ตอนที่ 25 มหานครใต้สมุทร

ฉันใช้เวลาอยู่หลายอาทิตย์ที่เฝ้าสังเกตว่าใครอีกที่เป็นพวกหนอนบ่อนไส้หรือพวกที่เเอบลักเข้ามาหาข่าวที่นี่ แต่ก็เหมือนกับว่าฉันจะไม่เจอเลยและไม่เห็นอะไรผิดแปลกไปเลย ฉันคิดว่ามันน่าจะมีแค่นี้นะไม่น่าจะมีอีกแล้วล่ะพวกหนอนบ่อนไส้ พูดถึงหนอนบ่อนไส้ฉันอยากจะรู้เหลือเกินว่าคนที่ปิดปาคนนั้นเขาเป็นใครกัน เเต่ช่างมันเถอะเดี๋ยวฉันก็จะหาวิธีจัดการเองตอนนี้ต้องคิดเรื่องเลย์เสียกก่อนเพราะเลย์ยังไม่ได้สติเลย ในตอนที่ฉันทำเเผลให้กับเลย์ฉันก็สังเกตนะว่ามีเข็มอะไรบางอย่างที่ทิ่มอยู่ตรงคอของเลย์เป็นเข็มเล็กๆ ฉันคิดอยู่อย่างหนึ่งว่าเจ้าเข็มตัวนั้นอาจจะทำให้เลย์ไม่ฟื้น ฉันใช้เวลาทำความสะอาดหน้าปราสาทอยู่สักพักก่อนจะเอาอุปกรณ์ปัดกวาดไปเก็บ แต่ระหว่างทางเดินไปที่ห้องเก็บของฉันได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นมาตรงนั้นเสียงค่อนข้างคุ้นมากๆเลยล่ะ

 

“ฉันสั่งให้เก็บเขาไม่ใช่หรือยังไงทำไมถึงทำพลาดได้ล่ะถ้าเกิดเขาฟื้นขึ้นมาแกจะต้องรับผิดชอบนะ อย่าให้ใครรู้เด็ดขาดว่าฉันเป็นคนบงการเรื่องนี้เข้าใจไหม!”

 

เสียงผู้หญิงคนหนึ่งได้พูดขึ้นฉันคิดว่าผู้หญิงคนนี้ต้องการที่จะฆ่าเลย์เเน่ๆ เเถมยังเป็นคนที่สั่งให้ไอ้คนที่ทำร้ายเลย์ฆ่าเลย์ทิ้งอีก เเต่อาจจะผิดเเผนเลยทำให้เลย์เเค่บาดเจ็บเฉยๆไม่ถึงตาย

 

“ขอโทษครับท่านหญิงผมจะไม่ทำพลาดอีกแล้วครับ แต่ยังไงมันก็ไม่สาวถึงท่านอย่างแน่นอน เพราะว่าเข็มที่ผมได้ทิ่มไปที่คอของเขานั้นมันมีมนตร์ศักดิ์สิทธิ์ของสวรรค์ทำให้ไม่สามารถตื่นจากนิทราได้ เหมือนเจ้าชายนิทราเลยครับผม ผมว่าไม่มีใครสามารถที่จะช่วยเขาได้แล้วครับ”

 

เสียงผู้ชายคนหนึ่งได้พูดขึ้น เขาบอกว่าไม่สามารถที่จะช่วยเลย์ออกมาจากการนอนหลับแบบเจ้าชายนิทราได้เลยหรอมันต้องมีวิธีแก้สิมันจะเป็นแบบนี้ไม่ได้นะ

 

“มันมีวิธีสิมันมีวิธีที่จะช่วยให้เขากลับมาจากนิทราได้ แต่ว่าจะต้องเป็นคนจากดินแดนสวรรค์เท่านั้นที่จะช่วยเขาได้เพราะว่าพ่อของฉันเป็นคนสร้างมนตร์นี้ขึ้นมาเอง”

 

พ่อของฉัน ?? หรือว่าจะเป็นเมสเซอร์รี่นะที่ทำแผนและบงการเรื่องนี้แล้วชายคนนั้นเป็นใครกันล่ะ คนที่ช่วยให้เมสเซอร์รี่ทำแบบนี้ได้แต่ว่าเสียงเหมือนจะไม่ใช่เธอเลยนะ เเต่มันก็ยังไม่แน่เหมือนกันเพราะพ่อของเธอเป็นถึงผู้ดูแลสวรรค์ จะยังไงก็ตามแต่ฉันจะต้องหาวิธีช่วยเลย์เสียก่อนถ้าช่วยเขาไม่ได้มีหวังปราสาทนี้โดนยึดอำนาจเป็นเเน่

 

“นายไปได้เเล้วไปทำสิ่งที่ฉันมอบหมายให้มันสำเร็จให้ได้ยังไงวันนี้นายจะต้องจัดการเขา ให้เลย์ตายไปเลยไม่ต้องมาเป็นเจ้าชายนิทราแบบนี้ฉันไม่อยากที่จะเห็นว่าเขายังมีชีวิตอยู่”

 

เธอจะฆ่าเลย์วันนี้สินะเเต่ว่าเธอจะทำอย่างไรกันล่ะ เธอจะใช้วิธีไหนในการฆ่าเลย์ ??

 

“รับทราบครับผม ผมว่าผมสามารถทำมันได้เชื่อใจผมเถอะ”

 

"งั้นฉันไปก่อนล่ะเดี๋ยวมีใครมาเห็นเข้าจะเป็นเรื่องใหญ่เอาเสียเปล่า"

 

เมื่อเธอพูดจบเธอก็เดินมาทางนี้มันทำให้ฉันรีบวิ่งไปหลบในห้องเก็บของแทบไม่ทัน งานงอกแล้วไงภารกิจของมันในวันนี้คือการฆ่าเลย์และฉันด้วย ฉันจะไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นเด็ดขา ยังไงวันนี้ฉันต้องไปบอกคนที่ฉันเชื่อใจมากที่สุดนั่นก็คือมาคาโอ

 

"หึฉันจะเข้าไปฆ่าพวกเเกให้ได้เลยคอยดูเถอะ"

 

เเล้วก็เดินผ่านฉันไปอีกคน เเกจะไม่มีวันที่จะฆ่าพวกเราได้หรอกนะ ฉันรีบเดินไปหามาคาโอที่ห้องประชุมในทันที

 

“โอ้คุณหญิงมาทำอะไรที่หรอครับ ไม่ไปดูนายท่านหรอครับผม” เขาถามฉันด้วยความสงสัย

 

“คือว่าฉันมีเรื่องจะให้นายช่วยหน่อยน่ะ” เขาพยักหน้าก่อนที่ฉันกลับเขาจะวางแผนกัน ใช้เวลาไม่นานเราสองคนก็ไปทำหน้าที่ของตัวเอง แผนเอเริ่มได้! ฉันกลับเข้ามาในห้องของตัวเองก่อนที่จะเดินมาดูเล เห็นหน้าเลทีไรมันทำให้ฉันเศร้าที่ฉันไม่สามารถจะช่วยอะไรเขาได้เลย ระหว่างที่กำลังคอยคนร้ายคนนั้นอยู่ฉันก็มองดูนาฬิกาไปด้วยเสียงเคาะประตูได้ดังขึ้นมา มาแล้วสินะหึหึ

 

“เข้ามาเลย” ฉันพูดขึ้นประตูได้เปิดออกจากนั้นก็มีคนเดินเข้ามาในห้อง มาคาโอเดินเข้ามาในห้องก่อนจะก้มหัวให้กับฉัน

 

“สวัสดีครับผมเอาข้าวต้มร้อนๆมาให้กับนายท่าน ส่วนนี่เป็นน้ำเปล่าของคุณหญิงครับ”

 

เขาเอาอาหารกับน้ำวางไว้ที่โต๊ะก่อนจะยืนมองพวกเราอยู่

 

“ผมขอตัวไปก่อนนะครับผมมีงานอีกเยอะแยะด้วย” มาคาโอกำลังจะเดินออกไปจากห้อง แต่ว่านะ..

 

“อย่าพึ่งไปสิฉันมีเรื่องจะคุยกับแกหน่อย” ฉันพูดขึ้นมาเสร็จฉันแล้วไอ้มาคาโอตัวปลอม เสียงล๊อกประตูได้ดังขึ้นมีใครคนหนึ่งได้เปิดประตูห้องน้ำออกมา

 

“คิดที่จะปลอมตัวเป็นฉันมันยากไปนะดาโล่บุตรแห่งการเปลี่ยนแปรง แหมะมาทำตัวเป็นตัวร้ายแบบนี้ไม่ดีเลยนะ อุส่าได้รับใช้คนในสวรรค์แล้วแท้ๆกลับทำตัวเลวทรามยิ่งกว่าไม่น่าจะได้ขึ้นไปอยู่บนนั้นเลยนะ”

 

มวยถูกคู่ซะด้วยนะเนี่ยพวกเขารู้จักกันสินะถึงได้พูดกับแบบนี้ได้

 

“แกไม่ต้องมาพูดมากพวกแกรู้อยู่แล้วสินะ หึแต่รู้ก็ดีแล้วฉันจะได้เริ่มฆ่าพวกแกโดยไม่ต้องหลบต้องซ่อนกัน

เลยล่ะ ตายซะแกคนแรกเลยยัยมนุษย์ ย๊ากกก”

 

เขาวิ่งเข้ามาหาฉันก่อนจะชักมีดขึ้นมา ทันใดนั้นมาคาโอที่ยืนอยู่ตรงหน้าห้องน้ำก็วาบมาต่อหน้าต่อตาของฉัน แล้วก็จับมีดของดาโล่ด้วยสองนิ้วเท่านั้นเอง ทำไมถึงเก่งขนาดนี้ถึงว่าทำไมเลถึงมีเขาเป็นคนคุม

 

“แกจะเอาอย่างงั้นหรองั้นแกก็ไปคนแรกเลยก็แล้วกัน” ดาโล่ได้พุ่งมีดไปที่มาคาโอก่อนที่ทั้งสองคนจะนิ่งไป

ทั้งคู่ หรือว่ามาคาโอจะโดน..

 

“ฉันไม่อยากจะฆ่านายเลยนะดาโล่เสียใจจริงๆที่ต้องทำแบบนั้น ลาก่อนเพื่อนรัก”

 

จากนั้นดาโล่ได้ล้มตัวลงไปสู่พื้นเลือดไหลออกมาจากตัวของเขาทำให้เลอะเต็มพรมไปหมด มาคาโอมองไปที่ดาโล่สีหน้าของเขาดูเหมือนจะเศร้าใจมากที่ฆ่าเพื่อนรักของตัวเองอย่างนั้น ฉันไม่รู้ว่าเรื่องราวของเขามันเป็นยังไงหรอกนะ

 

“เสียใจด้วยนะที่ทำให้ต้องลำบาก แถมต้องฆ่าเพื่อนของนายแบบนี้อะมาคาโอ”

 

ฉันก็ผิดบางส่วนที่ไม่คิดก่อนเหมือนกัน ไม่คิดว่าเรื่องจะบานปลายแบบนี้แค่อยากให้จับตัวของเขาเอาไว้เท่านั้นเอง มาคาโอมองมาที่ฉันก่อนจะยิ้มอ่อนให้

 

“ผมล้อเล่นครับใครจะไปฆ่าเพื่อนของตัวเองได้ลงคอล่ะครับ ผมแค่ทำให้เขาเจ็บจนสลบไปเฉยๆไม่ได้ฆ่าเขาหรอกครับ งั้นผมขอตัวไปรักษาดาโล่ก่อนนะครับเดี๋ยวเลือดจะหมดตัวแล้วมันจะตายก่อนจริงๆ”

 

ไอ้บ้ามาคาโอน่าจะตบด้วยผักชีสักทีนะมาล้อเล่นอะไรตอนนี้เนี่ยใช่เวลาไหม เขาหัวเราะก่อนจะอุ้มเพื่อนของเขาและเดินออกไปจากห้อง ประตูได้ปิดลงฉันมองไปที่เลย์ที่ฉันได้ยินก็คือใช้คนจากสวรรค์สินะถึงจะสามารถช่วยเอาเข็มนี้ออกไปจากคอของเลย์ได้ใช่ไหม ฉันมีคนๆหนึ่งที่สามารถจะช่วยเลย์เอาไว้ได้ แต่ว่าเขาจะยอมช่วยเลย์ไหมนี่ก็เป็นอีกอยากเหมือนกันที่ฉันกังวลมากและที่กังวลอีกอย่างก็คือฉันไม่รู้ว่าเธอคนนั้นจะเป็นคนของพวกนั้นหรือเปล่า คนที่จะทำลายโลกนี้และยึดครองบัลลังก์แต่มันต้องเสี่ยงแล้วถ้าไม่เสียงก็ไม่สามารถที่จะช่วยเลย์ได้  แล้วฉันจะไปหาเมสเซอร์รี่ยังไงเพราะฉันก็ไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหน อ้อมันมีอยู่นี่วิธีไปหาเมสเซอร์รี่รถม้าไง รถม้าที่อัคคีที่เลมีอยู่ฉันลืมคิดไปได้ยังไง ฉันเดินไปที่ห้องประชุมอีกครั้งบอกให้มาคาโอเฝ้าเลเอาไว้ให้ด้วยป้องกันอย่าให้ใครเข้ามาใกล้ตัวของเลได้ จากนั้นฉันก็วิ่งลงไปออกจากปราสาทเรียกรถม้ามา

 

“พาฉันไปหาเมสเซอร์รี่ทีนะ” ฉันพูดกับคนขับรถม้าก่อนเขาจะพยักหน้าให้กับฉัน ฉันกะแล้วว่าเขาจะต้องรู้ว่าเมสอยู่ไหน ม้าเริ่มเดินไปเรื่อยๆตามทางระหว่างทางที่ม้าเดินไปฉันก็หาวิธีคิดที่จะไปคุยกับเมสยังไงดีไม่ให้นางฆ่าฉันหรือว่าช่วยเลไว้ได้ อยู่ๆฉันก็รู้สึกหวิวๆเหมือนว่าอากาศเริ่มเย็นสบายขึ้น ตอนแรกๆมันกำลังร้อนๆอยู่เลย ฉันเลยออกจากความคิดของตัวเองแล้วมองไปรอบๆก่อนจะตกใจ  ม้าบินได้โอ้พระเจ้าช่วยฉัน

กลัวความสูงด้วย ไม่อย่าสูงไปกว่านี้เลย ฉันกลั้นใจมองลงไปข้างล่างก่อนจะพบว่าข้างล่างเป็นแม่น้ำขนาดใหญ่ เป็นเหมือนบึงที่กว้างขวางมาก นี่เมสมาที่ปราสาทนี้ยังไงกันเนี่ยเพราะที่ๆเรากำลังไปมีแต่น้ำเยอะมากเลย

 

[มหานครใต้สมุทร]

 

//ฮี้ ฮี้// เสียงม้าร้องรถม้าได้จอดลงก่อนที่ฉันจะเดินลงมาจากรถม้า

 

“ถึงที่แล้วครับ” คนขับรถม้าได้พูดขึ้นก่อนจะพาม้าบินหายไป ฉันมองไปที่รอบๆไปเจอกับป้ายที่เขียนว่า [ ไปยืนตรงน้ำพุสิ ] ไปยืนตรงน้ำพุหรอฉันมองไปข้างหน้าก็พบกับน้ำพุก่อนที่จะเดินเข้าไปหามันและไปยืนตรงขอบน้ำพุ ยืนทำไมกันนะไม่เห็นจะมีอะไรเลย

 

“ว๊ายยย” อยู่ๆน้ำพุก็หายไปต่อหน้าต่อตาของฉันและฉันก็ตกลงไปข้างล่าง ทุกอย่างเบาหวิวไปหมดรวมถึงใจของฉันที่หล่นลงไปถึงตาตุ่มแล้วตอนนี้ ฉันหลับตาปี๋ก่อนที่ทุกอย่างจะหยุดลง //ตุ๋ม// เสียงเหมือนอะไรตกลงไปในน้ำ //ติ๋ง ติ๋ง// เสียงหยดน้ำที่ดังขึ้นทำให้ฉันลืมตาขึ้นมาว่ามันเกิดอะไรขึ้นแล้วฉันอยู่ที่ไหนแล้วตอนนี้ ที่นี่เหมือนวังเลย มันสวยและดูท่าทางจะมีค่ามากมายเลย ฉันเดินตรงไปเรื่อยๆตามทางที่ยาวไปเป็นเส้นทางเดิน เมื่อเดินไปสุดทางจะมีประตูอยู่บางหนึ่งที่มีรูปนางเงือกอยู่ข้างหน้าของฉัน ฉันจึงเปิดประตูไปดู ที่นี่มันตู้กระจกปลาขนาดโคตรใหญ่หรือป่าวเนี่ย สัตว์น้ำนาๆชนิดที่ร่ายรำอยู่ในน้ำนอกกระจกนี้คืออะไรกัน มันสวยมากเลยทั้งดอกไม้ทะเลทั้งหลายแหล่ด้วย มีโต๊ะทำงานที่อยู่ข้างหน้าของฉันพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังจะจิบชาได้มองมาที่ฉัน ผู้หญิงคนนั้นก็คือเมสเซอร์รี่นั่นแหละสาวผมทองหยิกหยอยยาวและสวยงาม

 

“เธอมาที่นี่ได้ยังไงกัน ใครใช้ให้เธอมากันเนี่ย” ดูท่าทางเมสจะแปลกใจที่ฉันมาที่นี่ จริงๆฉันก็ไม่อยากมาหรอกนะถ้าฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเธอเนี่ย

 

 

“ฉันมีเรื่องจะให้เธอช่วยหน่อยน่ะ มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับเล” เมสทำหน้าสงสัยก่อนที่จะเดินมาที่ฉัน

 

“ที่รักของฉันเป็นอะไร อะไรเกิดขึ้นกับเขา”

 

[ ณ ที่ปราสาทของเลย์ ]

 

“สภาพเขาก็เป็นแบบนี้แหละ”  ฉันบอกกับเมสไปเพราะว่าฉันไม่สามารถที่จะช่วยเลย์ได้นอกจากเมสเท่านั้น เมสมองไปที่คอของเลก่อนจะเห็นเข็มหน้าตาของเมสตกใจเมื่อได้เห็นเข็มนั้น

 

“ไม่จริงใช่ไหมนี่มันเข็มแห่งเจ้านิทราของพี่สาวฉันนี่นา”

 

เมสมีพี่สาวด้วยหรอทำไมฉันถึงไม่รู้เรื่องนี้เลยล่ะ เมสดึงเข็มออกมาอย่างง่ายดายทั้งๆที่พวกเราไม่สามารถที่จะดึงมันออกมาได้เลย จากนั้นเลก็ตื่นขึ้นมาแล้วลุกพรวดกระโดดมาหาฉัน

 

“ฉันฝันร้ายมากเลยเบอร์ริน” เขากอดฉันเอาไว้ก่อนที่มองไปที่เมส

 

“นายโดนเข้าแล้วนะสุดที่รักของฉัน พี่สาวของฉันเริ่มขยับหมากแล้วนะ”