Volume 2 / Chapter 34
LM Volume 2 Chapter 34
Volume 2 / Chapter 34
TL: LightNovelCafe
[TN: Reality and the game starts to blend…]
วึกวึก.(เสียงคนไวน์ในแก้ว)
ไวน์ที่ถูกเขย่าอยู่ในแก้วที่หรูหรา คนที่ถือมันเป็นชายกลางคนที่เต็มไปด้วยความสง่างาม.
“พ่อ ลานเนื้อหายไปจากภารกิจ.”
“ฉันได้ยินแล้ว.”
เสียงของดยุคเวนเทอร์กลายเป็นนวยนาด มันหายไปจากรายการภารกิจ นี่หมายความว่าภารกิจเสร็จสมบูรณ์แล้ว แค่คาลไลล์ยังไม่กลับมา.
“น้องสาวและผมต้องการไปกับเขา.”
(ไม่รู้คนที่พูดเป็นคนโตหรือคนรองเพราะคาลไลล์มีพี่ชายและพี่สาวผมเลยเอากลางไว้ก่อน/ไรต์)
“เธอคิดว่ามันถูกต้องแล้วหรอที่่จะตามเขาไปและทำทุกอย่างให้กับเขา?”
“เขาไม่แข็งแกร่งเท่าไรนัก.”
“เขาไม่ นั่นเป็นเหตุผลที่เราต้องการให้เขาแข็งแกร่งขึ้น แม่ว่าจะต้องใช้กำลัง.”
เสือโคร่งก็ยังเป็นเสือ แม้ว่าคาลไลล์จะเป็นแมวแต่ดยุคต้องการให้คาลไลล์เป็นเสือและนี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น.
“ออกไป.”
“ครับผม.”
ขณะที่เบย์เบิร์กออกไปจากห้องทำงาน ก็มีเสียงเกิดขึ้น
“ขอโทษด้วยที่รัก เราเสียลูกคนเล็กไป.”
เมื่อได้ยินเรื่องนี้เบย์เบิร์กกำหมัดแน่นและปิดประตู แม้ว่าจะมีอำนาจสูงเท่าไหนก็เป็นได้แค่พ่อเท่านั้น.
“พี่.”
“อิซาเบล.”
ผู้หญิงผมบลอนด์ที่อายุ20กลางๆกำลังรอเบย์เบิร์กอยู่หน้าห้องทำงาน เธอเป็นลูกสาวคนเดียวในสามพี่น้อง.
“คนโง่ก็เหมือนกับคนโง่.”
“ใช่.”
คาลไลลเป็นน้องชายที่บกพร่องมากเกินไป เขามักจะมีปัญหาและไม่มีส่วนไหนที่เขาชอบ แต่นั่นไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าเขาเป็นน้องคนเล็กในบรรดาทั้งสามคน.
“เธอคิดว่าปัญหาคืออะไร?”
“ฉันไม่รู้.”
“มีตัวแปรมากมาย ไม่มีใครที่พอจะระบุได้ว่าเป็นคนผิด”
ภารกิิจเสร็จสมบูรณ์ แต่คาลไลล์และกองกำลังพิเศษไม่ได้กลับมา ตั้งแต่ที่ผลตัดสินจากภารกิจแล้วสิ่งคำที่สำคัญคือ-วิธีการที่เขาตาย.
“เขาถูกฆ่าโดยพวกมิวแทนหรือคนภายนอก?”
“ถ้าเป็นอย่างหลัง?”
“ฉันเดาว่าแก้แค้น.”
พวกเขาไม่สามารถรักษาความตั้งใจของมารดาที่บอกให้ดูแลน้องเล็กให้ดี เพียงแค่พวกเขาเดินหน้าต่อไปพร้อมกับผู้ที่มีเจตนาผิดๆพวกเขาก็สมควรตาย.
คาลไลล์บอกว่าพวกเขามี – อเมริกัน 3 คน,ญี่ปุ่น 1 คนและเกาหลี 2 คน. ถ้าพวกเขาพบคนใดคนหนึ่งพวกเขาจะรู้ว่าสถานการณ์เกิดขึ้นได้อย่างไร หนึ่งในคนเหล่านี้อาจจะเป็นคนร้าย.
“ฉันกำลังจะไป เธอจะไปด้วยไหม?”
“ฉันไปด้วย.”
เบย์เบิร์กเอาอาวุธมากมายหลายชนิดเข้าไปในกระเป๋ามิติและติดตัวเขาไป มันมีมากมายเช่น ดาบ,หอก,มีดและขวาน.
เขากับอิซาเบลติดอาวุธและออกไปจากสวนของคฤหาสน์ สมาชิกกองกำลังพิเศษ8คนกำลังเข้าแถวรอเขาอยู่.
“เรากำลังเข้าไป.”
“เอนเทนชั่น!”(Attention)
[ได้รับการอนุมัติ คุณกำลังถูกย้ายไปที่ ภูเขากระดูก, ภารกิจแอดวานซ์ ระดับ E กำลังเริ่ม.]
เบย์เบิก,อิซาเบล และกองกำลังพิเศษทั้ง8ได้เข้ามาในนี้ด้วย.
เบย์เบิร์ก เวนเทอร์.
ในโลกจริงเขาเป็นเบอร์สองของดยุคเวนเทอร์ แต่เขาก็ยังเป็น 1 ใน 36 แรงค์เกอร์และเป็น เวพ่อน มาสเตอร์
[มีชาวเกาหลีใต้กว่า 10,000คนที่หายตัวไป มีรายงานว่ามีผู้คนเพียง 400,000คนเท่านั่นที่หายไป.]
จุนซังนั้งอยู่กลางตัวเมืองและดูข่าวถ่านทอดสดทางโทรทัศน์ขนาดใหญ่ พวกเขาทั้งหมดเป็นเหยื่อของภารกิจชีวิต.
ใกล้ๆได้มีหลายร้อยคนดูข่าวและกระซิบ เมื่อถึงเวลาภารกิจชีวิตจะเป็นที่รู้จัก.
“รัฐบาลเกาหลีมันโง่มากเลยหรือไม่ ถึงไม่รู้จักภารกิจชีวิต?”
“มันสมเหตุผล.”
“ประเทศของเราก็เป็นแบบนั้น”
จุนซังคิดว่ารัฐบาลเกาหลีรู้เกี่ยวกับสถานการณ์และละเลยมัน.
คนที่อยู่ถัดไปทางขวาของเขาคือไลฟ์เตอร์ เวอร์ชั่นจริงของภารกิจชีวิตที่กำลังแพร่กระจายอย่างกับไวรัส เขาไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมาเพื่อเปิดเผยตัวเอง.
ผู้คนต้องหาทางออกเอง ถ้าเขาเข้ามาเกี่ยวข้องเขาจะเกี่ยวข้องทางไหน.
“นั่นเป็นจุดหลักที่น่าตลก.”
เครื่องหมายที่เหลืออยู่บนข้อมือจากPDAที่ยึดติดกับไลฟ์เตอร์ เขาต้องเอามันออกเพื่อความถูกต้องของข่าว แต่ตัวเขาดันมีมันอยู่.
1-2 คนใน 100 คน บนถนนมีPDAอยู่ที่ข้อมือของพวกเขา มันเป็นเพียงเพราะพวกเขาเอามันออกเพราะไม่อยากถอดออก ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่ใช่ไลฟ์เตอร์.
หืม!
มันไม่ไกลไปหรอตอนนี้ ภารในหนึ่งเกือนความสับสนจะหายไป.
เมื่อเหตุการณ์เกิดขึ้น ไลฟ์มิชชั่น จะกลายเป็นสังคมใหม่เหมือนกับน้ำตาลที่ละลายในน้ำ มันจะเป็นธรรมชาติราวกับว่ามีมันอยู่เสมอ.
“ทำไมเขามาสาย? เขาเมินเวลานัดเรา.”
จุนซังรอคอยสักคน ไม่กี่วันก่อนเขาได้โพสต์ในไลฟ์เวิร์ลว่าเขาจะขายของโจรที่ได้รับจากลานเนื้อ.
มีหลายความคิดเห็น แต่เขาเลือกที่จะขายให้กับคนเกาหลี พวกเขาได้ตกลงที่จะพบกันที่ 1 นาฬิกา แต่ไม่มีใครมากกว่า 20 นาที.
“คุณโอดิน?”
เขาได้ยินเสียงอ่อนหวาน หญิงสาวที่ใส่แว่นตากำลังยินอยู่ตรงหน้าเขา ความสนใจของผู้คนได้มาหยุดอยู่ที่เธอเพราะเธอสวนมาก.
“คุณมาสาย.”(ทำไมผมคิดว่า"ทำไมถึงมาสาย~"[เสียงสั่นๆตอนท้าย]/ไรต์)
“ขอโทษด้วย มีบางอย่างเกิดขึ้นและฉันก็ไม่มีวิธีที่จะติดต่อคุณ.”
เธอก้มหัวขณะที่เขาเอาภาพวาดออกมา จุนซังรู้สึกว่าตัวเองผิด เนื่องจากเรื่องที่ผ่านมา เขาไม่ค่อยเสียใจเท่าไรนัก.
“เนื่องจากมีคนมากเกินไปที่นี่เราไปที่อื่น”
“มีที่นึงที่ฉันเห็นทางนี้.”
เธอนำทางและจุนซังเดินตามไป เส้นโค้งของร่างกายเธอที่ซ่อนอยู่ภายใต้ชุดของเธอดูราวกับเป็นศิลปะ เขาไม่เบื่อเท่าไรระหว่างทาง.
สถานที่เธอพาไปอยู่ด้านบนของอาคารที่สร้างใหม่ การรักษาความปลอดภัยแน่นหนา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกว่า 6 แห่งกำลังปิดกั้นจากบุลคลภายนอก.
“ขอแนะนำ ฉันคือ จุงแฮรัง จากแผนกเสมือนของ ซินซังกรุ๊ป”
“ห๊ะ?”
“แผนกเสมือน.”
“เดี๋ยวนี้มีหน่วยงานทุกประเภทเลย.”
“ไลฟ์มิชชั่น เป็นธุรกิจในยุดต่อไปที่สร้างผลกำไรมหาศาลดังนั้นกลุ่มซินซังได้ทำสัญญากับไลฟ์เตอร์จำนวนมาก”
ไลฟ์เตอร์คนนึงไม่สามารถทำได้ทุกอย่าง ถ้าบริษัทชั้นนำของเกาหลีสนับสนุนสินค้าของพวกเขา สามารถบอกได้เลยว่าการเติบโตมันจะเร็วยิ่งขึิ้น.
พวกเขาสนับสนุนขณะเดียวกับก็ร้องขอในทางกลับกัน มันเป็นการช่วยเหลือในกันและกัน.
“ไม่ต้องแปลกใจที่คุณชนะราคาขณะที่มีกลุ่มซินซังอยู่เบื้องหลัง.”
รัฐบาลและบริษัทขนาดใหญ่ทั้งสองเป็นภาครัฐและเอกชน กลุ่มชินซังกรุ๊ปติด 1 ใน 100 ของโลก.
ไม่มีบริษัทไหนในเกาหลีที่จะต้อสู้ในด้านการเงินของจินซังกรุ๊ปได้ เนื่องจากทรัพสินของรัฐบาลมาจากภาษีของประชาชนดังนั้นจึงมีข้อจำกัด.
ในทางตรงกันข้ามประธานของชินซังมีทรัพย์สินเป็นอันดัยที่30ของฟร์อบร่วมกับสมาชิกในกลุ่มของพวกเขากว่า 50 คนไม่มีใครเอาชนะเขาได้ในด้านการเงิน
“ฉันดูไอเทมได้ไหม?”
“แน่นอน.”
จุนซังเอาไอเทมออกจากกระเป๋ามิติ มีปืนพฟ,ปืนกล,ไรเฟิล,หน้าไม้อัตโนมัติ,กล่องกระสุน,ร่มชูชีพ ,GPS,ฯลฯ.
มันมีมากพอสำหรับคนนับสิบ เขาเอาทุกอย่างที่จินฮยอกฝากมาด้วย มันมีจำนวนค่อนข้างมาก เท่ากับสอง2คนโอบ
“มันเป็นกระเป๋ามิติเปล่าๆ?”
“ใช่”
ดวงตาของแฮรังดูดีขึ้นราวกับว่ามันเป็นกระเป๋าแบรนด์เนม.
มันเท่ากับคะแนน 50,000แต้ม
เธอไม่เคยเห็นมันมาก่อนแม้แต่ครั้งเดียวมันเป็นสินค้าที่แพงที่สุดในร้านค้าระดับE เมื่อคิดว่าไลฟ์เตอร์คนอื่นเป็นคนซื้อมา.
“เพราะไม่มีอะไรที่จะต้องซ่อน ถ้าฉันถูกจับโดยการบังคับเข้าไปในรถ ผมอาจจะถูกสอบสวนขณะที่ถูกจับ และมันหนักเกินไปสำหรับผมที่จะพกติดตัว.”
เขาไม่ได้พยายามที่จะทำให้เป็นคนลึกลับ แต่ก็ไม่มีอะไรทีีจะเปิดเผยเหมือนกัน เขากำลังคิดจะใช้กระเป๋าใบใหญ่แต่เลือกที่จะใช้กระเป๋ามิติด้วยเหตุผลบางประการ
“คุณมีความคิดที่จะขายหรือไม่? เราจะให้ทุกอย่างที่คุณต้องการ”
แน่นอนว่าเธอต้องการมัน.
เขาไม่จำเป็นต้องใช้มันในคลาสE ที่เขาพึ่งทำเสร็จในสองสามวัน แต่มันเป็นรายการที่เขาต้องการเมื่อเขาไปในระดับที่สูงขึ้น
แม้ว่าจะเป็นสินค้าที่ขายแพงที่สุดระดับE
“เงินเป็นแค่กระดาษและไร้ประโยชน์ในไลฟ์มิชชั่น.”
มันเป็นเพียงเศษเสี้ยวเมื่อเทียบกับกลุ่มซินซังแต่ก่อนที่เขาจะมีความมั่งคั่งพอที่จะซื้อของ ก่อนที่ทั้งหมดนั้นจะเป็นไลฟ์เตอร์.
มันอาจจะแตกต่างสำหรับบางสิ่งและมันจะมีบางอย่างเมื่อดีพร้อม แต่เขาก็ไม่ขายแม้ว่ามันจะหลายล้านดอลลาร์.
“อ่า ห๊ะ.”
แฮรังคิดว่ามันน่าเสียดาย.
ไลฟ์เตอร์ภายใต้สัญญายังเป็นมือใหม่ แต่เป็นเรื่องดีที่เงินสามารถชดเชยประสบการณ์ที่พวกเขาขาดได้ แต่คนประหลาดโอดินนี้มีความแตกต่างอย่างมากจากผู้เชี่ยวชาญคนอื่นๆ เธอต้องการข้อมูลเพิ่มเติม.