ตอนที่5

ในระหว่างทางที่ฉันกับพี่เบสพากันเดินหาร้านของหวานในห้าง เราสองคนก็ไปพบกับใครบางคนที่กำลังเดินผ่านพวกเราสองคนไป เธอหันมาทางเราสองคนก่อนจะถอดแว่นกันแดดของเธอออก

 

“โอ้สวัสดีเบส สวัสดีน้องปอย โชคดีจังเลยที่ได้เจอแกนะเบส”

 

พี่นิ้งหันมายิ้มให้พวกเราสองคนก่อนจะทักพวกเราแล้วเดินมาหาพวกเรา ฉันยิ้มให้กับพี่นิ้งแล้วก็โค้งตัวแสดงถึงการสวัสดีของฉัน ส่วนพี่เบสก็โบกมือทักทายพี่นิ้งเหมือนเพื่อนที่สนิทกันนั่นแหละ

 

“โย่ แล้วแกมาทำอะไรที่นี่อะนิ้ง มาช็อปเหมือนเคยหรอ”

 

พี่เบสถามไปเหมือนว่าพี่เบสจะรู้ว่าพี่นิ้งเป็นคนชอบช็อปเป็นอย่างมาก มีเงินจะทำอะไรก็ได้อย่างที่ว่ากันอะนะ

 

“ใช่เหมือนเคยนั่นแหละ แล้วแกกับน้องมาทำอะไรที่นี่ล่ะ”

 

พี่นิ้งถามสวนพี่เบสกลับมา แล้วพี่เบสก็ตอบพี่นิ้งกลับไปว่า

 

“พาแฟนมาเที่ยวหาของหวานกินน่ะ งั้นถ้าแกจะช็อปต่อพวกเราขอไปหาของกินแถวนี้ก่อนนะ ดูเหมือนว่าน้องปอยอยากจะกินของหวานเต็มที่แล้วล่ะ”

 

พี่เบสกำลังจะเดินออกมาแต่ว่าพี่นิ้งก็เดินมาจับมือของพี่เบสเอาไว้ให้หยุดเดินลง

 

“ขอไปด้วยได้รึป่าว นะเบสนะอยากไปด้วย พอดีว่าอยากจะกินของหวานเหมือนกัน นะ นะ ได้โปรดพลีสสส”

 

พี่นิ้งอ้อนขอพี่เบสไปด้วย พี่เบสมองมาที่ฉันเหมือนจะรอคำตอบจากฉัน ซึ่งฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรแค่จะมากินด้วยเฉยๆนี่นา ฉันก็เลยพยักหน้าตอบตกลงให้พี่เบสไป พี่เบสหันไปหาพี่นิ้งก่อนจะพยักหน้าให้พี่นิ้ง พี่นิ้งดีใจมากก่อนจะเข้าไปกอดพี่เบส มันชักจะเกินไปแล้วนะดีใจจำเป็นต้องกระโดดกอดถึงขนาดนั้นเลยหรอ ในระหว่างทางที่พวกเราสามคนพากันเดินไป ฉันก็ไปสะดุดกับร้านไอศครีมที่อยู่ตรงริมทางในห้าง ฉันหันไปหาพี่เบสเพื่อที่จะเรียกพี่เบส แต่เมื่อมองไปที่ข้างหน้าของฉันก็ได้พบว่าพี่นิ้งกำลังควงแขนของพี่เบสไว้อยู่ แถมยังเห็นทั้งสองคนหัวเราะกันอีก เหมือนกับว่าพี่เบสไม่มีฉันก็ยังสนุกถึงแม้จะไม่มีฉันก็เถอะนะ ฉันเงียบลงไม่ได้พูดอะไรแล้วก็เดินต่อไปถึงแม้อยากจะกินไอศครีมก็ตามแต่ ฉันกับอีกสองคนพากันเดินไปเรื่อยๆจนกระทั่งพี่เบสหยุดเดินแล้วก็หันมาหาฉันก่อนจะจับมือของฉันพาฉันเดินไป ซึ่งตอนแรกพี่นิ้งก็ควงไว้อยู่แต่พี่เบสก็ดึงมือพี่นิ้งออกมันทำให้พี่นิ้งดูสีหน้าแปลกๆไป เมื่อเราเดินไปจนสุดทางแล้วซึ่งสุดทางก็จะเป็นร้านอาหาร พี่เบสมองมาทางฉัน

 

“พี่มีร้านๆหนึ่งนะเป็นร้านโปรดของพี่เลย แต่ก่อนพี่นี่ชอบมาทานของหวานที่ร้านนี้ประจำ พี่อยากจะให้อ้วนลองกินดูบ้างอยากกินไหม”

 

เห็นหน้าหนูไหมพี่เบสหน้าหนูนี่ต้องการของหวานเป็นอย่างมากเลย ฉันรีบพยักหน้าอย่างไวเลยพี่เบสหัวเราะออกมาเบาๆแล้วก็ลูบหัวของฉัน ก่อนจะพากันเดินเลี้ยวขวาแล้วจะมีอยู่ร้านหนึ่งสุดทางเลย ซึ่งเมื่อเข้าไปในร้านข้างในร้านมันหรูมากเลย หรูจนแบบว่าเฮ้ยมันต้องแพงมากแน่ๆ พวกเราเดินเข้าไปที่เคาเตอร์

 

“โต๊ะที่ผมจองอะครับด้วยชื่อของผมครับ”  จากนั้นพี่เบสก็พูดชื่อของพี่เบสไป แล้วพนักงานก็ดูที่สมุดบันทึกก่อนจะพาพวกเราไปที่โต๊ะๆนั้น เมื่อเราเดินไปถึงโต๊ะแล้วพนักงานก็เอาออเดอร์มาให้พวกเราสามคน แต่ละอย่างที่เห็นโคตรแพงเลยแก้วละสองร้อย ถ้วยละห้าร้อย นี่มันจะแพงไปไหนเนี่ยเหมือนกินทองเข้าไปเลยนะบางที พนักงานเดินเข้ามาหาเราสามคนแล้วเอากระดาษให้กับพี่เบสแล้วก็พี่นิ้ง

 

“นี่เป็นโปรโมชั่นนะคะ เป็นโปรสำหรับย้อนหลังวันวาเลนไทน์ค่ะ ซึ่งจะให้กับคู่รักทุกคนนะคะ จะสามารถลดราคาได้ค่ะ แล้วทั้งสองคนคงเป็นคู่รักกันสินะคะ”

 

พนักงานมองไปที่พี่เบสกับพี่นิ้ง พนักงานคนนี้คิดว่าพี่เบสแล้วก็พี่นิ้งเป็นแฟนกัน แต่ใครมองเขาก็ว่าแบบนั้นแหละ เพราะทั้งสองคนเหมาะสมกันมากๆเลย พี่นิ้งทำหน้าเขินๆก่อนจะหัวเราะออกมาแบบผู้ดี

 

“ไม่ใช่ครับ แฟนผมคนนี้ไม่ใช่คนนั้นครับ คนนั้นเพื่อนของผมเอง”

 

พี่เบสปฏิเสธไปอย่างทันควัน พนักงานมองมาที่ฉันแล้วทำหน้าตกใจใส่ฉัน ก่อนจะมองไปที่พี่เบสแล้วก็มองไปที่พี่นิ้งอีกที

 

“ขอโทษด้วยนะคะที่เข้าใจผิด ไม่รู้จริงๆค่ะต้องขออภัยด้วยนะคะ”

 

พนักงานก้มหัวขอโทษพวกเราก่อนที่พี่เบสจะบอกว่าไม่เป็นไรแล้วค่อยนั่งกัน ฉันกำลังจะเดินไปนั่งข้างๆพี่เบสแค่ว่าก็นั่งไม่ทันพี่นิ้ง พี่นิ้งเดินมาชนฉันแล้วเดินเข้าไปนั่งข้างพี่เบสพอดี ฉันเลยเดินอ้อมมานั่งตรงข้ามกับพี่เบสแทน พี่เบสมองหน้าฉันแล้วมองไปที่หน้าของพี่นิ้งก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินมานั่งข้างฉันแทน พี่นิ้งทำคิ้วงอใส่แล้วก็ถอนหายใจแรงๆ พวกเราพากันสั่งของหวานกันเสร็จก็รอ ในระหว่างที่รอกันอยู่นั้นพี่นิ้งก็พูดขึ้น

 

“แล้วเป็นยังไงบ้างหรอพวกแกสองคนอะเห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้นนะเดี๋ยวนี้น่ะ”

 

พี่นิ้งถามพวกเราด้วยคำถามที่ฉันไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ คำว่าเป็นยังไงบ้างของพี่นิ้งหมายความว่ายังไงกันแน่นะ

 

“พวกเราสองคนก็โอเคอะ น้องน่ารักมากแถมจะรักมากขึ้นเรื่อยๆด้วยนะ”

 

สิ่งที่พี่เบสพูดออกมามันทำให้ฉันค่อยข้างที่จะเขินแล้วก็สติสตางค์ก็ไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเพราะพี่เขานี่แหละ พี่นิ้งยิ้มที่มุมปากแล้วก็หึออกมาแบบว่าก็งั้นๆนั่นแหละ

 

“อ๋อหรอก็โอเคสินะ งั้นก็ขอถามอีกอย่างหนึ่งหน่อยสิ ได้ข่าวมาว่าแกได้หมั้นกับใครบางคนเอาไว้ไม่ใช่หรอ วงในได้บอกฉันมาน่ะพอดีฉันได้ข่าวมาจากใครบางคน ซึ่งฉันอยากจะรู้ว่ามันเป็นยังไงเรื่องจริงรึป่าว”

 

พี่นิ้งรู้มาจากคนวงในอย่างนั้นหรอ ใครเป็นคนที่บอกพี่นิ้งกันแน่ ฉันมองไปที่หน้าของพี่เบสเหมือนว่าพี่เบสจะไม่ค่อยรู้สึกอะไรกับคำพูดของพี่นิ้งมากนัก แต่ว่าฉันค่อนข้างที่จะรู้สึกมากเลยเพราะว่าตอนนี้ฉันไม่ใช่คู่หมั้นของพี่เขา แถมผู้หญิงคนนั้นก็ไม่รู้ด้วยว่าฉันกำลังคบกับพี่เบสอยู่

 

“มันเป็นเรื่องจริงแต่ว่าฉันจะไม่หมั้นกับคนนั้นเด็ดขาด ไม่แต่งงานไม่อะไรด้วยเพราะว่าฉันไม่ได้ชอบเขา ฉันไม่ได้รัก ฉันมีคนที่ฉันรักและชอบอยู่แล้ว ฉันไม่ได้ต้องการที่จะแต่งงานกับใครยกเว้นน้องคนนี้เท่านั้น”

 

พี่นิ้งหุบยิ้มลงแล้วกำมือทั้งสองเอาไว้แน่น ฉันไม่ได้พูดอะไรไปนอกจากอยู่นิ่งๆให้ผู้ใหญ่เขาพูดกัน ใช้เวลาไม่นานของหวานก็มาถึงโต๊ะของพวกเรา พวกเราพากันกินอย่างเงียบๆไม่ได้พูดอะไรกัน อยู่ๆพิ้งก็ตักไอศตรีมขึ้นมาแล้วก็ยื่นไปให้พี่เบส

 

“กินดูสิมันอร่อยมากเลยนะ อ้าปากเดี๋ยวป้อนอ้ามม”

 

พี่เบสกำลังยื่นหน้าเข้าไปหาช้อนๆนั้น แต่ฉันทนไม่ไหวแล้วนะมันเกินไปสำหรับทุกอย่างที่ทำมา ฉันเลยยื่นหน้าเข้าไปงับช้อนของพี่นิ้งแล้วก็ลูดไอศกรีมออกมาทั้งหมด

 

“อร่อยมากเลยนะคะมันอดไม่ไหวขอโทษจริงๆค่ะ” ฉันยิ้มให้กับพี่นิ้ง ดูเหมือนพี่นิ้งจะเริ่มไม่ชอบฉันเอามากๆแล้วล่ะ

 

“อยากกินก็ขอพี่ก็ได้แหมะเดี๋ยวพี่สั่งให้เพิ่มเลย ไปกินของนิ้งเขาเดี๋ยวนิ้งก็ด่าให้หรอก ยิ่งปากจัดๆอยู่ด้วยนี่นา ฮ่า ฮ่า”

 

พี่เบสพูดขึ้นทำให้ฉันกลั้นหัวเราะแทบไม่อยู่ พี่นิ้งเหมือนจะโกรธมากก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากร้านเลย มันทำให้ฉันรู้สึกดีนิดๆนะเวลาที่ไม่มีพี่นิ้งอยู่ นี่ฉันกำลังคิดอะไรของฉันกันนะ แต่ก็ช่างมันเถอะ พี่เบสไม่ได้ตามพี่นิ้งไปแต่ทำหน้าสงสัย

 

“ไปไหนของเขากันนะสงสัยจะปวดท้องหนักมากเลยวิ่งออกไปเข้าห้องน้ำล่ะมั้ง งั้นเรามากินต่อกันดีกว่าเดี๋ยวก็คงจะมาเอง”

 

พี่เบสนี่ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเลยนะจะซื่อบื้อไปไหนเนี่ย ไม่รู้รึยังไงว่าเขาแอบชอบพี่เบสอยู่น่ะ ขนาดนี้ยังไม่รู้ก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วล่ะ แล้วฉันกับพี่เบสก็กินของหวานกันต่ออย่างสบายอารมณ์