ตอนที่ 26 ฝาเเฝดของเมสเซอร์รี่

 

“หมายความว่าสงครามกำลังจะเริ่มขึ้นเพราะพี่สาวของเธอแล้วสินะเมสเซอร์รี่”

 

สงครรามที่กำลังจะเริ่มขึ้นมันคงหนักมากแน่ๆ เพราะว่าไม่ได้มีแค่ดินแดนสวรรค์แต่ยังมีเมืองกงจิ้นอีก มิติแห่งความตายยากที่จะสู้ไหวถ้าเกิดพวกนั้นร่วมมือกัน

 

“พี่สาวของฉันแสบมากเลยใช่ไหมล่ะ นางเข้ามาแอบแฝงตัวที่นี่แถมยังเก็บนายเกือบได้ นายจะสู้เขาไหวหรือป่าวล่ะเลย์”

 

เลย์เงียบไม่ได้พูดอะไร มาคาโอเดินเข้ามาก่อนที่เขาจะทำหน้ายิ้มจากที่ทำหน้าอมทุกข์ทั้งวัน

 

 

“นายท่ายดีใจจริงๆครับที่นายท่านกลับมาจากนิทราแล้ว ฮือออผมนึกว่าจะเสียนายท่านไปซะแล้ว ดีนะที่คุณหญิงท่านดูแลนายท่านมาเป็นอาทิตย์เนี่ย”

 

 

มาคาโอมองมาที่ฉันก่อนจะกระพริบตาให้ฉันข้างหนึ่ง บ่งบอกว่าเขากำลังวางแผนอะไรบางอย่าง

 

“นี่เธอดูแลฉันตั้งหลายอาทิตย์เลยหรอ ฉันหลับไปนานขนาดนั้นเลย ทำไมน่ารักแบบนี้เมียของฉันเนี่ย”

 

กะแล้วเชียวว่ามาคาโอต้องมีแผนอะไรบางอย่างแล้วก็มีจริงๆด้วยปั๊ดโถ่ ฉันยิ้มให้เลก่อนที่เลจะกอดฉันหอมแก้มฉันหอมนู่นหอมนี่เหมือนว่าเขาไม่ได้ทำมานานมากแล้ว เมสเบะปากมองบนทันทีที่เห็นเราสองคนหวานกันชื่นมื่น

 

“พอแล้วจ๊ะคุณว่าที่สามี ฉันเป็นเมียนายก็จริงแต่ก็ยังไม่ได้จัดงานแต่งหรือจดทะเบียนเลยนะย๊ะ”

 

เขายิ้มให้ฉันก่อนที่จะเริ่มต้นการวางแผนกัน

 

“พี่สาวของเธออยู่ที่ดินแดนสวรรค์สินะ เธอไปบอกพี่สาวของเธอหรอทำไมเขาถึงรู้ได้ล่ะว่าฉันไม่ได้แต่งงานกับเธอแบบนี้”

 

คำถามของเลก็น่าคิดเหมือนกัน ถ้าเกิดเมสไม่บอกสงครามก็ไม่น่าที่จะเกิดขึ้นนี่นา

 

“ฉันเป็นฝาแฝดกันนะทำไมจะไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น สงสัยความรู้สึกของฉันมันส่งไปถึงพี่สาวของฉันน่ะ พี่สาวของฉันเป็นคนไม่ยอมใครด้วยใครทำฉันเจ็บพี่สาวก็จำทำให้คนๆนั้นเจ็บกว่า ฉันไม่อยากจะทำแบบนี้หรอก ฉันก็อยากที่จะหยุดพี่สาวของฉันที่เป็นแบบนี้เหมือนกัน แต่ดูเหมือนว่าฉันไม่สามารถที่จะทำได้ เพราะว่าฉันมีพลังไม่พอที่จะทำอะไรพี่สาวของตนเองน่ะ ฉันอยากจะหยุดสงครามนี้นะแต่ว่ามันทำไม่ได้ มันมี

อยู่วิธีเดียวที่จะทำได้คือการหยุดยั้งใจพี่สาวของฉัน แต่ฉันไม่มีความคิดพอเพราะฉันไม่ใช่คนคิดบวกไงเลยคิดไม่ออกว่าจะหยุดยังไง”

 

เหมือนกับว่าเมสจะรักเลมากเลยสินะความรู้สึกของเมสถึงได้ส่งไปยังพี่สาวของเธอได้ มันก็น่าสงสารอยู่เหมือนกันนะที่รักเขาแค่ข้างเดียว

 

“ถ้าสงครามจะเกิดจริงๆมันก็ต้องเกิดล่ะนะฉันทำอะไรมันไม่ได้นอกจากต่อสู้เพื่อปกป้องครอบครัวของตัวเอง และโลกนี้”

 

พูดถึงพวกกบฏที่แฝงตัวเข้ามาอยู่ในนี้ ยังไงฉันก็ต้องบอกเลก่อนดีกว่าปล่อยให้มันเป็นแบบนี้

 

“เลย์เรื่องคนที่เกี่ยวของกับเรื่องนี้ฉันเจออยู่คนหนึ่งเป็นแม่บ้านในกลุ่มเลย ฉันเข้าไปแฝงตัวในนั้นสักพักก็รู้ว่าแม่บ้านแมวป่าเป็นคนบอกคนของเมืองกงจิ้นและลักอาวุธศักดิ์สิทธิ์ไปให้กับเมืองนั้น พร้อมทั้งทางเข้ามาที่โลกนี้ด้วย”

 

เลย์มองมาที่ฉันก่อนทำตาเป็นประกาย มาคาโอก็เช่นกัน เมสก็ทำหน้าแปลกใจใส่ฉัน ทำไมทุกคนต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยล่ะ

 

“เก่งขึ้นนะเนี่ย/สุดยอดเลยครับ/น่าแปลกใจจริงๆ” โดนชมแล้วสินะเราเนี่ยอ๊ายเขินจังเลย

 

“เรื่องนี้เดี๋ยวฉันจะไปจัดการเอง ส่วนเมสเธอก็กลับไปที่บ้านใต้น้ำของเธอได้แล้วนะ ขอบใจมากที่ช่วยฉัน ส่วนนายก็ตามฉันมามาคาโอ และเธอคุณเมียสุดที่รักฉันจะอุ้มเธอไปเอง”

 

อยู่ๆเขาก็อุ้มฉันขึ้นมาแล้วพาฉันเดินออกไปข้างนอก

 

“เดี๋ยวก่อนครับผมผมมีคนหนึ่งที่นายท่านน่าจะคุ้นเคย ได้โปรดมาทางนี้ก่อนนะครับ”

 

แล้วเขาก็อุ้มฉันตามมาคาโอไป ไปถึงห้องพยาบาลก็พบกับดาโล่ที่กำลังนอนหมดสติอยู่ เลพาฉันเดินเข้าไปในห้องพยาบาลและวางฉันไว้บนเตียง ก่อนจะร่ายมนตร์ทำให้ดาโล่ตื่นขึ้น เขาทำหน้าตกใจแล้วก็ถอยตกลงไปจากเตียง

 

“ทำไมจะต้องกลัวฉันขนาดนั้นล่ะดาโล่” เลพูดขึ้นก่อนจะยิ้นที่มุมปาก แล้วเดินเข้าไปใกล้กับเขาเรื่อยๆ เขาก็เขยิบออกเรื่อยๆ

 

“ฉันจะไม่มีวันบอกอะไรแกเด็ดขาด ไม่บอกอะไรทั้งนั้นจะฆ่าฉันก็ฆ่าเลยสิ”

 

ดาโล่หลับตาลงก่อนที่จะมีคนๆหนึ่งเดินไปหาดาโล่

 

“อะไรของนายเนี่ยดาโล่ ลืมตาขึ้นมาได้แล้วเขาไม่ทำอะไรนายหรอกนะ เพราะเขารู้มาหมดแล้วว่าใครเป็นใครอะไรเป็นอะไรบ้าง”

 

เขาลืมตาขึ้นมาก่อนจะตกใจรอบสองที่เห็นเมส อาจจะเป็นเพราะเมสหน้าคล้ายกับพี่สาวของเธอเลยทำให้เขาตกใจแบบนั้น

 

“ไม่ใช่ท่านหญิงเมสซีเรียนี่ ท่านเมสเซอร์รี่ครับมาที่นี่ได้ยังไงกัน”

 

เมสหัวเราะขึ้นมาก่อนที่จะหยิบพัตมาจากไหนก็ไม่รู้มาพัดตัวเอง แล้วก็เดินไปนั่งข้างๆกับดาโล่

 

“นายหยุดเถอะฉันไม่อยากให้นายมาทำแบบนี้เพราะพี่สาวของฉันหรอกนะ ฉันไม่ได้ติดอะไรกับเจ้าพวกนี้แล้ว ฉันยกโทษให้หมดแล้วล่ะเพราะว่าสุดที่รักของฉันขอมา ถ้าเขามีความสุขฉันก็จะยอมให้เขามีความสุขกับคนที่เขารักและ..คนที่รักเขา”

เมสมองมาที่ฉันกับเลก่อนจะยิ้มให้เราสองคนอย่างอ่อนโยน

 

“แต่ว่า..” ดาโล่กำลังจะพูดแต่เมสก็ขัดเอาไว้

 

“ฉันคิดว่าเขาเลือกถูกแล้วฉันไม่ติดอะไรแล้ว หยุดเถอะก่อนที่นายจะต้องตายเพราะเขาจริงๆ”

 

เขาเงียบลงและไม่ได้พูดอะไรอีกก้มหัวอย่างเดียวเหมือนกับว่าจะยอมแพ้และยอมรับมันแล้ว

 

“ฉันจะยกโทษให้กับนายนะที่นายจะฆ่าเล แต่ว่านายจะต้องทำตามข้อตกลงอย่างหนึ่งก่อน ถ้านายทำมันได้ฉันจะยกโทษให้กับนาย”

 

ฉันพูดขึ้นมาเพราะอยากให้เขารับผลของเขาหน่อย และแน่นอนจะต้องเป็นค่าตอบแทนของฉันด้วย

 

“ทำอะไรหรอครับ” ดูทำหน้าเข้าสิจะทำหน้าให้หน้าสงสารยังไงฉันก็ไม่ยอมหรอกนะ จะเอาให้หนักเลยหึๆ

 

“เดี๋ยวก็รู้เอง”

 

[ ณ ห้องส่วนกลาง ]

 

“มันน่าอายมากเลยนะครับเนี่ย ถ้าผมรู้แบบนี้ผมตายเสียยังจะดีกว่า T^T”

 

ฮ่า ฮ่าเห็นแล้วฉันก็อดหัวเราะไม่ได้จริงๆ ก็แบบนี้แหละนะอยากหน้าหวานเองแต่งเป็นผู้หญิงซะสวยเชียว ใส่ชุดแล้วน่ารักคาวาอี้มากเลย -///-

 

“แล้วทำไมผมจะต้องมาโดนด้วยเนี่ยครับคุณหญิง”

 

ว๊ากโคตรจิ้นวายสองคนนี้มันอะไรกัน เคมีจะเข้ากันไปไหนเนี่ยเหมือนคู่รักกันเลย มาคาโอพูดด้วยเสียงเซ็งๆ“นายแต่งแบบนี้ก็ดูเท่ดีนะมาคาโอ” เลพูดแซะไปที่จิตใจของมาคาโอ เมสก็เอาแต่หัวเราะอยู่ข้างหลัง พวกเราทั้งหมดพากันลงไปข้างล่างไปตรงหน้าห้องส่วนกลาง แม่บ้านทั้งหลายและพ่อบ้านทั้งหลายถูกเรียกมารวมตัวกันที่นี่ เมื่อทุกคนมารวมตัวกันหมดฉันมองไปที่กลุ่มแม่บ้านก็เห็นแม่บ้านแมวอยู่ในกลุ่มเช่นกัน

 

“นั่นไงอยู่ในกลุ่มนั้นเลยที่รัก” ฉันชี้ไปให้เลย์ได้เห็นก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบลงด้วยมือของเล

 

“เอาล่ะวันนี้ฉันมีอะไรจะบอกกับทุกคนในที่นี้ มีใครบางคนลักลอบไปบอกพวกคนในเมืองกงจิ้น แถมยังทำร้ายฉันอีกด้วยและแน่นอนถ้าไม่ใช่เพราะพวกแม่บ้านวางยาฉันแล้วเอาเข็มศักดิ์สิทธิ์ที่เอามาจากเมสซีเรียเอามาทิ่มไว้บนคอของฉัน ฉันคงไม่นอนเป็นเจ้าชายนิทรานานขนาดนี้ และฉันก็รู้ด้วยว่าใครที่ทำแบบนี้ถ้าเกิดไม่ยอมมอบตัวออกมาฉันจะเอาไปประหารโดยการถูกแยกชิ้นส่วนเอาไปขายในเมืองปีศาจทันที จะยอมบอกไหมให้เวลาแค่สิบวิ”

 

1

 

2

 

3

 

4

 

5

 

6

 

7

 

8

 

9

 

“ยอมรับแล้วค่ะฉันเอง” ปีศาจแมวชูมือขึ้นก่อนที่มาคาโอจะวาบเข้าไปหาเธอแล้วบีบคอเธอขึ้นมาจนลอยขึ้น ท่าทีของเขาเปลี่ยนไปสายตาที่มองไปที่แม่บ้านแมวทำให้ฉันเสียวหลังขนลุกสู้เลย

 

“พอก่อนมาคาโอนางยอมรับแล้วปล่อยนาง ทหารเอานางไปขังไว้ที่กรงขังนักโทษ ฉันจะลงโทษเธอเป็นเวลาสิบปีในการอยู่ที่นั่น่ พอปล่อยนางออกมาแล้วก็เอานางไปออกไปจากโลกแห่งนี้ซะ”

 

ทหารเดินเข้ามาในห้องส่วนกลางแล้วจับเธอออกไปขังเอาไว้ สิบปีนี่เยอะมากเลยนะแต่มันก็สมควรนั่นแหละ ก็คิดจะฆ่าแล้วยังบอกความลับให้แก่ศัตรูอีก ฉันคงช่วยอะไรเธอไม่ได้นะแม่บ้านแมว

 

“ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วล่ะ ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้วนะ ส่วนเรื่องสงครามระหว่างสองดินแดนก็ค่อยคิดทีหลังเพราะมันยังไม่เกิด นี่พึ่งเริ่มต้นเท่านั้นเอง แต่ที่มันจะจบก็เรื่องของเราสองคนนี่แหละ”

 

ทุกคนต่างแยกย้ายกันไป เหลือแต่กลุ่มพวกเราเมื่อทุกคนได้ยินสิ่งที่เลพูดถึงกับตกใจรวมถึงฉันด้วย ที่ว่าจบคือเขาอยากจะเลิกกับฉันหรอ เขาทำหน้าเศร้าใส่ฉันมันทำให้ฉันคิดมาก

 

“นายหมายความว่ายังไง” ฉันถามเขาไปเพราะอยากรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดมาเหมือนกับสิ่งที่ฉันกำลังคิดอยู่หรือป่าว

 

“ฉันหมายความว่าฉันยังไม่ได้จัดงานแต่งงานของเราสองคนเลยนะ แฮร่”

 

แล้วเขาก็แลบลิ้นใส่ฉันพร้อมกับยิ้มออกมา ตาบ้านี่ก็เล่นอะไรไม่รู้เรื่องเลยฉันตีไปที่ไหล่ของเขาเบาๆ ทุกคนต่างถอนหายใจโล่งอกไปที

 

“พรุ่งนี้เรามาจัดงานแต่งกันเถอะ ฉันจะจัดให้ใหญ่โตและอลังการเลย”

 

ฉันยิ้มออกมาก่อนที่เขาจะเหลือบมองฉันแล้วก็จูบทีแก้มของฉัน

 

“เผลอไม่ได้เลยจุ๊บตลอดเลยนะตาบ้า” เขาหัวเราะออกมาแล้วก็อุ้มฉันขึ้น นี่สินะที่เรียกว่าความสุข