ตอนที่7

พวกเราสองคนอยู่ที่หอดูดาวจำลองได้สักพัก มันทำให้ฉันเริ่มง่วงนอนมากขึ้นเพราะว่าที่นี่มันสวยและสงบสุดๆเลยล่ะ ฉันกำลังจะหลับตาลงแต่ว่าก็ได้มีเสียงหนึ่งที่ทำให้ฉันต้องลืมตาตื่นขึ้นมา //ผ่าม ผ่าม// เสียงโทรศัพท์ได้ดังขึ้นมาซึ่งเป็นเสียงโทรศัพท์ของพี่เบส พี่เบสหยิบโทรศัพท์มาจากกระเป๋ากางเกงของตัวเองก่อนที่จะเอาขึ้นมาดู

 

“แม่โทรมาน่ะพี่ขอเวลาสักแป๊บหนึ่งนะ” แล้วพี่เบสก็เดินออกไปข้างนอกห้องก่อนจะปิดประตูลง ฉันเปลี่ยนจากนั่งเป็นเอนตัวลงนอนดูดาวแทน ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่ของจำลองแต่มันก็ดูสวยและมีค่ามากๆเลย ต่างจากที่นี่ที่จริงๆที่เราได้อยู่แม้แต่ดาวก็ยังเห็นยากเลย ฉันรออยู่สักพักหนึ่งพี่เบสก็เปิดประตูเข้ามา

 

“เราไปที่อื่นกันเถอะ ไปหาอะไรกินกันแล้วก็แต่งตัวใหม่ด้วย เดี๋ยวมีคนเห็นว่าเราแอบโดดเรียนกันจะเป็นเรื่องใหญ่เอา เอาอันนี้ไปพี่ซื้อเสื้อผ้าให้ใหม่แล้ว ไปเปลี่ยนที่ห้างกันเถอะ”

 

จากนั้นพี่เบสก็จับมือฉันแล้วฉันก็ลุกขึ้นมา พวกเราพากันขึ้นรถแล้วพากันไปที่ห้าง เมื่อถึงห้างดังแห่งหนึ่งฉันกับพี่เบสก็ขึ้นไปที่ชั้นสามเป็นชั้นเสื้อผ้า มันจะมีห้องน้ำอยู่ชั้นนั้นซึ่งสามารถเปลี่ยนเสื้อผ้าได้ ฉันก็เลยเดินเข้าไปเปลี่ยนที่นั่นแทน เมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าฉันก็รู้เลยว่า =.= พี่เบสต้องหาเสื้อผ้าน่ารักมุ้งมิ้งมาให้ฉัน ซึ่งที่แน่ๆมันเป็นกระโปรงด้วย ฉันเดินออกไปที่หน้าห้องน้ำ

 

“เสร็จแล้วค่ะเป็นยังไงบ้าง หนูบอกพี่แล้วไงว่าหนูไม่ชอบใส่กระโปรงแบบนี้ สั้นด้วยเนี่ย =.=”

 

พี่เบสมองฉันแล้วเงียบไปตา ตัวของเขานิ่งไปเลยแถมอ้าปากค้างอีก ฉันเลยเดินเข้าไปหาพี่เบสแล้วสะกิดพี่เบสเบาๆ พี่เบสหุบปากที่อ้าของพี่เขาลงแล้วก็ขยี้ตาของตัวเอง

 

“เป็นอะไรไปทำไมค้างแบบนั้นล่ะ หรือว่าชุดนี้ไม่เข้ากับปอยหรอคะ”

 

ฉันถามพี่เขาไปด้วยความสงสัยพี่เบสรีบปฏิเสธในทันที

 

“ป่าวไม่ใช่ว่าไม่เข้า แต่มันเข้ามากจนพี่ไม่เชื่อสายตาของตัวเองเลยน่ะสิ”

 

เสียงพี่เบสเบาตามคำพูดลงเหมือนกับว่าเขากำลังเขินกับคำพูดของตัวเองอยู่ ฉันยิ้มได้เพราะพี่เขานี่แหละ

 

“ไปแต่งตัวสิคะจะได้ไปหาของกินกันหิวจะแย่แล้วอะ”

 

พี่เขาพยักหน้าให้กับฉันก่อนจะเดินเข้าไปแต่งตัว ใช้เวลาไม่นานมากนักพี่เขาก็เดินออกมาด้วยลุคที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน มันทำให้ฉันคิดว่าหล่อปานเทพบุตรแบบนี้ยังสามารถหล่อได้อีกหรอ ตอนแรกจะดูตี๋ๆแต่ไปๆมาๆกลับดูคมและเข้มขึ้นเมื่อแต่งตัวแบบนี้ ฉันรีบกลืนน้ำลายของตัวเองในทันที

 

“เป็นไงพี่หล่อป่ะ” พี่เขาถามก่อนจะยิ้มออกมา โอยละลายแล้วค่ะพี่เบส

“งั้นๆแหละ” ฉันพูดกวนพี่เบสไปทำให้พี่เบสเปลี่ยนจากยิ้มเป็นคิ้วขมวดใส่ฉันแล้วมานั่งข้างๆฉัน พี่เบสได้เอาหัวมาซบที่ไหล่ของฉันก่อนที่เขาจะอ้อนฉันเหมือนเด็ก

 

“เนี่ยแกล้งพี่อีกแล้วนะตอบดีๆก็ไม่ได้แง”

 

ฉันหัวเราะออกมาเพราะว่าแกล้งพี่เขาแล้วมันสนุกดี เมื่อพวกเราแต่งตัวกันเสร็จก็เดินหาของกิน

 

“พี่เบสหนูอยากไปตลาดมากกว่าของกินเยอะกว่าที่นี่อีก พี่เบสเคยไปตลาดไหม?”

 

ฉันคิดได้ว่าที่ตลาดของมันราคาถูกแล้วก็ไม่ต้องมาเดินเจอใครที่ห้างแบบนี้ เพราะที่ห้างส่วนมากคนจะรู้จักพี่เบสเยอะไม่เหมือนที่ตลาด คนมันเยอะกว่ามันก็แออัดแต่ว่าไม่ค่อยมีคนรู้จัก แต่ดูเหมือนว่าลูกคุณหนูแบบพี่เบสจะไม่เคยไปตลาดแบบฉันหรอก

 

“ตลาดพี่ไม่เคยไปแต่พี่อยากไปดูนะ งั้นเราไปที่ตลาดไหมพี่ก็อยากรู้ว่าที่นั่นมันเป็นยังไงบ้าง”

 

พวกเราจึงตัดสินใจไปที่ตลาดแทนที่จะมาเดินที่ห้าง เพราะฉันคิดว่าของกินน่าเยอะและราคาถูกกว่าด้วย ที่นี่มันค่อนข้างแพงด้วยแหละไม่อยากให้พี่เบสเปลืองเงิน

 

[ตลาดสด]

 

รถได้จอดที่หน้าตลาดสดฉันกับพี่เบสพากันลงรถแล้วก็เดินเข้าไปในตลาด ซึ่งส่วนมากก็จะมีแต่คนมีอายุ พวกป้าๆลุงๆที่มาขายของกัน ที่ตลาดของกินเยอะมากทำให้ฉันเลือกไม่ถูกเลยว่าจะกินอะไรดี แต่ไปสะดุดกับร้านๆหนึ่งซึ่งขายชีสบอลน่ากินเป็นอย่างมาก ไม่เคยกินเลยไงเลยอยากจะกินดูสักครั้ง

 

“น้ำลายไหลแล้วนะ อยากกินชีสบอลอะดิ” พี่เบสถามฉันมันทำให้ฉันรีบปาดน้ำลายของตัวเองในทันที ไม่ได้ตั้งใจทำให้มันหกออกมาแบบนี้เลยนะน่าอายจังเลยอะ ฉันมองไปที่พี่เบสก่อนจะหัวเราะออกมาแบบเขินอาย

 

“ไปสั่งกินกันอยากกินก็จะซื้อให้” พี่เบสพาฉันเดินไปที่ร้านขายชีสบอลก่อนจะสั่งให้ฉัน ฉันมองไปที่หน้าพนักงานเป็นผู้ชายคนหนึ่งตัวเตี้ยๆ แต่ฉันเตี้ยกว่าซึ่งเขามองมาที่หน้าของฉันเช่นกัน ทำไมหน้าตาดูคุ้นๆเหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อนเลยแฮะ พนักงานผู้ชายคนนั้นเมื่อเห็นฉันก็รีบวิ่งเข้าไปเลย ทำให้ฉันงงว่าฉันทำอะไรผิดรึป่าวหรือว่าหน้าตาฉันมันทำให้เขากลัวกัน

 

“อ่าว..ผมยังไม่ได้สั่งเลยนะพนักงานหายไปไหนแล้วล่ะ”

 

พี่เบสมึนงงกับสถานการณ์ตอนนี้มาก ฉันก็เช่นกันที่งงกับสิ่งที่พนักงานชายคนเมื่อกี้นี้ทำมาก แล้วผู้หญิงที่เป็นพนักงานอีกคนก็เดินเข้ามารับออเดอร์แทน

 

“ขออภัยด้วยนะคะพอดีว่าพนักงานคนนั้นเกิดไม่สบายกะทันหัน มีอะไรก็สั่งที่ดิฉันแทนนะคะไม่ทราบว่าจะเอาอะไรบ้างหรอคะ”

 

พี่เบสพยักหน้าให้กับพนักงานก่อนที่จะสั่งชีสบอลมาให้ฉันแล้วก็ให้กับพี่เขา

 

“ทั้งหมดสองร้อยสามสิบบาทค่ะ” พนักงานพูดขึ้นก่อนที่พี่เบสจะจ่ายตังค์ให้กับพนักงานไป

 

“ขอบคุณที่ใช้บริการนะคะ” แล้วพวกเราก็เดินไปที่นั่งหินอ่อนก่อนจะพากันนั่งกินชีสบอลกัน ฉันนึกขึ้นได้ว่าลืมสั่งน้ำมากินเลยลุกขึ้นมา

 

“ลืมซื้อน้ำเดี๋ยวจะไปซื้อน้ำก่อนนะ แล้วพี่จะเอาอะไรบ้าง”

 

ฉันถามพี่เบสไปเพราะส่วนมากพี่เขาจะเป็นคนที่ชอบกินน้ำทุกวันนี่ไม่เคยเหมือนกันสักน้ำเลย เลยไม่รู้ว่าชอบกินน้ำอะไรเป็นพิเศษ

 

“พี่ขอน้ำผลไม้อะไรก็ได้ปั่นมาให้พี่เลยนะ เอาตังค์พี่ไปอะ ถ้ากินชีสบอลหมดแล้วกินของปอยต่อ อ้วนจะว่าพี่ปะ พูดถึงกินมันเลยสักชิ้น งั่ม..”

 

อ๊ากดูพี่เขาทำสิของตัวเองยังไม่หมดเลยมากินของฉันอีก ฝากไว้ก่อนเถอะเด่ยวจะซัดให้เกลี้ยงเลย ฉันเดินหาร้านน้ำปั่นก่อนจะไปเจอร้านๆหนึ่ง เมื่อฉันมองไปที่ร้านก็พบกับพนักงานชายคนนั้น ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะไหนบอกไม่สบายกะทันหันไง ฉันเดินเข้าไปที่ร้านก่อนจะสั่งน้ำปั่น

 

“ป้าคะขอน้ำส้มปั่นแล้วก็น้ำอัดลมปั่นหน่อยค่ะ”

 

คุณป้ารับสั่งจากฉันแล้วเริ่มทำน้ำปั่นให้กับพวกเรา เมื่อผู้ชายคนนั้นได้ยินเสียงของฉัน จากที่กำลังกินน้ำอยู่ก็พุ่งออกมาทำให้เลอะตัวฉันไปหมดเลย

 

“ขอโทษครับๆ ทิชชู่ครับๆ” เขายื่นทิชชู่มาให้กับฉันก่อนที่ฉันจะหยิบมาซับน้ำที่เปียกเต็มตัวของฉัน ฉันหันขึ้นไปมองที่ผู้ชายคนนั้น เขามองหน้าฉันแบบมองค้างไปเลย

 

“เอิ่มมีอะไรติดหน้าฉันหรอคะทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ”

 

ฉันถามเขาไป เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้นเขาก็รีบปฏิเสธในทันที

 

“ป่าวครับงั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ขอโทษจริงๆนะผมไม่ได้ตั้งใจ”

 

ฉันยังไม่ทันได้พูดอะไรเลยเขาก็เดินออกไปจากที่นี่ซะแล้ว อะไรของผู้ชายคนนั้นกันนะ น้ำปั่นของฉันได้เสร็จฉันจ่ายตังค์ให้กับคุณป้าก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะหินอ่อน พี่เบสมองมาที่ฉันแล้วก็ทำสีหน้าเป็นห่วงใส่ฉัน

 

“เป็นอะไรรึป่าวทำไมตัวเปียกมาแบบนี้หรือว่ามีใครแกล้งอ้วน?”

 

พี่เขาถามด้วยความเป็นห่วงก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดตัวให้กับฉัน

 

“ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะพอดีว่าเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยแต่ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้วแค่ตัวเปียกเฉยๆ เรากินกันเถอะนี่มันก็จะเย็นแล้วรีบแต่งตัวกลับบ้านกัน”

 

พี่เขาพยักหน้าให้กับฉันก่อนที่พวกเราจะพากันกินชีสบอลให้เสร็จ ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันนะทำไมทำตัวมีพิรุธจังเลย