ตอนที่ 24 : กระบี่อ่อนสะเก็ดดาวตกม่วง

 

วันต่อมา หลิงเทียน มาเยือนบ้านพักของอาวุโสลี่หัวอีกครา

"เด็กน้อย เจ้ามาหาข้ามีธุระอันใด?อย่าบอกนะว่าเจ้าใช้เงินพันเหรียญที่ข้าให้ไปเมื่อวานหมดสิ้นแล้ว" สีหน้าของอาวุโสลี่หัวแปรเปลี่ยนเป็นตกตะลึงเล็กน้อยในขณะที่จ้องมองไปยังหลิงเทียน

"อาวุโส ข้าไม่ได้มาหาท่านเพราะเรื่องเงิน ข้าแค่อยากรบกวนให้ท่านช่วยหลอมกระบี่เล่มนี้ให้ข้าโดยใช้เปลวเพลิงหลอมโอสถของท่าน" หลิงเทียนกล่าวออกมาอย่างเขินอาย

หลังจากนั้นเขาก็หยิบกระบี่สั้นสีม่วงออกมายื่นให้อาวุโส

"นี่ใช่กระบี่ที่สร้างมาจากแร่ม่วงใช่หรือไม่? หากข้าใช้เปลวเพลิงหลอมโอสถหลอมมัน ข้าเกรงว่าจักทำให้กระบี่นี้สลายกลายไปเป็นไอ ไม่ต่างอะไรจากวัตถุดิบธรรมดาเสียมากกว่า" คิ้วของอาวุโสลี่หัวขมวดเป็นปม

" ผู้อาวุโส ท่านมั่นใจเหรอว่ามันจะเป็นเช่นนั้น? ท่านกล้าพนันกับข้าหรือไม่?" หลิงเทียนพูดออกมาพร้อมแสยะยิ้ม

อาวุโสลี่หัวจ้องไปยังหลิงเทียนด้วยความสงสัย เขารู้ว่าเด็กหนุ่มตรงหน้าไม่คิดทำอะไรที่มันไร้ประโยชน์เป็นแน่ เขาไม่คิดจะตกหลุมพรางของมันเด็ดขาด แต่ว่าเขาก็ค่อนข้างสนใจกระบี่ในมือของมันเป็นอย่างยิ่ง

หรือว่าเขาจะวินิจฉัยผิดไป?

ลี่หัวรีบนำกระบี่สั้นสีม่วงมาถือไว้บนมืออย่างรวดเร็ว พลังงานต้นกำเนิดของเขาหลั่งไหลออกมาราวกับน้ำนมสีขาวก่อนที่มันจะแปรเปลี่ยนเป็นเปลวเพลิงหลอมโอสถ ครอบคลุมไปทั่วกระบี่ ...

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป

โลหะมากกว่าครึ่งของกระบี่สั้นเริ่มสลายกลายเป็นไอ แต่โลหะม่วงกลับแปรสภาพเป็นของเหลว

ไม่ว่าลี่หัวจะทุ่มเทความพยายามสักเท่าไร เขากลับไม่สามารถใช้เปลวเพลิงหลอมโอสถของเขาทำให้ของเหลวสีม่วงนี้ระเหยกลายเป็นไอได้

ในขณะนี้เม็ดเหงื่อเริ่มผุดมาทั่วไปหน้าของลี่หัว เขาสะบัดมือเพื่อสลายเปลวเพลิงหลอมโอสถจนหมดสิ้น

"เด็กน้อย กระบี่นี้หลอมสร้างด้วยวัตถุดิบอื่นอีกใช่หรือไม่?"

เปลวเพลิงหลอมโอสถของเขา แข็งแกร่งมากพอที่จะหลอมโลหะธรรมดาให้สลายกลายเป็นไอได้

เช่นนั้นหมายความว่า กระบี่นี้ถูกหลอมสร้างมาด้วยวัตถุดิบอื่นๆอีก ทำให้เปลวเพลิงหลอมโอสถของเขาไม่สามารถหลอมมันให้ระเหยกลายเป็นไอได้

"ถูกแล้ว" หลิงเทียนพยักหน้าตอบรับเบาๆ

"เจ้าบอกข้าได้หรือไม่ ว่ามันใช้วัตถุดิบอันใดบ้าง?" ลี่หัวสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะถามออกมาด้วยความอยากรู้

"สะเก็ดดาวตกม่วง" หลิงเทียนตอบออกไปโดยไม่ได้ปิดบัง

"อะไรนะ?!" ลี่หัวถึงกับตกตะลึง

แม้ว่าเขาจะเป็นถึงผู้หลอมโอสถระดับ 9 แต่เขาก็รู้จักสะเก็ดดาวตกม่วงนี้จากคำร่ำลือเท่านั้น สำหรับช่างฝีมือแล้ว ของสิ่งนี้ไม่ต่างอะไรกับสมบัติล้ำค่า

"เด็กน้อย เจ้าไปได้กระบี่เล่มนี้มาจากที่ใด?" ลี่หัวสูดหายใจเข้าอย่างหนัก ก่อนที่จะกล่าวถามออกมา

"จากร้านค้าอาวุธของตระกูลลี่ ราคาที่ข้าจ่ายไปคือ 200 เหรียญเงิน" หลิงเทียนกล่าวออกมาด้วยความเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด

200 เหรียญเงิน? มุมปากของลี่หัวถึงกับกระตุก แร่สะเก็ดดาวตกม่วงชิ้นใหญ่ขนาดนี้ กลับมีค่าเพียง 200 เหรียญเงิน?

หากเขาให้ช่างฝีมือด้านการทำอาวุธรู้เรื่องนี้ พวกมันไม่อกแตกตายกันหรือไร!

แน่นอน ลี่หัวย่อมรู้ว่าคนธรรมดาสามัญทั่วไปย่อมไม่รู้คุณค่าที่แท้จริงของ สะเก็ดดาวตกม่วง

"เช่นนั้นหมายความว่า กระบี่เล่มนี้ถูกหลอมสร้างมากจากโลหะดาราม่วง?" ลี่หัวกล่าวถามออกมา

"ข้าคิดไม่ถึงจริงๆว่าผู้อาวุโสจะรู้จักโลหะดาราม่วงด้วย" หลิงเทียนกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ

"ข้าเคยเห็นมันจากตำราโบราณ สะเก็ดดาวตกม่วงมักถูกพบในโลหะดาราม่วง จึงทำให้เป็นเรื่องยากที่สามารถระบุได้... เด็กน้อย! แล้วเจ้าสามารถแยกแยะมันได้อย่างไร? "

ลี่หัวจ้องไปยังหลิงเทียนด้วยประกายตาลี้ลับราวกับจะค้นหาความจริง น่าเสียดายที่หลิงเทียนทำเพียงแสยะยิ้มออกมาโดยไม่ได้เอ่ยตอบ

"ท่านผู้อาวุโส ข้าคงต้องขอตัวกลับก่อน พอดีมีเรื่องที่ข้าต้องกลับไปกระทำ"

เมื่อได้รับสะเก็ดดาวตกม่วงจากลี่หัวแล้ว หลิงเทียนก็ขอตัวจากมาทันที

"เด็กคนนี้ช่างดูแตกต่างจากเมื่อก่อนราวกับคนละคน อืม...เรื่องนี้คงต้องขอบคุณอาจารย์ที่เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับ 7 ของมัน" ประกายตาของลี่หัวเปล่งประกายออกมายามกล่าวถึงเรื่องนี้

หลิงเทียนจากที่พักของอาวุโสลี่หัวมาพร้อมกับสะเก็ดดาวตกม่วง เมื่อเขากลับมาถึงบ้าน เขาไม่ได้รบกวนเค่อเอ๋อที่กำลังเก็บตัวบ่มเพาะในห้องแต่อย่างใด เขารีบไปหามารดาเพื่อที่จะให้นางพามันไปด้านนอกทันที

"ลูกเทียน เจ้าต้องการให้ช่างตีเหล็ก หลอมสร้างกระบี่สองเล่มด้วยโลหะนี้หรือ?" นางถามออกมาด้วยความสงสัย เมื่อมองไปยังโลหะสีม่วงในมือของหลิงเทียน

ในความเห็นของนาง โลหะจำนวนเท่านี้ เพียงพอให้หลอมสร้างได้แต่มีดสั้น หรืออะไรที่เล็กกว่าเท่านั้น

"หืม ท่านแม่ไม่เชื่อข้าเช่นนั้นเหรอ?" หลิงเทียนกล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้มบางๆ

ลี่หลัวส่ายศีรษะไปมา

.......

ในเวลาไม่นาน สองแม่ลูกก็เดินทางมาถึงโรงหลอมเหล็กของตระกูลลี่

"ผู้อาวุโสเก้า" ศิษย์ที่ทำหน้าที่ต้อนรับต่างกล่าวทักทาย พร้อมกับโค้งคำนับ ลี่หลัว

"หัวหน้าของพวกเจ้าอยู่ที่ใด" ลี่หลัวพยักหน้าตอบรับ ก่อนที่จะเอ่ยถามออกมา

“ฮ่าฮ่า! ยากนักที่จะได้พบท่าน ผู้อาวุโสเก้า แล้วมาหาช่างตีเหล็กเช่นข้าท่านมีอะไรให้ข้าช่วยรึ?”ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งเดินออกมาจากด้านโรงเก็บอาวุธด้านใน

เสียงหัวเราะของชายดังกล่าวดังขึ้น พร้อมกับที่เขาเดินออกมาช้าๆ จนมาหยุดตรงหน้าของหลิงเทียนและแม่ของมัน

"นี่คงเป็นนายน้อยหลิงเทียนใช่หรือไม่?" สายตาของชายวัยกลางคนจ้องไปยังหลิงเทียนก่อนที่จะเผยรอยยิ้มบางๆ

"ลูกเทียน นี่คือท่านหลง ผู้ดูแลโรงหล่อตระกูลลี่ของพวกเรา กระบี่เหล็กเนื้อดีที่ถูกจำหน่ายในร้านค้า ล้วนแล้วแต่เป็นผลงานของท่าน" ลี่หลัวกล่าวกับหลิงเทียน

"ผู้ดูแลหลง!" หลิงเทียนส่งรอยยิ้มบางๆให้กับชายวัยกลางคนตรงหน้า

"ผู้อาวุโสเก้า ใยท่านทำราวกับข้าเป็นคนอื่นคนไกล หากไม่ได้ท่านเป็นคนไปขอร้องประมุขตระกูลลี่ ข้ายังจะอาศัยอยู่ในตระกูลลี่ถึงวันนี้ได้เหรอ? " ชายวัยกลางคนกล่าวออกมา อดไม่ได้ที่เขาจะรำลึกความหลัง

"ลี่หลง เรื่องมันผ่านมาหลายปีแล้วท่านอย่าได้กล่าวถึงเลย เหตุผลที่ข้ามาหาท่านวันนี้เพียงเพาะลูกชายของข้า อยากให้ท่านช่วยหลอมกระบี่สักสองเล่ม" ลี่หลัวส่ายหัวออกมา ก่อนที่จะกล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้ม

นางหันกลับไปมองหลิงเทียนก่อนที่จะพูดออกมา

"ลูกเทียน ??ผู้ดูแลหลงถือว่าเป็นช่างฝีมือดีที่สุดในตระกูลลี่ กระบี่ของเขาล้วนนับว่าเป็นกระบี้ชั้นเลิศขึ้นชื่อไปทั่วทั้งเมืองวายุโปรย กระบี่ที่อีกสองตระกูลหลอมสร้างออกมาล้วนไม่คู่ควรเปรียบเทียบกับของเขา"

เมื่อได้ยินคำกล่าวของมารดา หลิงเทียนเพียงพยักหน้าตอบรับเบาๆ

"นายน้อยหลิงเทียน ท่านต้องการให้ข้าสร้างกระบี่ประเภทไหนหรือ?" ลี่หลงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเคารพ

"ผู้ดูแลหลง ข้าอยากให้ท่านหลอมสร้างกระบี่อ่อนจากวัตถุดิบที่ข้านำมา ข้าอยากให้ท่านทำให้มันบางที่สุดเท่าที่ท่านสามารถกระทำได้" หลิงเทียนเผยสะเก็ดดาวตกม่วงก้อนเท่ากำปั้นในมือของเขา

"กระบี่อ่อน? นายน้อยหลิงเทียน กระบี่อ่อนนั้นจำเป็นต้องใช้โลหะที่มีคุณสมบัติยืดหยุ่นสูง โปรดอภัยให้ข้าด้วย แต่ข้าไม่สามารถระบุคุณสมบัติของโลหะในมือท่านได้ว่าเหมาะสมหรือไม่"ลี่หลงกระพริบตา ก่อนที่จะค่อยๆกล่าวออกมา

ลี่หลัวขมวดคิ้วเล็กน้อย ใบหน้างดงามของนางฉายแววประหลาดใจออกมา

ความสามารถของลี่หลงนั้นตัวนางย่อมรู้ดี แต่เขากลับไม่สามารถระบุได้ว่าโลหะที่อยู่ในมือของบุตรชายนางคืออะไร ... นี่เห็นได้ชัดว่ามันย่อมไม่ใช่โลหะธรรมดาสามัญ

"ผู้ดูแลหลง ท่านแค่ใช้พวกมันในการสร้างก็พอ เพียงแต่ขอให้ท่านพยายามทำให้พวกมันบางที่สุดเท่าที่จะทำได้"

หลิงเทียนกล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้ม

เขากำลังล้อข้าเล่นงั้นหรือ? ในทวีปเมฆาแห่งนี้ จะมีโลหะอื่นใดยืดหยุ่นเทียบเท่าสะเก็ดดาวตกม่วงอีก

เหตุผลที่สะเก็ดดาวตกม่วงเป็นยอดโลหะในการสร้างอาวุธและเป็นที่ต้องการของนักสร้างอาวุธเป็นอย่างมากเพราะว่ามันเป็นแร่ที่มีความยืดหยุ่นสูง

"เอาล่ะ เช่นนั้นข้าจะลองดู" ลี่หลงพยักหน้าก่อนที่จะรับสะเก็ดดาวตกม่วงมา ถึงแม้ว่าเขาจะสนใจโลหะในมือ แต่ว่าเขาก็ไม่สามารถระบุคุณสมบัติของมันได้

"นายน้อยหลิงเทียน ตามข้ามายังห้องหลอมส่วนตัว"

ด้วยการนำทางของลี่หลง หลิงเทียนก็ติดตามเขาไปยังห้องด้านใน ที่อยู่ภายในโรงหล่อของตระกูลลี่

ด้านในห้องหลอมเต็มไปด้วยอุปกรณ์ บนชั้นวางอาวุธที่อยู่ตรงมุมหนึ่งนั้นเต็มไปด้วยกระบี่เนื้อดี เปล่งประกายอันตรายออกมา

ภายใต้การจับจ้องของหลิงเทียน ลี่หลงถอดเสื้อของเขาออกอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะเผยร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามสมบูรณ์แบบออกมา

เขาโยนสะเก็ดดาวตกม่วงไปยังใจกลางเตาหลอม เพื่อให้วัตถุดิบได้รับความร้อนจากเปลวเพลิงมากที่สุด

ลี่หลงก้มตัวลง ก่อนที่จะเริ่มดึงที่สูบลมเพื่อเพิ่มการเผาไหม้ของเปลวเพลิงให้ได้อุณหภูมิที่สูงขึ้น

หลังจากหนึ่งชั่วโมงผ่านไป ในที่สุดสะเก็ดดาวตกม่วงก็เริ่มแสดงสัญญาณว่ากำลังจะหลอมละลายออกมา

ลี่หลงระบายลมหายใจออกมา สายตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ภายใต้อุณหภูมิร้อนระอุนี้ แม้แต่โลหะชั้นยอดยังใช้เวลาแค่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงในการหลอมละลาย ..นี่มันเกินกว่าที่เขาคาดเอาไว้มาก โลหะชิ้นนี้นับว่ามหัศจรรย์จริงๆ

แน่นอนว่าตอนนี้ เขารู้สึกว่ามันท้าทายอย่างมาก ความรู้สึกตื่นเต้นของเขาเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ผ่านไปครู่หนึ่ง ลี่หลงก็ยืนขึ้น เขาเดินไปหยิบค้อนออกมา กล้ามเนื้อและเส้นเลือดเริ่มปรากฏบนแขนของเขา

เคร้ง!

ค้อนของเขาทุบลงไปยังสะเก็ดดาวตกม่วงอย่างต่อเนื่อง จนตอนนี้มันเริ่มแปรสภาพไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายก้อนสะเก็ดดาวตกม่วง ก็ กลายเป็นกองโลหะเหลวอ่อนนุ่ม คล้ายดินน้ำมัน

"โลหะที่อ่อนนุ่มอะไรเช่นนี้!"

ลี่หลงแทบไม่สามารถระงับอารมณ์ตนเองลงได้หลังจากได้เห็นภาพตรงหน้า

"นายน้อยหลิงเทียน ??กระบี่สองเล่ม สามารถสร้างได้ไม่มีปัญหา!"

ลี่หลงมองไปยังหลิงเทียนที่อยู่ใกล้ๆด้วยรอยยิ้มบางๆ

"รบกวนผู้ดูแลหลงแล้ว" หลิงเทียนพยักหน้าตอบรับ

เคร้ง!

เคร้ง!

มือของลี่หลงค่อยๆลงค้อนอย่างช้าๆอยู่ระยะหนึ่ง ในที่สุดก้อนสะเก็ดดาวตกม่วงที่หลอมเหลวก็ถูกแบ่งแยกเป็นสองกองเท่าๆกัน

กระบี่ทั้งสองเล่มกำลังถูกตีขึ้นรูปอย่างช้าๆ

จากมุมมองของหลิงเทียนเมื่อได้เห็นกระบวนการดังกล่าว แววตาของเขาปรากฏความนับถือต่อลี่หลงเป็นอย่างมาก

ตั้งแต่เริ่มต้นกระบวนการสร้างอาวุธ ไม่ว่าจะเป็นการควบคุมอุณหภูมิจากการดึงลูกสูบเพิ่มลม หรือจะเป็นมุมการลงค้อน ผู้ดูแลหลงล้วนทำทุกอย่างได้อย่างไร้ที่ติ

มันบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่า ผู้ดูแลหลงนับว่าเป็นช่างตีอาวุธที่มีความเชี่ยวชาญสูงผู้หนึ่ง อาจจะเป็นเพราะสาเหตุนี้ เขาถึงถูกกล่าวขานว่าเป็นช่างตีอาวุธมือหนึ่งแห่งเมืองวายุโปรย

สองชั่วโมงผ่านไป กระบวนการตีดาบของลี่หลงก็ดำเนินมาถึงจุดสุดท้าย ตอนนี้กระบี่อ่อนทั้งสองถูกขึ้นรูปออกมาอย่างสมบูรณ์ มองลอดเปลวเพลิงไปจะพบภาพกระบี่ที่สวยงามเปล่งประกาย ใบดาบนั้นโปร่งใสวาววับและบอบบาง ราวกับปีกของจั๊กจั่น

เช้ง....

ลี่หลงยกมันขึ้นมือก่อนที่จะเอื้อมมืออีกข้างไปหยิบกระบี่เหล็กชั้นเลิศบนชั้นวางอาวุธ

เขาวาดกระบี่อ่อนไปยังกระบี่เหล็กชั้นเลิศเล่มนั้น

ชิ้ง!

เสียงการสะบั้นของกระบี่ชั้นเลิศดังขึ้น กระบี่อ่อนตัดมันได้ง่ายดายราวกับตัดกระดาษ

"กระบี่ดี!" หลิงเทียนจ้องมองด้วยแววตาเปล่งประกาย

ระดับฝีมือของลี่หลงสร้างความประทับใจให้เขามาก

หากไม่นับข้อบกพร่องที่ไม่อาจเพิ่มอำนาจสังหารในการโจมตีแล้ว นอกเหนือจากนั้นกระบี่ทั้งสองเล่มนี้สามารถเทียบเคียงได้กับ ผลงานของช่างตีอาวุธระดับ 9 เลยทีเดียว

"นายน้อยหลิงเทียน ข้าขอขอบคุณท่านอย่างยิ่ง" ลี่หลงโค้งคำนับหลิงเทียน

"ผู้ดูแลหลง เหตุใดท่านทำเช่นนี้?" หลิงเทียนรีบโค้งคำนับตอบในทันที

"ข้ารู้สึกขอบคุณท่านอย่างยิ่ง ที่มอบโอกาสในการตีอาวุธด้วยโลหะพิเศษเช่นนี้ หากข้าไม่ได้โลหะที่ยอดเยี่ยมยิ่งกว่านี้ในการตีอาวุธ กระบี่ทั้งสองเล่มนี้จะเป็นผลงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของข้าลี่หลง! " ลี่หลงกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น

ช่างตีอาวุธทุกคนย่อมหวังให้อาวุธของตนเป็นอาวุธที่ล้ำเลิศที่สุด

ฟึ่บ! ฟึ่บ! ฟึ่บ! ฟึ่บ!

หลิงเทียนสะบัดกระบี่อ่อนที่สร้างจากสะเก็ดดาวตกในมือรวดเร็วราวกับพายุ

น้ำหนักของกระบี่อ่อนน้อยมากจนแทบไม่มี ทำให้วรยุทธ์เชิงกระบี่ของเขาน่ากลัวขึ้นอีกขั้น

รอยยิ้มจากความพึงพอใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา ด้วยกระบี่อ่อนที่สร้างจากสะเก็ดดาวตกม่วงในมือ ความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นอีกขั้น

"ผู้ดูแลหลง ท่านมีฝักกระบี่ที่เป็นหนังหรือไม่? เอาชนิดที่สามารถนำมาทำเป็นเข็มขัดได้" หลิงเทียนหันไปทางลี่หลงก่อนที่จะกล่าวถามออกมา

"นายน้อยหลิงเทียน หากท่านต้องการฝักกระบี่ที่มีคุณสมบัติเช่นนั้น ข้าจะเป็นผู้สร้างให้ท่านด้วยตนเอง" ลี่หลงกล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้ม

ตอนนี้เขามีความสุขมาก หลังจากที่ได้สร้างกระบี่สองเล่มที่เหนือกว่ามาตรฐานของเขาไปไกลจนสำเร็จ

"งั้นข้าคงต้องขอรบกวนท่านผู้ดูแลหลงอีกครั้งแล้ว"

หลิงเทียนรีบแสดงความนอบน้อมออกมา