ตอนที่ 129 การประมูลใต้ดินแห่งคาร์กาส 2
อีกครั้ง ธีโอดอร์นั้นเป็นแบบอย่างของนักเรียน เมื่อนักเรียนคนอื่นเลิกเรียนนั้น พวกเขาจะออกไปดื่มและพบปะเพื่อนฝูง แต่เขากลับหมกตัวอยู่ในห้องสมุดและยึดมั่นในหน้าที่ของเขาในฐานะจอมเวทย์
เขาไม่เคยก้าวเท้าเข้าไปในสถานที่บันเทิงหรือร้านเหล่าด้วยความอยากรู้อยากเห็น ในแง่นี้ สถานที่แห่งนี้ถือเป็นประสบการณ์ครั้งใหม่ของธีโอดอร์
ณศูนย์กลางของโรงประมูล ชายวัยกลางคนที่ดูอ่อนโยนได้ยกมือของเขาขึ้น
[หมายเลข 176 เสนอราคาที่50เหรียญทอง!มีใครอีกไหม?หลังจากผ่านไป10วินาที หมายเลข176จะได้รับของชิ้นนี้ไป!]เขาไม่ได้พูดเสียงดัง แต่เสียงของผู้ประกาศกลับดังก้องไปทั่วโรงประมูล
นี่เป็นเพราะสร้อยคอรอบคอของเขาที่เสริมด้วยเวทย์ขยายเสียง มันเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่จะเปลี่ยนเสียงกระซิบเล็กๆให้กลายเป็นเสียงตะโกนที่ดัง ทำให้ผู้ประกาศสามารถที่จะพูดได้หลายชั่วโมงโดยไม่ต้องกังวลเรื่องการเจ็บคอ
แม้ฝูงชนรอบๆตัวเขาจะกลุ้มรุมราวกับฝูงมดที่รุมตอมเค้ก เจ้าภาพก็ยังร้องออกมาด้วยน้ำเสียงร่าเริง [ครับ หมายเลข238!ให้ที่60เหรียญทอง!มีใครอีกไหม?ยังคงมีโอกาสในการประมูลอีกสามครั้ง!]
วิธีการประมูลของโรงประมูลใต้ดินนั้นไม่ได้แตกต่างไปจากการประมูลอื่นๆมากนัก ผู้เข้าร่วมนั้นจะมีป้ายหมายเลขประจำตัวและการยกมันขึ้นหมายถึงพวกเขาต้องการเสนอราคา จากนั้นพวกเขาก็จะชูนิ้วขึ้นเพื่อระบุจำนวนเงินที่จะเสนอไปยังเจ้าภาพ
อย่างไรก็ตาม สถานที่แห่งนี้อยู่นอกขอบเขตของกฏหมาย ดังนั้นกฏของการประมูลใต้ดินจึงไม่เหมือนกัน กิบรากระซิบกับธีโอดอร์ด้วยเสียงจริงจัง “การประมูลใต้ดินมีกฏเพิ่มเติมที่ไม่ได้มีอยู่ในโรงประมูลทั่วไป”
“กฏเพิ่มเติม?”ธีโอดอร์ถามด้วยท่าทางแปลกๆ
เขารู้กฏทั่วไป แต่เขาไม่รู้ว่ามีกฏเพิ่มเติม
กฏและจริยธรรมนั้นไม่มีประโยชน์ในที่ผิดกฏหมายเช่นนี้และบรรดาผู้ที่มารวมตัวกันที่โรงประมูลนั้นต่างรู้กันดี พวกเขาจะยอมให้มีการเพิ่มกฏงั้นหรอ?ธีโอไม่เข้าใจ
กิบรายิ้มอย่างขมขื่นกับคำถามและตอบว่า “เช่นที่นายจ้างกล่าว เมื่อการประมูลใต้ดินเริ่มขึ้นครั้งแรก การต่อสู้ทึกประเภทได้เกิดขึ้น การข่มขู่ผู้อื่นไม่ให้ประมูลเพิ่ม....แม้กระทั่งกรณีของการใช้พิษหรือลอบสังหารเพื่อลดจำนวนผู้เข้าร่วม”
“เป็นวิธีการทั่วไป”
“ใช่ และเมื่อ30ปีก่อนการประมูลนี้ก็ได้เกิดเหตุการณ์ครั้งใหญ่ขึ้น”
หูของธีโอดอร์ถูกแทงด้วยการพูดถึงเรื่องใหญ่ เขาไม่ใช่คนธรรมดาแต่เขาเป็นถึงหัวหน้าสาขาของสมาคมข่าวสารแห่งทวีปตอนกลาง ‘ราชาหนู’ ในคำพูดนี้ มันคงจะเป็นเหตุการณ์สำคัญและไม่ได้พูดเกินจริง
ไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจ ธีโอดอร์พบว่ามันยากที่จะรักษาใบหน้าที่สงบนิ่งของเขาเมื่อได้ยินคำพูดถัดไปของกิบรา
“หนึ่งในเชื้อพระวงศ์ได้ถูกฆ่าตาย”
“-หืม?!”
“ถึงในตอนนี้ มันจะเป็นความลับที่รู้กันดี แต่อย่าส่งเสียงดัง มีผู้ที่เกลียดการได้ยินเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น”กิบราหยิบเครื่องดื่มจากคนรับใช้ที่เดินผ่านมาและดื่มมันก่อนที่จะอธิบาย
ในเวลานั้น โรงประมูลใต้ดินถือเป็นสถานที่ที่ผิดกฏหมาย ดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่หาได้ยากสำหรับผู้คนที่จะเปิดเผยตัวตนของตัวเอง เจ้าชายลำดับที่4แห่งคาร์กาส มูซิก้า ได้ค้นพบเกี่ยวกับโรงประมูลและได้ปลอมตัวมา เขาสามารถปกปิดตัวตนของเขาได้ตามแผนที่วางไว้ แต่มันจะดีกว่าถ้าหากเขาเปิดเผยตัวตน
อย่างน้อยที่สุดเขาก็จะไม่ได้รับแก้วที่เต็มไปด้วยพิษ
“ตั้งแต่นั้นมา โรงประมูลใต้ดินจึงมีกฏที่เข้มงวดกว่าเดิม จงระมัดระวังการสัมผัสกับฝ่ายตรงข้ามหากเธอไม่ทราบว่าเขาเป็นใคร”
“หืม สถานที่แห่งนี้ยังคงอยู่ได้หลังจากเหตุการณ์นั้นงั้นหรอ?”
“โชคดีที่เขาไม่ได้เป็นรัชทายาท แต่เป็นเจ้าชายลำดับที่4 ถ้าเขาเป็นรัชทายาท ผู้คนทั้งหมดของซิโปโตจะถูกกล่าวว่าเป็นกบฏทันที”
เจ้าชายลำดับที่4อาจจะเสียชีวิต แต่เงินจำนวนมหาศาลที่ราชอาณาจักรคาร์กาสได้รับผ่านการประมูลใต้ดินนั้นมหาศาลเกินไป มันเพียงพอที่จะปกปิดข้อเท็จจริงว่าหนึ่งในเชื้อพระวงศ์ได้ถูกฆ่าตาย กษัตริย์แห่งคาร์กาสนั้นเห็นคุณค่าของการประมูลใต้ดินมากกว่าหนึ่งในลูกชายที่ไร้ค่าของเขา
ธีโอดอร์นั้นเข้าใจได้ถึงกษัตริย์แห่งคาร์กาส ดังนั้นนี่คือจุดกำเนิดของกฏที่ไม่เป็นธรรมชาติของโรงประมูลใต้ดิน
จากนั้นกิบราก็ได้เปลี่ยนหัวข้อในขณะที่เขาชี้ไปที่รายการประมูลชิ้นต่อไป “โอ้!นายจ้าง นั่น มันคือหนังสือต้นฉบับเล่มแรกของวันนี้”
“…จริง”
“หืม ลืมเรื่องที่ฉันบอกเธอไป มันได้เกิดขึ้นไปแล้ว ดังนั้นมันจึงเสียเวลาที่จะไปครุ่นคิดเกี่ยวกับมัน”
ธีโอดอร์ยิ้มให้กับคำพูด “ฉันเข้าใจ มาสนใจไปที่การประมูลกันเถอะ”
***
กฏพิเศษของการประมูลใต้ดินของคาร์กาสมีดังนี้
1.การเสนอราคาขั้นต่ำจะเริ่มต้นที่ 90%ของราคาตลาด
2.ผู้เข้าร่วมต้องเสนอราคาไม่น้อยกว่า10%และต้องไม่เกิน100%ของราคาเปิด
3.ของหนึ่งชิ้นจะเสนอราคาได้10ครั้ง
4.ผู้เข้าร่วมแต่ละรายสามารถเสนอราคาได้5ครั้งต่อหนึ่งรายการ
5.ผู้เข้าร่วมแต่ละรายสามารถเสนอราคาได้เพียง50ครั้ง
6.ไม่สามารถเสนอราคาที่เกินกว่าราคาเปิดได้10เท่า
ในอีกแง่ กฏนี้มันดูดีกว่ากฏของโรงประมูลทั่วไปเสียอีก ผู้ขายสามารถขายสินค้าได้อย่างน้อยที่ราคาตลาด และผู้ซื้อสามารถเสนอราคาได้โดยไม่ต้องแข่งขันด้านราคา
มันยากที่จะกำหนดกฏระเบียบที่เป็นธรรมในโรงประมูลซึ่งมักมีการสมรู้ร่วมคิด ดังนั้นผู้เข้าร่วมการประมูลใต้ดินมักจะว่าจ้างมืออาชีพ เพื่อที่จะไม่ตกหลุมไปกับเทคนิคใดๆ การว่าจ้างมืออาชัพสำหรับการประมูลถือเป็นวิธีที่ดีที่สุด
ธีโอดอร์คิดได้อย่างรวดเร็วถึงข้อสรุปเดียวกัน ‘……มันยุ่งยากมาก ฉันอ่านหนังสือมาหลายเล่มเกี่ยวกับการประมูล แต่มันไม่ใช่สิ่งที่มือสมัครเล่นสามารถมามีส่วนร่วมได้’
แม้กระทั่งสมองอัจฉริยะของเขา เขายังพบว่ามันยากที่จะแข่งขันกับผู้เชี่ยวชาญในด้านนี้ เนื่องจากเขาไม่มีประสบการณ์
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกรณีถ้าเขาไปต่อต้านผู้ร่วมประมูลของซิโปโตที่รู้กฏและทิศทางของการประมูลใต้ดินได้ดีกว่าคนอื่นๆ ถ้าธีโอดอร์เข้าร่วมการประมูลใต้ดินด้วยตนเองเห็นได้ชัดว่าเขาจะเสียเงินเป็นจำนวนมาก
อย่างไรก็ตามธีโอนั้นมีจุดประสงค์ที่แตกต่าง ดังนั้นเขาจึงจ้างคนที่ดีกว่านักประมูลบางคน
[หมายเลข 381 ชนะและได้รับหนังสือต้นฉบับ [การประยุกต์ใช้ศรสายฟ้า]ด้วยเงิน50เหรียญทอง!ขอแสดงความยินดีด้วย]
ความเจ้าปัญญาของอาร์คานไม่ใช่แค่การแสดง เขาเป็นคนที่มีทักษะมากพอที่กิบราจะเลือกเขา!อาร์คานได้เอาชนะผู้ประมูลมืออาชีพคนอื่นอย่างง่ายดายและได้ชนะหนังสือต้นฉบับเล่มอื่นมาให้ธีโอ
เช่นเดียวกับหนังสือต้นฉบับอีกสี่เล่มที่พวกเขาซื้อในการประมูลนี้ ไม่มีสักเล่มที่อยู่ในระดับหายาก แต่มันก็ไม่ได้แย่นัก หากดำเนินการต่อไปธีโอจะสามารถได้รับหนังสือต้นฉบับมากกว่า20เล่มเมื่อจบการประมูล
“ฮ่าๆๆๆ!เป็นยังไงบ้าง?ไม่ใช่เรื่องที่จะเสียเงินเปล่าๆหากจ้างพวกเรา”
“ใช่ ทักษะนั้นยอดเยี่ยมจริงๆ”
กิบรานั้นพูดอย่างอารมณ์ดี
คนรับใช้ได้นำ[การประยุกต์ใช้ศรสายฟ้า]มาให้ธีโอดอร์จากนั้นเขาก็เก็บมันไว้ในคลังของเขา เขารู้สึกขมขื่นในการว่าจ้างตัวแทน3คนด้วยราคา10เหรียญทองต่อวัน แต่นี่มันเพียงพอแล้วที่จะแสดงให้เห็นว่าเงินที่จ่ายไปนั้นคุ้มค่า
ธีโอต้องการเพียงแค่ผู้ช่วยธรรมดาๆจากสมาคมข่าวสารเท่านั้น ดังนั้นนี่จึงเป็นเรื่องน่าแปลกใจ
ในขณะนั้น เขาก็รู้สึกได้ถึงการจ้องมองของใครบางคน
‘อีกแล้ว’
มันน่ารำคาญเล็กน้อย แต่ธีโอดอร์ก็ระงับความรู้สึกเอาไว้และได้หันไปจ้องมองสายตานั้นอย่างใจเย็น ที่นั่นชายอ้วนกำลังจ้องมองธีโอด้วยการแสดงออกที่ดุเดือด ร่างกายของชายอ้วนทำให้เขานึกถึงศาสตราจารย์บอลลูนจากสถาบันเบอร์เก้น
อ้างอิงจากสมาคมข่าวสาร เขาเป็นบรรณารักษ์ผู้มั่งคั่ง ที่ชื่อว่า โคลสัน
“เขาไม่ได้ทำงานในห้องสมุดจริงๆ เขาไม่ดูเหมือนคนที่ชอบอ่านหนังสือ เขาเพียงแค่ชอบเก็บสะสมหนังสือเพื่อพิสูจน์ฐานะของเขา เขาสะสมหนังสือทุกเล่มที่เขาซื้อมา นั่นทำให้เขาได้รับฉายานั้น”
อย่างไรก็ตามธีโอดอร์ได้สั่งให้อาร์คานซื้อหนังสือต้นฉบับให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ อาร์คานจึงนำพวกมันทั้งหมดไปจากโคลสัน อย่างไรก็ตามธีไม่รู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย เขาไม่ได้ซื้อหนังสือเพื่ออ่านแต่เพื่อความอยู่รอด ในฐานะจอมเวทย์เขาไม่ชอบคนเช่นนี้
โคลสันรีบหันหน้าหนีไปจากประกายที่เย็นชาของธีโอ ธีโอไม่ได้มีจิตใจที่โคลสันจะกล้าสู้ด้วย ธีโอดอร์หันหน้าหนีไปจากโคลสันและหันไปหาอีกคนหนึ่ง
‘คู่แข่งที่แท้จริงคือผู้ชายคนนั้น’
ชายคนนั้นมีผมสีขาวและเคราสีขาวพร้อมกับริ้วรอยมากมายบนใบหน้าของเขานั่นทำให้เขาดูราวกับเปลือกต้นไม้ อย่างไรก็ตามท่าทางของชายชราก็ตรงเหมือนต้นสนและความแรงกล้าในดวงตาของเขาก็ไม่ได้น้อยไปกว่าคนหนุ่ม
ฉายาเขาได้รับจากสมาคมข่าวสารก็คือ ‘ชายแก่ผู้บ้าคลั่งในหนังสือ’ และชื่อของเขาคือเฮนริช เขาเป็นนักวิชาการผู้ที่จะอ่านหนังสือจนกว่าเขาจะตาย แม้ว่าเขาจะไม่ได้สะสมหนังสือเช่นโคลสัน แต่เฮนริชไม่เคยถอยหลังเมื่อเขาจะเอาหนังสือที่เขาต้องการ
นั่นหมายความว่าเขายินดีที่จะใช้เงินเท่าที่จะทำได้ มันเป็นภาพลักษณ์ที่ธีโอไม่ได้เกลียด แต่มันกลับทำให้เขาลำบากขึ้น ธีโอมองไปที่รูปลักษณ์ของชายชราและหันหัวของเขาไป
จากนั้นเสียงรถเข็นของสินค้าต่อไปได้เข้ามาในหูของธีโอดอร์
ในขณะนั้นเอง เจ้าภาพก็ได้ร้องออกมา “โอ้ หมายเลข107!หมายเลข107ได้เสนอราคาเต็มจำนวน!ราคาเปิดของรายการชิ้นนี้คือ20เหรียญทอง ดังนั้นจากนี้ไปพวกคุณต้องเสนอราคามากกว่า 42 เหรียญทอง!”
เฮนริช ชายชราผู้บ้าคลั่งในหนังสือ ยกป้ายหมายเลขของเขาได้เร็วกว่าคนอื่น ผู้เข้าร่วมประมูลบางคนได้ยอมแพ้การประมูลทันทีหลังจากได้เห็นการกระทำของเฮนริช เพราะมันหมายความว่าเฮนริชต้องการของชิ้นนี้มาก
เป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะยอมเนื่องจากเงินที่พวกเขาจะต้องจ่ายนั้นจะมากกว่า5เท่าของราคาหากพวกเขาแข่งขันกับชายชราผู้ที่จะไม่ยอมแพ้
อย่างไรก็ตามในขณะนั้น....
“มะ-หมายเลข381!เสนอราคาเต็มจำนวนเช่นกัน!60เหรียญทอง!”
ตัวแทนของธีโอดอร์ อาร์คานได้ยกป้ายขึ้น มันเป็นผลดีที่จะถอนตัวและยอมให้เฮนริชได้หนังสือไป แต่เขาไม่สามารถปฏิเสธคำสั่งของนายจ้างได้ ถูกต้อง ธีโอดอร์ มิลเลอร์ เป็นผู้เสนอราคาเต็มจำนวนในครั้งที่สองนี่
“อาร์คาน”
“ครับ”
“คุณจะต้องซื้อมัน ราคาเต็มที่สำหรับของชิ้นนี้คือ200เหรียญทอง ดังนั้นฉันจะยอมให้คุณใช้เงินถึงขีดจำกัดนั่น”
ดวงตาของอาร์คานแสดงให้เห็นว่าเขาไม่เข้าใจ แต่เขาก็พยักหน้า เงินนั้นมาจากธีโอดอร์ ดังนั้นสมาคมข่าวสารจึงไม่ได้รับความเสียหายใดๆ กิบราพยายามที่จะหยุดเขา แต่ธีโอดอร์ไม่สามารถต้านทานความอยากซื้อหนังสือเล่มนี้ได้ เป็นเรื่องธรรมชาติเนื่องจากสินค้าชิ้นนี้มีความหมายสำหรับเขา
ชื่อของหนังสือต้นฉบับเล่มนี้คือ [การแนะนำเวทย์สายธรรมชาติ 2] มันเป็นหนังสือเวทมนต์ธาตุที่เขียนขึ้นโดยไมน์ดัล เฮอร์เซม ถ้าธีโอซื้อหนังสือต้นฉบับเล่มนี้ เขาจะสามารถพูดคุยกับไมน์ดัลได้อีกครั้ง
นอกจากนี้เศษเสี้ยวจิตวิญญาณของปราชญ์นั้นยังมีมูลค่ามากกว่าหนังสืออื่นๆ มันเป็นของที่เขาไม่ควรพลาด
“มะ-หมายเลข107 กลับมาอีกครั้งด้วยราคาเต็มจำนวน!ตอนนี้ราคาเป็น 80 เหรียญทองแล้ว!”
ต่อจากนี้ไปมันคือสงคราม ชายชราจ้องมาที่ธีโอดอร์อย่างดุร้าย จอมเวทย์หนุ่มก็ไม่ยอมแพ้เช่นกันเขาจ้องมองกลับด้วยสายตาอันทรงพลัง
สงครามการประมูล ณ โรงประมูลเขตเหนือได้เริ่มขึ้นแล้ว
