Eternal Martial Sovereign ตอนที่ 3 พรสวรรค์หวนคืน
*1.ปลี่ยนผู้ฝึกตนอาณาจักรเป็นผู้ฝึกตนขอบเขต
*2.ชิ้นส่วนหยกเขียวเป็นกิ่งหยกเขียว
การโจมตีนี้ทำให้เกิดเสียงโซนิคบูมขึ้น แสดงให้เซี่ยวหยุนเห็นว่าอสูรงูหลามตัวนี้ได้บรรลุถึงระดับที่ 6 ของขั้นหลอมยร่างกาย
บูม!
ภายใต้การคุกคามของการโจมตีที่รุนแรง เซี่ยวหยุนได้เอียงร่างกายของตนเองแล้วได้เสียสมดุล แล้วตกลงไปยังเหวแห่งไฟ
"เปลวไฟข้างล่างรุนแรงเกิน ถ้าข้าตกลงไป ข้าจะต้องโดนเผาจนกรอบแน่นอน" เซี่ยวหหยุไม่สามารถควบคุมร่างกายของเขาได้ขณะที่เขาหล่นลงไป อย่างไรก็ตามเขายังคงจับดอกไม้จิตวิญญาณไฟไม่เต็มใจที่จะปล่อยมันไป
"จิตวิญญาณการต่อสู้" ในขณะที่เปลวไฟพุ่งเข้ามาหา เซี่ยวหยุนได้ทำให้ตัวเองสงบลงแล้วพยามยามเรียกจิตวิญญาณการต่อสู้ของตัวเองออกมาเพื่อใช้แทงไปบนหน้าผาแล้วทำให้เค้าหยุดหล่นลงไป
ภายใต้การนำจากจิตของเซี่ยวหยุน กิ่งของหยกเขียวก็ได้ยืดออกมาจากฝ่ามือของเขา ในขณะที่เขากำลังจะแทงจิตวิญญาณการต่อสู้ไปบนหน้าผ้า มันก็สั่นสะท้าน แล้วก็แกว่งฉวัดเฉวียนอย่างมีความสุขในขณะที่มันเป็นแสงออกมาจากหน้าผากของเขา
"นี่ ... " ในทันทีที่มีปฏิกิริยาที่แปลกประหลาด เซี่ยวหยุนรู้สึกตกใจมาก จิตวิญญาณการต่อสู้ออกมาจากร่างกายของเขาอย่างสมบูรณ์ ?
เพื่อให้จิตวิญญาณของตนเองออกจากร่างกายของพวกเขา พวกเขาจะต้องปลุกแหล่งพลังงานและหลอมรวมมันเข้ากับจิตวิญญาณการต่อสู้อย่างสมบูรณ์ !
ส่วนการปลูกแหล่งพลังงานนั้น พวกเขาจะต้องเป็นผู้ฝึกตนขอบแขตแกนแก่นแท้เท่านั้น
ถึงแม้จะเป็นผู้ฝึกตนขอบแขตแก่นแท้ที่แท้จริง พวกเค้าก็แทบจะไม่สามารถเรียกจิตวิญญาณการต่อสู้ออกมาแบบภาพลวงตาออกมาได้ จิตวิญญาณการต่อสู้ออกมาจากร่างกายของพวกเค้าไม่ได้อย่างแท้จริง
หลังจากจิตวิญญาณการต่อสู้ออกมาจากร่างกายของเขา มันก็เรืองแสงด้วยแสงจากหยกสีเขียวสดใส ทำให้สภาพแวดล้อมรอบด้านมีสีเดียวกัน แสงนั้นดูเหมือนจะเต็มไปด้วยพลังลึกลับ แล้วจิตวิญญาณการต่อสู้ก็หยั่งรากลึกลงไปในศีรษะของเซี่ยวหยุน ปล่อยสัญลักษณ์ที่ลึกลับปกคลุมร่างกายของเขาทั้งหมด ในขณะที่เข้าได้ตกลงไปในเหวอย่างสมบูรณ์
"บ้าเอ้ย เจ้ากำลังพยายามจะทำอะไรกันแน่" เห็นว่าจิตวิญญาณการต่อสู้ไม่ทำตามคำสั่งของเขา ความขมขื่นก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเซี่ยวหยุน "เจ้าขโมยแก่นแท้ปราณจากข้าไปมาก ตอนนี้เจ้ากำลังจะขโมยชีวิตข้า ดีมาก?! ทำไมข้าถึงปลุกจิตวิญญาณการต่อสู้แบบเจ้าขึ้นมากัน"
แสงหยกสีเขียวได้ปกคลุมเซี่ยวหยุนอย่างสมบูรณ์ในขณะที่ตกลงมา ไม่นาน เปลวไฟด้านล่างก็ได้กลืนกินเขาอย่างสมบูรณ์และผลกระทบที่หนักหนาได้น็อคเซี่ยวหยุนจนหมดสติไป
อย่างไรก็ตามในขณะที่เซี่ยวหยุนถูกน็อคหมดสติ จิตวิญญาณการต่อสู้ที่ใจร้ายก็กลายเป็นตื่นเต้นอย่างน่าเหลือเชื่อ
หลังจากร่างกายของเซี่ยวหยุนถูกปกคลุมไปด้วยสัญลักษณ์ที่ส่องแสงเรืองรอง กิ่งของหยกเขียวได้ขยายออกแล้วแทงลึกลงไปในเปลวไฟและลาวา แล้วเริ่มดูดซับแก่นแท้ปราณแห่งไฟที่หนาแน่น
ในขณะแก่นแท้ปราณแห่งไฟถูกดูดซับโดยกิ่งหยกเขียว ทะเลแห่งเปลวไฟใกล้ๆก็ค่อยสงบลง ไม่เหมือนกับสัตว์ที่โหดร้าย แต่เหมือนลูกแกะที่เชื่อฟังราวกับว่ามันกำลังเผชิญหน้ากับนักล่า
เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ และในไม่ช้าค่ำคืนก็มาถึง ท้องฟ้ายามค่ำคืนกระพริบไปกับดวงดาวขณะที่สายลมยามเย็นพัดมา
ภายในเหว แสงสีเขียวสดใดจากหยกเขียวดูสะดุดตา
กิ่งที่แท้งเข้าไปในเปลวไฟและลาวา ดูหนาขึ้นอย่างเห็นได้ชัด และในตอนนี้มันยังมีกิ่งย่อยที่เกิดจากมัน หลังการดูดซับแก่นแท้ปราณแห่งไฟไปจำนวนมาก จิตวิญญาณการต่อสู้ของเซี่ยวหยุนได้รับประโยชน์อย่างมาก
เมื่อเวลาผ่านไปท้องฟ้าก็เริ่มสดใสขึ้นเมื่อแสงแดดอบอุ่นเริ่มปกคลุมโลก ภายใต้แสงหยกสีเขียว เซี่ยวหยุนตื่นขึ้นอย่างช้าๆ หลังจากที่เขาลืมตาขึ้นเขาก็ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์
"ข้ายังมีชีวิตอยู่"เซี่ยวหยุนมองไปรอบๆตัวเขาด้วยใบหน้าที่ตกใจ
ร่างทั้งร่างของเขาถูกปกคลุมไปด้วยแสงหยกสีเขียวและจิตวิญญาณการต่อสู้ยังคงฝังรากอยู่กับหน้าผากของเขา เขายังคงรู้สึกถึงร่างกายของเขาและมั่นใจว่าเขายังมีชีวิตอยู่ อย่างไรก็ตามเขาพบว่าเขายังคงอยู่ในเหวแห่งไฟซึ่งเป็นที่น่าตกใจอย่างไม่น่าเชื่อ
"ข้ายังมีชีวิตอยู่ได้ยังไง?" เซี่ยวหยุนพึมพำ เขามองไปที่กิ่งหยกสีเขียวที่ยังคงแทงเข้าลาวาและความประหลาดใจก็ปรากฎขึ้นบนหน้าของเขา "จิตวิญญาณการต่อสู้นี้ดูดซับแก่นแท้ปราณแห่งไฟ?"
ฉากนี้ทำให้เซี่ยวหยุนรู้สึกตื่นเต้นอย่างไม่น่าเชื่อ
"วิญญาณของการต่อสู้ของข้าสามารถดูดซับปราณเย็นของนางสาวตัวน้อย ล้างพิษและดูดซับปราณแก่นแท้แห่งไฟ เป็นไปได้ไหมที่มันยังสามารถดูดซับแก่นแท้ปราณแห่งสวรรค์และโลกได้ทั้งหมด? "หัวใจของเซี่ยวหยุนเริ่มกระหน่ำอย่างรุนแรงเมื่อมีโอกาสนี้
ในกรณีนี้มันคงไม่ยากเกินไปที่จะยกระดับจิตวิญญาณการต่อสู้ของเขา
เซี่ยวหยุนได้มองใกล้ๆ จิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาและพบว่ามีใบสีแดงเข้มบนกิ่งย่อยซึ่งทำให้หัวใจเต้นเร็วขึ้น การเปลี่ยนแปลงนี้ยืนยันข้อสงสัยของเขา!
"ใบใหม่นี้มันบรรจุไปด้วยแก่นแท้ปราณแห่งไฟที่หนาแน่น" หลังจากได้ดูใกล้ ๆ เขาพบว่าใบไม้บนกิ่งย่อยมีสีแดงเพลิง
หลังจากค้นพบแล้วความกลัวภายในหัวใจเซี่ยวหยุนก็หายไปอย่างสมบูรณ์และเริ่มตรวจร่างกายของเขา
เซี่ยวหยุนพบว่าเขาไม่ได้รับบาดเจ็บเลย มันกลับแทนที่ด้วยร่างกายและจิตใจของเขาแข็งแกร่งขึ้น
หลังจากมองไปรอบ ๆ เขาก็พบว่าเขาสามารถมองเห็นวัตถุขนาดเล็กที่ไม่เคยเห็นมาก่อนซึ่งดูเหมือนว่าความรู้สึกของเขาจะรุนแรงยิ่งขึ้นเช่นกัน
"ประโยชน์ทั้งหมดเหล่านี้นำมาจากการยกระดับจิตวิญญาณการต่อสู้?" เซี่ยวหยุนพึมพำกับตัวเองด้วยความตกใจและความสุข
แม้ว่าเขาจะไม่ได้ปลุกแหล่งพลังงานของเขาและหลอมรวมกับวิญญาณการต่อสู้ของเขาอย่างสมบูรณ์แบบ แต่มันก็เหมือนกับว่าพวกเขาเป็นหนึ่งเดียว
ตอนที่จิตวิญญาณการต่อสู้ได้รับการยกระดับแล้วเขาก็ยังได้รับผลประโยชน์มากมายเช่นกัน
เซี่ยวหยุนไม่รู้สึกกลัวอีกต่อไปและอนุญาตให้จิตวิญญาณการต่อสู้สามารถดูดซับแก่นแท้ปราณแห่งไฟของบริเวณใกล้ ๆ ต่อไปได้
สองชั่วโมงต่อมาแก่นแท้ปราณแห่งไฟที่หนาแน่นภายในเหวส่วนมากไดหมดลง มันไม่ร้อนและแม้กระทั่งลาวาเริ่มเย็นเนื่องจากการขาดแก่นแท้ปราณแห่งไฟ
ภายในหนึ่งวัน หุบเขาแห่งไฟได้เปลี่ยนไปอย่างสมบูรณ์
การเปลี่ยนแปลงทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเนื่องจากเซี่ยวหยุน
เมื่อลาวาเย็นลงอย่างสมบูรณ์แล้วเซี่ยวหยุนก็ดึงจิตวิญญาณการต่อสู้ออกมา จิตวิญญาณการต่อสู้กระพริบแสงแล้วก็กลับสู่โลกแห่งความสับสนวุ่นวายภายในทะเลแห่งจิตสำนึกของเขา
เซี่ยวหยุนมองไปรอบ ๆ ด้วยความไม่เชื่อ
เมื่อวานนี้สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยเปลวเพลิงและลาวาและตอนนี้ก็กลายเป็นเช่นนี้ ถ้ามีคนอื่นมาพบเกี่ยวกับมันจะทำให้เกิดความวุ่นวายปั่นป่วนอย่างมาก
หลังจากจิตวิญญาณการต่อสู้กลับเข้าไปในทะเลแห่งจิตจำสึกของเซี่ยวหยุน ร่างกายของเขาก็สั่น ราวกับว่าเส้นลมปราณของเขาได้เชื่อมต่อกับแก่นแท้แห่งปราณที่ไหลเข้าไปในตันเถียนเขาอย่างหนาแน่น ความรู้สึกที่ยาวนานของความแข็งแรงแผ่กระจายไปทั่วร่างกายของเขา ในความเป็นจริง มันรู้สึกแข็งแกร่งยิ่งกว่าความแข็งแรงของระดับที่หกของขั้นหลอมร่างกาย
"นี่คือ ... " เซี่ยวหยุนตกตะลึง อย่างใดเขาได้ทะลวงผ่านไประดับเจ็ดของขั้นหลอมร่างกาย หลังจาก 8 ปีที่ผ่านมาเขาก็ทะลวงผ่านไปได้ในที่สุด
"เป็นไปได้หรือไม่ที่จิตวิญญาณการต่อสู้จะดูดซับแก่นแท้ปราณแห่งไฟไปเป็นจำนวนมากและมันไม่ต้องการแก่นแท้ปราณของข้าอีกแล้ว?" เพื่อที่จะทดสอบทฤษฎีนี้ เซี่ยวหยุนเริ่มดูดซับแก่นแท้ปราณแห่งสวรรค์และโลก
ตอนนี้วิญญาณของการต่อสู้ได้รับการยกระดับแล้ว เขาดูดกลืนแก่นแท้ปราณแห่งสวรรค์และโลกได้เร็วกว่าเดิม 10 เท่า
ก่อนหน้านี้ เขาสามารถดูดซับได้แค่เส้ยใยแก่นแท้ปราณ แต่ตอนนี้มันพุ่งเข้ามาหาเขาเหมือนหมอก
ในเวลาเพียง 2 ชั่วโมง เซี่ยวหยุนรู้สึกว่าเขาได้มาถึงจุดสูงสุดของการระดับ 7 ขั้นหลอมร่างกายแล้ว
ตอนนี้เขาหยุดการบ่มเพาะของเขาและรอดูว่าจะมีปฏิกิริยาใด ๆ จากจิตวิญญาณการต่อสู้หรือไม่
ทุกครั้งที่เขารวบรวมแก่นแท้ปราณมากพอแล้วก็จะถูกดูดกลืนโดยจิตวิญญาณการต่อสู้ของเขา
หลังจากรอสักครู่จิตวิญญาณการต่อสู้ไม่ตอบสนองเลยราวกับว่าไม่สนใจในแก่นแท้ปราณของเขา
"จริงๆแล้วมันไม่ต้องการแก่นแท้ปราณอีกต่อไปหรือ?" เซี่ยวหยุนรู้สึกคลั่งด้วยความปิติยินดี แต่ก็รู้สึกแปลก เขารอวันนี้เป็นเวลานาน ตอนนี้มันก็มาถึงในที่สุดเ เขาไม่อยากเชื่อเลยว่ามันเกิดขึ้นจริง
หลังจากนั้นไม่นานก็ยังคงไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ดังนั้นเซี่ยวหยุนจึงส่งความคิดของเขาเข้าไปในทะเลแห่งจิตสำนึกของเขาในการตรวจสอบจิตวิญญาณการต่อสู้
"เจ้าไม่ต้องการแก่นแท้ปราณแล้ว ?" แม้ว่าจิตวิญญาณการต่อสู้อาศัยอยู่ในร่างกายของเขา แต่เขาไม่ได้ปลุกแหล่งพลังงานและผสานเข้ากับมันอย่างสมบูรณ์ ดังนั้นเขาจึงได้แต่ถามมันเช่นนี้
จิตวิญญาณการต่อสู้ส่งเสียงหึ่ง ราวมกับมันกำลังตอบเซี่ยวหยุน
เมื่อได้ยินเรื่องนี้เซี่ยวหยุนก็ผ่อนคลายลง
หลายปีมาแล้วเขาเดาว่าวันหนึ่งเขาจะฟื้นความสามารถของเขาเมื่อจิตวิญญาณการต่อสู้หยุดดูดซับแก่นแท้ปราณของเขา สำหรับเรื่องนี้เขาต้องรอคอย 8 ปีและได้ฝึกฝนและบ่มเพาะอย่างระมัดระวังทุกวัน ตอนนี้ช่วงเวลานั้นได้มาถึงแล้ว
เซี่ยวหยุนรู้สึกมีความสุขและไม่สามารถให้ตนเองหยุดกรีดร้องด้วยความปิติยินดีได้
เหมือนว่าเขาจะประกาศว่าเขาได้กลับมาสู่สวรรค์ และปลดปล่อยความอัปยศอดสูและความหดหู่ทั้งหมดที่เขาต้องทนอยู่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา
เนื่องจากจิตวิญญาณการต่อสู้ดูดซับแก่นแท้ปราณของเขา ทำให้เซี่ยวหยุนต้องทนทุกข์ทรมานและถูกเยาะเย้ยมานานถึง 8 ปี
แม้กระทั่งคนธรรมดาก็ไม่สามารถทนต่อสิ่งเหล่านั้นได้ แต่เป็นเพียงแค่เด็ก
ตอนนี้ความอัปยศอดสูเหล่านี้หายไปแล้ว เขาจะไม่มีความสุขได้อย่างไร?
หลังจากปลดปล่อยอารมณ์ที่เก็บไว้ของเขา เซี่ยวหยุนก็ทำให้ตนเองสงบลงเห็นว่าเขายังคงถือดอกไม้จิตวิญญาณไฟ เขายิ้มและพูดกับตัวเองว่า "โชคดีที่ดอกไม้จิตวิญญาณไฟไม่ได้ถูกทำลาย; ดูเหมือนว่าข้าได้รับการเก็บเกี่ยวที่อุดมสมบูรณ์ในเวลานี้ "
หลังจากใส่ดอกไม้จิตวิญญาณไฟลงในถึงของเขาแล้ว เซี่ยวหยุนก็เงยหน้าขึ้นและเริ่มปีนขึ้นไปบนหน้าผา
เมื่อเขาใกล้ถึงด้านบน เขาก็ตื่นตัวอย่างไม่น่าเชื่อ
Ssssssssss!
งูหลามที่ซุ่มโจมตีเซี่ยวหยุน เมื่อวันก่อนปรากฏตัวและกวาดหางของมันไปหาเขาอีกครั้งหนึ่ง
"ฮึ่ม ข้าเกือบตายเพราะเจ้าเมื่อวานนี้; วันนี้เจ้ากำลังพยายามทำอะไรเช่นนี้อีก? "สายตาของเซี่ยวหยุนหันไปหางูหลามไฟและเขาไม่ได้ตกใจเลย เขาคว้าหินด้วยมือข้างหนึ่งในขณะที่อีกมือหนึ่งจับหางงูหลาม
หลังฝ่ามือนั้นรุนแรงมากและมันทำให้เกิดพายุที่รุนแรงขึ้น ทำให้หินบริเวณรอบๆแตกออก
ปัง !!!
เสียงระเบิดดังขึ้นขณะที่งูหลามไฟถูกส่งลอยออกไปพุ่งชนหน้าผา
"ข้าจะนำเจ้ากลับไปปรุงอาหารเป็นซุป เจ้าจะเป็นอาหารชั้นดีสำหรับน้องสาวลิล "หลังจากที่ฆ่างูหลามไฟในครั้งเดียว เซี่ยวหยุนได้ปีนขึ้นไปด้วยความคล่องแคล่วของลิง ขณะที่มือของเขาสร้างกรงเล็บและฉีกงูหลามออกเป็นส่วนๆ
"จุดสูงสุดระดับ 7 ขั้นหลอมร่างกาย จริงๆแล้วก็แข็งแกร่งทีเดียว แม้แต่งูหลามไฟก็ไม่สามารถป้องกันตนเองจากข้าได้" เซี่ยวหยุนพอใจกับพลังนี้ หลังจากเก็บงูหลามที่หนาเท่าต้นขา แล้วเขาก็ปีนออกไปจากเหวนี้
การเก็บเกี่ยวครั้งนี้เป็นเรื่องที่อุดมสมบูรณ์มาก
อย่างไรก็ตามสิ่งที่สำคัญที่สุดคือเซี่ยวหยุน ได้ค้นพบว่าจิตวิญญาณการต่อสู้สามารถยกระดับได้โดยการดูดซับแก่นแท้ปราณ
เช่นนี้ มันจะไม่ปรากฎในเส้นทางการบ่มเพาะของเขา
"ตราบเท่าที่ข้าสามารถบ่มเพาะได้ตามปกติข้าจะไม่ด้อยกว่าคนอื่นๆ" หนุ่ม ๆ ยืนขึ้นที่ยอดภูเขาขณะที่เขากำหมัดและจ้องมองไปที่ท้องฟ้า รูปลักษณ์ของความมุ่งมั่นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาขณะที่แสงแห่งความหวังปรากฎขึ้นในตาของเขา