ตอนที่ 30: โรคที่ตามมา (1)

คัทยูชะ = คัตยูฉะ

 

แองเจเล่เล่นแหวนมรกตสักระยะหนึ่งและผูกไว้กับสร้อยที่คอ เขาพยายามซ่อนสิ่งนี้ไว้ในเสื้อผ้า รถม้ากำลังเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างช้าๆบางครั้งก็กระแทกกับก้อนหินเล็กๆบนถนน

บารอนนั่งอยู่ตรงข้ามกับแองเจเล่ในรถม้าคันแรกกำลังถือกระติกน้ำที่เต็มไปด้วยไวน์

"ดีที่พวกเราพบแม่น้ำเพื่อล้างตัวและเสื้อผ้าของพวกเรา มิฉะนั้นคาราวานทั้งกลุ่มคงมีกลิ่นแย่มาก" บารอนดื่มไวน์จากกระติกน้ำและหัวเราะออกมา

"น้ำของพวกเรายังมีจำกัด มันคงจะโชคดีสำหรับพวกเราถ้าพวกเราสามารถพบแม่น้ำอีกแห่งในสิบวัน ตอนนี้ข้าได้กลิ่นเหงื่อของทุกคนในคาราวาน" แองเจเล่ก็หัวเราะเช่นกัน

"ตามแผนที่พวกเราอยู่บนทางลัดที่มีแม่น้ำอีกแห่ง" บารอนพยายามค้นหาเส้นทางที่ดีที่สุด แองเจเล่มองไปที่สีหน้าที่เหนื่อยของบารอน บารอนยังคงแข็งแรงแต่บาดแผลและใบหน้าที่เป็นอัมพาตมีผลต่อสภาพจิตใจของเขา เขาสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างและเพื่อนของเขาก็ทรยศเขาไม่นานมานี้

แองเจเล่ถอนหายใจ เขารู้ว่าการทรยศของอัศวินอูดิสทำให้บารอนตกตะลึงมากแต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากนัก มีเพียงเวลาที่จะเยียวยาหัวใจของบารอนได้

"ท่านพ่อข้าจะไปตรวจสอบรถม้าคันอื่น" แองเจเล่พูดเสียงเบา

"เอาล่ะ อย่าทำกิจกรรมที่ใช้แรงเยอะ" บารอนพยักหน้าก่อนที่จะตอบ แองเจเล่พยักหน้าตอบและมองไปที่ใบหน้าของบารอนครู่หนึ่ง เขาเปิดประตูและกระโดดลงจากรถม้า

แสงแดดได้เข้าไปในรถหลังจากที่แองเจเล่เปิดประตูทำให้ศีรษะของบารอนดูมืดกว่าเดิม เขามองออกไปไกลทางนอกหน้าต่างเหมือนเขากำลังระลึกถึงอดีต แองเจเล่รู้สึกเศร้าหลังจากที่มองพ่อของเขาดังนั้นเขาจึงเดินไปรถม้าคันที่สองอย่างรวดเร็ว

"สวัสดีครับนายน้อยแองเจเล่" หนึ่งในทหารยามพูด

"อา นายน้อยต้องการอากาศบริสุทธิ์หรือ" อีกคนทักทายเขา แองเจเล่ชอบทหารยามเหล่านี้มากกว่าคนที่อยู่ใกล้ระดับอัศวินและเขาเชื่อใจพวกเขามากกว่า แองเจเล่พยักหน้าและยิ้มก่อนที่จะกระโดดขึ้นไปบนรถม้าคันที่สอง แจ็คลินแม่ของแม็กกี้กำลังขับรถม้า หญิงวัยกลางคนคนนี้ไม่มีเสน่ห์อีกต่อไปและแองเจเล่สามารถมองเห็นริ้วรอยบนใบหน้าของเธอ เธอดูเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆในวัยสี่สิบกว่าๆ

"นายน้อยแองเจเล่มาที่นี่" แจ็คลินยิ้มและทักทาย

"ใช่ พวกเขาพร้อมหรือยัง" แองเจเล่เปิดประตูและถาม

"ข้าได้ยินว่าพวกเขาเตรียมพร้อมแล้ว" แจ็คลินตอบ

"ดี" แองเจเล่พยักหน้าและเข้าไปในรถม้า

รถม้ามีขนาดใหญ่ประมาณรถบ้านบนโลก(ขึ้นลงรถม้ามาหลายตอนแล้วเพิ่งบอกขนาดรถม้า) มันเหมือนกับห้องนอนขนาดใหญ่ แม็กกี้ ซีเลียและคนอีกเจ็ดคนรวมทั้งแจ็คกี้ก็สามารถอยู่ร่วมกันในรถม้าได้อย่างง่ายดาย

แองเจเล่รู้สึกประหลาดใจเมื่อเขาเห็นรถม้าครั้งแรกแต่เขาก็เข้าใจเหตุผลเมื่อรู้ตระหนักว่าขนาดของม้าที่นี่ใหญ่เป็นสองเท่าของม้าที่อยู่บนโลก ภายในรถม้าแม็กกี้และซีเลียกำลังจัดดอกไม้อยู่มุมหนึ่ง พวกเธอยังจับแมลงและผลม้าระหว่างทาง แมลงและผลไม้เหล่านี้ถูกวางรวมอยู่ตรงมุมมันเป็นภาพที่มีสีสัน ในขณะที่แองเจเล่มองไปรอบๆเขาก็ยังเห็นคนอื่นๆนั่งในมุมอื่น

นอกจากแม็กกี้และซีเลียยังมีพ่อของแม็กกี้ แม่ของแม็กกี้และเด็กๆของบารอนอีกสามคนเป็นเด็กผู้ชายสองคนและผู้หญิงหนึ่งคน เด็กๆกำลังเล่นกับมด เภสัชกรที่ชื่อเฮนรี่กำลังนั่งหลับบนรถม้าด้วยสีหน้าที่อ่อนล้า เซซิเลียกำลังห่มผ้าห่มนอนหลับอยู่ในมุมหนึ่ง

เด็กทั้งสามคนนี้เป็นน้องชายและน้องสาวของแองเจเล่แต่พวกเขาก็ลดศีรษะลงเพื่อทักทายเขาเมื่อพวกเขาเห็นแองเจเล่เข้ามา มันเป็นการแสดงความเคารพต่อเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาได้ตระหนักถึงความแข็งแกร่งของแองเจเล่หลังจากเหตุการณ์ล่าสุด

"ท่านแองเจเล่!" ซีเลียและแม็กกี้วางรากสีม่วงในมือและทักทายเขา

"รวบรวมอะไรได้บ้าง" แองเจเล่มองไปทางของที่อยู่ตรงมุม

"ตามที่ท่านได้สั่ง พวกเราได้รวบรวมพืชและแมลงที่แตกต่างกันหลายร้อยชนิด ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่นี่นอกจากสิ่งที่เป็นพิษ" แม็กกี้ตอบอย่างภาคภูมิใจก่อนที่ซีเลียจะสามารถพูดได้

"พวกเจ้าทั้งสองคนทำงานได้ดี" แองเจเล่บีบก้นแม็กกี้และยังจูบไปที่ปากของซีเลียหลังจากที่ชมทั้งสองคน เขาไม่สนใจว่าคนมองจะคิดอย่างไร

"พวกเจ้าทั้งสองคนไปพักผ่อนได้แล้ว" แองเจเล่ใส่พืชและแมลงลงไปในถุงขนาดใหญ่ จากนั้นเขาก็กระโดดลงจากรถม้าและไปคันสุดท้าย คนขับรถม้าคันสุดท้ายเป็นหัวหน้ามาร์คแต่ไม่มีใครอยู่ในรถ มันได้ขนเสบียงทั้งหมดเช่นอาหารและน้ำ

"เมื่อเร็วๆนี้พ่อของข้าได้มาที่นี่กับคัตยูฉะไหม" แองเจเล่ถาม

"ไม่นานมานี้บารอนดูหดหู่ นายน้อยท่านควรพูดกับบารอนถ้าท่านมีเวลา" มาร์คส่ายศีรษะและพูด แองเจเล่พยักหน้า คัตยูฉะเป็นแม่ของซีเลียเธอเป็นผู้หญิงที่เซ็กซี่ มีผู้หญิงสวยหลายคนในปราสาทแต่เธอเลือกที่จะอยู่กับบารอนเมื่อบารอนถาม บารอนเริ่มชอบเธอมากขึ้นหลังจากนั้นและพวกเขาก็ยังมีเวลาดีๆด้วยกันบนรถม้าคันที่สามในระหว่างทาง หลังจากที่แองเจเล่ได้รับบาดเจ็บครั้งที่ผ่านมาบารอนก็แทบจะไม่ได้มารถม้าคันที่สามกับเธอ

"ไม่นานมานี้ท่านพ่อรู้สึกเครียด ไม่ต้องห่วง" แองเจเล่พูด

"ครับ...." มาร์คถอนหายใจและหยุดพูด แองเจเล่เปิดประตูและเข้าไปในรถม้า นอกจากพัสดุก็ยังเหลือพื้นที่ว่างตรงกลาง แองเจเล่นั่งลงข้างกล่องไม้และเอามือล้วงเข้าไปในถุง เขาหยิบใบสีม่วงออกมาจากถุงและวางไว้ในปาก สีหน้าของแองเจเล่แย่ลงหลังจากที่เคี้ยวเพราะมันไม่อร่อย เขาผิดหวังหลังจากที่เขาถ่มลงบนเศษผ้าที่เขาเตรียมมา จากนั้นแองเจเล่ก็หยิบหนอนสีเขียวขนาดใหญ่ที่ดูคล้ายกับหนอนแก้วบนโลกแต่มันมีสองหัว ลักษณะมันเหมือนกิ่งไม้แต่มันมีสองหัวกำลังเคลื่อนไหวรอบๆมือของแองเจเล่และมันมีริ้วรอยมากมายบนผิวของมันซึ่งมันดูไม่น่ากินมาก

แองเจเล่รู้สึกไม่สบาย เขาใช้แรงเล็กน้อยบีบหนอนแก้ว หนอนแก้วตายภายในวินาทีเดียวและมีน้ำสีเขียวออกมาจากร่างกายของมัน แองเจเล่เอามือแตะไปที่น้ำและวางไว้ในปาก

"แหวะ!" แองเจเล่ขมวดคิ้วด้วยความผิดหวัง เขายังพยายามหาพืชและแมลงที่แตกต่างกันและเขาใช้เวลาครู่หนึ่งก่อนที่ถุงจะว่างเปล่า

"พบสองอย่างที่มีประโยชน์" แองเจเล่พูดเสียงเบา เขาวางผลแบล็กเบอร์รี่ไว้ในถุงกับใบไม้ที่มีรูปสามเหลี่ยม

เขาค้นพบว่ามีสิ่งที่แตกต่างกันถึง 20 ชนิดที่สามารถเพิ่มคุณสมบัติของเขาและเขาพยายามทดลองพืชและแมลงที่แตกต่างกัน 4 ใน 20 ชนิดไม่มีผลข้างเคียงขณะที่ชิ้นอื่นๆมีผลข้างเคียงซึ่งทำให้แองเจเล่ป่วยเพราะฉะนั้นเขาจึงใช้แค่ 4 อย่าง อย่างไรก็ตามข้อมูลทั้งหมดถูกรวบรวมเก็บไว้ในชิปรวมทั้งของที่ไม่มีประโยชน์ เขาเพียงแค่ต้องการเพิ่มข้อมูลในฐานข้อมูลซึ่งมันอาจจะเป็นประโยชน์กับเขาในภายหลัง

เขาถ่มน้ำลายสิ่งที่เหลืออยู่ในปากลงบนเศษผ้าที่อยู่ข้างๆและจะทิ้งพวกมันทั้งหมดลงบนพื้นด้านนอก

'ซีโร่ข้อมูลที่บันทึกมีมากแค่ไหน' แองเจเล่ถาม

[พืช 2,341 ชนิด,แมลง 49 ชนิด,สัตว์ 21 ชนิด] ซีโร่รายงานอย่างแม่นยำ

"นั่นมันเยอะมาก..." แองเจเล่หายใจเข้าลึกๆและเริ่มคิด

"แองเจเล่ ท่านอยู่ที่นี่หรือเปล่า" เสียงแม็กกี้ดังมาจากข้างนอก

"เข้ามา" แองเจเล่หยุดคิดและพูด เด็กสาวเข้ามาในรถม้าอย่างรวดเร็ว ร่างกายของแม็กกี้ดูน่าสนใจมากสำหรับอายุของเธอและเธออายุแค่ 13 ปีเท่านั้น แองเจเล่คิดว่าเธอดูเหมือนผู้หญิงอายุ 18 ปีบนโลก นอกจากนี้เธอยังมีขนาดหน้าอก ก้นและเอวที่บางเฉียบที่น่าสนใจ เธอสวมชุดสีเทาและใส่รองเท้าแต่เธอก็ยังแสดงให้เห็นถึงความภาคภูมิใจของเธอ ขาของเธอดูสวยและพวกมันดูเงางามภายใต้แสงอาทิตย์

"ท่านแองเจเล่ข้ามาที่นี่เพื่้อเปลี่ยนเสื้อผ้า" เสียงของแม็กกี้เบามากขณะที่เธอกำลังนั่งข้างหน้าแองเจเล่

"เจ้าจะเปลี่ยนเสื้อผ้างั้นหรือ" เขายื่นหน้าเข้าไปกระซิบข้างหูของแม็กกี้ แองเจเล่รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยแต่เขาก็ยังถามแม็กกี้ที่นั่งอยู่ข้างหน้าเขา

"ค่ะ....ข้าจะเปลี่ยน.....ชุดชั้นใน" แม็กกี้กำลังอาย เห็นได้ชัดว่าเธอต้องการอย่างอื่น แองเจเล่สัมผัสผมยาวๆที่อยู่รอบไหล่ของเธอและมันมีกลิ่นหอม

"ข้าจะปล่อยให้เจ้าอยู่ที่นี่" แองเจเล่ยิ้มและพูดเสียงเบา

"ท่านช่วยข้าเปลี่ยนได้ไหม" แม็กกี้ส่ายหัวและพูด สีหน้าของเธอนั้นอายมาก