได้ดังขึ้นและพวกเขาก็เริ่มขับรถเข้ามาใกล้ๆสถานที่เกิดเหตุ เสียงนั้นทำให้ผู้คนบริเวณนั้นรู้สึกกระวนกระวายใจ
“มันไปแล้ว” หลงบิงกล่าวอย่างรวดเร็ว
“คุณรู้ได้ยังไง ?” เซี่ยเหล่ยไม่เชื่อกับคำพูดของเธอ เขาเริ่มเห็นพฤติกรรมของเธอมันแปลกจากผู้หญิงทั่วไป
“ฉันรู้จากประสบการณ์ของฉันหน่ะ” หลงบิงกล่าวออกมา
เซี่ยเหล่ยคลานออกมาจากร้านดอกไม้สองเมตรและชำเหลืองมองไปยังดาดฟ้าที่มือปืนคนนั้นอยู่ มือปืนคนนั้นได้หายไปแล้ว !
“ตอนนี้เชื่อฉันรึยัง ?” หลงบิงยืนขึ้นและปัดฝุ่นออกจากชุดราตรีของเธอ
“คุณจะทำอะไรต่อ ?” เซี่ยเหล่ยมั่นใจเลยว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาอย่างแน่นอนเพราะเธอสามารถคาดเดาได้อย่างแม่นยำว่ามือปืนคนนั้นได้ไปแล้วจากประสบการณ์ของเธอถ้าเป็นผู้หญิงปกติจะไม่มีประสบการณ์และความชำนาญขนาดนี้
“ถ้าคุณอยากรู้สักวันเดี๋ยวคุณก็ได้รู้ รีบไปเถอะ ตอนนี้ตำรวจมาแล้วและอีกอย่างคุณก็ไม่มีหนังสือเดินทางด้วยคุณจะมีปัญหาแน่ๆถ้าคุณถูกจับ” หลงบิงกล่าว
เซี่ยเหล่ยรู้สึกแปลกใจมากๆกับผู้หญิงคนนี้ “เธอเป็นคนที่มีความลับมากเหลือเกิน !”
“เอานี่ไป นี่คือนามบัตรของฉัน ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือคุณก็สามารถโทรมายังเบอร์นี้ได้” หลงบิงกล่าว
เซี่ยเหล่ยรับนามบัตรและมองไปที่มัน บัตรไม่มีอะไรเลยนอกจากชื่อและหมายเลขโทรศัพท์ของเธอ “คนแปลกๆ แถมยังมีชื่อแปลกๆด้วย” เซี่ยเหล่ยกล่าวขณะที่รอยยิ้มปรากฏในใบหน้าเขา “ใช่แล้ว สักวันผมจะชวนคุณมานั่งดื่มชากันสักวัน !”
“อย่าเพิ่งเข้าใจผิด ฉันแค่อยากตอบแทนคุณ” หลงบิงกล่าว
เซี่ยเหล่ยยิ้มขณะที่หยักไหล่จากนั้นเขาได้จากไป
ในไม่ช้ารถตำรวจก็ได้พุ่งตรงมาที่ถนนจากนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจก็ลงจากรถและถือปืน พวกเขาก็ได้ใช้รถเป็นเกราะกำบัง พวกเขากำลังวิเคราะห์สถานการณ์อย่างวิตกกังวลและพวกเขายังไม่สามารถระบุสถานการณ์ที่แน่ชัดได้ในตอนนี้
หลงบิงลองมองขึ้นไปยังบนดาดฟ้าที่มือปืนคนนั้นอยู่แต่สิ่งที่เธอเห็นนั้นก็คือมันไกลมากและเธอไม่สามารถมองเห็นได้ชัดและอีกเรื่องหนึ่งก็คือมันมีขอบรั้วและขอบหลังคาบนดาดฟ้านั้นมันเป็นที่ซ่อนตัวของคนร้าย
หลงบิงลองมองขึ้นไปบนดาดฟ้าจากจุดที่เซี่ยเหล่ยมองเห็น “ฉันมีสายตาที่ดีมาก แต่ทำไมฉันไม่เห็นอะไรเลย แล้วเขาเห็นมันได้ยังไง ? เขามีสายตาที่ดีกว่าฉันรึ ? มากกว่าสายตาฉันหรือไม่ ? มันเป็นไปได้ยังไง ? พฤติกรรมของเขาในคาสิโนก็แปลกเกินไป….. คนนี้…..ฉันนั้นต้องตรวจสอบประวัติของเขา”
เซี่ยเหล่ยไม่ได้ยินสิ่งที่หลงบิงกำลังพูดเขากำลังนั่งรถโดยสารไปที่ท่าเรือ
เมื่อตอนที่เขามาถึงที่นี่ครั้งแรกเซี่ยเหล่ยมีเงินแค่ 9000 หยวนแต่ในตอนนี้มันได้เปลี่ยนไปแล้วเขามีเงินถึง 210000 หยวนและสิ่งนี้มันจะทำให้เขาสามารถเลี้ยงดูน้องสาวและสามารถจ่ายค่าเทอมของน้องสาวได้ เขาจะนำเงินที่เหลือนี้ไปลงทุนทำธุรกิจขนาดเล็กหรือจะนำไปเปลี่ยนแปลงบางสิ่งบางอย่างในชีวิต
เมื่อเซี่ยเหล่ยก้าวเท้าลงสู่เมืองห่ายจู เขาเปลี่ยนมือถือของเขากลับมาเป็นเครื่องเดิมและเห็นว่ามีสายที่ไม่ได้รับจากหม่าเสี่ยวอัน “เสี่ยวอันต้องไปหาเราที่โรงพยาบาลอย่างแน่ๆ เสี่ยวอันคงเป็นห่วงเกี่ยวกับอาการของเรา แต่เมื่อเราออกจากโรงพยาบาลโดยไม่บอกเขา เสี่ยวอันคงจะโกรธเราแน่ๆที่ไม่บอกเขาว่าเราออกจากโรงพยาบาลแล้ว เราควรซื้อ iPhone 6 Plus ให้เขาเป็นการตอบแทนน้ำใจและคงทำให้เขามีความสุขมาก”
เซี่ยเหล่ยยอมที่จะใช้โทรศัพท์ราคาถูกและควรจะให้สิ่งดีๆกับเพื่อนของเขา ตอบแทนที่เขาเป็นเป็นห่วงและคอยดูแลในวันที่ไม่ใคร
ระหว่างที่รอรถโดยสารเซี่ยเหล่ยได้โทรหาหม่าเสี่ยวอัน “สวัสดี เสี่ยวอัน เหล่ยเอง.. เหล่ย. เหล่ยอยู่ที่ไหน.. ? ผมกำลังไปรับเสี่ยวอันจากนั้นพวกเราไปหาอะไรดื่มกัน”
“ดื่ม….ดื่ม….” เสียงของหม่าเสี่ยวอันขาดๆหายๆราวกับว่าเขากำลังมีบางสิ่งบางอย่างอยู่ในปากของเขา “ดื่ม… ดื่ม….เท้าสิ ! ผมกำลังรอเหลี่ยอยู่ที่โรงพยาบาล..”
“อยู่ในโรงพยาบาล ?” เซี่ยเหล่ยรู้สึกแปลกใจ “มีอะไร ? เกิดอะไรขึ้น ? โรงพยาบาลไหนที่เสี่ยวอันอยู่.. ?”
“...สิ่งที่เหล่ยทำไว้…..เหล่ย…..ระวั---ง ตั--วด้วย … อย่าเพิ่ง...มา..อย่าเจอหน้ากับ...พวกมัน” หม่าเสี่ยวอันหมดสติก่อนที่จะพูดจบประโยค
“รอก่อนผม ผมกำลังจะรีบไปเดี๋ยวนี้ !” เซี่ยเหล่ยรีบเรียกรถโดยสารและรีบไปทันที
ครึ่งชั่วโมงต่อมาเซี่ยเหล่ยเดินทางมาถึงโรงพยาบาลที่เขาเพิ่งออกมาเมื่อตอนเช้า เขารีบไปที่โต๊ะของพยาบาลและถามหาชื่อของหม่าเสี่ยวอัน
ศีรษะของหม่าเสี่ยวอันแขนและขาถูกพันด้วยผ้าพันแผลครึ่งซีก ใบหน้าของเขาบวมเป่งดูจากลักษณะบาดแผลก็บอกเลยว่าเขาโดนรุมทำร้ายจากบุคคลบางกลุ่ม
“เสี่ยวอันบอกกูมา ใครทำแบบนี้กับมึง !” เซี่ยเหล่ยโกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรง
หม่าเสี่ยวอันยิ้มแบบเจ็บปวด “ใคร...แล้วมันจะเป็นใครอีก.. ?”
เซี่ยเหล่ยก็คิดถึงคนคนหนึ่ง “มันคือไอ้สารเลวเฉินฉัวหู่ ใช่มั้ย ?”
หม่าเสี่ยวอันพยักหน้าและบอกกับเซี่ยเหล่ยว่ามันเกิดอะไรขึ้นในช่วงเวลานั้น
มันเป็นช่วงเวลาที่เฉินฉัวหู่เข้ามาทำร้ายหม่าเสี่ยวอันและลูกน้องของมันอีกคนไปหาห้องที่เซี่ยเหล่ยอยู่ อย่างไรก็ตามลูกน้องของมันได้ควานหาเซี่ยเหล่ยอย่างต่อเนื่อง หม่าเสี่ยวอันอาเจียนเป็นเลือด มันก็ยังไม่หยุดการต่อย เตะ ทำร้ายหม่าเสี่ยวอันและสุดท้ายแล้วมันก็ทิ้งร่างของหม่าเสี่ยวอันไว้ที่ข้างเตียงในโรงพยาบาล
“ไอ้สารเลว ! มันมีสิทธิ์จะทำกับมึงเช่นนี้เลยหรือ ? มันอยู่เหนือกฎหมายงั้นหรอ ? ไม่มีใครสามารถหยุดยั้งความชั่วร้ายของมันได้เลย ?” หลังจากที่เซี่ยเหล่ยฟังเรื่องจากหม่าเสี่ยวอันเขาก็กำหมัดอย่างแรงและเขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเขาได้ในตอนนี้
“กฎหมาย ?” หม่าเสี่ยวอันยิ้มอย่างอนาถใจ “เหล่ย...รู้มั้ยว่า หลังจากที่มันซ้อมเราแล้ว มันยังพูดอีกว่าลุงของมันเป็นหัวหน้าตำรวจและพวกมันจะเอาเรื่องของพวกเราได้ตลอดเวลา !”
“มันสามารถทำอะไรก็ได้ตามใจชอบเพราะว่าลุงของมันนั้นเป็นหัวหน้าตำรวจที่ยิ่งใหญ่ ?” เซี่ยเหล่ยกล่าว
“ตำรวจมาสอบสวนผม เจ้าหน้าที่มาถามคำถามสองสามประโยคและเขาก็ได้จากไปและเขาก็ไม่พูดถึงการกระทำของเฉินฉัวหู่เลย” หม่าเสี่ยวอันกล่าวต่อว่า “หลังจากนั้นก็มีหมออาวุโสท่านหนึ่งบอกกับผมว่าลุงของเฉินฉัวหู่นั้นเป็นหัวหน้าตำรวจในพื้นที่แห่งนี้ เฉินฉัวหู่ทำธุรกิจก่อสร้างอยู่ตลอดเวลาโดยมี หลีชิงฮัวเป็นหัวหน้าเขาอีกทีโดยเฉินฉัวหู่ทำตามคำสั่งของเขาเท่านั้น ทั้งสองคนนั้นมีผลประโยชน์ร่วมกันและมีอำนาจมากในเมืองนี้ พวกเขาทำทั้งสิ่งถูกกฎหมายและสิ่งผิดกฎหมายในเวลาเดียวกัน พวกเราไม่สามารถสู้พวกมันได้เลย เหล่ยระวังไว้ด้วยมันบอกว่าเหล่ยโกงเงินมันไป 10000 หยวนสำหรับค่ารักษาในโรงพยาบาล มันต้องการให้เหล่ยจ่ายค่าเสียหายของหม้อแปลงไฟฟ้าและเครื่องเชื่อมไฟฟ้าทั้งหมด เหล่ย..และเซี่ยเสวียต้องระวังตัวในช่วงนี้นะ”
“ระวังตัว ? ทำไมพวกเราต้องระวังตัว ? กูได้รับบาดเจ็บจากสถานที่ก่อสร้างของมัน ถ้าโชคไม่ดีกูจะสูญเสียตาข้างนึงไปเลย 10000 หยวนของมันสามารถซื้อดวงตาของกูได้เหรอ ? นอกจากนี้มันยังมาทำร้ายเสี่ยวอันอีก มันเป็นคนผิดกูไม่ได้ผิดแล้วทำไมกูกับเซี่ยเสวียต้องระวังตัวด้วย กูไม่กลัว กูจะทวงหาความยุติธรรมให้เอง !” เซี่ยเหล่ยเริ่มโกรธมากขึ้นจนเริ่มจะควบคุมตัวเองไม่ได้อีกครั้ง
“เหล่ย...ฟังผมนะ” หม่าเสี่ยวอันกล่าวอย่างกังวล “ลืมเรื่องนี้ไปเถอะ ผมไม่เป็นไร...”
“อย่ากังวลไปเลย เสี่ยวอันพักผ่อนให้สบายเถอะ” เซี่ยเหล่ยกล่าว
ทันใดนั้นพยาบาลคนหนึ่งก็ได้เดินเข้ามาหาเซี่ยเหล่ยและถามว่า “คุณเป็นญาติของผู้ป่วยเตียง 19 รึปล่าว ? คุณควรจะจ่ายค่าธรรมเนียมการรักษาและควรจ่ายค่ายานะ”
“เท่าไหร่ ?” เซี่ยเหล่ยรู้ทันทีเลยว่าเฉินฉัวหู่ไม่ได้จ่ายค่ารักษาของหม่าเสี่ยวอันแม้แต่น้อย
“1200 หยวน แต่เพื่อนของคุณยังต้องใช้ยารักษาเพิ่มเติมเพราะฉะนั้นฉันแนะนำให้คุณจ่ายเงินเพิ่มขึ้นเป็น 7000 หยวนจะดีที่สุด” พยาบาลกล่าว
“เงินนั้น….ผมจะหาทาง…. เหล่ย ไม่เป็นไร !” หม่าเสี่ยวอันกัดฟันลุกขึ้นพูดขณะที่เขายังเจ็บปวดกับบาดแผล
“ผมจะให้พวกคุณ 8000 หยวนแต่พวกคุณต้องดูแลเพื่อนของผมให้ดีขึ้น” ขณะที่เซี่ยเหล่ยพูดเขาก็ได้รับบิลและจ่ายเงิน
น้ำตาของหม่าเสี่ยวอันคลอเป้าตา “เหล่ย…. อย่า…..เงินนั้น...มัน...สำหรับค่าเทอมของเซี่ยเสวีย”
แต่เซี่ยเหล่ยเดินออกจากโรงพยาบาลและไม่หันกลับมามองข้างหลัง…..
ขอบคุณครับ แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้า ติดตามข่าวสารและเรื่องราว https://www.facebook.com/Tranxending-Vision-1843606792370694/ ขอเพียงแค่กดไลค์กดติดตาม ก็เป็นกำลังใจให้ผมแปลต่อได้แล้วคร้าบบบ ฝากด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
###################################################################
