ตอนที่ 28: ความลึกลับ (1)
ฟึบ!
แองเจเล่ยิงลูกธนูที่แนบกับธนูยาวของเขาออกไป เป้าหมายเป็นหนึ่งในกลุ่มโจรขี่ม้าที่สาปแช่งด้วยความตกใจในขณะที่เขากำลังตกจากม้าหลังจากโดนลูกธนูของแองเจเล่ซึ่งทำสำเร็จด้วยความช่วยเหลือของชิป เขายืนอย่างใจเย็นในขณะที่เขาดึงลูกธนูอีกลูกออกมาจากซองลูกธนูและแนบมันกับธนูยาวของเขา เขาห่างจากกลุ่มโจรที่ขี่ม้าประมาณสองร้อยถึงสามร้อยเมตรแต่ด้วยการช่วยเหลือของชิปความแม่นยำของเขาเพิ่มถึง 100% นี่เป็นข้อได้เปรียบที่เขามีต่อคู่ต่อสู้ของเขา
แองเจเล่จดจ่ออยู่กับเป้าหมายของเขาขณะที่เขาดึงสายธนูไปเต็มแรง เขายังคงขยับตำแหน่งตามข้อมูลของชิป ทันใดนั้นแองเจเล่ก็รู้สึกเจ็บตรงแขนซ้ายและเขาก็เสียสมดุลทำให้ลูกธนูที่แนบกับธนูยาวของเขาตกลงพื้น ลูกศรหน้าไม้สีดำได้ปักเข้าที่แขนซ้ายของเขาจนเกือบจะทะลุ
'มันเป็นหน้าไม้!' แองเจเล่ตกตะลึงกับความจริงข้อนี้และกลิ้งหลบไปโดยไม่ลังเล
ฟึบ!ฟึบ!ฟึบ!
ลูกศรหน้าไม้สามดอกได้ตกลงบนพื้นที่แองเจเล่อยู่ก่อนหน้านี้มองเห็นก้านลูกศรได้เพียงครึ่งเดียว
'หน้าไม้ในโลกนี้รุนแรงจริงๆ!' แองเจเล่คิด เขาวิ่งไปซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้และกดบาดแผลของเขา
'คนที่ยิงมาจากระยะไกลเช่นนั้นต้องแข็งแกร่งและอาจจะเป็นอัศวิน' แองเจเล่พยายามทนต่อความเจ็บปวดและคว้ากรงเล็บที่อยู่หลังเอวของเขา เขาฟันหัวลูกศรและส่วนหนึ่งของก้านออกจากลูกศรในแขนของเขา
'ซีโร่มีแผนดีๆไหม' แองเจเล่คิดขณะที่ฟันลูกศรเพื่อกันบาดแผลจากการที่มีเลือดออกมา
'ดีที่พวกเขาไม่ได้วางยาพิษบนลูกศรถ้าเป็นเช่นนั้นข้าคงตายไปแล้ว' แองเจเล่รู้สึกโชคดี ดูเหมือนว่าคนในโลกนี้ไม่ชอบใช้ยาพิษหรือเขาเพียงยังไม่ได้เจอ ชิปวิเคราะห์บาดแผลของเขาทันทีและส่งข้อมูลเข้าไปในหัวของเขา
'หัวลูกศรมีรูปร่างเป็นสี่เหลี่ยมจึงทำให้คุณเลือดไหลตลอดเวลา คุณจะสูญเสียเลือดในอัตรา 1% ต่อนาที กรุณาจบการต่อสู้ภายใน 10 นาที' ซีโร่ให้แผนการที่เหมาะสมที่สุด
'บัดซบ! พวกเขามีลูกศรหัวสี่เหลี่ยม!' แองเจเล่คิดขณะที่เขาตรวจสอบบันทึกการต่อสู้จากชิป เขาเห็นคำเตือนของลูกศรหน้าไม้ที่เข้ามาแต่เพราะว่ามันเร็วเกินไปมันจึงถูกแทนที่ด้วยข้อมูลของบาดแผล
'ชิปจะไม่เป็นประโยชน์ถ้าเป็นการโจมตีที่มีความเร็วที่ไม่สมเหตุสมผล' แองเจเล่คว้าลูกธนูอีกลูกจากซองลูกธนูหลังจากที่เขาคิดถึงเรื่องนี้ เขาเจ็บมากแต่เขาก็ยังดึงสายธนูยาวเต็มที่ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อจากความเจ็บที่มาจากแขนซ้าย ด้วยความยากลำบากเช่นนี้เขาจึงต้องมุ่งมั่นกับความแม่นยำของเขาเป็นสองเท่า
เสียงของกีบเท้ากระทบพื้นได้ดังขึ้นเมื่อโจรขี่ม้าเข้ามาใกล้เขา ทันใดนั้นเขาก็กระโดดไปทางซ้ายและเล็งลูกธนูในขณะที่อยู่ในอากาศ มันเป็นพื้นที่ว่างเพียงอย่างเดียวจากนั้นยิงไปที่ต้นไม้ที่อยู่ด้านข้างโจรขี่ม้า มีบาดแผลที่แขนของเขาและนี่เป็นสถานการณ์ที่เขาไม่เคยพบมาก่อนทำให้ความแม่นยำลดลง เขายังไม่เคยฝึกซ้อมกับแผนเช่นนี้เขาจึงทำให้ม้าหวาดกลัวเท่านั้น ข้าสองตัวที่อยู่ด้านหน้าได้หยุดและพยายามหนีแต่ผู้ขี่ได้พยายามดึงบังเหียนไว้เพื่อหยุดมัน
"เขาไม่สามารถหนีจากเราได้! แอนเคอร์ไปกันเถอะ" หนึ่งในกลุ่มโจรขี่ม้าได้ตะโกน
"เข้าใจแล้ว!" โจรขี่ม้าอีกสองคนได้เพิ่มความเร็วมาทางแองเจเล่ แต่ละคนดึงดาบใบกว้างของตัวเองออกมา ในขณะที่แองเจเล่ได้ยินเสียงดาบที่ดึงออกมาจากฝักเขาก็โยนธนูยาวทิ้งทันทีและคว้าไปที่โซ่กรงเล็บ
แองเจเล่ตั้งใจฟังเสียงกีบเท้าที่กำลังเข้ามาใกล้ตำแหน่งของเขา เขาหลับตาในชั่วอึดใจและตรึงอีกด้านของโซ่ไปที่ต้นไม้ที่เขาซ่อนอยู่ เมื่อเสียงเข้ามาถึงตำแหน่งของแองเจเล่เขาก็ขว้างโซ่ไปทิศทางนั้นอย่างรวดเร็ว โซ่กรงเล็บสีดำได้บินไปที่กิ่งไม้หนาและพันรอบมัน มันเป็นกับดักง่ายๆในการดักม้า
ม้าสองตัวไม่สามารถชะตัวลงได้ทันและวิ่งไปทางกับดัก
ปัง!
กิ่งไม้ได้แตกเป็นชิ้นๆและม้าก็ได้ล้มลงพร้อมกับมีโซ่อยู่ตรงเท้าของพวกมัน ม้าอยู่ในอาการที่เจ็บปวดจากการที่เท้าหน้าของพวกมันได้หักจากการปะทะ
"แม่งเอ้ย!" หนึ่งในโจรขี่ม้าได้ตกลงจากหลังม้าและศีรษะไปกระแทกกับหินที่อยู่บนพื้น แองเจเล่มีความสุขกับผลของกับดัก เขาได้โยนโซ่ทิ้งไปและดึงดาบออกมาจากฝักแล้วฟันไปที่โจรขี่ม้าที่ตกลงมาหน้าเขา
เป๊ง!
โจรขี่ม้าได้ป้องกันดาบของแองเจเล่และพยายามเตะตอบโต้ แองเจเล่ก้าวถอยหลังแต่รู้สึกเย็นยะเยือกจากข้างหลังก่อนที่เขาจะสามารถโจมตีได้อีกครั้ง เขาโน้มตัวไปทางด้านข้างเพื่อหลบการฟัน
"ไอ้เด็กบัดซบ!" โจรขี่ม้าได้สาปแช่งเสียงดัง สำเนียงของเขาคล้ายคลึงกับคนที่อยู่ซาลาดิน แองเจเล่สามารถเข้าใจได้อย่างง่ายดายเพราะภาษาของซาลาดินคล้ายกับภาษาของรูดิน ภาษาอาจแตกต่างกันแต่ก็เข้าใจได้ไม่ยาก โจรขี่ม้าอีกคนที่ตกลงมาใกล้ๆโดยแองเจเล่ได้ใช้โอกาสนี้ลุกขึ้นยืนและเหวี่ยงดาบไปทางแองเจเล่ทันทีเพื่อเสริมการโจมตีของโจรขี่ม้าอีกคน แองเจเล่ไม่สามารถตอบโต้ได้ต้องหนีออกมา
โจรสองคนนี้ได้โจมตีแองเจเล่ด้วยการประสานงานที่สมบูรณ์แบบแล้วพวกเขาก็เริ่มเพิ่มระยะก้าวของพวกเขา แม้ว่าแองเจเล่สามารถป้องกันการโจมตีได้เกือบทุกครั้งแต่เขาก็เริ่มมีปัญหาในการรับมือความแข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้าม
'ทั้งสองคนมีการประสานงานกันอย่างน่าประทับใจและพวกเขาก็ใกล้เคียงกับอัศวินขั้นสูง แม้กระทั่งอูดิสก็ยังมีปัญหาเมื่อเผชิญหน้ากับพวกเขา' ภายนอกของแองเจเล่ดูสงบแต่ภายในเขาได้คิดอย่างกังวลใจ
พลั่ก!
แองเจเล่ได้พุ่งห่างออกไปจากผลกระทบของการเตะที่เขาหลบไม่สำเร็จ ตั้งแต่ที่เขารู้ตัวว่าไม่สามารถหยุดเคลื่อนไหวได้เขาก็กลิ้งหลบไปทางด้านข้าง ความว่องไวของเขาสูงมันจึงช่วยให้เขาหลบลูกศรหน้าไม้สี่ดอกได้เมื่อเขากลิ้งหลบแต่บาดแผลของเขาได้เลวร้ายลงมีร่องรอยของเลือดบนพื้นดิน แองเจเล่ซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้และวิ่งไปทางต้นไม้อีกต้นเพื่อพักหายใจ เขาเริ่มหายใจอย่างแรงและเหงื่อก็หยดลงจากคางของเขา
'ในสถานการณ์เช่นนี้ข้าควรทำอย่างไรดี' แองเจเล่รู้สึกกังวล เขาคิดว่ามันเป็นจุดจบของเขา
อัศวินสองคนอยู่ใกล้กับขั้นสูงและทักษะการประสานงานอยู่ในระดับสูง มีหน้าไม้อีกสี่อันเล็งมาจากทางด้านข้าง ด้วยปัจจัยเหล่านี้เขาไม่สามารถใช้โอกาสในการหลบหนีด้วยความเร็วของเขาได้ นอกจากนี้่เขาก็ยังไม่สามารถเอาชนะกับอัศวินที่มุ่งหน้ามาทั้งสองคน แองเจเล่บีบคั้นสมองเพื่อใช้ความคิดแต่เขาก็ไม่สามารถวางแผนได้ เขาเริ่มหงุดหงิดกับสถานการณ์ที่สิ้นหวัง เหตุการณ์ปัจจุบันได้แย่กว่าตอนที่เผชิญหน้ากับดิ๊ก มีดของดิ๊กช้ากว่าหน้าไม้ที่ขัดขวางการอ่านข้อมูลที่รวบรวมโดยชิป ลูกศรดอกแรกมันทำให้เขาได้รับบนเรียน
'ซีโร่ข้าขอแผน' แองเจเล่สั่ง
[ความอึดได้ลดลงอย่างรวดเร็ว โปรดหนีออกจากระยะของศัตรูและหลบหนีทันที] ซีโร่รายงาน
'ข้าจะไม่ถามคำถามนี้ถ้าข้าสามารถจัดการกับหน้าไม้บัดซบเหล่านั้นได้!' แองเจเล่โกรธ
'ศีรษะของคุณจะถูกโจมตีในอีกหนึ่งวินาที' ชิปเตือน แองเจเล่ลดศีรษะลงและสวนกลับด้วยดาบ เขาสกัดกั้นการโจมตีได้สำเร็จแต่ฝ่ายตรงข้ามก็ป้องกันการฟันของเขาอย่างง่ายดาย โจรขี่ม้าทั้งสองคนได้ประสานงานกันอย่างสมบูรณ์แบบ แองเจเล่ถูกบังคับให้ล้อมรอบด้วยการโจมตีของพวกเขาและทักษะดาบที่เขาภูมิใจก็ไม่สามารถทำอะไรได้ โจรขี่ม้าทั้งสองมีทักษะดาบที่ดีและยังชำนาญในการเคลื่อนที่ แองเจเล่ไม่สามารถหาโอกาสที่จะตอบโต้ได้เนื่องจากหนึ่งในสองโจรนั้นเมื่อคนใดพลาดอีกคนจะเติมช่องว่างทันที
ทั้งสองคนยังคงโจมตีแองเจเล่ พวกเขาได้โต้ตอบกันจำนวนไม่น้อยในระยะเวลาสั้นๆ อันที่จริงแองเจเล่ถูกบังคับให้ป้องกันเนื่องจากแรงกดดันที่พวกเขาใส่เข้ามา
'หน้าไม้จะจัดการข้าได้อย่างง่ายดายจากมุมใดมุมหนึ่งเมื่อข้าออกจากพุ่มไม้ พวกเขาไม่จำเป็นต้องเข้ามาใกล้ข้า' แองเจเล่เข้าใจสถานการณ์ได้อย่างถูกต้องแต่ทั้งสองคนไม่ยอมให้เขาเคลื่อนไหวอย่างอิสระ แองเจเล่กำลังถูกบังคับให้ถอยหลังเนื่องจากผลกระทบของการปะทะที่โจรทั้งสองได้แสดงอย่างต่อเนื่องเพราะพวกเขามีความแข็งแกร่งใกล้เคียงกับเขา
แองเจเล่คงตายไปนานแล้วถ้าเขาไม่ได้มีชุดทักษะดาบที่พิเศษที่สร้างโดยชิป แทบจะไม่มีการเคลื่อนไหวที่ไม่จำเป็นในชุดซึ่งทำให้เขามีความสามารถในการป้องกันการโจมตีได้อย่างสมบูรณ์ อย่างไรก็ตาม บาดแผลของแองเจเล่ได้เปิดออกจากการกระทำของเขา การเตะยังทำให้แขนซ้ายบาดเจ็บและเขาได้สูญเสียเลือดและความอึดไปในอัตราที่รวดเร็ว ความสามารถในการป้องกันของเขาได้อ่อนแอลงและสายตาของเขาเริ่มเบลอ เหงื่อได้หยดลงไปในดวงตาของเขา
"เจ้าเป็นเด็กหนุ่มที่แข็งแกร่งมาก เจ้าเป็นเด็กของตระกูลขุนนางใหญ่ใช่หรือไม่" หนึ่งในโจรหัวเราะและพูด
"มีเพียงเด็กเหล่านี้เท่านั้นที่มีโอกาสเรียนรู้ทักษะดาบระดับอัศวินและคุณสมบัติของเจ้าค่อนข้างสูงสำหรับอายุของเจ้า ต้องเป็นเด็กที่ยอดเยี่ยมในตระกูลใหญ่" เขาพูดต่อ
"ถ้าหัวหน้าซีลอนอยู่ที่นี่เด็กคนนี้คงตายไปแล้ว" โจรอีกคนพูดแต่ก็ไม่ได้ช้าลง ดาบของพวกเขาดูเหมือนแสงวาบสีเงินในขณะที่พวกเขาโจมตีแองเจเล่อย่างต่อเนื่องจากทั้งสองด้าน ทุกการโจมตีมีการโจมตีชุดต่อมาตลอดทำให้ไม่มีข้อบกพร่อง แองเจเล่พยายามหาโอกาสแต่เขาก็ยังล้มเหลว เขาต้องการที่จะเอามีดออกมาแต่เขาก็ไม่มีเวลามากพอ
ฟึบ!
หนึ่งในพวกเขาได้ฟันหน้าอกของแองเจเล่ทำให้เกิดอาการบาดเจ็บยาวประมาณ 10 เซนติเมตร
"มันจบแล้ว!" โจรอีกคนตะโกนขณะที่เขาฟันมาทางแองเจเล่อย่างเต็มแรง
แองเจเล่ได้พยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อป้องกันการโจมตีด้วยดาบกางเขนของเขาแต่เขาก็ยังปลิวออกไป เขาไม่สามารถลุกขึ้นยืนข้นมาได้ แผนของเขาล้มเหลวและพลังของหน้าไม้ไม่ได้เป็นสิ่งที่เขาคาดคิด แองเจเล่เคยได้รับประสบการณ์การตายมาก่อนและความตายได้ใกล้เข้ามาอีกครั้งแต่เขาก็สงบลงอย่างสิ้นเชิง อย่างไรก็ตามเขาเริ่มไม่มีแรงและมีบาดแผลหลายแห่ง เขาเสียเลือดและความอึดไปไม่ใช่น้อย
ไม่มีทางที่เขาจะยืนหยัดต่อสู้กับโจรสองคนที่มีพลังอัศวินขั้นสูงและหน้าไม้สี่อัน ดวงตาของเขาเริ่มมองเห็นไม่ชัดแต่เขาก็ยังเห็นโจรเดินเข้ามาหาเขาอย่างช้าๆในขณะที่เลือดได้หยดลงมาจากดาบของพวกเขา
'ซีโร่มีแผนให้ข้าหรือไม่' แองเจเล่คิด
