บทที่ 1 การเกิดใหม่ (part 1)
บทที่ 1 การเกิดใหม่ (1)
ยี่ซือได้นั่งสังเกตการณ์อยู่บนตึกหลักของสมาคมแห่งเกียรติยศ
ข้างๆตัวของยี่ซือมีถ้วยรางวัลที่เธอเพิ่งจะได้รับมา กงล้อโชคชะตาครั้งที่ 2 ของการต่อสู้ของกษัตริย์และการวิ่งแข่งเดี่ยวมาราธอน !
ขณะที่ยี่ซือค่อยๆลดศีรษะของเธอลงเพื่อจะไปรับถ้วยรางวัล เธอกลับรู้สึกว่ามันกลายเป็นว่างเปล่าภายในจิตใจของเธอ
ยี่ซือได้ล้วงไปในกระเป๋าเสื้อคลุมของเธอและหยิบบุหรี่ที่เธอเพิ่งซื้อขึ้นมา
ปกติแล้วยี่ซือเป็นคนที่ไม่สูบบุหรี่แต่วันนี้เธอรู้สึกอยากสูบบุหรี่สักมวน และเธอก็จุดบุหรี่ด้วยความเก้ๆกังๆ เธอสูบบุหรี่เข้าไปอย่างเต็มปอด แล้วเธอก็เงยหน้ามองไปบนฟ้าที่แสนจะกว้างใหญ่
ยี่ซือกำลังลูบไล้ถ้วยรางวัลของเธออย่างภาคภูมิใจและก็ยกถ้วยรางวัลขึ้นสูงเหนือหัวของเธอและจากนั้นเธอก็ได้ตะโกนด้วยเสียงแหบแห้งว่า “พ่อ แม่ ข้าทำได้แล้ว ! แต่ทำไมข้าถึงมีความสุขเพียงน้อยนิดเท่านั้น ?”
“ดูนี่สิ ข้าได้ถ้วยรางวัลแล้ว ข้าแข็งแกร่งขึ้น ข้ายืนอยู่จุดสูงสุดในที่แห่งนี้ แต่ทำไม…..ข้าถึงไม่มีความสุขเลย ?” ในเมืองที่ค่อนข้างวุ่นวายแสงไฟนีออนส่องสว่างจนถึงเส้นขอบฟ้าและก็ไม่มีใครสังเกตเห็นคนตัวเล็กๆคนหนึ่งที่รู้สึกโดดเดี่ยวเดียวดายในตอนนี้
ยี่ซือนำมือทั้งสองข้างมาจับที่ใบหน้าของเธอและสัมผัสได้ว่ามันแห้งผากและไม่มีน้ำตาแม้แต่หยดเดียว “นี่คือสิ่งที่ข้าสมควรได้รับ ? สำหรับสิ่งที่ข้าได้ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไว้ข้างหลังและข้าก็มุ่งมันที่จะทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อทำให้ตัวข้านั้นแข็งแกร่งขึ้น ?” ยี่ซือกรี๊ดร้องด้วยความทุกข์ทรมาน
มีแต่เพียงสียงหัวเราะที่ไม่อาจหยุดได้จากปากเธออย่างบ้าคลั่ง
“ข้าหันหลังให้กับทุกอย่าง ?เพราะฉะนั้นข้าจึงแข็งแกร่งขึ้นงั้นรึ ? แต่ความเป็นจริงแล้วข้าถูกทิ้งให้เดียวดายจากทุกๆคน อะไรคือความสำเร็จที่ข้ามีในวันนี้ ? ข้าเกลียดพ่อของข้าที่ท่านรีบมุ่งไปสู่ความตายและแม่ของข้าที่ยังมีชีวิตอยู่แต่ไม่สนใจใยดี ข้าละทิ้งสหายของข้าทั้งหมดแล้ว แต่ทำไมข้าถึงมีผู้คนรู้จักกันอย่างฉาวโฉ่ ข้าคิดว่าข้าเป็นคนพิเศษแต่ในความจริงแล้ว ข้าเป็นแค่ไอ้คนไร้ค่า !”
“แต่ตอนนี้….”
ยี่ซือได้ปิดตาของเธอ จิตใจของเธอถูกครอบงำด้วยความอึดอัด ทั้งที่เธอมีสิทธิ์ที่จะเข้าร่วมการแข่งขันแต่แล้วเธอก็โดนปฏิเสธเพราะว่าเธอไม่มีพรรคพวก เป็นเพราะว่าเธอไม่มีสหายข้างกายเลยสักคน
“โชคชะตานั้นไม่มีเกี่ยวข้องกับความแข็งแรงของแต่ละบุคคล เพราะความแข็งแกร่งของแต่คนนั้นมาจากผู้คนรอบข้าง ท่านยี่ ข้าขอโทษ แต่แก่นแท้ของการต่อสู้แห่งกษัตริย์นั่นก็คือการต่อสู้แบบกลุ่ม หากไม่มีกลุ่มเข้าร่วม ข้าก็คงไม่มีทางเลือกฉะนั้นข้าจึงต้องตอบรับคำเชิญของเจ้า”
ไม่มีกลุ่มไหนสักกลุ่มที่จะต้อนรับยี่ซือ….
ฮี่ฮี่ … กลุ่มไหนจะยอมรับเธอได้ !
ยี่ซือมีคะแนนเป็นอันดับ 1 แห่งกงล้อโชคชะตา แต่เธอก็เป็นคนที่ใจร้าย เธอไม่เคยให้ความช่วยเหลือใครสักคนภายกงล้อโชคชะตาใน 10 ปีที่ผ่านมา
แม้แต่ในชีวิตจริงของยี่ซือเธอก็เป็นคนที่เห็นแก่ตัวและก็มีความโหดร้ายกับผู้คนรอบๆข้างเธอ
หลังจากที่เธอดึงโทรศัพท์มือถือออกมา ยี่ซือได้โทรออกไปยังหมายเลขหนึ่งที่เก็บไว้ในโทรศัพท์มือถือของเธอ ความรู้สึกของเธอในตอนนี้เธอเหงามาก เพราะฉะนั้นเธอต้องการคุยกับใครสักคน!
“ขออภัย หมายเลขของคุณไม่ใช้บริการมานานแล้ว”
“ขออภัย หมายเลขของคุณไม่ใช้บริการมานานแล้ว”
………
90 เปอเซ็นต์ จำนวนหมายเลขที่น้อยนิดที่จะเป็นในโทรศัพท์ของยี่ซือไม่ได้อยู่ในการใช้บริการอีกต่อไปแล้วและในตอนนี้เธอไม่ได้ติดต่อกับคนอื่นมาเป็นเวลาแค่ไหนแล้ว ?
ตัวเลื่อนจากแป้นพิมพ์บนหน้าจอมือถือของเธอได้หยุดลงที่หมายเลขสุดท้ายมันเป็นตัวเลขที่เธอคุ้นเคยและหมายเลขนั้นยังเป็นเศษเสี้ยวของความอบอุ่นที่ยังหลงเหลืออยู่ภายในจิตใจของเธอ คนคนนั้นอาจจะอยู่แถวนี้ เธอลังเลว่าเธอจะโทรออกไปยังหมายเลขนั้น
“ขออภัย หมายเลขของคุณไม่สามารถใช้บริการมานานแล้ว”
เสียงที่หนาวเหน็บที่ยี่ซือได้รับดูเหมือนจะบั่นทอนพลังงานทั้งหมดในตัวเธอ สถานการณ์เช่นนี้ของเธอน่าขำยิ่งนัก บนโลกนี้มีใครที่เป็นเหมือนเธอ ? ดูเหมือนว่าคนที่ใกล้ชิดกับเธอยังตีตัวออกห่างจากเธอเลย
ยี่ซือก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและเขวี้ยงโทรศัพท์เธอออกไปในอากาศ “ข้าไม่ต้องการหมายเลขใดอีกแล้ว !” ทำให้เธอยิ่งรู้สึกอ้างว้างและหมดหวัง
ก่อนที่ยี่ซือจะพูดจบประโยคก็ได้มีลมพายุที่รุนแรงพัดผ่านตัวเธอและทำให้เธอล้มลงที่พื้น เธอนำแขนของเธอออกมาจับยึดเหนี่ยวไว้ด้วยความอ่อนแรง เธอเงยหน้าขึ้นและสังเกตเห็นว่าสิ่งที่กำลังลอยอยู่บนตึกที่มีความสูงกว่า 100 เมตรนั้นมันไม่ใช่อย่างอื่นแต่มันคือถ้วยรางวัลของเธอ !
ยี่ซือตกใจอยู่สักครู่หนึ่งหลักจากนั้น น้ำตาของเธอก็ไหลออกมา
ในที่สุด สิ่งสุดท้ายที่เธอเหลืออยู่….. ?
อะไรคือความหมายของการมีชีวิตอยู่ของเธอ ?
ปล่อยให้มันผ่านไป จงปล่อยให้มันผ่านไปปล่อยให้ชีวิตที่น่าเวทนาของเธอจบลงตรงนี้เช่นเดียวกับความเศร้าโศกและความเดียวดายของเธอ
ปล่อยมันไปให้หมดถ้วยรางวัลทุกอย่าง ยี่ซือคลายมือที่จับอยู่สิ!
ความมืดได้กลืนกินไปทั้งตัวและจิตใจของยี่ซือ มันเหมือนกับว่าตอนนี้เธอไม่ได้มีตัวตนอยู่
อาการปวดหัวที่รุนแรง มันเริ่มกลับมา!
อย่างไรก็ตามแสงแดดอันอบอุ่นทำให้เธอนั้นสลบไสลไปอีกสักครู่หนึ่ง
มีหญิงสาวคนหนึ่งที่นอนอยู่บนเตียงเธอได้สูดหายใจเข้าลึกๆ และขดตัวใต้ผ้าห่มของเธอ และกำลังจะกลับไปความฝันอันแสนหวานของตัวเธอ
10 วินาทีต่อมาผ้าห่มสีขาวที่ห่มอยู่อย่างสบายนั้นก็หลุดออกอย่างทันที หญิงสาวคนนั้นก็ตื่นขึ้นและได้นั่งจากนั้นเธอสำรวจทุกสิ่งทุกอย่างภายในห้องราวกับว่าเธอได้เห็นวิญญาณอันชั่วร้ายอยู่ในห้องที่เธอนอนอยู่
“มันคือสวรรค์ หรือ ความฝัน ?” เธอได้บ่นพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะได้สะบัดศีรษะของเธอ “ข้าสงสัยว่าคนอย่างข้าเรอะจะฝันถึงสวรรค์...”
ยี่ซือก้มศีรษะของเธอลงมามองยังมือที่เป็นสีขาวอมชมพูและความนุ่มนวลของเธอ เธอได้นำมือทั้งสองข้างนั้นล้วงเข้าไปในผ้าห่มและจิกลงที่ขาของเธออย่างแรง
“โอ้ยย! !!” ยี่ซือร้องด้วยความเจ็บปวดน้ำตาของเธอเริ่มไหลลงมาที่แก้ม
มันไม่ใช่ความฝัน !!!
###############################################################
ติดตามข่าวสารได้ที่ ติดตามข่าวสารได้ที่ >>>>>>ที่นี่<<<<<< ครับ
