ตอนที่6

วันนี้พี่เบสกับฉันไปโรงเรียนพร้อมกันเหมือนอย่างเคย แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือทุกคนต่างมองพี่เบสและซุบซิบกันทั้งๆที่ต้องเป็นฉัน มันเกิดอะไรขึ้นหรือป่าวทำไมแต่ละคนถึงมองพี่เบสด้วยสายตาแปลกๆแบบนั้น พี่เบสเดินมาส่งฉันที่ตึกก่อนที่จะโบกมือลาฉันแล้วไปที่ตึกเรียนของพี่เบส ระหว่างที่ฉันกำลังเดินขึ้นบันไดไปอยู่นั้นก็มีผู้หญิงหนึ่งเดินเข้ามาหาฉัน

 

“นี่แกเรื่องจริงที่พี่เบสมีคู่หมั้นแล้ว” ฉันมึนกับสิ่งที่เธอพูดขึ้นมา ทำไมเธอถึงรู้ได้ล่ะว่าพี่เบสมีคู่หมั้นแล้ว

 

“เธอไปรู้มาจากไหนกันบอกฉันหน่อยได้หรือป่าว”

 

แล้วเธอก็หยิบกระดาษใบหนึ่งมาจากกระเป๋าของเธอก่อนจะยื่นมาให้กับฉัน ฉันรับมันเอาไว้แล้วก็เอามาอ่าน [ เรียนนักเรียนทุกคน ทุกๆคนที่เป็นเพื่อนพี่และน้องของฉัน ฉันมีเรื่องจะมาบอกให้ทราบว่า คุณเบสหรือเบสหรือพี่เบสของพวกเธอทั้งหลายเนี่ย มีคู่หมั้นแล้วนั่นก็คือฉัน ถ้าใครคิดจะยุ่งกับเบสแล้วก็ฉันจะไม่ไว้หน้าแน่ๆ ให้โอกาสแล้วนะขอบอก]

 

“ที่ว่าเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องจริงรึป่าวหรอ ใครกันหรอที่เป็นคู่หมั้นของพี่เบสฉันอยากจะรู้”

 

ฉันรีบเดินขึ้นไปที่ห้องตัวเองก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะของตัวเองแล้วก็วางกระเป๋าลง ตอนนี้ยังเหลือเวลาอยู่ฉันน่าจะไปหาพี่เบสดีกว่าไปดูว่าตอนนี้พี่เบสรู้เรื่องนี้รึยัง ถ้ารู้แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้าง ฉันเดินลงจากตึกไปแล้วไปที่ตึกของพี่เบส แต่ละคนมองฉันแล้วก็ซุบซิบอะไรบางอย่างกัน ซึ่งฉันชินแต่พี่เบสไม่น่าชินหรอก ถ้าเจอแบบนี้คงกดดันน่าดูเลย ฉันเริ่มออกตัวเร็วมากขึ้นๆจนไปถึงตึกของพี่เบสนั่นก็คือตึกสอง ฉันวิ่งไปชั้นที่พี่เบสอยู่ก่อนจะหาห้องของพี่เบส ซึ่งฉันไม่ค่อยเข้ามาที่นี่สักเท่าไหร่เลยไม่ค่อยจะรู้ว่าห้องของพี่เบสห้องใน ส่วนมากก็จะมีแต่พี่เบสที่มารับฉันไงฉันเลยไม่ค่อยรู้ นั่นไงเจอแล้วพี่เบสอยู่ห้องหนึ่งก็เลยเจอง่ายหน่อย ฉันเดินเข้าไปหาพี่เบสแล้วก็กอดพี่เบสในทันที

 

“เป็นยังไงบ้างรับไหวไหมไม่กดดันอะไรไม่คิดมากเลยใช่ไหม พี่เป็นยังไงบ้างรู้เรื่องนี้หรือยัง”

 

ฉันปล่อยคำถามใส่พี่เบสไปเป็นชุดๆเลย พี่เบสกอดฉันเอาไว้แล้วก็ลูบหัวของฉันเบาๆ

 

“พี่ไม่ได้เป็นอะไรหรอกพี่ไม่เป็นอะไรเลย ดีซะอีกในเมื่อคนทั้งโรงเรียนรู้พี่ก็จะบอกไปความจริงให้แก่พวกเขาไปเลย”

 

ความจริงบอกไม่ได้เลยนะถ้าบอกไปมีหวังชื่อเสียงของพี่เขาจะเสียหมด ถ้าทำแบบนั้นไปมันจะไม่ดีต่อเขาและครอบครัวของพี่เขาเอามากๆเลยนะ

 

“ไม่ได้นะพี่เบสถ้าทำแบบนั้น..” พี่เบสปิดปากของฉันเอาไว้แล้วก็จับมือของฉันพาฉันเดินไปที่ห้องน้ำ

 

“พี่จะบอกอะไรอ้วนให้ฟัง พี่ไม่ได้สนเรื่องแบบนั้นตอนนี้ที่พี่สนก็คือหนูและพี่ ส่วนเรื่องก็ปล่อยมันไปไม่ต้องไปคิดอะไรกับมันมากหรอก อย่าใส่ใจเข้าใจไหมถ้าใส่ใจแล้วคิดมากหน้าจะแก่เอานะ”

 

มันจะได้หรอไม่คิดอะไรก็คงเป็นไปไม่ได้หรอก เพราะสิ่งที่พี่เบสทำมันไม่มีผลดีต่อพี่เขาเลยนะ //กริ้ง กริ้ง// เสียงออดดังขึ้นทำให้สิ่งที่ฉันคิดระเบิดเป็นละอองน้ำ แล้วพี่เบสก็พาฉันเดินลงไปข้างล่างเพื่อไปเข้าแถว ตอนแรกฉันก็คิดแบบนั้นแต่ที่ไหนได้ พี่เขาพาฉันเดินออกไปที่ที่รั้วโรงเรียน จากนั้นพี่เขาก็ปีนกำแพงแล้วออกไปข้างนอกโรงเรียน

 

“พี่เบสทำอะไรอะทำแบบนี้ไม่ได้นะ”  ฉันพูดห้ามพี่เขาเพราะว่าสิ่งที่ทำอยู่มันไม่ดี ฉันไม่รู้ว่าพี่เขากำลังคิดจะทำอะไร

 

“พี่ลืมเลยว่าน้องลืมกระเป๋าเดี๋ยวพี่มานะรอแป๊บหนึ่ง อยู่ตรงนี้แหละห้ามไปไหนเด็ดขาดเข้าใจไหม”

 

แล้วพี่เขาก็เดินออกไปปล่อยฉันรอประมาณสิบนาทีถึงจะได้ กระเป๋าของฉันอยู่ในมือของพี่เขา นี่พี่เบสปีนรั้วไปเอาของๆฉันที่ตึกให้กับฉันเลยหรอ

 

“มาพี่รอรับอยู่ปีนมาเดี๋ยวพี่พาไปที่ๆหนึ่งพี่ว่าอ้วนจะต้องชอบสถานที่นั้นแน่ๆเลย’

 

สถานที่ไหนของเขากันนะ รั้วนี่มันสูงมากๆเลยนะฉันไม่กล้าที่จะกระโดดออกไปหรอก

 

“พี่กลับเข้ามาเถอะมันไม่ดีหรอก ยังไงหนูก็ไม่กล้ากระโดดหรือปีนขึ้นไปแน่ๆ พี่ก็รู้ว่าปอยกลัวความสูงนี่นา”

 

ฉันเป็นคนที่ไม่ชอบความสูงเอามากๆ เพราะแต่ก่อนฉันเคยเกือบตกจากบันไดที่ชั้นสองของบ้าน มันทำให้ฉันกลัวความสูงตั้งแต่นั้นมา

 

“เชื่อในตัวพี่ไหม ถ้าเชื่อในตัวพี่ก็ลองปีนแล้วโดดมา พี่จะรับน้องไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นพี่จะไม่ยอมถอยห่างและจะรับน้องให้ได้เลย”

 

พูดซะเหมือนว่าถ้าไม่โดดจะต้องโดนงอนแน่ๆ ฉันเลยทำใจแล้วก็ปีนขึ้นรั้วก่อนจะถอนหายใจแล้วมองลงไปข้างล่างดู มันทำให้ฉันหายใจไม่สะดวกเลยเพราะมันสูงมากๆ

 

“เร็วโดดลงมาเลยเชื่อพี่ ไม่งั้นครูมาต้องโดนด่าทั้งคู่แน่ๆเลย”

 

ฉันไม่กล้าที่จะโดดลงไปทำยังไงดี โดดไม่โดดโดดไม่โดดโดดไม่โดด โดดก็ได้วะแล้วฉันก็โดดลงไป //ตุบ// ฉันหลับตาลงก่อนที่จะลืมตาขึ้นมาเพราะฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรลองรับฉันอยู่ ฉันมองไปที่พี่เบส พี่เบสกำลังอุ้มฉันเอาไว้อยู่ในตอนนี้ เป็นไปได้ยากมากเลยนะที่จะมีคนอุ้มฉันได้แบบนี้

 

“พี่ไปฟิตเนสมาเลยอุ้มน้องได้น่ะ ตัวเราเบาลงหรือป่าวเนี่ยน้ำหนักลดใช่ไหมเราอะ”

 

พี่เขาว่าน้ำหนักฉันลดลงหรอทำไมรู้สึกดีใจแบบนี้ล่ะ แล้วพี่เขาก็ปล่อยฉันลงก่อนจะจับที่หลังของพี่เขา =.= ถึงจะบอกให้กำลังใจฉันก็รู้ว่าตัวของฉันหนักเกินที่พี่เขาจะอุ้มเอาไว้นาน พวกเราสองคนพากันวิ่งออกไปจากตรงนั้นก่อนจะไปที่รถของพี่เบส

 

“ดีนะวันนี้เราจอดรถเอาไว้ข้างนอกไม่อย่างนั้นล่ะก็คงต้องเดินอีกไกลเลยล่ะ”

 

ฉันขึ้นรถพี่เบสขึ้นรถแล้วรถก็เคลื่อนที่ในทันที ระหว่างที่อยู่บนรถเพลงก็เปิดไป ฝนก็เริ่มตกลงมา

 

“ฝนตกตลอดเลยนะช่วงนี้เนี่ย คงจะหนาวน่าดูเลยถ้าเกิดเป็นฤดูหนาว”

 

พี่เขาพูดขึ้นมาก่อนที่จะหันมาทางฉัน

 

“ใช่ค่ะก็ว่าแบบนั้นแหละนะ” ฉันตอบพี่เขาไปก่อนที่พวกเราจะเงียบกันหมด ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าฉันจะเอายังไงกับเรื่องพวกนี้ดี ฉันอยากจะถามเขามากเลยว่าจะเอายังไงต่อ แต่ก็ไม่อยากจะถามตอนนี้เพราะว่าเสียบรรยากาศหมด รถขับไปสักพักก่อนที่จะจอดที่สถานที่หนึ่ง

 

“ที่นี่เป็นหอดูดาวที่สวยมากๆ เป็นที่ๆเราสามารถเข้าไปดูดาวได้โดยไม่ต้องง้อเวลาเลยล่ะ”

 

หอดูดาวจำลองขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ในใจกลางเมือง ซึ่งค่าเข้าโคตรแพงไม่ได้ปล่อยให้เข้าฟรีๆ ฉันก็เคยคิดอยากจะดูดาวแบบนี้บ้างจนพี่เบสมาที่นี่เนี่ยแหละ

 

“เราเข้าไปกันเถอะนะเดี๋ยวพี่จ่ายให้เองไม่ต้องห่วงเรื่องเงินหรอก แล้วไม่ต้องห่วงพี่เพราะว่าพี่มีเงินจ่ายให้เสมอและพี่อยากให้อ้วนมาเห็นมันด้วย”

 

พูดดักฉันซะหมดเลยแบบนี้ฉันก็ไม่ขัดก็แล้วกัน เราเดินเข้าไปในหอดูดาวก่อนที่จะซื้อตั๋วเข้าไปดู เมื่อเข้าห้องไปก็ไม่มีคนอยู่มีแค่เราสองคนเพราะว่าตอนนี้เป็นตอนเรียนหนังสือไงเลยไม่มีใครอยู่ แล้วทุกคนก็ต่างพากันทำงานก็คงไม่มีใครว่างมาดูตอนนี้หรอกนะ

 

“ปิดไฟแล้วดาวจะส่องมาเองนะคะ เชิญดูได้ตามสบายเลยค่ะ”

 

อยู่ๆพนักงานก็พูดขึ้นมามันทำให้ฉันตกใจหมดนึกว่าผีมา เมื่อประตูห้องได้ปิดลงพี่เบสก็ปิดไฟในทันที ไฟถูกปิดลงดาวเริ่มส่งสว่างตามกำแพงเพดานและต่างๆที่มันไม่มีแสง ทุกอย่างสวยงดงามสบายตาสุดๆ พี่เบสพาฉันเดินไปนั่งตรงเก้าอี้ก่อนจะมองมันเป็นระยะเวลาที่นานพอสมควร

 

“ชอบมันมากไหม” พี่เบสถามฉัน

 

“ชอบมากเลย” ฉันตอบพี่เบสไป

 

“แล้วชอบพี่คนนี้ไหม” พี่เบสถามฉันอีกครั้ง ฉันเลยหันไปหาพี่เบสก่อนที่พี่เบสจะยื่นหน้ามาจูบฉัน ริมฝีปากของเขาที่นุ่มและหวานมาก พร้อมทั้งลมหายใจที่ใกล้ฉันมากๆ จูบที่นุ่มนวลของพี่เขาทำให้ฉันหยุดนิ่งไปไม่ตอบสนองกับสิ่งไหน พี่เขาเอาหน้าออกมาจากฉันแล้วยิ้มให้กับฉันก่อนจะเลียปากของพี่เขาแบบเบาๆ

 

“กินอะไรมาทำไมหวานจัง แอบกินลูกอมดมเปรี้ยวอีกแล้วใช่ไหมเราอะ”

 

ฉันอึ้งไปหน้าฉันเริ่มแดงขึ้นมาตัวฉันเริ่มร้อน หน้าฉันร้อนไปหมดแล้วกับสิ่งที่พี่เบสทำกับฉัน ฉันปิดหน้าของตัวเองไว้เพราะว่ากลัวพี่เบสจะรู้

 

“อะไรๆยังไม่ตอบคำถามของพี่เลยนะ ปิดหน้าทำไมเขินหรอเขินพี่ใช่ไหมอ้วน”

 

พี่เขาเอามือมาจับมือของฉันให้เอาออกจากหน้า แต่ว่าฉันไม่ยอมเอาออกไปเขาก็เลยดึงจนกระทั่งมันออกและฉันก็ล้มตัวเอนไปหาพี่เขา พี่เขารับฉันเอาไว้แล้วก็กอดฉันเอาไว้แน่นมาก

 

“บอกได้ยังพี่รอคำตอบอยู่นะ” พี่เขาถามฉันอีกครั้งหนึ่ง ก็อยากจะบอกอยู่นะแต่ว่ามันเขินพูดไม่ออกอะ ฉันใช้เวลาทำใจอยู่นานก่อนจะบอกพี่เขาไป

 

“ไม่ชอบ..แต่ว่ารักแล้ว” พี่เขานิ่งไปหรือว่าพี่เขาจะไม่ชอบที่ฉันพูดแบบนี้ ฉันเลยมองขึ้นไปที่หน้าของพี่เขา พี่เขาหน้าแดงอยู่ในตอนนี้มันทำให้ฉันยิ้มออกมา แล้วฉันก็ใช้แรงสุดท้ายของฉันในการยื่นหน้าเข้าไปจูบพี่เขา พี่เขาอึ้งกับสิ่งที่ฉันทำก่อนที่จะจูบตอบฉันอย่างนุ่มนวล แล้วเราสองคนก็มีความสุขกับหอดูดาวที่เราได้เห็นมัน ความสุขที่หาได้ยากจากคนที่รัก ยากมากเลยนะที่เราจะหาคนที่รักเราเพราะว่าเราเป็นเราจริงๆ มันจะมีสักกี่คนกันที่สามารถแสดงให้เราเห็นได้ว่าเขารักเรามาก และเราก็รักเขามากเช่นกัน