บทที่ 4 ข้อผิดพลาดของนกตัวน้อย(part 1)

บทที่ 4 ข้อผิดพลาดของนกตัวน้อย (4-1)

       ยี่ซือได้เปิดหน้าต่างภารกิจเพื่อดูรางวัลของภารกิจย่อยในขณะที่เธอกำลังไปยังภารกิต่อไปเธอได้เดินทางไปบ้านของรามี่ที่เป็นช่างเย็บเสื้อ รางวัลที่เธอจะได้รับจากภารกิจยังเป็นปริศนาขนาดใหญ่ที่ปกปิดความลับไว้ (ประมาณว่ามี เครื่องหมาย ? อยู่บนหัวของ NPC ซึ่งผู้เล่นแต่ละคนจะไม่สามารถรู้ได้ว่า NPC นั้นจะให้อะไร)

 

       ถึงแม้ว่ายี่สือสงสัยว่าเครื่องหมายตกใจขนาดใหญ่มันคืออะไร แต่เธอก็ไม่สามารถทำอะไรมากไปกว่านี้ได้

 

       ยี่สือจึงปิดหน้าต่างภารกิจและเดินเข้าไปยังบ้านของรามี่ที่เป็นช่างเย็บเสื้อ หลังจากที่เธอทักทายรามี่เสร็จแล้ว เธอจึงรับภารกิจจากรามี่โดยมีเงื่อนไขว่าให้เก็บ “ฟันของกระต่ายจำนวน 10 อัน”

 

       เมื่อเธอยื่นฟันของกระต่ายที่เธอได้เก็บมาให้กับรามี่ เพราะว่าเธอได้เก็บฟันเหล่านั้นมามาล่วงหน้าแล้ว รามี่แสดงสีหน้าความแปลกปละหลาดใจออกมา “พระเจ้า!! ท่านนักผจญภัยท่านทำภารกิจเร็วมาก !”

 

       ยี่ซือยิ้มออกมา เธอไม่ได้ทำภารกิจเร็วมันเป็นข้อดีที่เธอเคยอยู่จุดสูงสุดของเกมส์แห่งโชคชะตาและก็ยังหลงเหลือความรู้ที่เคยผ่านมาของเธอ ทำให้สามารถสำเร็จภารกิจบางอย่างได้รวดเร็วขึ้น

 

       จากนั้นยี่ซือก็รับภารกิจต่อไปจากรามี่ โดยภารกิจนี้ให้นำขนของลูกหมูป่าที่อยู่นอกหมู่บ้านกลับมา รามี่ให้มีดสั้นกับยี่ซือซึ่งมีความทนทานเหลือแค่ 10 จุด

 

       หลังจากที่ยี่ซือออกจากหมู่บ้านเธอก็ได้ไปยังรังของลูกหมูป่า พลังโจมตีและความเร็วของลูกหมูป่านั้นเยอะกว่ากระต่ายที่ผ่านมา ยี่ซือจำเป็นที่จะต้องสู้ครั้งละตัวเพราะตอนนี้ระดับของเธอยังน้อยอยู่

 

       ทุกๆการโจมตีของยี่ซือด้วยมีดสั้นได้เพื่มความชำนาญในการใช้มีดสั้นอย่างต่อเนื่อง

 

       ถึงแม้ว่าการจัดการลูกหมูป่านั้นเป็นไปอย่างเชื่องช้าแต่ความสามารถของนักล่าในการต่อสู้ระยะใกล้มันก็ดีกว่าแม่มดที่เธอเคยเป็น ความแตกต่างของพลังโจมตีนั้นทำให้ยี่ซือมีความสุข โดยตอนที่เธอเป็นแม่มดเธอจำเป็นต้องใช้เวลาอย่างมากในการจัดการหมูพวกนี้

 

       ในขณะที่เธอกำลังมีความสุขอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงของระบบ “เพื่อนของท่าน ลู่ชาง ได้ติดต่อหาท่าน ท่านต้องการเชื่อมต่อเข้ากับเกมส์หรือไม่” ยี่ซือตกใจกับเสียงของระบบทำให้จังหวะนั้นเธอถูกโจมตีจากลูกหมูป่า ความเจ็บปวดจากการถูกโจมตีทำให้ยี่ซื่อขมวดคิ้วจากนั้นเธอจึงสังหารลูกหมูป่าและรับสายที่ติดต่อเข้ามา

 

       ยี่ซือกับลู่ชางนั้นเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กๆ

 

       20 ปีก่อนมีคน 4 คนพักอาศัยอยู่ที่เดียวกัน แต่งงานกันในปีเดียวกัน ตั้งท้องในปีเดียวกันและให้กำเนิดลูกๆในวันเดียวกัน เรื่องราวเหล่านี้คงเป็นเรื่องที่อัศจรรย์อย่างมาก

 

       ยี่ซือกับลู่ชางเป็นเด็กที่เกิดมาจาก 2 ครอบครัว แต่เรื่องราวทั้งหมดไม่ได้จบลงตรงนี้

 

       เด็กสี่คนนั้นเล่นด้วยกัน ไปโรงเรียนด้วยกัน แม้ว่าจะแยกกันหลังจากที่พักอาศัยถูกรื้อทิ้งตอนมัธยมปลาย ครอบครัวทั้งสี่ก็ยังรักษาความสัมพันธ์ระหว่างกันได้เป็นอย่างดี

 

       เด็กน้อยสี่คนก็ยังคงสนิทกันถ้าเกิดเธอไม่......

 

       ยี่ซือเม้มริมฝีปาก ถ้าเธอไม่ทำลายความรู้สึกของเพื่อนเธอทุกๆครั้งเพื่อการเอาชนะเพื่อเป็นที่ 1 ชองชีวิจในอดีต  ยี่ซือเกลียดความจริงที่ว่าชีวิตในอดีตของเธอนั้นทุกข์ทรมานมากในช่วงเวลาที่ผ่านมา

 

       ยี่ซือหัวเราะออกมาเพราะว่าตอนนี้เธอมีโอกาสได้เริ่มชีวิตใหม่

 

       ยี่สือเกลียดความจริงที่ในอดีตเธอเคยทำไม่ดีกับเพื่อนของเธอ เมื่อระบบได้ทำการเชื่อมต่อปลายสายไปยังลู่ชาง ยี่ซือรู้สึกว่าหัวใจของเธอนั้นได้แตกสลายประหนึ่งโดนพายุไต้ฝุ่นขนาดยักษ์

 

       นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้ยินเสียงลู่ชาง ?

 

       3ปี 5ปี หรือนานกว่านั้น?

 

       “เฮ้ ! ซือน้อย เล่นเกมส์แห่งโชคชะตาด้วยหรอ?” เสียงของลู่ชางที่คมชัดมันยังคงตราตรึงในหัวใจของยี่ซือ

 

       “ใช่” ยี่ซือต้องการตอบมากกว่านี้แต่เธอต้องปกปิดอารมณ์ของเธอตอนนี้เพราะเธอกำลังจะร้องไห้เนื่องจากเธอไม่ได้คุยกับล่ชางมานานมากแล้ว

 

       บุคลิกของยี่ซือเป็นคนเย็นชาอยู่แล้วแต่นั้นก็ไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับลู่ชางแม้แต่น้อย ลู่ชางพูดต่อ “ข้ากำลังจะเล่นนักบวช อิอิ นักบวชเผ่ามนุษย์ ข้าสามารถใช้มนต์รักษาเพื่อนๆได้ ไม่ต้องห่วงข้าจะดูแลเจ้าเอง”

 

       ยี่ซืออึ้ง เธอจำได้ว่าลู่ชางได้เล่นเป็นนักบวชในอดีตที่ผ่านมาของเธอและอันเนื่องมาจากความยากในการเล่นนักบวชจึงทำให้เขาอยู่ในระดับและอุปกรณ์ระดับต่ำ ลู่ชางได้ขอความช่วยเหลือจากยี่ซือมาตลอด แต่ยี่ซือยุ่งอยู่กับการเพิ่มระดับของตัวเองจึงไม่ได้ช่วยเหลือลู่ชาง จนในท้ายที่สุดยี่ซือได้บล๊อค (กีดกั้นการติดต่อ) ของลู่ชางไปในที่สุด

 

       หลังจากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย

 

       แต่ยี่ซือก็โชคดีที่มีโอกาสแก้ตัวอีกครั้งกับชีวิตในครั้งใหม่

 

       ลู่ชางยังคุยโวโอ้อวดอยู่เหมือนเดิม โดยที่เขาจะบอกคำแนะนำกระบวนการเล่น เทคนิคต่างๆให้กับยี่สือ “นักบวชจะสามารถรักษาและสร้างความเสียหายได้ภายในเวลาเดียวกัน อาชีพนักบวชจะทำอะไรได้หลายอย่างมากมาย ถ้าหากไม่ชำนาญจะไม่สามารถทำอะไรไม่ได้ซักอย่าง ทุกๆคนต่างก็ต้องการนักบวชถ้าเธอเล่นเก่ง แต่ถ้าเธอพลาดแม้แต่นิดเดียวเธอก็จะไม่เป็นที่ต้องการ เธอแน่ใจนะว่าอยากเล่นอาชีพนี้?” ลู่ชางรู้สึกโชคดีที่ได้คำแนะนำจากยี่ซือและอึ่งในเวลาเดียวกันเพราะว่าโดยปกติยี่ซือจะเป็นคนไม่ค่อยพูดมากถึงแม้ว่าเธอจะเล่นเกมส์เก่ง แต่เธอเห็นแก่ตัวไม่เคยแบ่งปันข้อมูลอะไรใดๆทั้งสิ้น

 

       แต่ทำไมวันนี้ยี่ซือแปลกไป ?

 

       “ลู่ชาง?” ยี่ซือถาม เมื่อรู้ว่าลู่ชางเงียบไป

 

       “แล้วข้าควรเลือกอาชีพอะไรละ” ลู่ชางถามเมื่อหายจากการตกตะลึง

 

ติดตามข่าวสารได้ที่ >>>>>>ที่นี่<<<<<< ครับ

 

##########################################################################################