ตอนที่ 49: แนนซี่ (2)
แนนซี่มองไปที่เขาก่อนที่จะเอาดาบกลับเข้าไปในฝักอย่างช้าๆ
"ข้าไม่ชอบวิธีที่เจ้าจัดการกับผู้หญิงคนนี้ ข้าไม่มีอะไรกับเจ้าแล้ว" แนนซี่ดูสงบแล้วเธอก็เริ่มเดินไปทางแองเจเล่ แองเจเล่ยืนอยู่ในฝูงชนขณะที่รู้สึกสับสนเล็กน้อย
"เจ้า" แนนซี่พูดขณะที่เธอชี้มาที่เขา
"มาทำบาดแผลให้ข้า" เธอพูดต่อในท่าทางที่สงบ ราวกับว่าเธอพูดกับเพื่อนเก่า
"ข้า?" แองเจเล่ชี้ที่ตัวเองเพื่อให้แน่ใจว่าแนนซี่คุยกับเขา ทันใดนั้นเขาก็เห็นเลือดไหลออกมาจากปากอลิ ดูเหมือนว่าอวัยวะของอลิได้รับบาดเจ็บระหว่างการต่อสู้ทำให้แองเจเล่รู้ว่าแนนซี่ไม่ใช่คนเดียวที่ได้รับบาดเจ็บ แม้ว่าเขาจะไม่ชอบท่าทางที่แนนซี่เดินมาหาเขาแต่ก็ยังตัดสินใจที่จะก้าวไปข้างหน้าเนื่องจากเธอมีความสัมพันธ์ของเธอกับอาจารย์อดอล์ฟ
คนรอบๆไม่แปลกใจเพราะทุกคนเห็นแนนซี่พูดกับแองเจเล่เมื่อเขาพบกันครั้งแรก แนนซี่เดินไปในทางเดินและมีแองเจเล่เดินตามเธอไป พ่อมดฝึกหัดไม่ได้รับอนุญาตให้นำสาวใช้มาด้วยดังนั้นพวกเขาจึงต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง แนนซี่เชื่อใจแองเจเล่เพราะเขาเป็นนักเรียนของอาจารย์อดอล์ฟเช่นเดียวกับเธอ พวกเขาเดินเข้าไปในบันไดที่มืด แนนซี่แทบจะไม่สามารถยืนอยู่ได้แล้วเกือบล้มลงทำให้แองเจเล่ต้องคว้าไหล่ข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บของเธอเพื่อป้องกันไม่ให้เธอล้มตกบันได
"ช่วยข้าพาไปที่ห้องของข้า เขาวางยาพิษไว้ที่มีด" แนนซี่ที่มีสีหน้าซีดกัดฟันแน่น ในที่สุดแองเจเล่ก็ตระหนักได้ว่าบาดแผลของเธอร้ายแรงแค่ไหน เมื่อเธอเผชิญหน้ากับอลิเธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่แสดงความอ่อนแอออกมา แองเจเล่ตัดสินใจช่วยเธอก่อนดังนั้นเขาจึงพาเธอกลับไปที่ห้องของเธอ แนนซี่เหงื่อออกเต็มไปหมดเมื่อพวกเขาเดินลงไปที่ชั้นหนึ่ง หลังจากที่ไปถึงห้องเธอก็เปิดประตูอย่างช้าๆ แองเจเล่ช่วยให้เธอนั่งบนเก้าอี้
"ตอนนี้เจ้าไปได้แล้ว" แนนซี่พูดเสียงอ่อนแอ แองเจเล่ขมวดคิ้ว เขาได้กลิ่นเหม็นแปลกๆจากไหล่ซ้ายของแนนซี่
"พิษบนมีดแต่เดิมมาจากดอกรากงู ถ้าเจ้าจัดการมันผิดพลาดเจ้าก็จะเป็นอัมพาตไปเป็นวัน ตอนนั้นอลิก็จะทำอะไรก็ตามที่เขาต้องการกับเจ้า" แองเจเล่พูด เขายืนยันแหล่งที่มาของพิษหลังจากที่ได้กลิ่นเหม็น การแสดงออกของแนนซี่เปลี่ยนไปอย่างฉับพลันหลังจากที่ได้ฟังคำพูดของแองเจเล่และเอากระเป๋าหนังขนาดเล็กจากลิ้นชัก เธอหยิบถุงกระดาบเล็กๆออกมาจากกระเป๋าแล้วเปิดออกอย่างระมัดระวัง เมื่อแองเจเล่เห็นผงทันใดนั้นข้อมูลบางอย่างที่เก็บไว้ในชิปก็เตือนเขา
"เจ้า...." แองเจเล่รีบก้าวไปข้างหน้าแต่เขาก็หน้ามืดก่อนที่เขาจะพูดจบ
แองเจเล่ตื่นขึ้นมาพร้อมกับดาบกางเขนสีเงินที่คอของเขา แนนซี่มองมาที่เขาอย่างเย็นชา ใบดาบสัมผัสที่ผิวของเขาและมีเลือดไหลออกมาเล็กน้อยจากคอของเขา แองเจเล่รู้สึกว่าขนทั่วร่างของเขาตั้งชันและเขาสามารถรู้สึกเจ็บจากคอของเขา เขาอยู่ในระดับอัศวินและมีค่าสถานะระดับอัศวินแต่เขาก็ไม่มีเวลามากพอที่จะตอบสนองหลังจากที่เห็นผงดังกล่าว เธอต้องใช้อุปกรณ์เวทมนต์ในการจัดการเขา ซีโร่ไม่สามารถช่วยเขาได้ทันภายใต้สถานการณ์แบบนี้
"เดี๋ยวก่อนดาบมีพิษผสมกันอยู่จริงๆ สิ่งหนึ่งที่ข้าสามารถแยกแยะได้คือพิษจากหญ้าโบลาน ถ้าเจ้าไม่สามารถจัดการมันภายในห้าชั่วโมงเจ้าก็จะไม่สามารถใช้แขนซ้ายได้ ข้าแค่พยายามจะเตือนเจ้าดังนั้นอย่าโกรธไป" แองเจเล่เงยหน้าขึ้นและค่อยๆดันดาบออกไป
"ชายในชุดคลุมสีดำไม่อนุญาตให้มีการฆ่ากันบนเรือ นอกจากนี้การสูญเสียแขฯว้ายอาจจะไม่มีอะไรกับพ่อมด" เขาพูดต่อ แนนซี่ปล่อยให้แองเจเล่ดันดาบของเธอออกไป เธอยังจ้องไปที่เขาอย่างเย็นชาราวกับว่าเธอไม่ค่อยสนใจเรื่องที่แองเจเล่พูด เธอตัดสินใจที่จะเทผงทั้งหมดในปากของเธอ
"ยาแก้พิษครอบจักรวาลงั้นหรือ ยาคุณภาพดีของเจ้าอาจจะมีรากของเจอโร่อยู่ในนั้นแต่มันจะชะลอการแพร่กระจายของยาพิษผสมเท่านั้น" แองเจเล่ยิ้ม "เจ้ายังต้องทิ้งแขนซ้ายของเจ้า" นี่ทำให้การแสดงออกของแนนซี่เปลี่ยนอีกครั้งดังนั้นจึงหยุดกลืนผงทั้งหมดด้วยน้ำ
"เจ้ามีวิธีรักษาใช่ไหม ข้าสามารถยกโทษให้กับพฤติกรรมหยาบคายของเจ้าได้หากเจ้าทำเช่นนั้น" แนนซี่พูดอย่างไร้อารมณ์
"แม้ว่าข้าจะทำได้ทำไมข้าต้องช่วยเจ้า" แองเจเล่มีรอยยิ้มที่ชั่วร้ายบนใบหน้าของเขา
"คาร์ล ริโอพ่อของเจ้าอาศัยอยู่ในท่าเรือมารัวใช่ไหม เจ้ายังมีป้าที่นั่น" แนนซี่พูด
"ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะมีสิทธิ์ปฏิเสธ" เธอพูดต่อ
"ข่มขู่ข้า?" แองเจเล่พูดขณะที่เขาหยีตา
"ข้าอาจจะไม่ชนะการต่อสู้กับเจ้าแต่ข้าสามารถเลือกที่จะไม่ช่วยเจ้าได้" เขาพูดต่อ
"ไม่มี ใคร อยากจะ ขู่ ข้า!" แองเจเล่พูดคำนี้ในขณะที่เขาจ้องไปที่ดวงตาของแนนซี่ สายตาของพวกเขาจ้องกันชั่วครู่จากนั้นแองเจเล่ก็ลุกขึ้นยืนและตัดสินใจจะออกไป
"เจ้ากำลังจะสูญเสียแขน โอ้ เดี๋ยวก่อน นอกจากนี้ยังสนุกกับการเป็นอัมพาตสามวัน เจ้าอาจจะตายจากการสูญเสียเลือดมากเกินไป" แองเจเล่พูดขณะที่เปิดประตู
"เดี๋ยวก่อน! เจ้าต้องการอะไร เพียงแค่บอกข้า" แนนซี่พูดขณะที่เธอหยุดเขา แองเจเล่หันกลับไปมองที่เธออีกครั้ง
"ขอร้องข้า" แองเจเล่พูดขณะที่มองไปที่เธอด้วยท่าทางขบขัน
"เจ้าตาย!" แนนซี่คว้าดาบของเธออีกครั้ง แองเจเล่รู้ว่ามันร้ายแรงแค่ไหนดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะไม่ทำให้เธอโกรธมากขึ้น
"แค่ล้อเล่น อย่างไรก็ตามข้าไม่ชอบวิธีที่เจ้าพูดกับจ้า ข้าไม่ได้เป็นคนรับใช้ของเจ้า" แองเจเล่พูดเมื่อเขาหยุดยิ้ม แนนซี่ค่อยๆลดดาบลงหลังจากที่ได้ยินคำพูดของเขา
"ก็ได้ ข้าขอโทษสำหรับคำพูดก่อนหน้านี้ของข้า ตอนนี้บอกข้าว่าเจ้าต้องการอะไร" แนนซี่พูด ถุงกระดาษที่มียาแก้พิษอยู่ในนั้นบิดเบี้ยวในมือของเธอขณะที่เธอพยายามสงบใจ
"อย่าพูดอะไรที่มันไม่มีทางเกิดขึ้น ข้าจะคุยกับชายชุดคลุมสีดำถ้าข้าต้องทำ" แนนซี่พูด
"เขาจะไม่ทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ ครั้งที่ผ่านมาพ่อมดฝึกหัดสองคนต่อสู้กันบนดาดฟ้าเรือ หนึ่งคนขาหักขณะที่อีกคนเป็นแขน พวกเขาขอร้องให้ชายคนนี้รักษาพวกเขาแต่เขาไม่ทำอะไร เจ้าคิดว่าเจ้าจะเป็นข้อยกเว้นงั้นหรือ" แองเจเล่เห็นคำโกหกเธอทันที
"เจ้ากำลังทดสอบความอดทนของข้า" แนนซี่พูดเสียงเข้ม
"ให้อุปกรณ์เวทมนต์แก่ข้า" แองเจเล่พูด
"ไม่มีทาง!" แนนซี่คิดว่ามันไม่ใช่ข้อเสนอที่ดี
"ถ้างั้นก็เจ้าก็จะเสียแขนซ้ายของเจ้า" แองเจเล่หันกลับและพยายามจะออกไป
"ข้าจะฆ่าเจ้า!" แนนซี่พูด เป็นครั้งที่สองที่แองเจเล่รู้สึกเจ็บที่คอ
"รักษาข้าและข้าจะตอบแทนคืน มิฉะนั้นข้าจะฆ่าเจ้าก่อนที่ข้าจะสูญเสียแขนของข้า" แนนซี่พูดอย่างเย็นชาขณะที่จ้องมองที่แองเจเล่ เธอลดดาบเธอลงอย่างช้าๆ
"เจ้ามีอุปกรณ์เวทมนต์สองชิ้น ข้าต้องการเพียงหนึ่งในนั้น" ตอนนี้แอบเจเล่แทบจะหุบยิ้มไม่ได้เพราะเขารู้ว่าเธอหมายถึงอะไร ผู้หญิงคนนี้เห็นเลือดโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงสีหน้ามันจึงยืนยันได้ว่าเธอเคยฆ่าคนมาก่อน เขาพยายามที่จะได้รับอุปกรณ์เวทมนต์จากเธอแต่เขาไม่รู้ว่าพวกมันสำคัญกับเธอแค่ไหน
"ไม่มีทาง!" แนนซี่พูดด้วยเสียงจริงจัง
"มีหลายคนในตระกูลของข้าเสียสละชีวิตสำหรับพวกมัน ดังนั้นข้าไม่สามารถให้มันกับเจ้าได้ เจ้าไม่สามารถใช้มันในระดับปัจจุบันได้ นอกจากนี้บางคนจะเอามันออกไปจากมือของเจ้า" เธอพูดต่อ มีอะไรไม่มากนักที่แองเจเล่สามารถทำได้ในปัจจุบันและการคุกคามเธออาจจะทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตราย
"แล้วเจ้าจะมีอะไรให้ข้า" แองเจเล่ถาม
"อัญมณีแก้วสิบเม็ดมูลค่า 10,000 เหรียญทอง" แนนซี่ตอบทันที
"นอกเหนือจากนั้นข้าก็ดูอุปกรณ์เวทมนต์ของเจ้าได้ไหม ข้าจะอยู่ในห้องนี้เพียงเพื่อที่ข้าจะไม่เอามันออกห่างจากเจ้า" แองเจเล่พูด
"ดี" แนนซี่คิดสักระยะหนึ่งก่อนที่เธอจะพยักหน้าอย่างช้าๆ
"ตกลง" แองเจเล่ปรบมือและยิ้ม
"ข้าจะรักษาเจ้าก่อนที่จะสายเกินไปแต่เจ้าต้องเอามาให้ก่อน" แองเจเล่พูด แนนซี่พยักหน้าก่อนที่จะหยิบอัญมณีสีม่วงขนาดเล็ก 10 เม็ดออกมาจากกระเป๋าหนัง จากนั้นเธอก็เอาสร้อยคอสีเงินจากกระเป๋าของเธอออกมา ดูเหมือนว่าแหวนบนนิ้วของเธอจะใช้สำหรับตกแต่งเท่านั้น แนนซี่วางทุกสิ่งทุกอย่างลงบนฝ่ามือและยื่นให้แองเจเล่
"นอกจากนี้เจ้าจะต้องสาบานว่าเจ้าจะไม่ทำร้ายข้าหลังจากที่ข้ารักษาเจ้า"
"แล้วเจ้าก็จะต้องสาบานว่าเจ้าจะรักษาข้าอย่างเต็มที่" แนนซี่พูด
"แน่นอน" แองเจเล่พูดก่อนที่จะสาบานต่อพระเจ้าตามชื่อของพวกเขา ตามกฎของพ่อมดก็คือจะไม่ต้องทำลายคำสาบานหลังจากที่สาบานด้วยชื่อเต็มของพวกเขา ขุนนางที่เลวร้ายหรือพ่อมดสามารถทำลายคำสาบานได้ แต่แองเจเล่เชื่อว่าแนนซี่เป็นคนที่รักษาสัญญา เธอสามารถต่อสู้เพื่อคนแปลกหน้าเพียงเพราะการกระทำที่ผิดของอลี แองเจเล่กำลังพยายามดูอุปกรณ์เวทมนต์ เขาไม่ได้เอามันไปจากเธอ หนึ่งหมื่นเหรียญทองเป็นจำนวนที่มากสำหรับแองเจเล่ แต่แนนซี่เป็นลูกสาวของดยุคดังนั้นเธออาจจะไม่ได้สนใจอะไร
ในขณะเดียวกันแองเจเล่ก็เป็นลูกชายของบารอนซึ่งมีหลายพันคนในดินแดนของเขา พันธมิตรแอนดีสใหญ่กว่าจักรวรรดิรูดินดังนั้นดินแดนของดยุคอาจจะประมาณครึ่งหนึ่งของรูดิน เธอคงจะมีอำนาจของเจ้าหญิงถ้าเธอเป็นรูดิน หนึ่งหมื่นเหรียญทองอาจจะเป็นเงินสำรองของเธอดังนั้นเธอจึงไม่ได้คิดมากอะไร
แองเจเล่ตัดสินใจที่จะรักษาเธอหลังจากที่ดูอุปกรณ์เวทมนต์ เขามั่นใจว่าเขาสามารถรักษาเธอได้ เขาได้ลองพืชทั้งสองเมื่อเขาเดินทางและซีโร่ก็ช่วยเขาหาวิธีที่ง่ายที่สุดในการล้างพิษ นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้เขามั่นใจว่าเขาจะได้รับการรักษา แองเจเล่เคยทดลองพืชและแมลงหลายพันชนิดก่อนที่จะเก็บข้อมูลทั้งหมดลงในชิป ซีโร่วิเคราะห์ข้อมูลและพบว่าแองเจเล่สามารถล้างพิษได้หลายวิธี สิ่งที่เขากำลังจะทำก็คือหนึ่งในวิธีเหล่านั้น
อย่างไรก็ตาม เขาพบว่าแนนซี่หยาบคายกับเขาเพราะฉะนั้นเขาไม่ชอบเธอ แองเจเล่ตัดสินใจที่จะใช้วิธีที่น่าอึดอัดที่สุดกับเธอ
"ตอนนี้นอนลงบนเตียง นอนคว่ำหน้าข้าจะได้ดูบาดแผลของเจ้า" แองเจเล่พูดเสียงเบา บาดแผลอยู่ที่ข้างหลังไหล่ของเธอ อลิได้ใช้มีดแทงเธอในทางเข้าหาตัวของเขา แนนซี่มองที่เขาสักครู่ก่อนที่จะนอนคว่ำ เธอยังเอามือขวาจับที่ดาบของเธอเห็นได้ชัดว่าเธอไม่เชื่อใจแองเจเล่มากเกินไป
แองเจเล่เห็นเธอนอนคว่ำและมองไปที่ก้นของเธอโดยไม่เจตนา กางเกงในสีขาวของเธอมันดูดีและเซ็กซี่มาก แองเจเล่แทบจะไม่เห็นช่องว่างระหว่างขายาวๆของเธอ เขายืนอยู่ข้างเตียงสักครู่ด้วยความรู้สึกที่อยากสัมผัสขาเธอ พวกมันมีเสน่ห์มาเกินไป แองเจเล่อยากจะเห็นว่าแนนซี่จะมีปฏิกิริยาอย่างไรถ้าเขาสัมผัสขาและก้นของเธอ อย่างไรก็ตามเขาตัดสินใจที่จะไม่ทำหลังจากที่เห็นดาบในมือขวาของเธอ
"เร็วๆ!" แนนซี่รู้สึกกระวนกระวายและพูด
แองเจเล่หยุดมองไปที่ร่างของเธอและเริ่มรักษาบาดแผลของเธออย่างรวดเร็ว เขาพ่นน้ำลายบางส่วนลงบนบาดแผลและโรยขี้เลื่อยลงไป กระบวนการนี้ง่ายและรวดเร็วแต่มันก็เจ็บเกินไปสำหรับคนที่กำลังจะรักษา
"ถ้ามันไม่ได้ผลข้าจะฆ่าเจ้า" แนนซี่พูดขณะที่เธอกำลังเจ็บหลังจากที่ยืนขึ้น เธอไม่ได้แสดงความรู้สึกบนใบหน้าของเธอแต่แองเจเล่รู้ว่าเธออารมณ์เสียแค่ไหน
"ลองดูสิ" แองเจเล่ยิ้ม เขาโยนสร้อยสีเงินไปที่เธอ
"พักผ่อนและพันบาดแผลของเจ้า" แองเจเล่พูดขณะที่เขาเปิดประตู
